IPPP3/443-279/10-2/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2010 r. (data wpływu 18 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi transportu związanej ze sprzedażą wysyłkową towarów - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi transportu związanej ze sprzedażą wysyłkową towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja oraz sprzedaż kominków i kratek wentylacyjnych. W związku z przekroczeniem limitu dotyczącego sprzedaży wysyłkowej do Niemiec Wnioskodawca był zobowiązany do zarejestrowania się dla potrzeb podatku VAT w Niemczech i tam odprowadza podatek 19%, natomiast w Polsce wykazuje to jako sprzedaż niepodlegającą opodatkowaniu "np". Na każdej fakturze dla klienta oprócz sprzedawanego towaru widnieje usługa transportowa jako odrębna pozycja. Transport zlecany jest zewnętrznej spedycji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest potraktowanie usługi transportowej jako niepodlegającej ustawie o podatku VAT, tak jak dostawy towarów i uznanie jej jako elementu świadczenia zasadniczego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 3032, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Również prawo unijne uregulowało to zagadnienie w art. 76 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z tym przepisem do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi transportowe związane bezpośrednio z dostawą towarów powinny być opodatkowane tak samo jak ta dostawa. Jedno świadczenie nie powinno być sztucznie dzielone w celu zastosowanie dla usługi cząstkowej innej stawki VAT lub innego sposobu opodatkowania. Zatem usługi transportowe, związane bezpośrednio z dostawą towarów, powinny być opodatkowane tak, jak ta dostawa, w przedmiotowym przypadku całość czynności nie podlega ustawie o VAT, a w Niemczech podlega opodatkowaniu stawką 19%. Bez znaczenia pozostaje fakt, czy usługę tę Wnioskodawca wykazuje w odrębnej pozycji faktury, czy też jej wartość wlicza w cenę sprzedawanego towaru. Podobne stanowisko zajął Europejski Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C-321/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg, Izba Skarbowa w Warszawie w Interpretacji indywidualnej z 24 marca 2009 r. IPPP2/443-202/09-2/SAP oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 maja 2002 r. (sygn. akt I SA/Wr 120/01) wydanym w oparciu o stan prawny uprzednio obowiązujący, który zachowuje aktualność również obecnie: "Świadczenie sprzedawcy zobowiązującego się dostarczyć towar kupującemu do wskazanego przez niego miejsca obejmuje także koszty transportu. To oznacza, że (...) podstawa opodatkowania takiej sprzedaży obejmuje również koszty przewozu, niezależnie od podmiotu realizującego ten przewóz, a całość świadczenia powinna być opodatkowana według stawki podatkowej właściwej dla realizacji tego świadczenia, czyli sprzedaży towaru".

Reasumując, jeżeli czynność wykonywana dla klienta stanowi całość, nie należy jej sztucznie dzielić i rozbijać na poszczególne elementy składowe, ale potraktować jako jedno świadczenie zasadnicze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 2 pkt 23 ustawy przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

Stosownie do art. 23 ust. 1 ustawy w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl ust. 2 ww. artykułu w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

W przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę. (art. 23 ust. 4 ustawy)

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zagadnienie to zostało uregulowane w art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z tym przepisem, do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

Stosownie do art. 106 ust. 1 podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl ust. 4 ww. artykułu podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury. Jednak przepisu ust. 4 zdanie pierwsze nie stosuje się w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu, które w każdym przypadku muszą być potwierdzone fakturami. (ust. 5)

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja oraz sprzedaż kominków i kratek wentylacyjnych. W związku z przekroczeniem limitu dotyczącego sprzedaży wysyłkowej do Niemiec Wnioskodawca dokonał rejestracji dla celów podatku od wartości dodanej w kraju przeznaczenia towarów. Fakt ten powoduje, iż od dostaw towarów na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami zobowiązanymi do zapłaty podatku Wnioskodawca jest zobowiązany do naliczenia podatku na terenie Niemiec według stawek obowiązujących w tym państwie. Wnioskodawca z tytułu transakcji sprzedaży towarów obciąża nabywcę dodatkowo kosztami transportu. W tym miejscu należy zauważyć, iż z regulacji prawnych zawartych w Dyrektywie wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje wszelkie podatki, opłaty, oraz inne należności, w tym koszty transportu, które nabywca zobowiązany jest pokryć w ramach ceny płaconej dostawcy z tytułu nabycia towarów i usług. Do podstawy opodatkowania nie wlicza się jednak samego podatku od wartości dodanej. Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy zwrócić uwagę, iż usługa transportu świadczona jest w związku z zakupem przez nabywcę konkretnego towaru. Nabywca towaru jest zobowiązany zapłacić Wnioskodawcy jako dostawcy za dostarczony towar wraz z jego transportem a zatem wartość usługi transportu winna zwiększyć podstawę opodatkowania transakcji dostawy towarów. W konsekwencji usługi te, jako niestanowiące odrębnego świadczenia od dostawy towarów, stanowią całość podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży towarów.

Odpowiadając na pytanie, w tak przedstawionym stanie faktycznym, trzeba wskazać, że usługi transportowe należy potraktować wraz z dostawą towarów jako całość dla wyliczenia podstawy opodatkowania. A zatem w związku z tym, iż Wnioskodawca rozlicza podatek z tytułu tego typu transakcji na terenie Niemiec usługa transportowa świadczona na rzecz nabywcy dostarczanego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski. W konsekwencji podatek z tytułu dostawy towaru wraz z jego dostarczeniem winien być rozliczony w kraju przeznaczenia tj. w tym przypadku na terytorium Niemiec.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.