IPPP3/443-293/13-2/MKw

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2013 r. (data wpływu 12 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działki budowlanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 kwietnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działki budowlanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 1997 r. na podstawie aktu notarialnego (z dnia 25 lipca 1997 r.) Wnioskodawczyni wspólnie z mężem zakupiła do majątku osobistego działki nr 918 i 920 - działka budowlana o łącznej powierzchni 1,34.24 ha (jeden hektar trzydzieści cztery ary, dwadzieścia cztery metry kwadratowe). Zakupu dokonano z własnych zarobionych i oszczędzonych pieniędzy. W planie zagospodarowania przestrzennego teren ten przeznaczony był pod budownictwo mieszkaniowe (jednorodzinne itp). Teren ten Wnioskodawczyni wraz z mężem chciała przeznaczyć w przyszłości pod budowę domów dla 2 synów. W tym czasie Wnioskodawczyni wraz z mężem wyjechała do pracy do Niemiec, gdzie obecnie mieszka.

Z uwagi na fakt, iż synowie nie zamierzają wrócić do Polski (w Niemczech ukończyli szkoły i podjęli prace) oraz ze względu sytuację osobistą Wnioskodawczyni wraz z mężem zamierza sprzedać te działki kilku klientom (w zależności od ilości potencjalnych nabywców) Środki uzyskane ze sprzedaży działek zamierza przeznaczyć na cele osobiste i podarować synom by mogli zakupić domy na terenie Niemiec. Dodatkowo Wnioskodawczyni nadmienia, że:

* nie prowadzi działalności gospodarczej, są z mężem zatrudnieni na umowę o pracę,

* sprzedaży działek nie dokonuje w celach handlowych, zarobkowych, lecz dla celów osobistych,

* przedmiotowego gruntu nie wykorzystywano w działalności gospodarczej w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług,

* wskazany grunt nie był udostępniany osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze (tekst jedn.: nie był przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia),

* ww. grunty nie zostały podzielone na mniejsze działki, ale może będzie taka potrzeba do sprzedaży,

* Wnioskodawczyni ani jej mąż nie podejmowali żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia posiadanych działek związanych np. z uzbrojeniem terenu lub aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości,

* Wnioskodawczyni nie posiada z mężem innych gruntów, które zamierzałaby sprzedać w przyszłości.

Dotychczas Wnioskodawczyni wraz z mężem nie interesowała się zakupionymi blisko 15 lat temu działkami (nr 918 i 920), gdyż nie nabyli ich w celach handlowych. Nie przygotowywali też tych gruntów do sprzedaży, ponieważ nie było to ich celem. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie występowała o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w związku z zamiarem ich sprzedaży i nie dawała żadnych ogłoszeń z zamiarem ich sprzedaży.

To sytuacja rodzinna skłania Wnioskodawczynię wraz z mężem do podjęcia decyzji o sprzedaży tych gruntów. Ponadto Wnioskodawczyni nadmienia, iż jej mąż Roman G. zwracał się już z wnioskiem w tej sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży ww. działek.

Sprawa została rozpatrzona pod numerem IPPP3/443-1210/12-4/IG z dnia 13 marca 2013 r. interpretacja męża została uznana za prawidłową.

Wnioskodawczyni wraz z mężem sądzili, że interpretacja będzie dotyczyć ich obojga. Tymczasem wymieniona interpretacja wywołuje skutki prawne wyłącznie w stosunku do męża Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowego terenu (tekst jedn.: działek o nr 918 i 920) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT, czy jest zwolniona.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

W świetle:

sprzedaż tych działek nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT. Ponadto zdaniem Wnioskodawczyni osoba fizyczna, wykonująca czynności dostawy towaru, polegająca na zbyciu części majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży (w celach handlowych), nie jest podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawczyni uważa, że jest zwolniona z podatku VAT z tytułu sprzedaży ww. gruntów, ponieważ dokona sprzedaży działek należących do jej majątku osobistego, jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej w tym zakresie. Czynność ta nie będzie miała charakteru działalności stałej, zorganizowanej czy też profesjonalnej. Sprzedaż ta jest ponadto związana z przysługującym Wnioskodawczyni prawem do rozporządzania własnym majątkiem. Jak Wnioskodawczyni już wcześniej zaznaczyła sprzedaży tych działek nie dokonuje w celach zarobkowych, lecz zamierza przeznaczyć na cele osobiste.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła na podstawie aktu notarialnego razem z mężem w 1997 r. działki nr 918 i 920 - działka budowlana o łącznej powierzchni 1.34,24 ha (jeden hektar trzydzieści cztery ary, dwadzieścia cztery metry kwadratowe). Zakupu dokonali z własnych zarobionych i oszczędzonych pieniędzy. W planie zagospodarowania przestrzennego teren ten przeznaczony był pod budownictwo mieszkaniowe (jednorodzinne itp.). Teren ten Wnioskodawczyni wraz z mężem chciała przeznaczyć w przyszłości pod budowę domów dla 2 synów. W tym czasie Wnioskodawczyni wyjechała do pracy do Niemiec, gdzie obecnie mieszka.

Z uwagi na fakt, iż synowie nie zamierzają wrócić do Polski oraz ze względu na sytuacje osobistą Wnioskodawczyni zamierza wraz z mężem sprzedać te działki kilku klientom (w zależności od ilości potencjalnych nabywców). Środki uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć wraz z mężem na cele osobiste tj. podarować synom by mogli zakupić domy na terenie Niemiec. Dodatkowo Wnioskodawczyni nadmieniła, że:

* nie prowadzi działalności gospodarczej, są z mężem zatrudnieni na umowę o pracę,

* sprzedaży działek nie dokonuje w celach handlowych, zarobkowych, lecz dla celów osobistych,

* przedmiotowego gruntu nie wykorzystywano w działalności gospodarczej w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług,

* wskazany grunt nie był udostępniany osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze (tekst jedn.: nie był przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia),

* ww. grunty nie zostały podzielone na mniejsze działki, ale może będzie taka potrzeba do sprzedaży,

* Wnioskodawczyni ani jej mąż nie podejmowali żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia posiadanych działek związanych np. z uzbrojeniem terenu lub aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości,

* Wnioskodawczyni nie posiada z mężem innych gruntów, które zamierzałaby sprzedać w przyszłości.

Z opisu sytuacji wynika, że działki budowlane które będą przedmiotem dostawy stanowią majątek osobisty Wnioskodawczyni i jej męża. Środki ze sprzedaży działek (podzielonych na mniejsze jeśli zaistnieje taka potrzeba w celu sprzedaży) mają być przekazane synom w celu zakupu przez nich domów na terenie Niemiec. Powyższe nie wskazuje na zamiar wykonywania czynności sprzedaży w sposób częstotliwy. Ponadto nie można stwierdzić, że nabyto grunt w celu dalszej jego odsprzedaży, ponieważ należy on do majątku prywatnego i jest w jego posiadaniu od wielu lat oraz został nabyty na potrzeby Wnioskodawczyni i jej rodziny z prywatnych środków. Dokonując sprzedaży gruntu Wnioskodawczyni korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle powyższego, jeżeli osoba fizyczna dokona sprzedaży działek niezabudowanych ze swojego majątku osobistego nigdy niezwiązanego z działalnością gospodarczą w warunkach wskazujących, że czynność ta nie ma charakteru zorganizowanego i nie będzie kontynuowana, a przedmiotowe działki nie zostały nabyte tylko i wyłącznie w celu ich dalszej odsprzedaży, czynność ta nie będzie uznana za element prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, w niniejszej sprawie z uwagi na fakt, iż dokonując sprzedaży działek o którym mowa we wniosku Wnioskodawczyni nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, tym samym przepisy w zakresie podatku VAT dotyczące zwolnień nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe z uwagi na przedstawione uzasadnianie tj. wskazanie z jednej strony, że czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a w dalszej kolejności, że jest zwolniona z podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.