IPPP3/443-226/14-2/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2014 r. (data wpływu 12 marca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczenia importu usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczenia importu usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Instytut (dalej "Instytut" lub I.) jest osobą prawną wpisaną do rejestru instytucji kultury. I. jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Działalność Instytutu jest finansowana z dotacji podmiotowej na działalność bieżącą oraz dotacji celowej z przeznaczeniem na konkretne działania. Całość środków Instytut przeznacza na realizację zadań statutowych oraz zadania zlecone przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, tj. promocję kultury polskiej w kraju i za granicą.

Instytut w ramach realizacji zadań statutowych podpisuje umowy z partnerami zagranicznymi, których przedmiotem jest wspólne działanie w zakresie promowania kultury.

Instytut zrealizował m.in.:

1. Projekt z B. GMBH, który obejmował organizację koncertów w Austrii. Instytut zawarł z B. umowę realizowaną w ramach Programu P., powstałego dla promocji polskiej muzyki poważnej za granicą. Przedmiotem umowy jest współpraca Instytutu i B. (Partner) przy organizacji trzech koncertów odbywających się w ramach festiwalu B. Strony zobowiązują się do wspólnego działania na rzecz realizacji Projektu, określonego w ust. 1 powyżej, a w szczególności do:

Partner zobowiązuje się do zamieszczenia widocznego i czytelnego logo I. na wszystkich przygotowywanych materiałach drukowanych, elektronicznych (przygotowywanych na potrzeby Projektu) z zastrzeżeniem, że przed oddaniem materiałów do druku strona, na której umieszczone są logotypy zostanie zaakceptowana przez I. (drogą elektroniczną).

Partner zobowiązuje się ponadto do przekazywania zainteresowanym podmiotom informacji (w szczególności prasie, stacjom telewizyjnym i radiowym), że Projekt jest realizowany w współpracy z I. Informacje powyższe Partner zobowiązuje się przekazywać zarówno w trakcie trwania projektu jak i po jego zakończeniu. Na wszelkich stronach internetowych Partnera informujących o wydarzeniu Partner zobowiązuje się umieścić linki do stron I.

Partner zobowiązuje się użyć logo Instytutu zgodnie z Księgą Identyfikacji Wizualnej (Brand Guidelines), która zostanie dostarczona przez Instytut osobie wyznaczonej przez Partnera. Partner udostępni I. dokumentację fotograficzną i filmową dotycząca projektu. Partner upoważnia I. do wykorzystania i opracowywania materiałów, o których mowa powyżej na cele statutowe I. oraz we wszystkich akcjach promocyjnych i informacyjnych I., w tym w publikacjach oraz w portalach internetowych I. z zachowaniem odpowiednich przepisów Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, na wszystkich znanych polach eksploatacji.

I. zobowiązuje się do przekazania Partnerowi środków niezbędnych do realizacji Projektu w wysokości zgodnej z kosztorysem wstępnym, jednak w łącznej wysokości nie wyższej niż kwota uzgodniona w Umowie. Zgodnie z umową środki te będą przekazane Partnerowi na podstawie dokumentu finansowego wystawionego przez Partnera, po przedstawieniu prawidłowo wykonanego rozliczenia końcowego, w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez I. prawidłowo wykonanego rozliczenia wraz ze stosownym dokumentem finansowym i ich zaakceptowaniu przez I. Jak stanowi umowa Kwota wynagrodzenia, określonego w umowie, wyczerpuje wszelkie roszczenia Partnera z tytułu umowy. Pozostałe koszty związane z organizacją Projektu ponosić będzie Partner ze środków własnych i innych źródeł.

Umowa stanowi nadto, że w celu realizacji przedmiotu Umowy Partner zobowiązuje się do:

W przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania przedmiotu Umowy Partner zobowiązuje się do zapłaty na rzecz I. kary umownej.

2. Projekt z R. z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Projekt realizowany również w ramach Programu P.

Postanowienia umowy są analogiczne jak w pkt 1. Przedmiotem umowy jest współpraca Instytutu i R. przy organizacji pierwszego etapu prac przygotowawczych związanych z produkcją nowej inscenizacji, której premiera zaplanowana jest na sezon 2014/15.Projekt obejmuje wystawienie spektaklu w Londynie (Projekt).

Strony zobowiązują się do wspólnego działania na rzecz realizacji Projektu, określonego powyżej, a w szczególności do:

Analogicznie jak w przypadku opisanym w pkt 1 Partner zobowiązuje się do zamieszczenia widocznego i czytelnego logo I. i P. na wszystkich przygotowywanych materiałach drukowanych, elektronicznych (przygotowywanych na potrzeby Projektu). Partner zobowiązuje się ponadto do przekazywania zainteresowanym podmiotom informacji (w szczególności prasie, stacjom telewizyjnym i radiowym), że Projekt jest realizowany w odpowiednim zakresie we współpracy z I. Informacje powyższe Partner zobowiązuje się przekazywać zarówno w trakcie trwania projektu jak i po jego zakończeniu. Na wszelkich stronach internetowych Partnera informujących o wydarzeniu Partner zobowiązuje się umieścić linki do stron I. Partner zobowiązuje się użyć logo Instytutu zgodnie z Księgą Identyfikacji Wizualnej (Brand Guidelines), która zostanie dostarczona przez Instytut osobie wyznaczonej przez Partnera. Partner udostępni I. taką dokumentację fotograficzną i filmową dotyczącą projektu, którą będzie w stanie udostępnić zgodnie z przepisami prawa i postanowieniami umownymi. Partner upoważnia I. do wykorzystania i opracowywania materiałów, o których mowa powyżej na cele statutowe I. oraz we wszystkich akcjach promocyjnych i informacyjnych I., w tym w publikacjach oraz w portalach internetowych I.

I. zobowiązuje się do przekazania Partnerowi środków niezbędnych do realizacji Projektu w wysokości zgodnej z kosztorysem wstępnym, jednak w łącznej wysokości nie wyższej niż kwota uzgodniona w umowie. Środki te będą przekazane Partnerowi na podstawie dokumentu finansowego wystawionego przez Partnera, po przedstawieniu prawidłowo wykonanego rozliczenia końcowego, w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez I. prawidłowo wykonanego rozliczenia wraz ze stosownym dokumentem finansowym i ich zaakceptowaniu przez I. Kwota wynagrodzenia, ustalonego w umowie, wyczerpuje wszelkie roszczenia Partnera z tytułu Umowy. Pozostałe koszty związane z organizacją Projektu ponosić będzie Partner ze środków własnych i innych źródeł.

W celu realizacji przedmiotu niniejszej Umowy Partner zobowiązuje się do:

Opisane wyżej w pkt 1 i 2 wydarzenia faktycznie odbywają się poza granicami Polski. Przedmiotem umów nie jest nabycie usług wstępu na koncerty odbywające się za granicą. W obu przypadkach I. nie uczestniczy w podziale ewentualnego zysku z organizowanych przez Partnerów koncertów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie opisanych w stanie faktycznym umów I. ma obowiązek rozliczyć import usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem I. nie jest on obowiązany do rozliczenia import usług z tytułu zawartych umów, opisanych w stanie faktycznym wniosku.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

Jak stanowi art. 28b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Aby zdarzenie odpowiadające przytoczonej wyżej definicji usługi wywoływało skutki podatkowe w podatku od towarów i usług konieczne jest jeszcze ustalenie, że wykonywanej czynności odpowiada wynagrodzenie, które jest świadczeniem wzajemnym pochodzącym od drugiej strony umowy (beneficjenta świadczenia), stanowiącym ekwiwalent wykonanych przez podatnika czynności (art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 29 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług). Nie każda umowa kreuje zatem czynność objętą zakresem opodatkowania, ale tylko taka w ramach której dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych między stronami tej umowy.

Jak wskazuje się w orzecznictwie sądowym "47. Szerokie, odwołujące się do pojęcia świadczenia, określenie zakresu przedmiotowego w art. 8 ust. 1 ustawy VAT, nie może być odczytywane w ten sposób, że świadczeniem usług jest każda czynność czy zdarzenie, którego efektem jest odpłatne przysporzenie jednej ze stron na skutek działania, bądź zaniechania innej strony. Z powołanego przepisu wynika, że usługą jest każde, co do zasady, odpłatne świadczenie, które nie jest dostawą towarów i które przejawia się tym, że świadczeniobiorca (konsument) wynosi z niego, choćby nawet potencjalną korzyść. Posiłkując się także wskazówkami zawartymi w orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości (np. wyrok z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93, wyrok z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81, wyrok z 5 lutego 1980 r. w sprawie C-154/80 czy w sprawie C- 276/97, C-358/97 i 408/97) można sformułować ogólne stanowisko, że za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być relacje, w których:

* istnieje jakiś związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

* wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

* istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

* odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

* istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

48. Naczelny Sąd Administracyjny orzekający w tej sprawie podziela także utrwalone już w orzecznictwie sądów administracyjnych stanowisko, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy VAT, jako przedmiotu opodatkowania, świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne), należy przede wszystkim uwzględniać cel takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania, na potrzeby podatkowe poszczególnych czynności służących realizacji tego celu (tak NSA w wyroku z dnia 23 kwietnia 2008 r., I FSK 1788/07, wyroku z dnia 9 października 2008 r. w sprawie I FSK 291/08 czy wyroku z dnia 29 lutego 2012 r. w sprawie I FSK 562/11). W powołanych orzeczeniach zaprezentowany został pogląd, że celem kooperacji (współpracy, współdziałania) jest uzyskanie przez skoordynowane i wspólne działania partnerów rezultatu o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym. Działań takich nie można, do celów podatku od towarów i usług, wydzielać i oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość, którego końcowym efektem, jest zrealizowanie wspólnego przedsięwzięcia" (wyrok NSA z dnia 12 czerwca 2013 r. sygn. I FSK 1128/12).

W interpretacji indywidualnej z dnia 27 maja 2013 r. sygn. IPPP1/443-1383/11/13-7/S/MP (Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie), wydanej w wykonaniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1083/12 stwierdzono, że: "Wspólnie podjęte działania pozostają ze sobą powiązane i skoordynowane. Nie oznacza to jednak świadczenia wzajemnych odpłatnych usług. Każdy z uczestników programu partnerskiego działa bowiem we własnym interesie, gdzie celem wykonywania czynności nie jest dokonanie przysporzenia o charakterze materialnym na rzecz kontrahenta.

Należy zauważyć, iż nie każde współdziałanie, współpraca czy też wspólne przedsięwzięcie podejmowane przez podmioty gospodarcze opiera się na prostym schemacie odpłatnej ekwiwalentnej wymiany świadczeń (usług i towarów). W rozpoznawanej sprawie chodzi o skoordynowane w czasie, wspólne przedsięwzięcie o charakterze marketingowym, podejmowane przez Spółkę wraz z innym podmiotem (partnerem). Celem tego przedsięwzięcia jest zwiększenie sprzedaży własnych produktów i uzyskanie przez to wyższych przychodów. Podobny cel przyświeca partnerowi w odniesieniu do jego własnych produktów.

Poprzez skoordynowanie swoich działań strony porozumienia zwiększają skuteczność tego przedsięwzięcia marketingowego, niż gdyby miało ono być prowadzone oddzielnie (tylko we własnym zakresie). Informowanie, zachęcanie do zakupu usług finansowych (po stronie Sklepu), bądź też do zakupu większej ilości towaru (poprzez zapewnienie atrakcyjnego finansowania Klientowi przez Instytucję finansową) są czynnościami, które każda ze stron będzie wykonywać przede wszystkim w celu maksymalizacji własnego przychodu.

Prowadzenie tego rodzaju współpracy nie oznacza, iż strony tego porozumienia (programu) wzajemnie świadczą na swoją rzecz odpłatne usługi. Ich wspólne działania ukierunkowane są na ich potencjalnych klientów i w tej płaszczyźnie zostaną ewentualnie uzyskane oczekiwane korzyści, poprzez zwiększenie sprzedaży własnych produktów i tym samym wzrost osiąganych przychodów. Brak bezpośredniej korzyści dla partnera z podejmowanych działań nie pozwala uznać czynności podejmowanych przez Strony w ramach zawartej umowy za świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług". Analizowany przypadek dotyczył umowy o współpracy, w ramach której miały miejsce przepływy pieniężne miedzy partnerami.

Ponieważ zgodnie z umowami Partnerzy są zobowiązani do informowania osób trzecich o udziale finansowym I., należy wskazać, że wpłacane przez I. środki nie są ekwiwalentem czynności Partnera polegającej na przekazywaniu osobom trzecim tych informacji. Jak wynika z zasad rozliczania dofinansowania, środki otrzymane od I. Partnerzy mają bowiem przeznaczyć wyłącznie na organizację koncertu objętego wspólnym przedsięwzięciem. W odniesieniu do patronatów wypowiadał się również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 listopada 2008 r. sygn, IPPP1 -443-1672/08-2/JF stwierdzając, że "Z treści wniosku wynika, że między działaniami Spółki a działaniami organizatora wydarzenia objętego patronatem medialnym brak jest bezpośredniego związku prawnego, a tym samym ekwiwalentności i wzajemności świadczeń. O tym, czy dane wydarzenia kulturalne zostanie objęte patronatem medialnym decyduje wyłącznie Spółka, biorąc pod uwagę walory artystyczne wydarzenia, a nie potencjalne korzyści, jakie mogłaby odnieść w związku z patronatem. Ponadto, jak podkreśla Spółka, objęcie patronatem medialnym nie wiąże się z jakimikolwiek przepływami pieniężnymi zarówno między organizatorem wydarzenia objętego patronatem, jak również pomiędzy patronami medialnymi. Zatem działania Wnioskodawcy polegają na mającym podstawy w ustawie o radiofonii i telewizji współuczestniczeniu w procesie popierania działalności artystycznej, literackiej, naukowej oraz działalności oświatowej.

W rozumieniu ustawy jednym z warunków opodatkowania usługi jest jej odpłatny charakter. Odpłatność oznacza w tym przypadku wykonanie usługi za wynagrodzeniem. Stąd usługa podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy.

Tak więc istotnym dla celów podatkowych jest fakt, iż w przedstawionym stanie faktycznym umowa patronatu medialnego nie jest oparta na ekwiwalentności świadczeń, ponieważ Radio nie otrzymuje w zamian pieniędzy. Spółka realizuje misję publiczną poprzez popieranie twórczości artystycznej, literackiej, naukowej oraz działalności oświatowej - zgodnie z art. 21 ust. 1 i 1a pkt 7 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (tekst jednolity z 2004 r. Nr 253, poz. 2531 z późn. zm.).

Tym samym Spółka realizując zadania nałożone przez ustawę o radiofonii i telewizji działa nie oczekując świadczenia wzajemnego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w świetle ustawy o podatku od towarów i usług świadczona przez Spółkę usługa nie jest odpłatnym świadczeniem usług. Zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

W opisanych w stanie faktycznym przypadkach nie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez zagraniczne podmioty na rzecz I. Jakkolwiek w umowach użyto wyrażania "wynagrodzenie", to wskazane tam kwoty nie są ekwiwalentem świadczenia usługi. I. w ramach działalności statutowej wyłącznie udziela wsparcia finansowego. Wynik ekonomiczny organizowanych imprez nie jest dzielony pomiędzy I. a Partnerem. Udzielenie wsparcia finansowego następuje w ramach realizacji celów statutowych I. Przekazanie środków pieniężnych w ramach opisanych wyżej umów winno być raczej uznane za wspólną realizację celów statutowych I. i każdego z Partnerów.

Zdaniem I. sposób rozliczenia dofinansowania wskazuje, że środki te należałoby kwalifikować z perspektywy podatku od towarów i usług niejako wynagrodzenie za świadczenie na rzecz I. usługi, ale jako dotację (dofinansowanie) w rozumieniu przepisów regulujących opodatkowanie podatkiem od wartości dodanej, które nie ma bezpośredniego wpływu na cenę usług świadczonych przez Partnerów osobom trzecim. Jak stanowi art. 73 Dyrektywy 112. Przepis ten stanowi, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia. Dla Partnera środki pieniężne przekazane przez I. stanowią dotację, która nie wpływa na cenę świadczonych przez Partnera usług osobom trzecim (dotacja do kosztów). Zdaniem I. nie ma przeszkód prawnych dla uznania, że przekazywane Partnerom środki pieniężne nie stanowią wynagrodzenia za usługę, ale są dofinansowaniem wspólnego przedsięwzięcia.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w sposobie rozliczania środków i dokumentowania tego rozliczenia. Zgodnie z umowami Partnerzy mają bowiem obowiązek przedstawienia dokumentów stanowiących podstawę rozliczenia środków. W szczególności do obowiązków Partnera należy przedstawienie noty księgowej lub wystawionej faktury z załączonymi kserokopiami faktur i rachunków potwierdzonych za zgodność z oryginałem, umów o dzieło lub innych dokumentów finansowych do wysokości kwoty otrzymanej od I., opatrzenia dokumentów źródłowych stanowiących podstawę rozliczenia finansowego klauzulą "płatne ze środków Instytutu" i przechowywania tych dokumentów przez okres 5 lat po zakończeniu roku kalendarzowego, w którym realizowany był Projekt. Są postanowienia typowe dla rozliczenia dotacji, nie zaś dla określenia wynagrodzenia za usługę.

Wobec powyższego stanowisko Instytutu należy uznać za prawidłowe w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), dalej zwana ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ww. ustawy. I tak, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W konsekwencji należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie, w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść, choćby potencjalną. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści związane z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Niewymienienie danego towaru lub usługi w ustawie lub przepisach wykonawczych dotyczących tych czynności jest jednoznaczne z obowiązkiem zastosowania stawki podstawowej, tj. 23%.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podatnik.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Całość środków Instytut przeznacza na realizację zadań statutowych oraz zadania zlecone przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, tj. promocję kultury polskiej w kraju i za granicą. Instytut w ramach realizacji zadań statutowych podpisuje umowy z partnerami zagranicznymi, których przedmiotem jest wspólne działanie w zakresie promowania kultury. Instytut zrealizował m.in.:

1. Projekt z B. GMBH, który obejmował organizację koncertów w Austrii. Instytut zawarł z B. umowę realizowaną w ramach Programu P., powstałego dla promocji polskiej muzyki poważnej za granicą. Przedmiotem umowy jest współpraca Instytutu i B. (Partner) przy organizacji trzech koncertów odbywających się w ramach festiwalu B.

2. Projekt z R. z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Projekt realizowany również w ramach Programu P. Przedmiotem umowy jest współpraca Instytutu i R. przy organizacji pierwszego etapu prac przygotowawczych związanych z produkcją nowej inscenizacji K. w R., której premiera zaplanowana jest na sezon 2014/15.Projekt obejmuje wystawienie spektaklu w R. w Londynie (Projekt).

Projekty były realizowane na analogicznych warunkach. Strony zobowiązują się do wspólnego działania na rzecz realizacji danego projektu, określonego powyżej, a w szczególności do:

Partner zobowiązuje się do zamieszczenia widocznego i czytelnego logo Wnioskodawcy na wszystkich przygotowywanych materiałach drukowanych, elektronicznych (przygotowywanych na potrzeby Projektu). Partner zobowiązuje się ponadto do przekazywania zainteresowanym podmiotom informacji (w szczególności prasie, stacjom telewizyjnym i radiowym), że Projekt jest realizowany we współpracy z Wnioskodawcą. Informacje powyższe Partner zobowiązuje się przekazywać zarówno w trakcie trwania projektu jak i po jego zakończeniu. Na wszelkich stronach internetowych Partnera informujących o wydarzeniu Partner zobowiązuje się umieścić linki do stron Wnioskodawcy. Partner udostępni Wnioskodawcy dokumentację fotograficzną i filmową dotycząca projektu. Partner upoważnia Wnioskodawcę do wykorzystania i opracowywania materiałów, o których mowa powyżej na cele statutowe Instytutu oraz we wszystkich akcjach promocyjnych i informacyjnych, w tym w publikacjach oraz w portalach internetowych Wnioskodawcy z zachowaniem odpowiednich przepisów Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, na wszystkich znanych polach eksploatacji.

Wnioskodawca zobowiązuje się do przekazania Partnerowi środków niezbędnych do realizacji Projektu w wysokości zgodnej z kosztorysem wstępnym, jednak w łącznej wysokości nie wyższej niż kwota uzgodniona w Umowie. Zgodnie z umową środki te będą przekazane Partnerowi na podstawie dokumentu finansowego wystawionego przez Partnera, po przedstawieniu prawidłowo wykonanego rozliczenia końcowego, w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez Wnioskodawcę prawidłowo wykonanego rozliczenia wraz ze stosownym dokumentem finansowym i ich zaakceptowaniu przez Wnioskodawcę. Jak stanowi umowa Kwota wynagrodzenia, określonego w umowie, wyczerpuje wszelkie roszczenia Partnera z tytułu umowy. Pozostałe koszty związane z organizacją Projektu ponosić będzie Partner ze środków własnych i innych źródeł.

Umowa stanowi nadto, że w celu realizacji przedmiotu Umowy Partner zobowiązuje się m.in. do:

* prowadzenia dokumentacji rzeczowej dotyczącej realizacji Projektu,

* przekazywania, niezwłocznie po zakończeniu każdego z przedsięwzięć (wydarzeń) w Projekcie, informacji dotyczącej liczby uczestników przedsięwzięcia (wydarzenia), bądź frekwencji,

* przygotowania i przedłożenia finansowego sprawozdania z realizacji projektu,

* opatrzenia dokumentów źródłowych stanowiących podstawę rozliczenia finansowego klauzulą "płatne ze środków Instytutu" i przechowywania tych dokumentów przez okres 5 lat po zakończeniu roku kalendarzowego, w którym realizowany był Projekt.

W przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania przedmiotu Umowy Partner zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kary umownej.

Opisane wyżej w pkt 1 i 2 wydarzenia faktycznie odbywają się poza granicami Polski. Przedmiotem umów nie jest nabycie usług wstępu na koncerty odbywające się za granicą. W obu przypadkach Wnioskodawca nie uczestniczy w podziale ewentualnego zysku z organizowanych przez Partnerów koncertów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy na podstawie opisanych w stanie faktycznym umów Wnioskodawca ma obowiązek rozliczyć import usług.

Analiza treści wniosku na tle przywołanych przepisów prowadzi do wniosku, że Partnerzy na podstawie ww. umów, w zamian za otrzymane wsparcie finansowe zobowiązali się do zamieszczenia widocznego i czytelnego logo Wnioskodawcy na wszystkich przygotowywanych materiałach drukowanych, elektronicznych (przygotowywanych na potrzeby Projektu) oraz przekazywania zainteresowanym podmiotom informacji (w szczególności prasie, stacjom telewizyjnym i radiowym), że Projekt jest realizowany we współpracy z Wnioskodawcą. Zatem Partnerzy na podstawie zawartej umowy zobowiązali się do podjęcia różnych działań stanowiących wymierną wartość reklamową dla Wnioskodawcy. W sytuacji gdy otrzymywane wsparcie finansowe wiąże się z wykonywaniem na rzecz Wnioskodawcy czynności w postaci np. zobowiązania do działań o charakterze promocyjnym stanowi ono rodzaj wynagrodzenia za usługi wykonywane przez Partnerów. Wobec powyższego, przekazana kwota wsparcia finansowego przez Wnioskodawcę na rzecz Partnerów stanowi wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług podlegające opodatkowaniu stawką właściwą dla świadczonych usług. W związku z tym, że ww. usługi nie zostały wymienione w ustawie ani w rozporządzeniach wykonawczych jako objęte preferencyjnym opodatkowaniem zastosowanie będzie miała 23% stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Artykuł 28b ust. 1 ustawy stanowi, iż miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Należy zauważyć, że nabywane przez Wnioskodawcę usługi nie zawierają się w wyjątkach od ogólnej zasady zawartej w przepisach art. 28b ust. 2-4 i art. 28c-28n ustawy, w związku z tym dla ustalenia miejsca świadczenia przedmiotowych usług zastosowanie znajdzie ogólna zasada zawarta w art. 28b ust. 1 ustawy. A zatem miejscem świadczenia przedmiotowych usług będzie miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej tj. Polska.

Tak, więc nabyte przez Wnioskodawcę usługi od podmiotów zagranicznych, nie posiadających zarówno siedziby, jak i stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, należy uznać za import usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, podlegający opodatkowaniu na terenie kraju. Wnioskodawca, jako usługobiorca tych usług będzie zobowiązany do ich rozliczenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu natomiast do wskazanych przez Spółkę wyroków NSA należy podkreślić, że zostały one potraktowane jako element argumentacji Wnioskodawcy, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i zapadły w odmiennych do przedstawionego w złożonym wniosku stanach faktycznych - nie znajdują one zastosowania w niniejszej sprawie.

Powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne również zostały wydane w odmiennych stanach faktycznych, ponieważ dotyczyły sytuacji, w których żadna ze stron nie otrzymywała za wykonywane świadczenie wynagrodzenia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.