IPPP3/443-280/13-2/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2013 r. (data wpływu 8 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przemieszczenia towarów własnych z terytorium Czech do Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz obowiązku rozliczenia dostawy towarów na terytorium Polski na rzecz polskich kontrahentów - jest prawidłowe.

W dniu 8 kwietnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przemieszczenia towarów własnych z terytorium Czech do Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz obowiązku rozliczenia dostawy towarów na terytorium Polski na rzecz polskich kontrahentów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czeską firmą C. s.r.o. z siedzibą w Czechach, nie posiada siedziby ani stałego miejsca wykonywania działalności w Polsce. Firma wystąpiła o nadanie polskiego numeru NIP w Urzędzie Skarbowym na potrzeby rozliczeń podatku VAT, dokonała również zgłoszenia do VAT UE.

Spółka, będąc podatnikiem VAT w Czechach, nie będzie dostarczać towarów z Czech bezpośrednio nabywcy w Polsce. Towary czeskie przeznaczone dla firm-dystrybutorów w Polsce będą przewożone przez Spółkę do magazynu przewoźnika działającego na zlecenie Spółki na terytorium Polski. Dopiero w magazynie w Polsce będą załadowywane do kolejnych środków transportu i dostarczane ostatecznym nabywcom-firmom dystrybutorskim (zgodnie z zamówieniami złożonymi do spółki przez polskich nabywców).

W związku z tym, Spółka zamierza dokonać rozliczeń VAT z tytułu ww. transakcji w następujący sposób:

Przemieszczenie towarów z Czech do Polski - transport do magazynu (platformy) firmy transportowej na terenie Polski Spółka uznaje za przesuniecie towarów w rozumieniu ustawy o VAT:

1. WDT - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów na terytorium Czech - zgodnie z czeskimi przepisami VAT;

2. WNT - wewnatrzwspólnotowe nabycie (art. 1I ust. 1 ustawy o VAT w Polsce).

Następnie, Spółka dokona sprzedaży towarów na terytorium Polski polskim odbiorcom (zgodnie ze zmianą od 1 kwietnia 2013 r.) wystawiając faktury VAT za stawka 23% (obowiązującą w Polsce).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawiony przez Spółkę sposób rozliczenia podatku VAT jest prawidłowy. Czy Spółka powinna dla celów VAT uznać transakcje za:

1. WNT - przemieszczenie własnych towarów, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, dokonane w Polsce, a następnie

2. dostawę krajową na rzecz polskiego kontrahenta na podstawie faktury VAT z nazwą Spółki, jej adresem czeskim oraz NIP nadanym w związku z wcześniejsza rejestracją na potrzeby podatku VAT w Polsce; faktury VAT będą wystawiane ze stawką obowiązującą na terenie Polski - 23% (zgodnie ze zmianą od 1 kwietnia 2013 r.).

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przemieszczenie własnych towarów firmy czeskiej na teren Polski do magazynu (platformy) firmy transportowej, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, spełnia wszystkie przesłanki, aby uznać je za nabycie wewnątrzwspólnotowe - towary te zostały nabyte przez Spółkę, służą działalności gospodarczej, transport przemieszczonych towarów kończy się na terytorium Polski. Dlatego też, Spółka powinna wykazać przemieszczenia towarów jako WNT (z tego tytułu Spółka wystawi fakturę wewnętrzną).

Dostawa krajowa na rzecz polskiego kontrahenta zostanie wystawiona ze stawką VAT obowiązującą w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Ponadto, na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższe oznacza, iż przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca będzie dokonywał w Polsce, na rzecz polskich kontrahentów, dostawy towarów. Jednakże, towary te uprzednio będą przewożone przez Wnioskodawcę do magazynu przewoźnika działającego na zlecenie Wnioskodawcy na terytorium Polski. Dopiero w magazynie w Polsce będą załadowywane do kolejnych środków transportu i dostarczane ostatecznym nabywcom - firmom dystrybutorskim (zgodnie z zamówieniami złożonymi Wnioskodawcy przez polskich nabywców).

Wnioskodawca wskazał, iż przemieszczenie towarów z Czech do Polski (transport do magazynu firmy transportowej na terenie Polski) Spółka uznaje za przesunięcie towarów w rozumieniu ustawy o VAT, tj. traktuje jako - z jednej strony - wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na terytorium Czech (zgodnie z czeskimi przepisami VAT), a z drugiej strony - jako wewnatrzwspólnotowe nabycie na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT w Polsce.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości przyjętego sposobu rozliczania opisanych transakcji, a także prawidłowości rozliczenia dostawy krajowej na rzecz kontrahenta z Polski, tj. opodatkowania jej przez Spółkę podatkiem VAT ze stawką krajową właściwą dla tej dostawy.

Analizując treść opisanego zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że przedmiotowa transakcja stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, gdyż wypełnia ona warunki przewidziane w wyżej wymienionym art. 11 ust. 1 ustawy, bowiem następuje przemieszczenie towarów z terytorium UE na terytorium kraju w związku z działalnością Wnioskodawcy, tj. dalszą sprzedażą tych towarów w Polsce.

Zatem, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonuje dwóch transakcji, gdzie pierwszą z nich jest przemieszczenie towarów własnych, a drugą sprzedaż na rzecz kontrahentów w Polsce.

W związku dostawą krajową Wnioskodawca powziął wątpliwość, co do poprawności wystawienia faktury VAT z tytuł tej dostawy z podaniem nazwy Spółki, jej adresu czeskiego oraz numeru NIP nadanego w związku z rejestracją na potrzeby podatku VAT w Polsce, z właściwą stawką krajową podatku VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast art. 17 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. - stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy towary dostarcza podmiot niemający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, lecz jest zarejestrowany w Polsce dla celów VAT, to nabywca tych towarów nie będzie podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego. Zatem, będzie to podmiot dokonujący tych dostaw.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że - w oparciu o przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy - Wnioskodawca, jako podmiot nieposiadający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, jednakże zarejestrowany dla potrzeb podatku VAT, dokonując dostawy towarów na rzecz polskiego kontrahenta będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT w Polsce z tytułu przedmiotowych dostaw.

Ponieważ Wnioskodawca jest podmiotem zarejestrowanym na terytorium Polski dla potrzeb podatku VAT, zatem w tej sytuacji nie zostaną spełnione łącznie przesłanki, o których mowa powyżej, w związku z czym nie znajdzie zastosowania art. 17 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia przedmiotowych dostaw towarów i wystawienia z tego tytułu faktury VAT.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

I tak, zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. 68, poz. 360 z późn. zm.), faktura powinna zawierać:

Zatem, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zobowiązanym jest do rozliczenia podatku VAT z tytułu dostaw towarów na rzecz polskich kontrahentów, bowiem pomimo braku siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w Polsce. Tym samym, Wnioskodawca winien wystawiać faktury z tytułu przedmiotowych dostaw towarów, zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, zawierające m.in. adres Jego siedziby oraz numer NIP nadany w związku z rejestracją w Polsce, z obowiązującą w kraju stawką podatku VAT właściwą dla towarów będących przedmiotem dostawy.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.