IPPP3/443-277/13-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2013 r. (data wpływu 8 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stałego miejsca prowadzenia działalności - jest prawidłowe.

W dniu 8 kwietnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek, przekazany do tut. Organu zgodnie z właściwością pismem z dnia 4 kwietnia 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stałego miejsca prowadzenia działalności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

H. jest spółką z siedzibą działalności gospodarczej w Szwajcarii. W ramach swojej działalności zawarł umowę z polskim kontrahentem S. Sp. z o.o. (dalej: "S."). Na jej podstawie H. będzie podmiotem odpowiedzialnym za realizację projektu obejmującego budowę i eksploatację spalarni odpadów komunalnych.

Planowane rozpoczęcie prac związanych z budową spalarni odpadów komunalnych ma nastąpić w kwietniu 2014 r. Jednakże, pierwsze płatności związane z realizacją kontraktu będą miały miejsce już w 2013 r.

Zgodnie z przyjętym harmonogramem prace potrwają do października 2016 r.

Wnioskodawca, jako jeden z głównych podmiotów zobowiązanych do realizacji projektu budowy spalarni odpadów komunalnych w Polsce, będzie odpowiedzialny za szeroki zakres prac, obejmujący w szczególności nadzór oraz funkcje zarządcze nad wykonaniem projektu.

Nadzór oraz funkcje zarządcze nad wykonaniem spalarni będą sprawowane przez pracownika zatrudnianego przez Wnioskodawcę w Szwajcarii, zajmującego stanowisko dyrektora projektu. Kontrola oraz weryfikacja przebiegu prac będzie odbywała się w Szwajcarii jak również w Polsce. W ramach nadzoru nad pracami, dyrektor będzie składał wizyty w Polsce. W Polsce będzie również przebywał menedżer budowy. Osoby te będą dokonywać:

* weryfikacji postępu i prawidłowości wykonywanych prac na placu budowy oraz

* uczestniczeniu w spotkaniu z podwykonawcami oraz kontrahentem S.

W celu realizacji projektu H. oddeleguje ze Szwajcarii do Polski 3-4 pracowników oraz zleci wykonanie części prac podwykonawcom z Polski, Unii Europejskiej lub krajów trzecich (tekst jedn.: spoza Unii Europejskiej). W ramach nadzoru zarówno pracownicy H. (oddelegowani do Polski), jak również podwykonawcy nie będą uprawnieni do składania zamówień, wprowadzania zmian do pierwotnych ustaleń/projektów inżynieryjnych. Niemniej jednak, będą oni dokonywać weryfikacji, czy wykonywane prace budowlane, projektowe i inne czynności podejmowane w ramach realizacji projektu budowy spalarni odpadów komunalnych, spełniają warunki wskazane w kontrakcie zawartym przez H. Oddelegowani pracownicy będą również odpowiedzialni za terminowość wykonania prac oraz kontrolę jakości prac wykonywanych przez podwykonawców.

Należy podkreślić, iż H. będzie odpowiedzialny także za zapewnienie zaplecza technicznego. Co do zasady nie będzie on posiadał w Polsce własnej infrastruktury technicznej (poza narzędziami roboczymi oraz kontenerami). Jednakże, w celu realizacji prac, będzie korzystał w tym zakresie z usług podwykonawców w Polsce, z którymi podpisze stosowne umowy. Podwykonawcy będą zobowiązani do zapewnienia niezbędnych narzędzi oraz sprzętu i zaplecza technicznego, części zamiennych, zapasowych oraz usług instalacyjnych i inżynierskich na potrzeby realizacji projektu.

H. będzie również odpowiedzialny za jakość usług świadczonych przez podwykonawców, proces odbioru oraz terminowość ich realizacji. W praktyce, Wnioskodawca będzie odpowiadał za infrastrukturę techniczną w ramach realizacji projektu budowy spalarni odpadów komunalnych w Polsce.

Ponadto, do obowiązków Wnioskodawcy będzie należała weryfikacja poprawności rozwiązań technicznych wdrażanych w ramach projektu. Koordynacja inżynieryjna będzie sprawowana zarówno w Szwajcarii jak również w miejscu wskazanym przez podwykonawcę na placu budowy w P. (Polska). Nadzór nad pracami instalacyjnymi będzie sprawowany przez pracowników, którzy zostali oddelegowani do pracy w Polsce.

Co więcej, z uwagi na oddelegowanie do Polski pracowników, H. będzie odpowiedzialny za zapewnienie im niezbędnego zaplecza socjalnego w Polsce, w tym również uzyskanie pozwolenia na pracę w Polsce, zakwaterowanie, transport do Polski, ubezpieczenia medyczne i społeczne. Ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne pracowników będzie obejmowała umowa zatrudnienia w Szwajcarii.

Wnioskodawca będzie jakże wynajmował pomieszczenia i kontenery na placu budowy składające się z pomieszczeń sanitarnych, łazienki, kuchni niezbędnych dla przebywających tam pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stanie faktycznym przedstawionym powyżej, w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w Polsce, Wnioskodawca będzie posiadał stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej "ustawa o VAT").

Zdaniem Wnioskodawcy:

W stanie faktycznym opisanym powyżej, H. będzie posiadał na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o VAT.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Pojęcie to jest pojęciem wspólnotowym (tekst jedn.: wynikającym z VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. oraz Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r.). Od dnia 1 lipca 2011 r. pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej zostało uregulowane w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE z dnia 23 marca 2011 r. L 77/1; dalej jako "Rozporządzenie Wykonawcze"). Rozporządzenie Wykonawcze przewiduje dwie, zasadniczo podobne, definicje stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - jedną dla stałego miejsca prowadzenia działalności świadczącego usługi, a drugą dla nabywającego usługi.

W odniesieniu do sytuacji Wnioskodawcy, kluczowe jest ustalenie czy będzie posiadał on stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w związku ze świadczeniem usług na rzecz S. oraz odbioru usług/towarów świadczonych przez podwykonawców Wnioskodawcy. Stąd, w dalszej części wniosku przytoczona zostanie definicja stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla potrzeb świadczenia oraz odbioru usług/towarów.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego, w odniesieniu do stałego miejsca dla potrzeb odbioru usług "stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej" oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej".

W świetle art. 11 ust. 2 Rozporządzenia Wykonawczego, w odniesieniu do stałego miejsca dla potrzeb świadczenia usług: " oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje".

Jak wskazuje pkt 14 preambuły do Rozporządzenia Wykonawczego, powyższa definicja jest oparta na orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "ETS"). Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, dorobek orzecznictwa ETS w kwestii "stałego miejsca prowadzenia działalności" powinien być uwzględniony w rozstrzygnięciu przedmiotowej sprawy, tj. w ustaleniu, czy Wnioskodawca będzie posiadał na terytorium Polski stałe miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie ze wskazówkami przedstawionymi przez ETS w punkcie 18 orzeczenia z dnia 4 lipca 1985 r. w sprawie Gunter Berkholz przeciwko Finanzamt Hamburg-Mitte-Altstadt (168/84), aby miejsce, w którym podatnik wykonuje działalność gospodarczą można było uznać za stałe miejsce prowadzenia działalności, muszą być łącznic spełnione następujące warunki:

* miejsce to musi się charakteryzować pewną minimalną skalą działalności oraz

* muszą być w nim stale obecne zasoby ludzkie oraz techniczne konieczne do wykonywania działalności.

Z kolei w wyroku z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie ARO Lease BV przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst Grote Ondernemingen te Amsterdam (C-190/95), ETS stwierdził (pkt 16 orzeczenia), że stałe miejsce prowadzenia działalności musi mieć możliwość prowadzenia działalności w sposób niezależny. Oznacza to zdaniem ETS, że takie stale miejsce prowadzenia działalności musi mieć możliwość (a) sporządzania umów lub (b) podejmowania decyzji o charakterze zarządczym. Analogiczne stanowisko ETS zajął także w wyroku z dnia 7 maja 1998 r. w sprawie Lease Plan Luxembourg SA przeciwko Belgische Staat (C-390/96).

Powyższe podejście podzielają także polskie sądy administracyjne. Przykładowo, w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: "WSA") w Warszawie z 26 czerwca 2009 r. (sygn. III SA/Wa 110/09), powołując wyroki ETS, WSA stwierdził: "ETS zdefiniował pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności jako to, gdzie podmiot posiada zasoby ludzkie, zasoby techniczne a także infrastrukturę umożliwiającą zawieranie umów i podejmowanie decyzji zarządczych".

W oparciu o przywołane powyżej orzeczenia ETS wskazać można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o "stałym miejscu prowadzenia działalności".

W świetle powyższego, należy przyjąć, iż stałe miejsce prowadzenia działalności powstanie, jeśli działalność Wnioskodawcy w Polsce łącznie spełniać będzie następujące przesłanki:

A. określony poziom stałości prowadzenia działalności gospodarczej wyrażony, jako zamiar podatnika do prowadzenia działalności z tego miejsca w sposób permanentny;

B. obecność odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego koniecznej do prowadzenia działalności gospodarczej (zatrudnionych przez podatnika pracowników oraz infrastruktury technicznej);

C. prowadzenie działalności, w szczególności zawieranie umów i podejmowanie decyzji w sposób niezależny w stosunku do działalności głównej prowadzonej przez dany podmiot.

W przypadku, gdy wyżej wymienione kryteria są spełnione, należy uznać, że obecność danego podmiotu na terytorium państwa członkowskiego nosi znamiona stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej rozumieniu przepisów o VAT.

Prawidłowość powyższego podejścia potwierdzona została także in. in. w następujących indywidualnych interpretacjach podatkowych:

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej to Warszawie z 28 sierpnia 2012 r. (IPPP3/443-541/12-4/LK): " (...) Spółka posiada stałe miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski gdyż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów, dysponuje do wykonywania działalności handlowej w postaci pomieszczeń biurowych i ich wyposażenia, ponadto cyklicznie deleguje personel, który wystawia dokumenty handlowe (faktury) na terytorium kraju. Prócz tego na terytorium Polski prowadzone są spotkania mające charakter handlowy".

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej ty Warszawie z 25 października 2012 r. (IPPP3/443-784/12-4/IW): " (...) stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu nie to sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować to sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający. (...) Wnioskodawca będzie posiadał w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności (...)".

* Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej to Warszawie z 12 listopada 2012 r. (IPPP3/443- 815/12-2/k.c.): " (...) Wnioskodawczyni angażuje aktywa ludzkie oraz infrastrukturę do wykonywania określonych zadań gospodarczych. Realizacja tych zadań w Polsce wymaga zaangażowania personelu i aktywów zlokalizowanych nie tylko w Polsce, ale także poza granicami RP. Zaznaczyć także należy, że Wnioskodawczyni dokonuje zakupów towarów jak i usług na terytorium kraju dla celów związanych z realizacją projektu w Polsce. Zatem działalność prowadzona w Polsce charakteryzuje się pewną stałością, bowiem Wnioskodawca posiada strukturę osobowo-rzeczową na terytorium kraju w związku z realizacją zlecenia w sposób stały, co wynika również ze specyfiki kontraktów inżynieryjnych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że w związku ze świadczeniem opisanych we wniosku usług Wnioskodawca będzie posiadać na terytorium kraju stałe miejsce prowadzenia działalności."

A. Kryterium stałości prowadzonej działalności gospodarczej:

Jak wynika z samej nazwy "stały" to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny - stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy.

Wnioskodawca planuje być obecnym w Polsce, w celu realizacji projektu inżynieryjnego budowy spalarni odpadów komunalnych przez dłuższy okres czasu, tj. do października 2016 r.

Niemniej jednak, z uwagi na typ prowadzonej działalności (tekst jedn.: prace inżynieryjne/instalacyjne) Wnioskodawca nie jest w stanie określić, czy prace zostaną zakończone zgodnie z harmonogramem, czy też zajdzie potrzeba przedłużenia projektu, a w konsekwencji działalności gospodarczej Wnioskodawcy w Polsce w kolejnych miesiącach/latach.

Nadzór nad prawidłowością prac będzie dokonywany przez dyrektora projektu zatrudnionego przez Wnioskodawcę w Szwajcarii oraz składającego wizyty w Polsce, jak również przez menedżera budowy przebywającego w Polsce. Osoby te będą odbywać spotkania z podwykonawcami i kontrahentami. Ponadto, w Polsce, na okres trwania projektu, będzie przebywało 3-4 pracowników Wnioskodawcy, sprawujących nadzór nad procesem realizacji prac zgodnie z warunkami umownymi i harmonogramem prac. Wnioskodawca będzie zapewniał pracownikom na czas realizacji projektu zaplecze socjalne w Polsce (w tym zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie, pozwolenie na pracę etc.).

Z uwagi na charakter prac inżynieryjnych oraz jego rozciągłość czasową, jak również rodzaj prowadzonych prac (w szczególności nadzoru nad projektem), należy przyjąć, iż prezencja Wnioskodawcy w Polsce będzie charakteryzowała się stałością i zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej z tego miejsca.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż kryterium stałości prowadzenia działalności będzie spełnione.

Potwierdzeniem prawidłowości takiego toku rozumowania są liczne interpretacje organów podatkowych.

Między innymi, w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2012 r. (sygn. IPPP3/443-717/12-4/IG) Dyrektor potwierdził zasadność następującego stanowiska przedstawionego przez podatnika:

"podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

Podobne stanowisko prezentują również inni Dyrektorzy Izb Skarbowych wydający interpretacje podatkowe w imieniu Ministra Finansów. Na przykład w interpretacji indywidualnej z dnia 3 grudnia 2012 r. (sygn. IPPP3/443-860/12-6/SM) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wypowiedział się w sposób następujący:

" (...) Aby wykonać zlecone usługi Spółka korzysta z zaplecza kontenerowego klienta zleceniodawcy (biuro montażu), które jest wyposażone w niezbędne narzędzia pracy (telefony, faks, komputery), w którym swoje stanowiska pracy otrzymują monterzy wnioskodawczyni pracujący na miejscu. Biuro to jest używane przez monterów jako zaplecze socjalne i komunikacyjne w celu wykonania zlecenia. Z powyższego wynika, że Spółka posiada wystarczające zasoby ludzkie i techniczne do realizacji ww. przedmiotu umowy, tj. wykonania usługi montażu".

B. Kryterium odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego

Zaangażowanie, o którym mowa, powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający. Mając na uwadze wskazane orzeczenia ETS należy stwierdzić, iż aby określić, czy na terenie danego kraju znajduje się stałe miejsce prowadzenia działalności danego podatnika, winien on posiadać w tym kraju zarówno personel, jak i zasoby rzeczowe potrzebne dla samodzielnego wykonywania działalności.

Zaplecze techniczne

Wnioskodawca, w ramach realizacji projektu, będzie odpowiedzialny za organizację oraz zakup materiałów i urządzeń. Generalnie Wnioskodawca nie będzie posiadał w Polsce własnych zasobów i infrastruktury technicznej (tekst jedn.: sprzętu, oprócz kilku niezbędnych narzędzi roboczych oraz kontenerów). Niemniej jednak, w ramach zarządzania projektem, będzie on odpowiedzialny za zapewnienie zaplecza technicznego. W tym celu Wnioskodawca podpisze umowy z podwykonawcami. Należy zaznaczyć, że to H. będzie podejmował decyzje dotyczące sprzętu, jego parametrów oraz wytycznych, które powinien spełniać (w celu realizacji projektu).

Ponadto, Wnioskodawca będzie wynajmował i zarządzał pomieszczeniami oraz kontenerami w Polsce (składającymi się z pomieszczeń sanitarnych, łazienki, kuchni, niezbędnych dla pracowników przebywających na placu budowy).

W świetle powyższego H. będzie podmiotem dysponującym odpowiednią infrastrukturą techniczną do prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Zaplecze personalne

Wnioskodawca w ramach realizacji prac, oddeleguje do Polski 3-4 pracowników. Wnioskodawca będzie odpowiedzialny za zapewnienie im zaplecza socjalnego w Polsce (zakwaterowania, transportu do Polski, pozwolenia na pracę, etc.).

Jak wspomniano w stanie faktycznym, pracownicy Wnioskodawcy (i/lub podwykonawcy) będą nadzorować prace nad wykonaniem projektu budowy spalarni w Polsce, zgodnie z zamówieniem H. zrealizowanym w jego siedzibie w Szwajcarii. Pracownicy (i/lub podwykonawcy) będą dokonywać weryfikacji, czy wykonywane prace budowlane, projektowe i inne czynności podejmowane w ramach realizacji projektu budowy spalarni odpadów komunalnych, spełniają warunki wskazane w umowie zawartej z kontrahentem. Ponadto, dyrektor zatrudniany przez Wnioskodawcę w Szwajcarii, będzie składał wizyty w Polsce. W Polsce będzie również przebywał menedżer budowy w celu pełnego nadzoru procesu realizacji projektu spalarni odpadów komunalnych.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy będzie dysponował on w Polsce odpowiednim zapleczem personalnym.

C. Kryterium niezależności prowadzonej działalności

Stałe miejsce prowadzenia działalności musi mieć możliwość prowadzenia działalności w sposób niezależny. Niezależność ta objawia się w możliwości (a) sporządzania umów lub (b) podejmowania decyzji o charakterze zarządczym przez takie stałe miejsce prowadzenia działalności.

Jak wskazano powyżej, funkcje zarządcze oraz nadzór nad wykonywaniem prac będzie generalnie sprawowany przez pracownika Wnioskodawcy, zajmującego stanowisko dyrektora projektu oraz menedżera odbioru prac. Funkcje te będą pełnione w Szwajcarii oraz w Polsce. Dyrektor projektu będzie odbywał wizyty w Polsce w celu kontroli przebiegu prac, spotkań z podwykonawcami i kontrahentami. Natomiast menedżer odbioru prac będzie prowadził nadzór projektu bezpośrednio ze Szwajcarii. Ponadto, przez okres trwania projektu, w Polsce będą obecni oddelegowani pracownicy Wnioskodawcy, którzy będą na bieżąco monitorować postępujące prace.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, jego działalność na terytorium Polski może być uznana za prowadzoną w sposób niezależny co, jak sformułowano w orzecznictwie TSUE, jest przesłanką dla powstania stałego miejsca prowadzenia działalności dla celów VAT.

Podsumowanie i wnioski

* Wnioskodawca będzie odpowiedzialny za zarządzanie projektem, nadzór nad pracami. Nadzór będzie prowadzony ze Szwajcarii oraz w Polsce.

* Jak wskazano w stanie faktycznym, Wnioskodawca będzie zatrudniał i oddelegowywał do Polski 3-4 pracowników, jak również podpisze kontrakty z podwykonawcami. Osoby/podmioty te będą zaangażowane w proces nadzoru budowy spalarni odpadów komunalnych w Polsce, zgodnie z projektem i zamówieniem złożonym przez S. Pracownicy i podwykonawcy nie będą upoważnieni do dokonywania zamówień/zmian w procesie inżynieryjnym.

* Wnioskodawca będzie odpowiedzialny za zapewnienie pracownikom zaplecza socjalnego w Polsce (tekst jedn.: zakwaterowania, wyżywienia, transportu, ubezpieczenia, pozwolenia na pracę etc.).

* Ponadto, w celu sprawowania generalnej kontroli nad projektem realizacji prac, ich prawidłowości i zgodności z warunkami umownymi do Polski będzie przyjeżdżał dyrektor projektu, zaś na okres trwania projektu w Polsce będzie przebywał menedżer budowy.

* Wnioskodawca będzie podmiotem odpowiedzialnym za organizację i zakup materiałów. W tym celu zostaną zawarte umowy z podwykonawcami, którzy zapewnią niezbędne zaplecze techniczne na potrzeby realizacji projektu. Wnioskodawca nie będzie posiadał własnego sprzętu i wyposażenia w Polsce (oprócz kilku niezbędnych narzędzi roboczych). Generalnie, całkowity sprzęt zostanie zapewniony przez podwykonawców. Jednakże, to on dokona wyboru podwykonawców, którzy na jego zlecenie zrealizują budowę spalarni.

* Wnioskodawca będzie nadzorował pracę podwykonawców oraz jakość wykonywanych usług i terminowość.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy są spełnione przesłanki pozwalające na uznanie, że H. będzie posiadał w Polsce miejsce charakteryzujące się (a) wystarczającą stałością, (b) odpowiednią strukturą ludzko-techniczną, (c) umożliwiającą mu świadczenie usług w sposób niezależny, a także nabywanie usług dla potrzeb takiego stałego miejsca prowadzenia działalności.

W szczególności, dysponowanie przez Wnioskodawcę zapleczem personalnym oraz technicznym dotyczącym jego działalności na terytorium Polski potwierdza, iż Wnioskodawca będzie posiadał stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski dla celów podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.