IPPP3-443-292/09-3/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2009 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej - jest prawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi koncesjonowaną działalność podstawową w zakresie, dystrybucji i przesyłu energii cieplnej.

W ramach prowadzonej działalności zużywa energię elektryczną na podstawie zawartej umowy z Zakładem Energetycznym zarówno do produkcji, przesyłu energii cieplnej jak i na potrzeby własne np. oświetlenie.

Oprócz działalności podstawowej Spółka posiada koncesję na obrót i dystrybucję energii elektrycznej. Na podstawie odrębnej umowy zawartej z Zakładem Energetycznym dokonuje zakupu energii elektrycznej i odsprzedaje odbiorcom końcowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka powinna rozliczyć się z podatku akcyzowego zarówno od energii elektrycznej zakupionej i zużytej dla celów prowadzenia działalności podstawowej jak i zakupionej celem odsprzedaży odbiorcom końcowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna odprowadzić podatek akcyzowy tylko od części energii elektrycznej zakupionej dla celów odsprzedaży odbiorcom końcowym na podstawie wystawionych faktur sprzedaży.

Natomiast odprowadzenie podatku akcyzowego od części energii elektrycznej zakupionej na potrzeby działalności podstawowej tj. produkcji i przesyłu energii cieplnej nie znajduje uzasadnienia. W tym bowiem przypadku Spółka występuje w roli odbiorcy końcowego, a tym samym nie może wystawić faktur na sprzedaż energii elektrycznej zużytej na potrzeby produkcji i przesyłu energii cieplnej. Tym samym więc nie może wystawić faktury na sprzedaż energii elektrycznej, która to faktura jest podstawowym dokumentem stanowiącym podstawę naliczenia i odprowadzenia podatku akcyzowego.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że zakup energii elektrycznej dla dalszych jej odbiorców i zakup energii elektrycznej dla potrzeb produkcji i przesyłu energii cieplnej odbywa się na podstawie oddzielnych umów przyjmujących różne zasady wystawiania faktur przez Zakład Energetyczny za zakupioną energię elektryczną - do odsprzedaży faktury wystawiane są na koniec miesiąca natomiast zużytej dla celów produkcji i przesyłu energii cieplnej faktury są wystawiane w cyklu dwumiesięcznym na podstawie odczytów dokonywanych przez Zakład Energetyczny i dopiero wówczas Zakład Energetyczny wystawia fakturę za zakupioną energię elektryczną.

Na energię zużytą do produkcji i przesyłu energii cieplnej nie jest wystawiana faktura na jej sprzedaż gdyż w tej części Spółka nasza występuje w roli końcowego odbiorcy energii elektrycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 3, poz. 11) w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Jednocześnie należy wskazać, iż w świetle ust. 2 ww. artykułu za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją.

Z kolei w myśl art. 13 ust. 1 cyt. ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot:

Zasadnym jest przy tym wyjaśnić, iż zgodnie z art. 2 pkt 19 ww. ustawy nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.4)), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019 z późn. zm.5)) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, iż sprzedaż energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią nabywcom końcowym (podmiotom nieposiadającym żadnej z koncesji wymienionych w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym) podlega opodatkowaniu, co wynika z uregulowań art. 9 ust. 1 pkt 2.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca posiada koncesję na obrót i dystrybucję energii elektrycznej. Na podstawie umowy zawartej z Zakładem Energetycznym dokonuje zakupu energii elektrycznej, którą odsprzedaje odbiorcom końcowym.

Zatem przedmiotowa sytuacja, w której podmiot posiada koncesje na obrót i dystrybucję energii elektrycznej i jednocześnie kupuje energię elektryczną, którą odsprzedaje odbiorcom końcowym mieści się w zakresie przepisu art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania jest sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy dodać należy, iż w świetle art. 11 ww. ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

Ponadto zgodnie z art. 24 ustawy o podatku akcyzowym w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

Tym samym - jak wynika z powyższych przepisów - Wnioskodawca zobowiązany będzie do składania deklaracji podatkowych dla podatku akcyzowego według wzoru określonego w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku akcyzowego, deklaracji w sprawie przedpłaty akcyzy oraz informacji o wyrobach akcyzowych w składzie podatkowym (Dz. U. Nr 32, poz. 227).

Reasumując, sprzedaż zakupionej energii elektrycznej przez Wnioskodawcę, który posiada koncesję na obrót i dystrybucję energii elektrycznej, do nabywców końcowych podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym. Wnioskodawca na podstawie art. 13 ust. 1 ww. ustawy w związku z przedmiotową czynnością, jest podatnikiem podatku akcyzowego obowiązanym do zapłaty podatku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w kwestii obowiązku zapłaty podatku akcyzowego od energii elektrycznej sprzedawanej nabywcom końcowym należało uznać za prawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena prawa stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej zobowiązania do zapłaty podatku akcyzowego w przypadku zużycia energii elektrycznej na potrzeby własnej działalności gospodarczej została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 6, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.