IPPP3-443-231/10-2/JF - Stawka podatku dla refakturowania opłat z tytułu usług doprowadzania wody i odprowadzania ścieków.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2010 r. (data wpływu 8 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku właściwej dla refakturowania opłat z tytułu usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków - jest prawidłowe.

W dniu 8 marca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku właściwej dla refakturowania opłat z tytułu usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu powierzchni handlowej znajdującej się w nieruchomości budynkowej stanowiącej jej własność.

Spółka zawiera z przedsiębiorcami umowy najmu, na podstawie których oddaje najemcom w najem powierzchnię handlową, natomiast najemcy zobowiązani są do uiszczania na rzecz spółki opłaty czynszowej z tytułu najmu, jak również przyjęli na siebie zobowiązanie do ponoszenia wszelkich dodatkowych kosztów związanych z funkcjonowaniem obiektu. Wśród tych dodatkowych kosztów znajdują się również opłaty z tytułu usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków (PKWiU 41.00.2, PKWiU 90.0,).

Spółka zawiera z najemcami dwa rodzaje umów. W umowach typu I koszt usług nie jest wliczany do czynszu najmu, W umowach typu II koszt usług wliczany jest do czynszu najmu jednakże najemcy mają możliwość zawierania umów o świadczenie usług bezpośrednio z ich pierwotnymi dostawcami.

Pierwotnym nabywcą usług jest Spółka, która następnie na podstawie zawartych z najemcami umów, obciąża ich kosztem części usług, proporcjonalnie do wskazań indywidualnych liczników. Spółka obciąża najemców kosztem usług wystawiając na ich rzecz faktury VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka stawka podatku VAT jest właściwa dla transakcji refakturowania opłat z tytułu usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków (PKWiU 41.00.2, PKWiU 90.0).

Zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowym stanie faktycznym, refakturowanie przez Spółkę na rzecz najemców, sprzedaży usług, powinno być opodatkowana stawką VAT 7 %. Stanowisko Spółki, w zakresie oceny prawnej stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego zapytania, wynika z następujących z argumentów.

Po pierwsze, z uwagi na to, iż w niniejszym stanie faktycznym mamy do czynienia z podziałem kosztu nabycia usług na poszczególnych najemców i to bez naliczania marży pośrednika (którym jest w tym przypadku Spółka), to w istocie, poprzez wystawienie faktur na najemców mamy do czynienia z czynnością określaną refakturowaniem. Polski ustawodawca, pomimo istnienia stosownych zapisów zawartych w VI dyrektywie oraz w obowiązującej obecnie Dyrektywie 2006/112/WE - podobnie jak miało to miejsce pod rządami poprzednio obowiązującej ustawy - nie uregulował prawnie problematyki tzw. refakturowania usług, zasadnym jest zwięzłe przedstawienie zagadnienia refakturowania z odwołaniem się do poglądów wyrażonych w tym zakresie przez przedstawicieli doktryny.

Jak wskazali A. Bartosiewicz, R. Kubacki, (VAT. Komentarz, LEX, 2007, wyd. II.) przez refakturowanie rozumie się zasadniczo dwie podstawowe sytuacje. Po pierwsze, jest to tzw. odprzedaż usług, kiedy to podmiot pośredniczący między świadczącym usługę a jej bezpośrednim i finalnym odbiorcą ograniczą się wyłącznie do wystawienia finalnemu odbiorcy faktury za zakupione - formalnie przez siebie - od świadczeniodawcy usługi.

Przez refakturowanie usług - obok czynności odprzedaży usług - rozumie się również poniesienie określonych kosztów na rzecz klienta, którymi jest on następnie obciążany. Nie następuje wówczas "kupno" i "odprzedaż" usługi przez pośrednika, lecz poniesienie przez pośrednika kosztów zakupu usługi świadczonej na rzecz odbiorcy.

Warto jest również odwołać się do praktyki organów skarbowych. W ocenie administracji (por. Postanowienie Naczelnika II Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2006 r., 1472/RPP1/443-335/06/MJ) oraz w wypowiedziach doktryny (por. D. Handor, Prawo Przedsiębiorcy 21/2003, 26 maja 2003 r., s. 9) został utrwalony pogląd, zgodnie z którym, refakturowanie stanowi czynność techniczną, która nie wiąże się ze zmianą charakteru samej usługi, bądź przekształceniem refakturowanej usługi w usługę podlegającą innej stawce podatkowej. Przy refakturowaniu bowiem istnieje domniemanie, że refakturujący podmiot jest świadczącym dane usługi, czyli niejako wchodzi w prawa i obowiązki podmiotu, który faktycznie świadczy te usługi. Niekoniecznie zatem podmiot ten musi posiadać uprawnienia do świadczenia określonych usług, żeby je refakturować i z tego tytułu być traktowanym dla celów podatku od towarów i usług jako świadczący te usługi (taki też pogląd został wyrażony przez ETS w rozstrzygnięciu z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan).

Liberalne podejście do kwestii tzw. refakturowania znalazło potwierdzenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego jeszcze pod rządami poprzedniej ustawy VAT. Należy zauważyć, iż w uchwale z dnia 15 października 1998 r. III ZP 8/98 Sąd Najwyższy przyjął, iż podmiot dokonujący refakturowania usługi nie musi bezwzględnie legitymować się szczególnym uprawnieniem do świadczenia usługi, która jest przedmiotem refakturowania.

Opinia wyrażona przez Sąd Najwyższy w powyższej uchwale została w konsekwencji utrwalona także w orzecznictwie sądów administracyjnych. Warto podkreślić, że T. Michalik (VAT komentarz, 2007, s. 142) wskazał na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 października 2001 r., w którego treści potwierdzenie znalazła zaproponowana przez SN szeroka koncepcja pojęcia refakturowania ponadto zasadnym jest zauważyć, iż cytowany autor pozytywnie odniósł się także do stanowiska NSA, zgodnie z którym, refakturowanie tożsame jest, z punktu widzenia konsekwencji na gruncie VATu, ze świadczeniem usługi przez podatnika dokonującego refakturowania, w związku z czym stawka podatku VAT nie powinna ulegać modyfikacji.

Reasumując stwierdzić trzeba, iż z refakturowaniem mamy do czynienia, gdy zachodzą następujące przesłanki:

W tym miejscu zasadnym jest poczynić uwagę natury ogólnej zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w treści art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), stawka podatku VAT wynosi 22 %, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122. i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie, zarówno w treści ww. ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział, w odniesieniu do niektórych czynności, zastosowanie zwolnienia lub stawek obniżonych, tj. 0 %, 3 % i 7 %. I tak, zgodnie z zapisem art. 41 ust. 2 VATu dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7 %.

W załączniku tym stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7 % w pozycji 138 wymienione zostały usługi objęte symbolem PKWiU 41.00.2, tj. usługi w zakresie rozprowadzania wody, natomiast w pozycji 153 usługi objęte symbolem PKWiU 90.0, tj. usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne.

Powyższe należy odnieść do treści przedstawionego powyżej stanu faktycznego, w szczególności zapisów umów, jakich stroną jest Spółka. Tak więc, jak wskazano powyżej, z treści umów wynika, iż najemcy zobowiązali się do uiszczania na rzecz Spółki czynszu najmu, jak również przyjęli na siebie zobowiązanie do ponoszenia wszelkich dodatkowych kosztów związanych z ich funkcjonowaniem na terenie obiektu. Wśród tych dodatkowych kosztów znajdują się również opłaty z tytułu usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków.

W świetle powyższego bezspornym jest, iż świadczenie usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków, jako wymienione w treści załącznika nr 3 do VATu, odpowiednio pod poz. 138 i 153 podlega opodatkowaniu w stawce VAT 7 %. Taka też stawka podatku VAT przyjęta została przez podmiot od którego Spółka nabyła usługi, w celu obciążenia następnie najemców, jako korzystających, ekonomicznym kosztem tych usług.

Spółka nie jest podmiotem, na rzecz którego niniejsze usługi zostały wykonane. Zgodnie z treścią umów podmiotami korzystającymi z niniejszych usług są najemcy, którzy zobowiązali się do pokrycia wyłożonych przez spółkę kosztów ich nabycia stosownie do wskazań indywidualnych liczników.

Dla pełnego uzasadnienia argumentów, które przemawiają za słusznością koncepcji przedstawionej przez Spółkę koniecznym jest odwołać się do definicji pojęcia umowy najmu jaka zawarta jest w obowiązujących przepisach prawa. Z uwagi na to, że przepisy prawa podatkowego nie wprowadzają szczególnej definicji dla Umowy najmu należy w tym zakresie skorzystać z uregulowań, jakie zamieszczone zostały w przepisach prawa cywilnego.

Tak więc definicja umowy najmu została zamieszczona w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny jak wynika z treści art. 659 § 1 k.c., przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Z analizy przywołanej definicji wynika, iż przedmiotem świadczenia ze strony wynajmującego jest oddanie najemcy rzeczy do używania natomiast świadczeniem wzajemnym najemcy jest zapłata czynszu w określonej przez strony wysokości. Odnosząc powyższe do opisanego stanu faktycznego, należy podnieść, iż zgodnie z zawartymi umowami, najemcy zobowiązani są do uiszczania na rzecz Spółki czynszu najmu - który jest ciążącym na nich zobowiązaniem do świadczenia wzajemnego, oraz do pokrywania kosztów innych usług, w tym kosztów związanych ze świadczeniem na ich rzecz usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków, jednakże te inne usługi nie mieszczą się w przedmiocie umowy najmu, w związku z czym wyprowadzić należy wniosek, iż usługi nie stanowią elementu kompleksowej umowy najmu, co wiąże się w rezultacie z konsekwencją, iż powinny być one opodatkowane zgodnie ze stawką VAT właściwą przedmiotowo dla nich a nie przy zastosowaniu stawki VAT 22 % obowiązującej dla umowy najmu.

Należy zauważyć, iż stanowisko zaprezentowane przez Spółkę jest także zgodne z obowiązującą linią orzecznictwa sądów administracyjnych oraz praktyką organów skarbowych.

Tytułem przykładu zasadnym jest przywołać w tym miejscu wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 listopada 1999 r. (I SA/Gd 1329/97), w którego treści, czytamy: "dopuszczalne refakturowanie kosztów usług świadczonych przez podmioty trzecie finalnie na rzecz skarżącej (najemcy) także w sensie ekonomicznym jest różne od refundowania ponoszonych przez właściciela danin. (...) natomiast świadczenia za energię elektryczną i cieplną związane są z korzyściami, które uzyskuje ich odbiorca. W niniejszym przypadku jedynymi faktycznymi odbiorcami energii oraz podmiotami czerpiącymi z niej korzyści byli najemcy, stąd dopuszczalne było refakturowanie należności za nią wg stawek podatku od towarów i usług stosowanych przez "dostawców" energii w fakturach wystawionych na skarżącą."

Przedstawiony przez Spółkę pogląd, jak stwierdzono powyżej, znajduje również poparcie w orzeczeniach organów skarbowych. Jako reprezentatywne powołać można w tym miejscu pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 9 czerwca 2008 r. (ITPP2/443-250B/08/RS), w treści którego organ skarbowy ustosunkował się do zapytania podatnika, jakie wynikło na tle stanu faktycznego analogicznego do tego, który był podstawą do niniejszego zapytania. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził w treści wydanej interpretacji, iż z uwagi na to, że podatnik (jako wynajmujący) świadczy na rzecz najemców lokali m.in. następujące usługi: dostawa wody (PKWiU 41.00.20), odprowadzanie ścieków (PKWiU 90.00.11), wywóz nieczystości stałych (PKWiU 90.00.2), to usługi te - jako że wymienione są w treści załącznika nr 3 do VATu, jako podlegające obniżonej stawce VAT 7 %, to w konsekwencji, podatnik, dokonując refakturowania tych usług, winien dokonać tej czynności przy zastosowania tej samej stawki VAT. W podsumowaniu uzasadnienia przywołanej interpretacji organu skarbowego czytamy: "Reasumując wskazuje się, że "A" dokonując sprzedaży usług obcych tj. usług dostarczania wody zimnej, odprowadzania ścieków i nieczystości stałych powinna zastosować stawkę 7 %, a w przypadku dostarczenia wody ciepłej, jak i centralnego ogrzewania stawkę podstawową 22 %." Analogiczny pogląd można odnaleźć także w pismach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (IPPP1/443-135/09-2/IG, IPPP1-443-135/09-2/JL).

Zaprezentowane przez Spółkę rozstrzygnięcia, zawarte w treści szeregu interpretacji indywidualnych (wydanych w stanach faktycznych identycznych lub analogicznych do przedmiotowego stanu faktycznego) nakazują wyprowadzić wniosek, iż w tym zakresie organy podatkowe wypracowały ustaloną linię orzeczniczą. Za trwałością oraz jednolitością poglądów przedstawianych przez organy przemawia również fakt, iż przywołane pisma wydane zostały w niemal rocznym odstępie czasowym oraz przez Dyrektorów różnych Izb Skarbowych, co oznacza tym samym, iż w tym zakresie wypracowana została utrwalona linia interpretacyjna.

Reasumując powyższe uwagi stwierdzić należy, iż:

Z treści wskazanych powyżej argumentów wynika w sposób bezsporny, iż Spółka słusznie dokonała przeniesienia kosztów nabycia usług na najemców, jako podmioty faktycznie z nich korzystające. Przeniesienie tych kosztów miało formę faktur VAT a Spółka zastosowała dla refakturowanych usług prawidłową stawkę podatku VAT 7 % na podstawie art. 41 ust. 2 VATu zgodnie z załącznikiem nr 3 do VATu (poz. 138 i 153).

Podsumowując niniejszy wniosek zasadnym jest podkreślić, iż w świetle przedstawionych okoliczności faktycznych, zaprezentowane na wstępie stanowisko Spółki jest zgodne z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, znajduje bezpośrednie potwierdzenie w praktyce organów skarbowych oraz orzecznictwie administracyjnym, jak również oparte jest na utrwalonych poglądach doktryny prawa podatkowego, w związku z czym należy uznać, że jest ono prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Podstawowa stawka podatku VAT, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7 %, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.. Pod poz. 138 załącznika nr 3 do ustawy wymienione zostały usługi w zakresie rozprowadzania wody o symbolu PKWiU 41.00.2, natomiast pod poz. 153 usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne o symbolu PKWiU 90.0.

Z przytoczonych przepisów wynika, że świadczenie usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków o symbolu PKWiU 41.00.2 oraz 90.0 opodatkowane jest stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7 %.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2- 22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należna) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z zapisem art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Należy jednakże podkreślić, iż sposób rozliczenia dodatkowych opłat i dodatkowych kosztów pomiędzy wynajmującym a najemcą może być różny w zależności od tego, czy w kwocie ustalonego za najem czynszu zawarte są dodatkowe opłaty lub koszty, czy też z umowy najmu wynika odrębny sposób rozliczania kosztów z tytułu wymienionych usług. Jeśli zatem zgodnie z zawartą umową najmu, najemca jest obciążony kosztami tych usług odrębnie, niezależnie od samego czynszu za najem, wówczas wynajmujący powinien wystawiać odrębne faktury na te usługi.

Obecnie w ustawie znalazł się zapis art. 30 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Zapis ten jest zgodny z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE serii L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot "refakturujący" daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot, nie może być zatem potraktowane w żaden inny sposób niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu powierzchni handlowej znajdującej się w nieruchomości budynkowej stanowiącej Jego własność. Na podstawie zawartych umów oddaje najemcom w najem powierzchnię handlową, natomiast najemcy zobowiązani są do uiszczania na rzecz Spółki opłaty czynszowej z tytułu najmu, jak również przyjęli na siebie zobowiązanie do ponoszenia wszelkich dodatkowych kosztów związanych z funkcjonowaniem obiektu. Wśród tych dodatkowych kosztów, które nie są wliczane do czynszu najmu, znajdują się opłaty z tytułu usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków (PKWiU 41.00.2, PKWiU 90.0).

Niezależnie od powyższego typu umów Wnioskodawca zawiera umowy najmu typu II, zgodnie z którymi koszt dostarczania wody i odprowadzania ścieków stanowiąc element składowy ceny usługi najmu nie jest z ceny czynszu wyodrębniony bądź też z umów wynika, że najemcy zawierają umowy o świadczenie usług mediów (woda, ścieki) bezpośrednio z ich pierwotnymi dostawcami. Jednakże umowy typu II nie stanowią przedmiotu zapytania.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się wysokości zastosowania stawki 7 % w przypadku, kiedy pierwotnym nabywcą usług jest Spółka, która następnie niezależnie od kwoty odrębnie ustalonego czynszu, na podstawie zawartych z najemcami umów, obciąża ich kosztem usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków, proporcjonalnie do wskazań indywidualnych liczników. Spółka obciąża najemców kosztem tych usług wystawiając na ich rzecz faktury VAT.

W świetle cytowanych wyżej przepisów oraz przedstawionego wyżej stanu faktycznego stwierdzić należy, że wydatki za dostawę mediów do poszczególnych lokali obowiązani są pokryć korzystający z lokali, czyli najemcy tych lokali w wysokości zużycia wynikającej z indywidualnych liczników. W tak przedstawianej sytuacji opłaty za dostarczone media stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z tytułu świadczenia usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków na rzecz lokatorów. Pobierane opłaty są świadczeniem należnym z tytułu odsprzedaży czy przeniesienia na najemców kosztów mediów. Okoliczności stanu faktycznego wskazują, iż opłaty za media (woda i ścieki) dokonywane są odrębnie, niezależnie od czynszu. Wnioskodawca w takim przypadku - odsprzedając nabyte od innych podmiotów usługi podlegające opodatkowaniu - sam też wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca obowiązany jest wystawić z tego tytułu fakturę (tzw. refakturę) dokumentującą dokonanie sprzedaży usługi, z zastosowaniem stawki właściwej dla usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków (zastosowanej w otrzymanej fakturze pierwotnej stwierdzającej ich dostawę). Oznacza to, że pobierane przez Wnioskodawcę od najemców opłaty za media, podlegają opodatkowaniu stawka 7 %, o której mowa w art. 41 ust. 2 w związku z poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca dokonując odsprzedaży usług dostarczania wody (PKWiU 41.00.2) oraz odprowadzania ścieków (PKWiU 90.0), w przypadku kiedy opłaty z tego tytułu umownie są niezależne od czynszu najmu lokali użytkowych na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy w związku z poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy posiada prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku 7 %.

Mając na uwadze powyższe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Stąd też Wnioskodawca w sposób dowolny kształtuje sposób kalkulacji wartości świadczonych usług najmu, uwzględniając jednak ograniczenia wynikające z przepisów regulujących jego działanie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.