IPPP3/443-238/09-3/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2009 r. (data wpływu 23 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie ustalenia dopuszczalnych norm zużycia - jest prawidłowe.

W dniu 23 marca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie ustalenia dopuszczalnych norm zużycia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka sprzedaje zmywacze do maszyn drukujących, sklasyfikowane wg CN do grupy 2710 11 21. Odbiorcami tych wyrobów są drukarnie, które w całości wykorzystują je jako środki myjące. Sprzedawane przez Spółkę zmywacze nie służą zatem ani celom napędowym, ani celom opałowym, ani też nie są wykorzystywane do produkcji innych wyrobów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podmiot zużywający wyrób energetyczny (zmywacz do maszyn drukujących) wyłącznie jako materiał pomocniczy jest zobowiązany do powiadomienia w trybie art. 16 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym właściwego naczelnika urzędu celnego w celu ustalenia dopuszczalnych norm zużycia.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Artykuł 16 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym zobowiązuje podmioty prowadzące działalność w zakresie wyrobów energetycznych objętych stawką akcyzy wymienioną w art. 89 ust. 2 do powiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego w celu ustalenia norm zużycia. Zdaniem Spółki przepis ten nie dotyczy jednak przypadków, gdy wyrób ten nie jest wykorzystywany do produkcji innych wyrobów, a służy jedynie jako materiał pomocniczy (w opisanym stanie faktycznym służy do mycia maszyn drukujących).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), zwanej dalej "ustawą" - podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą w zakresie wyrobów energetycznych, o których mowa w art. 89 ust. 2, niebędący podmiotem zarejestrowanym w trybie ust. 1, jest obowiązany przed dniem rozpoczęcia tej działalności powiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu celnego, w celu ustalenia dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2.

W myśl art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy - właściwy naczelnik urzędu celnego, w drodze decyzji, wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów ustala dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych określonych w art. 89 ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy i objętych zerową stawką akcyzy, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka sprzedaje odbiorcom (drukarniom) zmywacze do maszyn drukujących, sklasyfikowane do kodu CN 2710 11 21, które są przez nie wykorzystywane w całości jako środki myjące.

Ponieważ ww. art. 85 ust. 2 pkt dotyczy przypadku ustalenia dopuszczalnych norm zużycia wyrobów energetycznych używanych do innych celów niż opałowe i napędowe, opodatkowanych stawką 0 zł (a więc w sytuacji wymienionej we wniosku) w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów, nie będzie on mieć zastosowania w niniejszej sprawie (używania ich jako środków myjących).

Zatem podmioty te nie mają obowiązku, wynikającego z art. 16 ust. 8, powiadamiania właściwego naczelnika urzędu celnego.

Należy stwierdzić, iż tutejszy Organ wydaje interpretacje prawa podatkowego wyłącznie na pisemny wniosek Zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Stąd też interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana dla Wnioskodawcy nie może rozstrzygać kwestii odnoszących się do obowiązków czy też uprawnień jej kontrahentów.

Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla kontrahentów Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W związku z tym, że ilość stanów faktycznych (2 stany) jest mniejsza niż ilość wniesionych opłat (120 zł), kwota w wysokości 40 zł stanowi nadpłatę i podlega zwrotowi zgodnie z § 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.