IPPP3/443-246/14-2/MKw

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2014 r. (data wpływu 19 marca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz udokumentowania otrzymanej premii pieniężnej - jest prawidłowe.

W dniu 19 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz udokumentowania otrzymanej premii pieniężnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W. Sp. z o.o. (zwana dalej: "W.", "Wnioskodawcą" lub "Spółką") to jeden z największych touroperatorów w Polsce, który należy do międzynarodowego koncernu turystycznego O. Na polskim rynku Spółka działa od 1999 r. W. sprzedaje usługi turystyczne poprzez sieć własnych placówek w postaci biur sprzedaży oraz poprzez agentów. Spółka posiada główną siedzibę pełniącą jednocześnie funkcję centrali w Warszawie oraz swoje przedstawicielstwa w postaci biur sprzedaży na terenie Warszawy oraz w innych miastach Polski. Biura sprzedaży to lokale użytkowe wynajmowane na podstawie umów najmu od podmiotów zewnętrznych (zwane dalej: "Wynajmującymi"). Niektóre, z zawieranych przez Spółkę umów na najem lokalu (zwane dalej: "Umowami") z przeznaczeniem na biuro sprzedaży, przewidują jednorazową wypłatę określonej kwoty pieniężnej na rzecz W. z tytułu samego zawarcia długoterminowej umowy najmu. Z odpowiedniego zapisu takiej Umowy jednoznacznie wynika, że należna W. kwota jest za sam fakt zawarcia długoterminowej umowy najmu oraz, że zostanie ona wypłacona Spółce na podstawie wystawionej przez W. faktury VAT. Jednocześnie, W., nie jest tzw. klientem flagowym dla Wynajmującego, a wybór lokalizacji, w których Spółka chcę wynajmować lokale na biura sprzedaży, podyktowany jest tylko i wyłączenie oceną ich atrakcyjności pod kątem prowadzenia możliwie największej sprzedaży oferowanych przez Spółkę usług turystycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy należna na podstawie umowy kwota z tytułu zawarcia długoterminowej umowy najmu z Wynajmującym, stanowi rodzaj świadczenia W. na rzecz Wynajmującego, które jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług (zwany dalej: "podatkiem VAT") i tym samym Spółka powinna wystawić fakturę VAT dokumentującą oraz warunkującą jej otrzymanie czy też jest to rodzaj premii przyznawanej przez Wynajmującego dla W., a sam fakt jej przyznania powinien być udokumentowany poprzez wystawienie przez Wynajmującego faktury korygującej do wystawionej przez niego faktury sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wypłata przez Wynajmującego należnej W. na podstawie Umowy kwoty z tytułu zawarcia przez Spółkę długoterminowej umowy najmu, nie daje podstaw do wystawienia przez Spółkę faktury VAT, gdyż fakt otrzymania przez W. przedmiotowej zapłaty nie stanowi zapłaty za świadczenie usług w rozumieniu Ustawy o VAT i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Natomiast, sam fakt otrzymania przedmiotowej kwoty powinien być udokumentowany przez Wynajmującego poprzez korektę faktury sprzedaży wystawionej dla W. za najem lokalu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniem podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 wyżej wymienionej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei, zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 wyżej wymienionej ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT, w tym również:

Jednocześnie zgodnie z art. 29a ust. 10 pkt 1 powołanej ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, nie mamy, po stronie Spółki, do czynienia ze świadczeniem usługi na rzecz Wynajmującego, a na pewno za taką usługę nie można uznać samego faktu zawarcia umowy najmu lokalu użytkowego. Sam fakt otrzymania przez W. pieniędzy za wyrażenie zgody na zawarcie umowy, nie stanowi świadczenia opodatkowanego podatkiem VAT. W przypadku zawarcia przedmiotowej Umowy, takim świadczeniem opodatkowanym podatkiem VAT jest wynajem lokalu użytkowego.

Takie stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 maja 2012 r. (sygn. III SA/Wa 2381/11), w którym sąd stwierdził: "z ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik "świadczyć" jako "wykonywać coś na czyjąś rzecz", "świadczenie" zaś, to - według niego - obowiązek wykonania, przekazania czegoś. Wskazywałoby to, że przez "świadczenie" należy rozumieć wyłącznie działanie aktywne. Wykładnia taka jest jednak nieuprawniona w świetle ogólnych zasad konstrukcyjnych podatku (w tym przede wszystkim powszechności opodatkowania), jak również dalszych przepisów ustawy - wypada tutaj zwrócić uwagę w szczególności na przepis art. 8 ust. 1 pkt 2, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności albo sytuacji. Wypada uznać, że pojęcie świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Przez świadczenie trzeba będzie zatem, rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane zarówno z działaniem jak i zaniechaniem.

Zob. także wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 grudnia 2009 r. (III SA/Wa 1371/09, LEX nr 550205): "Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji" - Adam Bartosiewicz, Ryszard Kubacki - komentarz do art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, LEX 2012 r. W przedstawionym we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego w stanie faktycznym niewątpliwie czynnością opodatkowaną w rozumieniu cytowanych wyżej przepisów jest wynajem najemcom przez Skarżącą pomieszczeń w budynku stanowiącym jej własność. Natomiast, w ocenie Sądu nie jest takim świadczeniem zachowanie najemcy polegające na akceptacji warunków oferty Skarżącej w zakresie najmu pomieszczeń. Należy bowiem zwrócić uwagę, że stosownie do art. 66 § 1 Kodeksu cywilnego oświadczenie drugiej stronie woli zawarcia umowy stanowi ofertę, jeżeli określa istotne postanowienia tej umowy. Natomiast, w myśl art. 70 § 1 Kodeksu cywilnego w razie wątpliwości umowę poczytuje się za zawartą w chwili otrzymania przez składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu, a jeżeli dojście do składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu nie jest wymagane - w chwili przystąpienia przez drugą stronę do wykonania umowy. Z cytowanych przepisów wynika, że zarówno złożenie oferty zawarcia umowy jak i jej przyjęcie stanowią oświadczenie woli co do jej istotnych postanowień. Zawarcie umowy nie stanowi zatem, świadczenia w rozumieniu art. 353 Kodeksu cywilnego, które polega na działaniu bądź zaniechaniu. Umowa stanowi bowiem treść oświadczenia woli jej stron co do istotnych warunków wykonania świadczenia. Tym samym, nawet w sytuacji gdy umowa zostaje zawarta na skutek zachęty w formie jednorazowej zapłaty kwoty pieniężnej przez wynajmującego na rzecz najemcy, przyjęcie oferty przez najemcę nie może być uznane za świadczenie, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT."

Stanowisko takie potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny w swoim wyroku z dnia 2 lipca 2013 r. (sygn. akt I FSK 1218/12).

Ponadto, co podkreślił zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, jak i Naczelny Sąd Administracyjny we wskazanym powyżej orzeczeniu, istotne znaczenie w przedmiotowej kwestii ma orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 9 października 2001 r. w sprawie C-409/98 w sprawie Commissioners of Customs Excise v. Mirror Group plc. W wyżej wymienionym orzeczeniu Trybunał uznał, że dany podmiot przez samo wyrażenie zgody na zostanie najemcą i płacenie czynszu w zamian za wynagrodzenie wypłacone mu przez wynajmującego, nie świadczy jeszcze żadnej usługi.

Zdaniem Spółki, w opisanym stanie faktycznym, mamy do czynienia z udzieleniem W. opustu (rabatu) przez Wynajmującego. Tym samym, zdaniem W., biorąc pod uwagę przepisy Ustawy o VAT, wypłata przez Wynajmującego należnej na podstawie Umowy kwoty z tytułu zawarcia przez Spółkę długoterminowej umowy najmu nie daje podstaw do wystawienia przez Spółkę faktury VAT. Wynika to z faktu, że zgodnie z zapisami Umowy, Spółka dostaje od Wynajmującego świadczenie pieniężne za sam fakt zawarcia długoterminowej umowy najmu. W. nie musi jednak spełnić na rzecz Wynajmującego konkretnego świadczenia, a zapłata przedmiotowej kwoty przez Wynajmującego ma jedynie, poza samą zachętą do zawarcia Umowy, spowodować faktyczne zmniejszenie obciążenia dla Spółki, jakim jest opłata czynszu na najem lokalu.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, pieniądze jakie Spółka uzysku na podstawie zapisu Umowy to rodzaj premii, przy czym premii:

* nie będącej wynagrodzeniem za wyświadczenie usługi (czyli sposób rozliczenia, którego podstawą jest faktura VAT wystawiana przez otrzymującego premię),

* nie mającej charakteru okazjonalnego (czyli sposób rozliczenia, w którym nie ma faktury VAT, a np. nota), ale

* mającej de facto powodować zmniejszenie obciążenia dla W. z tytułu zawartej Umowy, tj. rabat (czyli sposób rozliczenia, którego podstawą jest faktura korygująca wystawiana przez sprzedawcę, czyli Wynajmującego).

Jest to więc rodzaj udzielonego przez Wynajmującego rabatu Spółce za długoterminowe związanie się z nim umową. Zatem, zdaniem W., uzasadnione jest twierdzenie, że przedmiotowa wypłata to tylko i wyłącznie przekazanie pieniędzy, które jest czynnością neutralną dla podatku VAT. Nie jest to tym samym zapłata za świadczenie usług lub dostawę towaru w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT. Jednocześnie, raz jeszcze, należy zauważyć, że wypłata pieniędzy na rzecz W. ma charakter premii za sam fakt zawarcia przez Spółkę z Wynajmującym długoterminowej umowy najmu. Jest to więc premia, która ma de facto spowodować zmniejszenie obciążenia dla W., a nie premii będącej dodatkowym wynagrodzeniem za świadczone przez Spółkę usługi, bądź bonusem o charakterze okazjonalnym. Zdaniem Spółki, wypłacona W. kwota powoduje jedynie zmniejszenie obrotu opodatkowanego podatkiem VAT u Wynajmującego. Zatem, ma on obowiązek skorygować wielkość swojego obrotu, co w konsekwencji powinno być potwierdzone oraz udokumentowane wystawieniem dla W. faktury korygującej.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, fakt przyznania W. świadczenia pieniężnego w postaci premii, która de facto stanowi rabat w stosunku do ceny, jaką Spółka płaci Wynajmującemu za najem lokalu, nie daje podstaw do wystawienia przez Spółkę faktury VAT, a sam fakt przyznania Spółce przedmiotowej kwoty powinien być udokumentowany przez Wynajmującego korektą faktury sprzedaży wystawionej dla W. za najem lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada główną siedzibę pełniącą jednocześnie funkcję centrali w Warszawie oraz swoje przedstawicielstwa w postaci biur sprzedaży na terenie Warszawy oraz w innych miastach Polski. Biura sprzedaży to lokale użytkowe wynajmowane na podstawie umów najmu od podmiotów zewnętrznych. Niektóre, z zawieranych przez Spółkę umów na najem lokalu z przeznaczeniem na biuro sprzedaży, przewidują jednorazową wypłatę określonej kwoty pieniężnej na rzecz Wnioskodawcy z tytułu samego zawarcia długoterminowej umowy najmu. Z odpowiedniego zapisu takiej Umowy jednoznacznie wynika, że kwota należna Wnioskodawcy jest za sam fakt zawarcia długoterminowej umowy najmu oraz, że zostanie ona wypłacona na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę faktury. Jednocześnie, jak wskazał Wnioskodawca, nie jest tzw. klientem flagowym dla Wynajmującego, a wybór lokalizacji, w których Wnioskodawca chce wynajmować lokale na biura sprzedaży, podyktowany jest tylko i wyłączenie oceną ich atrakcyjności pod kątem prowadzenia możliwie największej sprzedaży oferowanych przez Wnioskodawcę usług turystycznych.

Na tle tak przestawionego stanu faktycznego Wnioskodawca powziął wątpliwości czy należna na podstawie umowy kwota z tytułu zawarcia długoterminowej umowy najmu z Wynajmującym, stanowi rodzaj świadczenia na rzecz Wynajmującego, które jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług i tym samym Wnioskodawca powinien wystawić fakturę dokumentującą oraz warunkującą jej otrzymanie, czy też jest to rodzaj premii przyznawanej przez Wynajmującego dla Wnioskodawcy, a sam fakt jej przyznania powinien być udokumentowany poprzez wystawienie przez Wynajmującego faktury korygującej do wystawionej przez niego faktury sprzedaży.

Powołany przepis art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi, według ustawy, jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Przez świadczenie usług należy zatem, rozumieć każde zachowanie się podatnika - nie będące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W tym miejscu należy zauważyć, że w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 9 października 2001 r., sygn. C-409/98, powołanym także przez Wnioskodawcę, w sprawie Commissioners of Customs Excise v. Mirror Group plc, jednoznacznie stwierdzono (por. teza 26), że najemca, który zobowiązuje się, nawet w zamian za otrzymanie płatności od właściciela, wyłącznie do zostania najemcą oraz do płacenia czynszu, nie świadczy usługi na rzecz właściciela nieruchomości. Jedynie wtedy, gdy przyszły najemca świadczyłby usługę za wynagrodzeniem, jeżeli właściciel - uważając, że obecność najemcy w budynku zawierającym wynajmowane pomieszczenia zachęci innych najemców - miałby dokonać płatności tytułem wynagrodzenia za przeniesienie przedsiębiorstwa przyszłego najemcy do przedmiotowego budynku, takie zachowanie tego najemcy mogłoby zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług reklamowych (teza 27).

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że jednorazowa wypłata określonej kwoty pieniężnej na rzecz Wnioskodawcy następuje z tytułu samego zawarcia długoterminowej umowy najmu. Jednocześnie, Wnioskodawca, nie jest tzw. klientem flagowym dla wynajmującego, a wybór lokalizacji, podyktowany jest tylko i wyłączenie oceną atrakcyjności pod kątem prowadzenia możliwie największej sprzedaży oferowanych usług turystycznych. Zatem, otrzymywane przez Wnioskodawcę premie pieniężne nie są w żaden sposób związane ze spełnieniem przez Wnioskodawcę świadczenia wzajemnego.

W konsekwencji, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że otrzymane premie pieniężne nie stanowią zapłaty za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z kolei, w odniesieniu do kwestii uznania przyznanej premii pieniężnej za rabat oraz jej udokumentowania poprzez wystawienie przez Wynajmującego faktury korygującej do wystawionej faktury sprzedaży, należy zauważyć, że ani w dyrektywie VAT ani też w ustawie prawodawca nie zdefiniował pojęcia "premia pieniężna" czy też "rabat".

Zatem, celem dokonania prawidłowej kwalifikacji premii pieniężnych (bonusów pieniężnych) w świetle przepisów ustawy, należy przeprowadzić obiektywną analizę całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej transakcji, która pozwoli na ocenę skutków takiej transakcji w świetle regulacji dotyczących podatku od towarów i usług. Należy przy tym mieć na uwadze, że sama wola podatnika, znajdująca odzwierciedlenie w treści czynności prawnej, nie może określać charakteru prawnego świadczenia w oderwaniu od jego obiektywnych cech, gdyż nie nazwa, lecz treść świadczenia decyduje o tym jaki ma ono charakter. Nazwanie przez strony umowy danego świadczenia premią nie wyłącza zatem możliwości kwalifikacji tego świadczenia jako rabatu w rozumieniu ustawy.

Warunkiem uznania, że premia pieniężna stanowi w istocie rabat, jest wykazanie ścisłego związku pomiędzy premią pieniężną, a zrealizowaną usługą. Jak wskazał Wnioskodawca wypłata opisanej kwoty ma spowodować faktyczne zmniejszenie obciążenia dla Spółki, jakim jest opłata czynszu na najem lokalu. Zatem, w opisanej sytuacji dla Wnioskodawcy nastąpi rzeczywiste obniżenie czynszu. Tym samym, należy uznać, że otrzymywana przez Wnioskodawcę premia pieniężna stanowi w istocie rabat.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, która dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

Stosowanie do art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

W oparciu o art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

Odnośnie kwestii udokumentowania otrzymanych premii pieniężnych należy zauważyć, że jak stanowi art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Artykuł 106j ust. 3 ustawy, stanowi, że w przypadku gdy podatnik udziela upustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonywanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

Jak wskazano powyżej, otrzymane przez Wnioskodawcę premie pieniężne, nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług ani dostawę towarów, a tym samym nie są to czynności podlegające opodatkowaniu, zatem Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania faktury.

Ponadto, należy zauważyć, że ponieważ wypłacona premia pieniężna stanowi w istocie rabat, obniżający wartość konkretnej usługi u Wynajmującego, zobowiązanym do wystawienia faktury korygującej będzie podmiot, który wypłaci premię pieniężną.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy, że świadczenie pieniężne w postaci premii, która stanowi rabat w stosunku do ceny, jaką Spółka płaci wynajmującemu za najem lokalu, nie daje podstaw do wystawienia przez Spółkę faktury, a przyznanie Wnioskodawcy opisanej kwoty powinno być udokumentowane przez wynajmującego korektą faktury sprzedaży wystawionej dla Wnioskodawcy za najem lokalu, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W konsekwencji, niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne wyłącznie dla Wnioskodawcy, a nie dla podmiotu wypłacającego premię pieniężną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.