IPPP3/443-243/13-2/LK - Podatek od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% dla dostawy paliwa na rzecz przewoźników wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 12 czerwca 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-243/13-2/LK Podatek od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% dla dostawy paliwa na rzecz przewoźników wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2013 r. (data wpływu 25 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% dla dostawy paliwa na rzecz przewoźników wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% dla dostawy paliwa na rzecz przewoźników wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest podmiotem prowadzącym działalność między innymi w zakresie dostaw paliwa lotniczego. Obecnie Spółka dostarcza paliwo lotnicze na rzecz przewoźników lotniczych niemających siedziby działalności gospodarczej na terytorium Polski wykonujących głównie przewozy międzynarodowe. Dostawa paliwa na rzecz przewoźników lotniczych dokonywana jest na terenie lotniska.

Spółka rozważa zasady potwierdzania uprawnienia odbiorców paliwa do wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym dla celów stosowania stawki 0% podatku VAT. Jak Spółka rozumie, takim dokumentem może być certyfikat AOC. Jednak ze względów praktycznych (brak odpowiednich służb w Polsce), część podmiotów nabywających paliwo od Spółki nie jest w stanie przedstawić oryginału certyfikatu, a jedynie jego kopię przesłaną drogą elektroniczną lub faksem. Szczególnie dotyczy to podmiotów, które będą dokonywały nabycia paliwa od Spółki jedynie okazjonalnie, lub wręcz jednorazowo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 83 ust. 1f ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dostawy paliwa dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz przewoźników mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polski, może być stosowana stawka 0% VAT, jeżeli Spółka jest w posiadaniu kopii certyfikatu AOC (Air Operator Certificate, dalej: AOC), potwierdzającego, że przewoźnik taki jest uprawniony do wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przepis art. 83 ust. 1 pkt 18 ustawy VAT stanowi, że stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego używanych przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

Zgodnie z art. 83 ust. 1f ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, o których mowa w ust. 1 pkt 5-8, 13, 16 i 18, rozumie się również przewoźników lotniczych nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju:

1.

uprawnionych do wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym na podstawie odpowiedniego aktu właściwego organu państwa siedziby tego przewoźnika, w szczególności koncesji lub certyfikatu przewoźnika lotniczego, lub

2.

wpisanych na listę przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym ogłoszoną przez właściwy organ państwa siedziby danego przewoźnika.

Artykuł 83 ust. 2 ustawy o VAT nakazuje podatnikom prowadzić dokumentację, potwierdzającą, że warunki określone w art. 83 ust. 1f zostały spełnione.

W ocenie Spółki, aktem właściwego organu, o którym mowa w art. 83 ust. 1f pkt 1 ustawy o VAT jest również certyfikat właściwego organu państwa siedziby przewoźnika, uprawniający tego przewoźnika do wykonywania międzynarodowych przewozów lotniczych, tak zwany certyfikat operatora lotniczego (AOC - Air Operator Certificate).

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu do projektu ustawy zmieniającej art. 83 ustawy o VAT (druk poselski nr 805 z 16 października 2012 r.), gdzie wskazuje się, że zagraniczny przewoźnik będzie uznany za przewoźnika wykonującego głównie przewozy w transporcie międzynarodowym na podstawie aktu właściwego organu kraju swojej siedziby, w szczególności koncesji lub certyfikatu przewoźnika lotniczego (s. 42 uzasadnienia).

W ocenie Spółki, w celu udowodnienia, że przewoźnikowi został wydany certyfikat przewoźnika lotniczego uprawnionego do wykonywania przewozów międzynarodowych (AOC), wystarczającym jest przedstawienie kopii dokumentu AOC. Należy bowiem stwierdzić, iż uprawnienie przewoźnika do wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym wynika z aktu właściwego organu kraju siedziby przewoźnika (wydania AOC). Jednak przepisy ustawy o VAT nie nakazują podatnikowi posiadania tego dokumentu, ale "prowadzenie dokumentacji" potwierdzającej spełnienie warunków zastosowania stawki zero. Należy zatem uznać, że kopia dokumentu AOC w sposób wystarczający potwierdza fakt wydania AOC przewoźnikowi i może stanowić dokumentację o której mowa w art. 83 ust. 2 ustawy o VAT.

Potwierdza to orzecznictwo Ministra Finansów w odniesieniu do innych przypadków stosowania zerowej stawki podatku VAT. Wyjaśniając analogiczny problem (dotyczący zastosowania zerowej stawki VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów), w interpretacji z dnia 10 października 2012 r., sygn. akt IPPP3/443-672/12-4/KT, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnił, że "W odniesieniu do pytania Wnioskodawcy wskazać ponownie trzeba, że prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT nie jest uzależnione od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, należy wnioskować, że dopuszczalna jest każda forma, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona."

Jednocześnie, w przypadku powzięcia przez organy podatkowe wątpliwości co do wiarygodności kopii dokumentu AOC, organy podatkowe posiadają odpowiednie kompetencję i narzędzia do zweryfikowania czy przewoźnik został w rzeczywistości uprawniony do wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym. W tym zakresie, należy wskazać, że organy podatkowe mogą m.in. wystąpić do władz państwa, które wydało certyfikat AOC z wnioskiem o potwierdzenie jego autentyczności.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że kopia dokumentu AOC może stanowić dokumentację o której mowa w art. 83 ust. 2 ustawy o VAT i uprawnia do zastosowania zerowej stawki VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosowanie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów na terytorium kraju;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Co do zasady stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f: stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (...).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do dyspozycji przepisu art. 83 ust. 1 pkt 18 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw towarów służących zaopatrzeniu środków transportu lotniczego używanych przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

Przepis art. 83 ust. 1 pkt 18 ustawy stanowi implementację przepisu art. 148 lit. e Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347/1 z późn. zm.), w myśl którego państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego statków powietrznych używanych przez linie lotnicze zajmujące się głównie odpłatnym przewozem na trasach międzynarodowych.

Zgodnie z art. 150 ust. 1 Dyrektywy Komisja przedstawia Radzie, w razie potrzeby, możliwie najszybciej, wnioski mające na celu sprecyzowanie zakresu stosowania zwolnień przewidzianych w art. 148 oraz ustalenie szczegółowych zasad ich stosowania.

Do czasu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie mogą ograniczyć zakres zwolnień przewidzianych w art. 148 lit. a i b). (art. 150 ust. 2 Dyrektywy).

Według zapisu art. 83 ust. 2 ww. ustawy krajowej, opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% podlegają czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7 - 18 i 20 - 22, w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

Na mocy art. 83 ust. 1a ustawy przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, o których mowa w ust. 1 pkt 5 - 8, 13, 16 i 18, rozumie się przewoźników lotniczych posiadających siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, u których udział:

1.

przychodów z działalności w transporcie międzynarodowym w przewozach ogółem,

2.

zrealizowanej liczby lotów w transporcie międzynarodowym w przewozach ogółem,

3.

liczby pasażerów lub ilości przewożonych towarów, lub ilości przewożonych przesyłek w transporcie międzynarodowym w przewozach ogółem

- wynosił w każdej z tych trzech kategorii w poprzednim roku podatkowym co najmniej 60%.

Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego ogłasza do dnia 31 marca danego roku podatkowego, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego, listę przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, o których mowa w ust. 1a, na okres od dnia 1 kwietnia danego roku podatkowego do dnia 31 marca następnego roku podatkowego, na podstawie danych uzyskanych od przewoźników lotniczych. (art. 83 ust. 1c ustawy).

Zgodnie z art. 83 ust. 1f ustawy przez przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, o których mowa w ust. 1 pkt 5 - 8, 13, 16 i 18, rozumie się również przewoźników lotniczych nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju:

1.

uprawnionych do wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym na podstawie odpowiedniego aktu właściwego organu państwa siedziby tego przewodnika, w szczególności koncesji lub certyfikatu przewoźnika lotniczego, lub

2.

wpisanych na listę przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym ogłoszoną przez właściwy organ państwa siedziby danego przewoźnika.

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca dostarcza paliwo lotnicze na rzecz przewoźników lotniczych nie mających siedziby działalności gospodarczej na terytorium Polski wykonujących głównie przewozy międzynarodowe. Dostawa paliwa na rzecz przewoźników lotniczych dokonywana jest na terenie lotniska. Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii potwierdzania uprawnienia odbiorców paliwa do wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym dla celów stosowania stawki 0% podatku VAT. Według Spółki takim dokumentem może być certyfikat AOC. Jednak ze względów praktycznych (brak odpowiednich służb w Polsce), część podmiotów nabywających paliwo od Spółki nie jest w stanie przedstawić oryginału certyfikatu, a jedynie jego kopię przesłaną drogą elektroniczną lub faksem. Szczególnie dotyczy to podmiotów, które będą dokonywały nabycia paliwa od Spółki jedynie okazjonalnie, lub wręcz jednorazowo. Zatem Spółka ma wątpliwości czy kopia wskazanego powyżej certyfikatu jest wystarczającym dokumentem uprawniającym do zastosowania stawki 0% dla tych dostaw paliwa.

Przewoźnikiem lotniczym, stosownie do przepisu art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 933 z późn. zm.) jest podmiot uprawniony do wykonywania przewozów lotniczych na podstawie koncesji - w przypadku polskiego przewoźnika lotniczego, lub na podstawie odpowiedniego aktu właściwego organu obcego państwa - w przypadku obcego przewoźnika lotniczego.

Na podstawie danych otrzymanych od przewoźników Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego sporządza listę przewoźników lotniczych, którzy spełniają powyższe kryteria. Podmioty, które znajdą się na liście, są uprawnione do korzystania ze stawki 0% w stosunku do usług i dostawy towarów, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 8 i 18 ustawy od dnia 1 kwietnia danego roku podatkowego do dnia 31 marca następnego roku podatkowego. Lista publikowana jest w Dzienniku Urzędowym Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

Biorąc pod uwagę powołany przepis art. 83 ust. 1f ustawy, na listę publikowaną przez Prezesa Urzędu mogą być zatem wpisani również przewoźnicy zagraniczni, o których mowa w ww. przepisie. Wpisanie przewoźnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej w Polsce na przedmiotową listę jest fakultatywne. W celu skorzystania ze stawki 0% w stosunku do usług i dostaw towarów wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 8 i 18 ustawy, taki przewoźnik może złożyć bezpośrednio swym kontrahentom dokument będący poświadczeniem, iż jest przewoźnikiem lotniczym wykonującym loty głównie w transporcie międzynarodowym.

Zatem w odniesieniu do tej grupy przewoźników, poświadczeniem tym może być wskazanie analogicznej, jak publikowana w Polsce, listy przewoźników wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, na której dany przewoźnik jest umieszczony, a w przypadku państw, w których nie ma takiej listy dokumentem tym może być np. koncesja lub certyfikat przewoźnika lotniczego lub odpowiedni akt właściwego organu państwa siedziby przewoźnika uprawniający do wykonywania międzynarodowych przewozów lotniczych.

Tym samym, brak uwzględnienia przewoźnika zagranicznego nieposiadającego siedziby, działalności gospodarczej na terytorium kraju na liście publikowanej przez Prezesa Urzędu nie wyklucza możliwości korzystania z preferencyjnej stawki 0% na czynności określone w art. 83 ust. 1 ustawy. Wystarczającym jest, aby przewoźnik zagraniczny dostarczył dokument potwierdzający, iż wykonuje głównie przewozy w transporcie międzynarodowym bezpośrednio swoim kontrahentom.

Z powyższych przepisów wynika, że jeżeli przewoźnik lotniczy nie posiada na terytorium Polski nie tylko siedziby (zarządu) działalności gospodarczej, a przedstawiany przez niego certyfikat dowodzi, iż w państwie swojej siedziby uprawniony jest on do wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym, taki dokument Spółka może uznać za potwierdzający, iż przewoźnik jest uznany w państwie swojej siedziby za wykonującego głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

Odnosząc się do możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę stawki 0% dla dostaw paliw na rzecz przewoźników mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polski nie jest uzależnione od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma dokumentu, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu np.: w formie elektronicznej czy faxem. Tym samym, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż posiadana przez Niego kopia certyfikatu przesłana drogą elektroniczną lub faksem w sposób wystarczający potwierdza fakt możliwości zastosowania 0% stawki VAT dla dostawy paliwa. A zatem, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowana stawki 0% VAT do dostawy paliwa dokonywanej na rzecz przewoźnika wykonującego głównie przewozy międzynarodowe.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl