IPPP3/443-250/12-2/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2012 r. (data wpływu 29 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym olejów smarowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 lutego 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym olejów smarowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dokonuje zakupu wewnątrzwspólnotowego wyrobów zgodnych z HS 2710, lecz wyroby te są przeznaczone do celów innych niż: napędowe i opałowe. Firma jest w trakcie składania wniosku o rejestrację podatku akcyzowego AKC-R ze względu na zakup wyrobów zgodnych z nomenklaturą HS 3811 i ex 3824.

Sprowadzone wyroby sprzedawane są pośrednikom i odbiorcom końcowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do nieopodatkowania podatkiem akcyzowym wyrobów podlegających pod HS 2710 z przeznaczeniem innym niż oleje napędowe lub opałowe (oleje smarowe i smary) oraz do niestosowania uregulowań dotyczących kontroli i nadzoru nad przemieszczaniem wynikających z krajowych przepisów o podatku akcyzowym (towary wymienione w zał. 2 do ustawy o podatku akcyzowym).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że na podstawie przepisów wspólnotowych tj. art. 2 ust. 4 oraz art. 20 ust. 1 Dyrektywy Rady 2003/93/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania wyrobów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. z 2003 r. L 285/51 z późn. zm.) - "Dyrektywa Energetyczna" oleje smarowe nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym oraz nie mają do nich zastosowania przepisy dotyczące kontroli i obrotu zawarte w Dyrektywie Rady. 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontroli (Dz. U. z 1992 r. L 76/1) - Dyrektywa Horyzontalna. Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza wyrok NSA - GSK 1171/09 z dnia 13 października 2010 r., w którym orzeczono, że oleje smarowe nie podlegają akcyzie zharmonizowanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy stwierdzić, iż źródłami prawa wspólnotowego w zakresie podatku akcyzowego od wyrobów energetycznych są Dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca Dyrektywę Rady 92/12/EWG (Dz. Urz. UE L 9) zwana Dyrektywą horyzontalną, oraz Dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L Nr 283 str. 1 z późn. zm.) zwana Dyrektywą energetyczną.

W świetle wskazanych przepisów prawa wspólnotowego wyroby zaklasyfikowane do kodu CN 2710, zwane są bez względu na ich przeznaczenie - wyrobami energetycznymi. Wyroby te zostały bowiem ujęte w katalogu wyrobów energetycznych określonym w art. 2 ust. 1 Dyrektywy 2003/96/WE. Zauważyć przy tym należy, iż powyższy katalog obejmuje zarówno wyroby, do których stosuje się przepisy Dyrektywy 2008/118/WE, jak i wyroby, do których przepisy tej dyrektywy nie mają zastosowania (m.in. oleje smarowe).

Jednocześnie zauważyć należy, że stosownie do postanowień art. 2 ust. 4 lit. b (tiret pierwszy) dyrektywy 2003/96/WE, przepisy zawarte w tej dyrektywie nie mają zastosowania do wyrobów energetycznych używanych do celów innych niż napędowe lub opałowe. Zatem, chociaż ww. wyroby wykorzystywane w inny sposób niż jako paliwo napędowe lub grzewcze objęte są definicją wyrobów energetycznych w rozumieniu Dyrektywy 2003/96/WE, to są one wyłączone z zakresu stosowania tej dyrektywy.

Ponadto wskazać należy, iż wyroby energetyczne w rozumieniu Dyrektywy 2003/96/WE, które podlegają przepisom Dyrektywy 2008/118/WE w zakresie kontroli i przemieszczania wyrobów (w tym m.in. w zakresie składów podatkowych i procedury zawieszenia poboru akcyzy), zostały wymienione w art. 20 ust. 1 dyrektywy 2003/96/WE.

W konsekwencji, w większości państw członkowskich, wobec olejów smarowych przeznaczonych na cele inne niż opałowe lub napędowe nie stosuje się procedury zawieszenia poboru akcyzy.

Jednak fakt, iż w katalogu ww. wyrobów energetycznych nie zostały ujęte oleje smarowe oznacza tylko tyle, iż państwa członkowskie nie mają obowiązku stosowania wobec tych wyrobów szczególnych zasad kontroli i przemieszczania określonych w dyrektywie 2008/118/WE w sposób obligatoryjny.

Podkreślić należy, że objęcie przez państwo członkowskie wyrobów nie wymienionych w art. 20 ust. 1 dyrektywy 2003/96/WE postanowieniami dyrektywy 2008/118/WE na terytorium tego państwa członkowskiego, nie stanowi naruszenia przepisów prawa wspólnotowego. Przepis ten wymienia bowiem tylko wyroby energetyczne, w stosunku do których przepisy dyrektywy 2008/118/WE dotyczące kontroli i przemieszczania stosuje się obligatoryjnie w wymianie wewnątrzwspólnotowej.

Bezspornym w niniejszej sprawie winien być również fakt, iż na podstawie art. 1 ust. 3 lit. a Dyrektywy 2008/118/WE, Polska jako państwo członkowskie może nakładać podatki na produkty inne niż wyroby akcyzowe. Jednak prawo to przysługuje pod warunkiem, że nakładanie takich podatków nie spowoduje zwiększenia formalności przy przekraczaniu granic w handlu pomiędzy państwami członkowskimi.

W ocenie organu wyżej zacytowany przepis Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie może wprowadzić na produkty inne niż produkty akcyzowe (w rozumieniu Dyrektywy Horyzontalnej tj. określone w art. 1 ust. 1 tej dyrektywy) podatek konsumpcyjny. Kwestia nazwy tego podatku, jego konstrukcji, restrykcji w obrocie produktami, których konsumpcja podlega opodatkowaniu tym podatkiem pozostawiona jest decyzji państwa członkowskiego, zaś jedynym ograniczeniem przy wprowadzeniu takiego podatku jest to, aby nie powodował on zwiększenia formalności przy przekraczaniu granic w handlu pomiędzy państwami członkowskimi oraz generalnie nie był sprzeczny z prawem wspólnotowym.

Podobnej wykładni przepisów obu Dyrektyw (z tym, że w chwili orzekania obowiązywała jeszcze Dyrektywa 92/12/WE - bez znaczenia dla sprawy) dokonał Europejski Trybunał Sprawiedliwości (zwany dalej ETS) w wyroku w połączonych sprawach C-145/06 i C-146/06 Fendt Italiana Srl przeciwko Agenzia Dogane-Ufficio Dogane di Trento. W uzasadnieniu tego orzeczenia Trybunał wskazał, że oleje smarowe, które nie są objęte ujednoliconym podatkiem akcyzowym, stanowią produkty inne niż te, o których mowa w art. 3 ust. 1 tiret pierwsze dyrektywy 92/12 (w Dyrektywie 2008/118/WE - art. 1 ust. 1), co oznacza, że zgodnie z art. 3 ust. 3 tej dyrektywy (w Dyrektywie 2008/118/WE - art. 1 ust. 3 lit. a) państwa członkowskie zachowują prawo do wprowadzenia lub utrzymania w mocy podatków od tych produktów, pod warunkiem, że podatki te nie spowodują zwiększenia formalności związanych z przekraczaniem granicy między państwami członkowskimi (pkt 44 uzasadnienia wyroku). Jednakże o ile państwa członkowskie są uprawnione do opodatkowania produktów energetycznych takich jak oleje smarowe, wykorzystywanych w inny sposób niż paliwa silnikowe lub grzewcze, muszą one wykonywać przysługujące im uprawnienia z poszanowaniem prawa wspólnotowego (pkt 41 uzasadnienia wyroku), w szczególności państwa członkowskie muszą w tym zakresie przestrzegać nie tylko postanowień traktatu TWE, w szczególności art. 25 i 90 WE jak również przepisów zawartych w art. 3 ust. 3 dyrektywy 92/12 (w Dyrektywie 2008/118/WE - art. 1 ust. 3 lit. a).

Wobec takiego orzeczenia Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 października 2008 r., sygn. akt I FSK 1315/07 zauważył, iż: "W konkluzji swoich rozważań dotyczących możliwości opodatkowania produktów energetycznych przeznaczonych do innych celów niż jako paliwo silnikowe lub paliwo do ogrzewania (w sprawie rozpatrywanej przez Trybunał chodziło o opodatkowanie olejów smarowych) w świetle postanowień dyrektywy energetycznej, Trybunał w pkt 43-45 uzasadnienia powyższego wyroku z dnia 5 lipca 2007 r. stwierdził, iż "nawet jeśli oleje smarowe wykorzystywane w inny sposób niż jako paliwo silnikowe lub grzewcze, objęte są definicją pojęcia produktów energetycznych w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. b dyrektywy 2003/96, to są one wprost wyłączone z zakresu stosowania tej dyrektywy na mocy jej art. 2 ust. 4 lit. b tiret pierwsze i przez to nie są objęte systemem ujednoliconego podatku akcyzowego". W tych okolicznościach należy uznać, że wspomniane oleje smarowe, które nie są objęte ujednoliconym podatkiem akcyzowym, stanowią produkty inne niż te, o których mowa w art. 3 ust. 1 dyrektywy 92/12 (dyrektywy horyzontalnej - uwaga NSA), co oznacza, że zgodnie z art. 3 ust. 3 akapit pierwszy tej dyrektywy państwa członkowskie zachowują prawo do wprowadzenia lub utrzymania w mocy podatków od tych produktów, pod warunkiem, że podatki te nie spowodują zwiększenia formalności związanych z przekraczaniem granicy w handlu pomiędzy państwami członkowskimi.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że dyrektywę 2003/96 należy interpretować w ten sposób, iż nie stoi ona na przeszkodzie stosowaniu przepisów krajowych, takich jak rozważane w sprawie przed sądem krajowym, które przewidują pobieranie podatku konsumpcyjnego od olejów smarowych, gdy są one przeznaczone, oferowane do sprzedaży lub wykorzystywane do celów innych niż jako paliwa silnikowe lub grzewcze".

Taki sposób interpretacji spornego zagadnienia znajduje również potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 29 maja 2009 r., sygn. akt I FSK 2057/08.

Odnośnie natomiast, powołanego przez Wnioskodawcę, wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 października 2010 r., sygn. akt I GSK 1171/09 należy zauważyć, iż Sąd również wskazał, że oleje smarowe przeznaczone na inne cele niż paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania, w świetle przepisów wspólnotowych, nie podlegają akcyzie zharmonizowanej. Jednakże jak dalej wskazuje sąd polski ustawodawca uznał te wyroby, w myśl obowiązującej w sprawie będącej przedmiotem orzeczenia ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, za wyroby zharmonizowane czym doprowadził do nieprawidłowej implementacji dyrektywy energetycznej.

Powyższy wyrok odnosił się zatem do poprzedniego stanu prawnego obowiązującego do 28 lutego 2009 r. Jednocześnie należy wskazać, iż w obowiązując ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.) ustawodawca krajowy takiego zaklasyfikowania wyrobu będącego przedmiotem wniosku nie dokonał.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje zakupu wewnątrzwspólnotowego wyrobów o kodzie CN 2710, lecz wyroby te są przeznaczone do celów innych niż: napędowe i opałowe. Sprowadzone wyroby sprzedawane są pośrednikom i odbiorcom końcowym. W związku z tym Wnioskodawca ma wątpliwości czy przedmiotowe wyroby podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Przepisy wymienionych dyrektyw zostały implementowane do krajowego porządku prawnego ustawą z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 629 z późn. zm.), która określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizacje obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W związku z odejściem od opodatkowania akcyzą wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych, poza samochodami osobowymi, w ww. ustawie ustawodawca zrezygnował z podziału wyrobów akcyzowych na zharmonizowane i niezharmonizowane. W związku z powyższym zmianie uległa definicja wyrobów akcyzowych. Obecnie, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy do wyrobów akcyzowych zalicza się: wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1. W poz. 27 ww. załącznika pod kodem CN 2710 wymieniono oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.). Jednakże należy wyjaśnić, iż Unia Europejska (jak też każde z jej państw członkowskich oddzielnie), jest Stroną Międzynarodowej Konwencji w sprawie Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania towarów (Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 62), a zatem na mocy art. 3 tej Konwencji, do poziomu sześciu znaków musi zachodzić pełna zgodność Nomenklatury Scalonej z Systemem Zharmonizowanym (HS).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 4 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest wewnątrzwspólnotowe nabycie wyrobów akcyzowych, tj. wyrobów wskazanych w art. 2 pkt 1 ustawy, z wyłączeniem nabycia wewnatrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego. Zaś do wyrobów energetycznych na postawie art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701 2702 oraz 2704 do 2715.

Jednocześnie analizując przepisy ustawy stwierdzić należy, iż opodatkowanie podatkiem akcyzowym olejów smarowych na terytorium kraju nie zwiększyło formalności związanych z przekraczaniem granicy w handlu między państwami członkowskimi, na co wskazano w art. 1 ust. 3 Dyrektywy 2008/118/WE. Przepisy krajowe, w których ustanowiono odrębne procedury, jakie należy stosować w przypadku ww. wyrobów, nie wprowadziły bowiem ograniczeń obrotu tymi wyrobami i nie nałożyły na podatników, ani na inne państwa członkowskie obowiązków, które byłyby niezgodne z przepisami prawa wspólnotowego. W szczególności nabywcy i dostawcy wewnątrzwspólnotowi olejów smarowych wykorzystywanych do innych celów niż opałowe lub napędowe nie zostali obciążeni dodatkowymi formalnościami polegającymi na konieczności otwierania składów podatkowych, stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, czy potwierdzania odbioru wyrobów na administracyjnym dokumencie towarzyszącym - nabycie wewnątrzwspólnotowe odbywa się bowiem na podstawie dokumentów handlowych.

W tym miejscu należy również wskazać, iż produkty energetyczne, które podlegają przepisom dyrektywy 2008/118/WE, zostały wymienione w art. 20 ust. 1 dyrektywy energetycznej. Przepis ten wymienia, produkty energetyczne, w stosunku, do których przypisy dyrektywy horyzontalnej dotyczące kontroli i przemieszczania stosuje się obligatoryjnie w wymianie wewnąrzwspólnotowej. Co nie oznacza, że państwa członkowskie na swoim terytorium nie mogą objąć wyrobów niewymienionych w art. 20 ust. 1 (wyłączonych z zakresu działania dyrektywy energetycznej, a tym samym nie zaliczonych, zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. a, do wyrobów akcyzowych w rozumieniu dyrektywy horyzontalnej) postanowieniami dotyczącymi obrotu i kontroli na podstawie przepisów prawa krajowego. Zakres obrotu i kontroli tych wyrobów na terytorium państwa członkowskiego (Polski) leży bowiem w gestii tego państwa członkowskiego, które w myśl art. 1 ust. 3 lit. a jest uprawnione do opodatkowania takich wyrobów, jednakże pod warunkiem, że nakładanie takich podatków nie powoduje zwiększenia formalności przy przekraczaniu granicy w handlu między państwami członkowskimi.

Stosownie do powyższego zauważyć należy, iż zgodnie z art. 40 ust. 6 ustawy, procedurę zawieszenia poboru akcyzy stosuje się na terytorium kraju do wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, z zastrzeżeniem art. 47 ust. 1 pkt 1 i 5.

Natomiast, stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy, jeżeli procedura zawieszenia poboru akcyzy dotyczy wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 40 ust. 6, warunki, o których mowa ust. 1 tj. zastosowanie e-AD albo dokumentu zastępującego e-AD oraz złożenie zabezpieczenia akcyzowego, mają zastosowanie tylko przy przemieszczaniu tych wyrobów na terytorium kraju, a w przypadku przemieszczania tych wyrobów na terytorium kraju w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego lub dostawy wewnątrzwspólnotowej warunkiem zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy jest wyłącznie dołączenie do przemieszczanych wyrobów dokumentów handlowych zamiast e-AD.

Powyższe uregulowanie krajowe, stosowane wobec olejów smarowych wyłączonych z dyrektywy energetycznej, wyraźnie zatem wskazuje, że w obrocie wewnątrzwspólnotowym nie zachodzą żadne formalności związane z przekraczaniem granicy w handlu pomiędzy państwami członkowskimi.

Mając powyższe na uwadze wskazać zatem należy, iż Polska nie złamała prawa unijnego zaliczając do wyrobów akcyzowych oleje smarowe, które zostały wyłączone ze zharmonizowanego (ujednoliconego) podatku akcyzowe i które zostały opodatkowane krajowym podatkiem akcyzowym zgodnie z prawem wspólnotowym zawartym w art. 1 ust. 3 lit. a dyrektywy 2008/118/WE. Polska nie złamała również prawa wspólnotowego wprowadzając określone zasady kontroli i obrotu tymi wyrobami na rynku krajowym, które zostały określone w Dziale III ustawy o podatku akcyzowym.

Należy bowiem wyraźnie podkreślić, co także zostało wykazane powyżej, iż Polska miała prawo, na podstawie art. 1 ust. 3 lit. a dyrektywy horyzontalnej, do opodatkowania olejów smarowych (wykorzystywanych do innych celów niż napedowe lub opałowe) krajowym podatkiem akcyzowym, który nie podlega zharmonizwanemu (ujednoliconemu) systemowi opodatkowania na poziomie wspólnotowym, gdyż opodatkowanie tych wyrobów krajowym podatkiem akcyzowym nie powoduje zwiększenia formalności związanych z przekraczaniem granicy. Do opodatkowania tych wyrobów, wyłączonych z zakresu dyrektywy energetycznej, czyli nie zaliczonych na poziomie wspólnotowym do wyrobów akcyzowych określonych w art. 1 ust. 1 lit. a dyrektywy horyzontalnej, nie mają zastosowania przepisy dotyczące ich opodatkowania ani też przepisy dotyczące kontroli i przemieszczania zawarte w dyrektywie horyzontalnej.

Reasumując, odnoszą się do zadanego pytania, stwierdzić należy, iż nabywane i sprzedawane przez Wnioskodawcę oleje smarowe o kodzie CN 2710 podlegają na terytorium kraju opodatkowaniu krajowym podatkiem akcyzowym oraz przepisom dotyczącym kontroli obrotu, które zostały zawarte w Dziale III ustawy o podatku akcyzowym i w tym zakresie krajowe przepisy nie są sprzeczne z przepisami wspólnotowymi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Przy czym tut. Organ pragnie nadmienić, iż przedmiotowe oleje smarowe podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 1 ust. 3 lit. a dyrektywy horyzontalnej, krajowym podatkiem akcyzowym leżącym poza zakresem działania dyrektywy energetycznej (na podstawie art. 2 ust. 4 lit. b tiret pierwsze tej dyrektywy) mogą korzystać (na podstawie przepisów krajowych) ze zwolnienia ze względu na przeznaczenie. Zwolnienie to zostało zawarte w § 10 pkt 2 rozporządzenia z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 159, poz. 1070).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.