IPPP3/443-283/09-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2009 r. (data wpływu 3 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży oleju napędowego przeznaczonego do celów żeglugi ze zbiornika podłączonego do odmierzacza paliw - jest prawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży oleju napędowego przeznaczonego do celów żeglugi ze zbiornika podłączonego do odmierzacza paliw.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi bunkrowania statków w paliwo żeglugowe.

Jako margines działalności Spółki, w kontekście struktury jej odbiorców i wolumenów sprzedaży, Spółka prowadzi działalność sprzedaży olejów napędowych przeznaczonych do celów żeglugi dla armatorów jednostek rybackich.

Spółka sprzedaje paliwa przeznaczone na cele żeglugowe, zwolnione z podatku akcyzowego na zasadzie art. 32 ustawy o podatku akcyzowym z 6 grudnia 2008 r. (Dz. U. Nr 3, poz. 11), po dopełnieniu stosownych warunków uprawniających do zwolnienia z tego podatku.

W zakresie prowadzonej działalności Spółka posiada status podmiotu pośredniczącego w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy o podatku akcyzowym z 6 grudnia 2008 r. (Dz. U. Nr 3, poz. 11) (kupuje paliwa żeglugowe celem ich dalszej odsprzedaży).

Armatorzy rybaccy mają status podmiotów zużywających w rozumieniu art. 2 ust. 22 ustawy.

Spółka przed 1 marca 2009 r. prowadziła sprzedaż olejów napędowych do celów żeglugowych w kilku portach polskiego wybrzeża ze zbiorników zlokalizowanych w lądowych bazach paliwowych podłączonych rurociągiem do odmierzaczy paliw zainstalowanych w dystrybutorach znajdujących się bezpośrednio na nabrzeżach portowych, do których podpływały zaopatrywane jednostki uprawnionych nabywców. Wiele małych jednostek pływających, szczególnie kutrów rybackich, kupowało jednorazowo niewielkie ilości żeglugowego oleju napędowego bezpośrednio do zbiorników na stałe zamontowanych na danej jednostce - np. kilkadziesiąt-kilkaset litrów, wtedy dokładny pomiar wydanej ilości był możliwy jedynie poprzez odmierzacz paliw.

Na marginesie można wskazać, iż uwarunkowania techniczne tych jednostek - wielkość zbiorników, ich umiejscowienie, wlew do zbiornika, czyni korzystanie z odmierzaczy paliw (potocznie zwanych dystrybutorami) koniecznym. Zatankowanie tych jednostek w inny sposób wymagałoby częściowej przebudowy ich zbiorników paliwowych.

W związku z wejściem w życie ustawy o podatku akcyzowym z 6 grudnia 2008 r. (Dz. U. Nr 3, poz. 11) Spółka zawiesiła taką sprzedaż, gdyż nowe przepisy wzbudziły wątpliwości interpretacyjne podatnika, co do możliwości jej kontynuowania ze zbiorników podłączonych do odmierzaczy paliw (czyli instalacji pomiarowych zdefiniowanych w art. 88 ust. 5 Ustawy).

Sprzedawane przez Spółkę paliwo żeglugowe jest zabarwione zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Opis zdarzenia przyszłego:

Spółka działa obecnie (po wejściu w życie Ustawy) jako podmiot pośredniczący zgodnie z wymogami nowej Ustawy i dostarcza oleje opałowe oraz oleje napędowe na jednostki pływające podmiotów zużywających. Dostawy są jednak realizowane wyłącznie przy pomocy bunkierek (małych statków-zbiornikowców), barek lub autocystern, bezpośrednio do jednostek pływających.

Spółka nie przechowuje żadnych paliw żeglugowych w zbiornikach podłączonych do odmierzaczy paliw w rozumieniu art. 88 ust. 5 Ustawy, ale chciałaby wznowić taką działalność w portach rybackich polskiego wybrzeża, czyli prowadzić sprzedaż paliw żeglugowych z zastosowaniem takich instalacji (zbiorników przyłączonych do odmierzaczy paliw).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 88 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 3, poz. 11) podatnik będący podmiotem pośredniczącym w rozumieniu tej ustawy, może przechowywać i prowadzić sprzedaż odpowiednio zabarwionego i oznaczonego oleju napędowego przeznaczonego do celów żeglugi ze zbiornika podłączonego do odmierzacza paliw zlokalizowanego na nabrzeżu portowym bezpośrednio na jednostki pływające cumujące przy tym nabrzeżu.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na powyższe pytanie odpowiedź winna być pozytywna (tak).

Artykuł 88 ust. 3 ustawy dotyczy bowiem użycia wymienionych w nim olejów do celów napędowych, z wyłączeniem celów żeglugi.

Dokonywana przez Spółkę sprzedaż jest przeznaczona dla armatorów rybackich na cele żeglugowe. Armatorzy rybaccy mają status podmiotów zużywających w rozumieniu art. 2 ust. 22 ustawy.

W związku z tym zapis art. 88 ust. 4 ustawy należy interpretować w taki sposób, że mówi on o niezgodnym z przeznaczeniem użyciu wymienionych w ust. 3 olejów, jako ich użyciu tylko do celów napędowych, a nie celów żeglugi. Czyli w przypadku, gdyby posiadanie lub sprzedaż olejów opałowych lub olejów napędowych przeznaczonych do celów żeglugi ze zbiornika podłączonego do odmierzacza paliw były wykonywane na cele napędowe inne niż żeglugowe, to tylko wtedy czynności te stanowiłyby użycie niezgodne z przeznaczeniem. Jednakże, jeśli oleje są przeznaczone na cele żeglugowe, to użycie jest zgodne z przeznaczeniem pod warunkiem zachowania wszystkich warunków określonych w art. 32 ustawy.

Spółka zwraca uwagę, że odmienna interpretacja przepisów, prowadziłaby do trudnej do wytłumaczenia sytuacji, w której oleje napędowe do celów żeglugi nie mogłyby być przechowywane i sprzedawane ze zbiorników podłączonych do odmierzaczy paliw, a np. w odniesieniu do olejów napędowych do celów opałowych taki sposób sprzedaży byłby możliwy.

Ustawodawca wymienia bowiem w ust. 3 art. 88 jedynie:

nie wymienia natomiast olejów napędowych do celów opałowych. Nie wydaje się możliwe, aby celową intencją ustawodawcy był zakaz sprzedaży przez odmierzacz paliw olejów napędowych do celów żeglugi przy równoczesnym zezwoleniu na taką sprzedaż olejów napędowych do celów opałowych.

Z zapisów art. 86 ust. 3 oraz art. 89 ust. 1 pkt 9 wynika jednoznacznie, że ustawodawca kategorycznie rozróżnia oleje opałowe od olejów napędowych, jako różne fizykochemicznie paliwa, gdyż nie wprowadza nigdzie w ustawie ich definicji - czyli należy posługiwać się definicjami z odrębnych przepisów, a takowe znajdują się w rozporządzeniu Komisji WE nr 1810/2004 z 7 września 2004 r. zmieniającym załącznik 1 do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej - zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy.

Gdyby ustawodawca chciał uwzględnić oleje napędowe przeznaczone do celów opałowych w art. 88 ust. 3 ustawy to powinien: (1) albo zamiast olejów opałowych użyć sformułowania "paliwa opałowe" (ich definicja ustawowa zawiera w sobie oleje napędowe do celów opałowych), (2) albo wprost dodać pkt 3) w tym ustępie: "oleje napędowe przeznaczone do celów opałowych".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 88 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), zwanej dalej "ustawą" - podstawą opodatkowania w przypadku użycia do celów napędowych, z wyłączeniem celów żeglugi:

* jest ich ilość, wyrażona w litrach, która może być przechowywana w zbiorniku podłączonym do odmierzacza paliw lub w zbiorniku pojazdu bądź innego środka przewozowego.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy - za użycie olejów opałowych lub olejów napędowych, o których mowa w ust. 3, niezgodnie z przeznaczeniem uznaje się również ich posiadanie lub sprzedaż ze zbiornika podłączonego do odmierzacza paliw.

Natomiast zgodnie z art. 88 ust. 5 ustawy - za odmierzacz paliw określony w odrębnych przepisach uznaje się instalację pomiarową przeznaczoną do tankowania pojazdów silnikowych, małych łodzi i małych samolotów.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza dokonywać sprzedaży paliw żeglugowych (odpowiednio zabarwionego i oznaczonego oleju napędowego) ze zbiorników zlokalizowanych w lądowych bazach paliwowych podłączonych rurociągiem do odmierzaczy paliw (w rozumieniu art. 88 ust. 5 ustawy). Przedmiotowe paliwa byłyby sprzedawane uprawnionym nabywcom - podmiotom zużywającym (kutrom rybackim); Spółka posiada status podmiotu pośredniczącego. Dostawa paliw korzystałaby ze zwolnienia od podatku akcyzowego w myśl art. 32 ustawy.

Z uregulowań zawartych w art. 88 ust. 4 ustawy wynika, że uznaje się za niezgodne z przeznaczeniem użycie (co skutkuje utratą prawa do skorzystania z obniżonej stawki podatku akcyzowego lub zwolnienia od podatku) olejów opałowych lub napędowych, w przypadku ich sprzedaży (lub posiadania) ze zbiornika podłączonego do odmierzacza paliw. Należy jednak wziąć pod uwagę, że w ww. art. 88 ust. 3 ustawy wyłączono przypadek, gdy przedmiotowe paliwa są użyte do celów żeglugi. Uwzględniając powyższe, w sytuacji przedstawionej we wniosku, użycie do celów żeglugi olejów napędowych sprzedawanych ze zbiornika podłączonego do odmierzacza paliw (a także przechowywanie tych paliw w przedmiotowym zbiorniku) nie będzie uznane za niezgodnie z przeznaczeniem, w związku z czym (przy spełnieniu pozostałych wymagań określonych w ustawie) sprzedaż ta będzie zwolniona od podatku akcyzowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.