IPPP3/443-284/11-3/LK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2011 r. (data wpływu 21 lutego 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2010 r. (data wpływu 4 listopada 2010 r.) z dnia 7 listopada 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych w gospodarstwie rolnym na rzecz kontrahenta mającego siedzibę w Szwecji - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych w gospodarstwie rolnym na rzecz kontrahenta mającego siedzibę w Szwecji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną między innymi z usługami w rolnictwie z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca wyjeżdża do Szwecji gdzie świadczy usługi na rzecz kontrahenta szwedzkiego, który obecnie jest podmiotem zarejestrowanym dla potrzeb transakcji unijnych. W zakres usług wykonywanych przez Wnioskodawcę w gospodarstwie szwedzkim wchodzi m.in. karmienie, pielęgnacja zwierząt, dojenie krów, utrzymywanie obiektów gospodarczych w czystości, sezonowe prace w polu. Za wykonywaną pracę Wnioskodawca otrzymuje kwotę brutto, którą przelicza metodą "w stu", aby wyliczyć podatek VAT. Do tej pory wystawiał faktury w koronach szwedzkich ze stawką VAT obowiązującą w Polsce. W deklaracji rozliczeniowej VAT wykazywał ww. sprzedaż usług, jako transakcję krajową. Postępowanie Wnioskodawcy uznano za prawidłowe zgodnie z interpretacją indywidualną z 9 czerwca 2009 r. sygnatura IPPP2/443-336/09-2/IK.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze zmianą ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2010 r., a konkretnie artykułu 28b, Wnioskodawca powinien wystawiać faktury począwszy od 1 stycznia 2010 r. z adnotacją, iż usługa nie podlega opodatkowaniu w Polsce, i tak też wykazywać w deklaracji rozliczeniowej VAT. Czy usługi te Wnioskodawca powinienem wykazywać w informacji podsumowującej. Czy Wnioskodawca powinienem posiadać stosowne oświadczenie od kontrahenta szwedzkiego, iż był on zarejestrowany na dzień 1 stycznia 2010 r. jako podatnik unijny, aby móc dokonać stosownych korekt i ubiegać się o zwrot nadpłaconego podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, z artykułu 28b ustęp 1 ustawy o VAT wynika, iż miejscem w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania. Wnioskodawca świadczy usługi w Szwecji, a więc uważa, iż powinien On wystawiać faktury VAT z adnotacją, iż usługa nie podlega opodatkowaniu w Polsce, a podatek VAT rozlicza nabywca usługi. Wnioskodawca posiada potwierdzenie uzyskane ze strony internetowej Komisji Europejskiej z dnia 15.02.2011, iż numer VAT Jego kontrahenta jest aktywny, a więc faktury, które będą wystawione w 2011 r. może rozliczać w ww. sposób. Korekta deklaracji VAT z 2010 r., powinna być uzależniona, zdaniem Wnioskodawcy, od posiadanego oświadczenia, w którym kontrahent Wnioskodawcy potwierdza swoje zarejestrowanie do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Ponadto w 2009 r. Wnioskodawca sprawdzał aktywność numeru VAT kontrahenta i nie był on aktywny. W przypadku, gdy w 2010 r. kontrahent nie był zarejestrowany, jako podmiot unijny, Wnioskodawca uważa, iż postępował prawidłowo, wykazując wykonywane usługi, jako usługi opodatkowane w Polsce z obowiązującą stawką VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Należy zwrócić uwagę, że podatek od towarów i usług ma charakter terytorialny, bowiem opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium kraju tj. Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną między innymi z usługami w rolnictwie z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca wyjeżdża do Szwecji gdzie świadczy usługi na rzecz kontrahenta szwedzkiego, który obecnie jest podmiotem zarejestrowanym dla potrzeb transakcji unijnych. W zakres usług wykonywanych przez Wnioskodawcę w gospodarstwie szwedzkim wchodzi m.in. karmienie, pielęgnacja zwierząt, dojenie krów utrzymywanie obiektów gospodarczych w czystości, sezonowe prace w polu. Za wykonywaną pracę Wnioskodawca otrzymuje należność. Wątpliwość Wnioskodawcy budzi miejsce opodatkowania świadczonych usług oraz sposób ich dokumentowania po zmianie ustawy od dnia 1 stycznia 2010 r.

W celu określenia, czy usługi wykonywane w gospodarstwie rolnym położonym na terytorium Szwecji, świadczone przez Wnioskodawcę, podlegają opodatkowaniu na terytorium kraju należy ustalić miejsce ich świadczenia, które jest równocześnie miejscem opodatkowania danej usługi.

Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług, dla potrzeb podatku od towarów i usług, określona została w art. 28b ustawy, zgodnie z którą w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika, miejscem świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Wśród zastrzeżeń do zasady ogólnej został wymieniony art. 28e ustawy, stanowiący, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach i obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia nieruchomości, należy posiłkować się definicjami zawartymi w innych aktach prawnych. Zgodnie z uregulowaniami art. 46 § 1 kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Natomiast stosownie do art. 461 kodeksu cywilnego nieruchomościami rolnymi (gruntami rolnymi) są nieruchomości, które są lub mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, nie wyłączając produkcji ogrodniczej, sadowniczej i rybnej.

Zatem świadczenie usług w gospodarstwie rolnym należy traktować, jako świadczenie usług związanych z nieruchomością zgodnie z art. 28e ustawy, których miejscem świadczenia a zarazem opodatkowania jest miejsce położenia danej nieruchomości.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca wykonuje usługi związane z gospodarstwem rolnym w Szwecji, wobec tego należy stwierdzić, że miejscem opodatkowania tych usług będzie terytorium Szwecji, a zatem to przepisy tego kraju wskażą również, który z podmiotów jest zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu tej transakcji.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Natomiast w myśl § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie maja zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 222, poz. 1760 z późn. zm.) wskazuje iż przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Stosownie do § 25 ust. 2 ww. rozporządzenia faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5 z wyjątkiem stawki kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Zgodnie z ust. 3 § 25 rozporządzenia Faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy prawa podatkowego należy uznać, iż Wnioskodawca nie będąc zarejestrowany w Szwecji z tytułu świadczenia tych usług był zobowiązany udokumentować świadczone usługi, będące przedmiotem zapytania, wystawiając fakturę zgodnie z art. 106 ust. 2 ustawy. Faktury te, stosownie do § 25 ust. 2 rozporządzenia, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

W oparciu o art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Co do zasady obowiązek składania deklaracji dotyczy przede wszystkim podatników, którzy są nimi z racji prowadzenia działalności gospodarczej, w ramach której wykonują czynności opodatkowane. W ramach tej deklaracji podatnik ujmuje podatek należny wynikający ze wszystkich rodzajów czynności opodatkowanych.

Podatnik rozliczający się za okresy miesięczne składa deklarację na druku VAT-7, której wzór został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 z późn. zm.).

W objaśnieniach do deklaracji dla podatku od towarów i usług zawartych w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 nr 211, poz. 1333 z późn. zm.) w poz. 21 deklaracji VAT-7 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W poz. tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

W myśl art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

A zatem w sytuacji, gdy z tytułu świadczenia usług Wnioskodawca nie jest zarejestrowany w Szwecji dla celów podatku o charakterze podobnym do podatku od towarów i usług wówczas winien wykazać świadczone usługi w poz., 21 jeżeli przysługuje mu zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z tytułu zakupów towarów i usług nabytych od podatników polskiego podatku VAT lub z tytułu importu towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju oraz transakcji stanowiących dla Wnioskodawcy import usług.

Zgodnie z przepisem art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), jeżeli odrębne nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. § 2 tego artykułu stanowi, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzaniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np. określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym - poprawnym już - wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej już deklaracji. Do skorygowanej deklaracji powinno być dołączone pisemne uzasadnienie przyczyn korekty.

Stosownie do art. 100 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

Analizując powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego należy uznać, iż Wnioskodawca nie wykonuje żadnej z czynności, które byłyby objęte obowiązkiem składania informacji podsumowujących.

Reasumując Wnioskodawca świadcząc usługi w gospodarstwie rolnym znajdującym się na terytorium Szwecji świadczy usługi na nieruchomości, które to zgodnie z art. 28e są opodatkowane w miejscu położenia nieruchomości tj. w Szwecji. W sytuacji gdy Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym dla celów tej transakcji na terytorium Szwecji winien wykazać tę usługę w deklaracji VAT - 7 w poz. 21 dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, natomiast Wnioskodawca nie ma obowiązku składania informacji podsumowującej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.