IPPP3/443-332/13-2/KB

Pisma urzędowe

Status: Nieoceniane

Pismo z dnia 18 lipca 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-332/13-2/KB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku wystawiania dokumentów dostawy oraz identyfikacji nabywców wyrobów węglowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku wystawiania dokumentów dostawy oraz identyfikacji nabywców wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej "Spółka"), jest właścicielem sieci sklepów. W branży handlu detalicznego mianem takich sklepów określa się sklepy z artykułami do majsterkowania, budowy, remontu, urządzania domu, pielęgnowania ogrodu etc. Spółka prowadzi politykę sprzedaży w jednym miejscu wszystkiego, co potrzebne dla domu, jego budowy i ogrodu. Stąd też w sklepach Spółki kupić można materiały budowlane, dekoracyjne, narzędzia, produkty do aranżacji i wyposażenia wnętrz itp. Spółka posiada na terenie Polski kilkadziesiąt placówek handlowych (o łącznej powierzchni handlowej wynoszącej ponad 450.000 m²) i zatrudnia ponad 10.000 pracowników. W swojej ofercie Spółka posiada również wyroby węglowe, które w znacznym stopniu nabywane są przez podmioty uprawnione do skorzystania ze zwolnienia ze względu na przeznaczenie. Niniejszy wniosek dotyczy tylko przypadków, gdy nabywca wyrobów węglowych chce je przeznaczyć do jednego z celów o których mowa w art. 31a ust. 2 Ustawy.

Spółka pragnie podkreślić, że z uwagi na rozmiar prowadzonej działalności gospodarczej i liczbę prowadzonych placówek handlowych, liczbę osób zatrudnionych w procesie sprzedaży Spółka nie zna osób będących jej klientami (nie potrafi stwierdzić, czy dana osoba kupuje towary oferowane w sklepach Spółki raz dziennie, raz w tygodniu, miesiącu, czy też pojawia się w sklepach Spółki z inną częstotliwością. Warto bowiem zauważyć, że dana osoba fizyczna nie musi zawsze kupować towaru w tym samym sklepie prowadzonym przez Spółkę - może korzystać z oferty różnych placówek handlowych prowadzonych przez Spółkę (położonych na terenie tego samego miasta, miast sąsiednich lub położonych w innym obszarze kraju). Spółka wyjaśnia, że każdą transakcję sprzedaży dokumentuje przy użyciu kas rejestrujących. W związku z tym każda z transakcji sprzedaży jest potwierdzona paragonem z kasy fiskalnej. Jeśli kupujący jest zainteresowany otrzymaniem faktury, wówczas - co do zasady po okazaniu paragonu z kasy - Spółka wystawia fakturę VAT dołączając do niej oryginał paragonu z kasy. Najczęściej do jednego paragonu wystawiana jest jedna faktura VAT, ale oczywiście może się zdarzyć, że dana osoba przedstawi dwa lub więcej paragonów prosząc o fakturę VAT i Spółka wystawi jedną fakturę VAT dokumentującą sprzedaż potwierdzoną wszystkimi paragonami przedłożonymi przez klienta.

W związku z powyższym może się okazać, że ta sama osoba (ten sam podmiot zwany dalej "Klientem") dokona w jednym lub kilku sklepach należących do Spółki więcej niż jednej transakcji zakupu wyrobów węglowych, przy czym żadna z transakcji nie będzie dotyczyć zakupu wyrobów węglowych, których ilość przekracza 200 kg.

Przykład 1: Klient odwiedza sklep lub sklepy prowadzone przez Spółkę i kupuje wyroby węglowe, przy czym:

* Transakcja nr 1 dotyczy sprzedaży 300 kg wyrobów węglowych,

* Transakcja nr 2 dotyczy sprzedaży 100 kg wyrobów węglowych,

* Transakcja nr 3 dotyczy sprzedaży 50 kg wyrobów węglowych,

* Transakcja nr 4 dotyczy sprzedaży 100 kg wyrobów węglowych.

Przykład 2: Klient odwiedza sklep lub sklepy prowadzone przez Spółkę i kupuje wyroby węglowe, przy czym:

* Transakcja nr 1 dotyczy sprzedaży 150 kg wyrobów węglowych,

* Transakcja nr 2 dotyczy sprzedaży 100 kg wyrobów węglowych,

* Transakcja nr 3 dotyczy sprzedaży 50 kg wyrobów węglowych,

* Transakcja nr 4 dotyczy sprzedaży 100 kg wyrobów węglowych.

Przykład 3 Klient odwiedza sklep lub sklepy prowadzone przez Spółkę i kupuje wyroby węglowe, przy czym:

* Transakcja nr 1 dotyczy sprzedaży 100 kg wyrobów węglowych,

* Transakcja nr 2 dotyczy sprzedaży 300 kg wyrobów węglowych,

* Transakcja nr 3 dotyczy sprzedaży 50 kg wyrobów węgłowych,

* Transakcja nr 4 dotyczy sprzedaży 100 kg wyrobów węglowych.

Spółka dopełnia wszelkich obowiązków związanych ze sprzedażą wyrobów węglowych ze zwolnieniem z akcyzy, zamieszczonych w art. 31a ust. 3 Ustawy oraz w przepisach aktów wykonawczych, tj. złożyła pisemne powiadomienie o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy i jest w posiadaniu pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, a nadto dołącza do przemieszczanych wyrobów węglowych dokument dostawy (art. 31a ust. 3 pkt 1, 2 i 3 Ustawy).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy należy przyjąć, że jeśli przedmiotem sprzedaży, potwierdzonej paragonem z kasy rejestrującej, są wyroby węglowe w ilości mniejszej lub równej 200 kg, Spółka nie ma obowiązku dołączania do tych wyrobów dokumentu dostawy.

2. Czy i kiedy w Przykładzie nr 1, Przykładzie nr 2 i Przykładzie nr 3 opisanym przez Spółkę w stanie faktycznym dojdzie do powstania obowiązku dołączenia do wyrobów węglowych dokumentu dostawy... W szczególności Spółka prosi o wyjaśnienie:

a. Kiedy należy przyjąć, że dochodzi do powstania obowiązku dołączenia do wyrobów akcyzowych dokumentu dostawy, gdy Klient dokonuje kilku transakcji odrębnie rejestrowanych przy użyciu kasy i w wyniku żadnej z tych poszczególnych transakcji nie nabywa wyrobów węglowych o ilości przekraczającej 200 kg, ale łącznie (suma transakcji) Klient kupuje od Spółki wyroby węglowe w ilości przekraczającej 200 kg.

b. Czy Spółka zobowiązana jest identyfikować klientów i ewidencjonować wszystkie dokonane przez nich zakupy wyrobów węglowych na potrzeby stosowania § 4 Rozporządzenia, a jeśli tak to na jakiej podstawie prawnej i w jaki sposób.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zdaniem Spółki należy przyjąć, że jeśli przedmiotem sprzedaży, potwierdzonej paragonem z kasy rejestrującej, są wyroby węglowe w ilości mniejszej lub równej 200 kg, Spółka nie ma obowiązku dołączania do tych wyrobów dokumentu dostawy.

UZASADNIENIE

Z przepisów Ustawy wynika, że przedmiotem opodatkowania akcyzą są między innymi wyroby węglowe. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a wyrobami węglowymi są wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do Ustawy, tj.:

* Węgiel, brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych (kod CN ex 2701);

* Węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych (kod CN ex 2702);

* Koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opalowych (kod CN ex 2704 00).

Czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą wymienione zostały w art. 9a ust. 1 Ustawy. Należy jednak zauważyć, że w art. 31a Ustawy przewidziano zwolnienia od opodatkowania, które mogą być stosowane w przypadku transakcji, których przedmiotem są wyroby węglowe. Zgodnie z art. 31a ust. 3 pkt 3 Ustawy warunkiem zastosowania zwolnienia jest dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy. Szczegółowe postanowienia dotyczące wystawiania dokumentu dostawy zawarte zostały w Rozporządzeniu Dokumentu Dostawy.

W dniu 8 lutego 2013 r., Minister Finansów wydał Rozporządzenie zezwalając w niektórych przypadkach na niewystawianie i tym samym niedołączanie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.

Zgodnie z § 4 Rozporządzenia w przypadku:

sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy,

nabycia wewnątrzwspólnotowego przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy,

importu przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 3 la ust. 2 ustawy

- wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie musi być spełniony warunek, o którym mowa w art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy.

W uzasadnieniu do projektu Rozporządzenia czytamy: "obowiązek stosowania dokumentu dostawy obejmuje m.in. każdy przypadek detalicznej sprzedaży wyrobów węglowych nabywanych w niewielkich ilościach przez np. gospodarstwa domowe. W związku z rozszerzającą się sprzedażą wyrobów węglowych w takiej formie, wzrosła ilość dokumentów dostawy wystawianych przez pośredniczące podmioty węglowe generując znaczne koszty z tym związane oraz absorbując czas niezbędny dla ich sporządzania, które należy ocenić jako niewspółmierne do ryzyka sprzedaży wyrobów węglowych osobom nieuprawnionym. Należy mieć na uwadze, że kwota ewentualnej akcyzy obliczona od 200 kg węgla kamiennego, przy stawce 1,28 zł/1GJ, wynosi 6,09 zł. W związku z powyższym niniejszy projekt zakłada odstąpienie od warunku dołączania dokumentu dostawy do wyrobów węglowych w ilości nie przekraczającej 200 kg jednorazowo w przypadku ich sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy <...>."

W związku z powyższym powstaje pytanie, jak rozumieć słowo "jednorazowo" użyte w § 4 Rozporządzenia. W celu odpowiedzi na to pytanie należy odwołać się m.in. do przepisów kodeksu cywilnego dot. sprzedaży, w związku z treścią art. 9a ust. 2 pkt 1 Ustawy. Zgodnie z art. 535 k.c., przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Umowa sprzedaży jest więc umową dwustronnie zobowiązującą, która dochodzi do skutku "solo consensu. Ważność umowy zależy więc wyłącznie od zgodnych oświadczeń woli stron, a wydanie rzeczy czy też zapłata ceny są zdarzeniami będącymi wyłącznie przejawami jej wykonania" - tak Z. Banaszczyk K. Pietrzykowski, k.c. Komentarz, Warszawa 2005, t. II, s. 208-209.

Z Uniwersalnego Słownika Języka Polskiego pod red. S. Dubisza (Warszawa 2003, t. 1, s. 1287) wynika, że "jednorazowy" to "1. raz jeden dany, uczyniony, zachodzący, jednokrotny" (przykłady: "jednorazowy przejazd; jednorazowy wysiłek; jednorazowe odszkodowanie"), "2. mogący być użyty, wykorzystany jeden raz" (przykłady: "igła, strzykawka jednorazowa; jednorazowe opakowanie; pieluchy jednorazowe; coś jest jednorazowego użytku").

Analiza uzasadnienia do projektu skłania zdaniem Spółki do przyjęcia pierwszego ze wskazanych w słowniku znaczeń. Drugie rozumienie jednorazowości kompletnie bowiem pozbawiłoby sensu wprowadzanie § 4 Rozporządzenia, skoro każdy potencjalny beneficjent redukcji tych obowiązków mógłby z nich skorzystać jedynie za pierwszym razem (nie spowodowałoby to również w dłuższej perspektywie znaczącej redukcji kosztów i oszczędności czasu). Wątpliwe jest również, czy przepisy zawierają instrumenty prawne pozwalające na zbieranie danych niezbędnych do weryfikacji, czy dany nabywca kupował już wyroby węglowe w ilości nieprzekraczającej 200 kg, czy nie.

Stąd też, szczególnie mając na uwadze odwołanie się w Ustawie wprost do przepisów kodeksu cywilnego, należy przyjąć, że sprzedaż wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg "jednorazowo" to sprzedaż, dla której wzajemne oświadczenia stron obejmują przeniesienie własności wyrobów węglowych właśnie do takiej wielkości. Do zawarcia sprzedaży dochodzi w chwili gdy klient Spółki płaci za towar w kasie. W związku z tym należy przyjąć, że jeśli klient okazuje kasjerowi wybrany towar (wyrób węglowy, którego ilość nie przekracza 200 kg) i następnie za ten towar płaci, to dochodzi do zawarcia jednej transakcji sprzedaży. Innymi słowy dochodzi do sprzedaży towaru w ilości wskazanej na paragonie z kasy rejestrującej. Paragon ten jest bowiem dowodem potwierdzającym dokonanie konkretnej transakcji.

W odniesieniu do takiej transakcji możliwa jest więc rezygnacja z warunku zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 3 pkt 3 Ustawy. Tym samym można uznać, że Spółka nie ma obowiązku wystawiać i dołączać do wyrobów węglowych dokumentu dostawy, jeśli dokonana transakcja (której szczegóły znajdują się na paragonie) nie dotyczy wyrobów węglowych o ilości przekraczającej 200 kg. Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż jej stanowisko potwierdzono telefonicznie w Centralnej Informacji Służby Celnej.

Ad 2.

Zdaniem Spółki w opisanych w stanie faktycznym przykładach należy przyjąć następujące zasady:

Przykład 1: Klient odwiedza sklep lub sklepy prowadzone przez Spółkę i kupuje wyroby węglowe, przy czym:

* Transakcja nr 1 dotyczy sprzedaży 300 kg wyrobów węglowych - powstaje obowiązek dołączenia dokumentu dostawy do przemieszczanych wyrobów węglowych.

* Transakcja nr 2 dotyczy sprzedaży 100 kg wyrobów węglowych - nie powstaje obowiązek dołączenia dokumentu dostawy do l)rzelflieszcza nych wyrobów węglowych.

* Transakcja nr 3 dotyczy sprzedaży 50 kg wyrobów węglowych - nie powstaje obowiązek dołączenia dokumentu dostawy do przemieszczanych wyrobów węglowych.

* Transakcja nr 4 dotyczy sprzedaży 100 kg wyrobów węglowych - nie powstaje obowiązek dołączenia dokumentu dostawy do przemieszczanych wyrobów węglowych.

Przykład 2 Klient odwiedza sklep lub sklepy prowadzone przez Spółkę i kupuje wyroby węglowe, przy czym:

* Transakcja nr 1 dotyczy sprzedaży 150 kg wyrobów węglowych - nie powstaje obowiązek dołączenia dokumentu dostawy do przemieszczanych wyrobów węglowych.

* Transakcja nr 2 dotyczy sprzedaży 100 kg wyrobów węglowych - nie powstaje obowiązek dołączenia dokumentu dostawy do przemieszczanych wyrobów węglowych.

* Transakcja nr 3 dotyczy sprzedaży 50 kg wyrobów węglowych - nie powstaje obowiązek dołączenia dokumentu dostawy do przemieszczanych wyrobów węglowych.

* Transakcja nr 4 dotyczy sprzedaży 100 kg wyrobów węglowych - nie powstaje obowiązek dołączenia dokumentu dostawy do przemieszanych wyrobów węglowych.

Przykład 3 Klient odwiedza sklep lub sklepy prowadzone iż Spółkę i kupuje wyroby węglowe, przy czym:

* Transakcja nr 1 dotyczy sprzedaży 100 kg wyrobów węglowych - nie powstaje obowiązek dołączenia dokumentu dostawy do przemieszczanych wyrobów węglowych.

* Transakcja nr 2 dotyczy sprzedaży 300 kg wyrobów węglowych - powstaje obowiązek dołączenia dokumentu dostawy do przemieszczanych wyrobów węglowych.

* Transakcja nr 3 dotyczy sprzedaży 50 kg wyrobów węglowych nie powstaje obowiązek dołączenia dokumentu dostawy do przemieszczanych wyrobów węglowych.

* Transakcja nr 4 dotyczy sprzedaży 100 kg wyrobów węglowych - nie powstaje obowiązek dołączenia dokumentu dostawy do przemieszczanych wyrobów węglowych.

Ad. a) Zdaniem Spółki każda sprzedaż dokumentowana odrębnym paragonem powinna być uznawana za odrębną transakcję. Jeśli klient dokonuje kilku transakcji odrębnie rejestrowanych przy użyciu kasy i w wyniku żadnej z tych poszczególnych transakcji nie nabywa wyrobów węglowych o ilości przekraczającej 200 kg Spółka nie ma obowiązku dołączania dokumentu dostawy do przemieszczanych wyrobów węglowych.

Ad b) Spółka nie jest zobowiązana do identyfikowania klientów i ewidencjonowania wszystkich dokonywanych przez nich transakcji zakupu wyrobów węglowych na potrzeby stosowania § 4 Rozporządzenia.

UZASADNIENIE

Jak była o tym mowa w odpowiedzi na pytanie 1 Spólka uważa, że "jednorazowa" sprzedaż to sprzedaż udokumentowana jednym paragonem z kasy. Z przepisów Ustawy ani z przepisów Rozporządzenia nie wynika, aby podmioty zajmujące się sprzedażą wyrobów węglowych miały ewidencjonować i sumować sprzedaż dokonywaną na rzecz poszczególnych klientów.

W ocenie Spółki ani Ustawa, ani przepisy wykonawcze, w tym przepisy Rozporządzenia, nie zawierają przepisów, które pozwalałyby na gromadzenie informacji od klientów niezbędnych do sumowania ilości kupionych przez nich wyrobów węglowych. Jest to bowiem inna sytuacja, niż w przypadku stosowania art. 31a ust. 3 pkt 3 Ustawy, który czytany razem z załącznikiem 1a, czy też 1b do Rozporządzenia Dokumentu Dostawy pozwalał, a wręcz nakazywał zbieranie przewidzianych weń danych osobowych. Innymi słowy, w przypadku wystawiana i dołączania dokumentu dostawy przepisy Ustawy i aktu wykonawczego wyraźnie pozwalają na gromadzenie informacji identyfikujących klientów. Jednakże inaczej jest w przypadku redukcji obowiązków, o której mowa w § 4 Rozporządzenia. Tam możliwość rezygnacji z obowiązku, o którym mowa w art. 31a ust. 3 pkt 3 Ustawy nie jest powiązana z koniecznością wcześniejszego zaewidencjonowania, czy też "zarejestrowania" danego klienta.

Oznacza to, że Spółka respektując zasadę ochrony danych osobowych, w związku z brakiem zarówno w Ustawie, jak i aktach wykonawczych przepisów pozwalających na gromadzenie danych umożliwiających identyfikację klientów i ewidencjonowanie wykonywanych przezeń zakupów - w odniesieniu do redukcji obciążeń administracyjnych, o której mowa w § 4 Rozporządzenia - nie ma prawa zbierać jakichkolwiek danych od klientów. Spółka sprzedając wyroby węglowe w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo nie wie zatem, czy dana osoba kupuje je w takiej ilości pierwszy raz, drugi, czy też częściej, ani z jaką regularnością tego dokonuje.

Ponadto w ocenie Spółki warto raz jeszcze odwołać się do ratio legis Rozporządzenia i ustawy, która umożliwiła jego wydanie. Cel, jakim było przecież odformalizowanie sprzedaży wyrobów węglowych, byłby całkowicie niezrealizowany, jeśli z jednej strony ustawodawca pozwalałby na rezygnację z wszelkich formalności związanych z wystawianiem i dołączaniem dokumentu dostawy, a z drugiej nakazywałby dopełnianie innych formalności - zbieranie danych dotyczących klientów na potrzeby stosowania § 4 Rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy. Zgodnie z treścią wskazanego załącznika do wyrobów akcyzowych zalicza się:

* węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgła - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN 2701,

* węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2702,

* koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2704 00.

Podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia - art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy.

Z kolei, w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

W przypadku wyrobów węglowych, zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;

nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;

dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;

import wyrobów węglowych;

eksport wyrobów węglowych;

użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;

użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;

powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Za sprzedaż wyrobów węglowych, zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy, uznaje się ich:

sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;

zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;

wydanie w zamian za wierzytelności;

wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;

darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;

wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;

przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;

przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;

użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;

dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;

nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;

import wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;

eksport wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy.

Ponadto, w myśl ust. 2 cytowanego artykułu, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

w procesie produkcji energii elektrycznej;

w procesie produkcji wyrobów energetycznych;

przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.);

do przewozu towarów i pasażerów koleją;

do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;

w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;

w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz.UE.L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.);

przez zakłady energochłonne do celów opałowych;

przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Zgodnie z art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, jest: pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a; posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b; dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy. Stosownie do art. 31a ust. 7 ustawy, dokument dostawy powinien być przechowywany do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym dokument dostawy został potwierdzony przez odbiorcę.

Wzór i sposób stosowania dokumentu dostawy wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (tekst jedn.:Dz. U. z 2013 r. poz. 196).

Z kolei, w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. poz. 213), określono sytuacje, w których dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie muszą być spełnione niektóre albo wszystkie warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3 pkt 3 lub ust. 4 oraz art. 32 ust. 3 lub 5-13 ustawy.

Zgodnie z § 4 pkt 1 ww. rozporządzenia, w przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy, wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie musi być spełniony warunek, o którym mowa w art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że w swojej ofercie Spółka posiada wyroby węglowe, które w znacznym stopniu nabywane są przez podmioty uprawnione do skorzystania ze zwolnienia ze względu na przeznaczenie. Niniejszy wniosek dotyczy tylko przypadków, gdy nabywca wyrobów węglowych chce je przeznaczyć do jednego z celów o których mowa w art. 31a ust. 2 Ustawy. Spółka każdą transakcję sprzedaży dokumentuje przy użyciu kas rejestrujących. W związku z tym każda z transakcji sprzedaży jest potwierdzona paragonem z kasy fiskalnej. Jeśli kupujący jest zainteresowany otrzymaniem faktury, wówczas - co do zasady po okazaniu paragonu z kasy - Spółka wystawia fakturę VAT dołączając do niej oryginał paragonu z kasy. Najczęściej do jednego paragonu wystawiana jest jedna faktura VAT, ale oczywiście może się zdarzyć, że dana osoba przedstawi dwa lub więcej paragonów prosząc o fakturę VAT i Spółka wystawi jedną fakturę VAT dokumentującą sprzedaż potwierdzoną wszystkimi paragonami przedłożonymi przez klienta. W związku z powyższym może się okazać, że ta sama osoba (ten sam podmiot zwany dalej "Klientem") dokona w jednym lub kilku sklepach należących do Spółki więcej niż jednej transakcji zakupu wyrobów węglowych, przy czym żadna z transakcji nie będzie dotyczyć zakupu wyrobów węglowych, których ilość przekracza 200 kg.