IPPP3/443-209/14-4/LK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 czerwca 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-209/14-4/LK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2014 r. (data wpływu 6 marca 2014 r.) uzupełnionym w dniu 24 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 17 kwietnia 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 23 kwietnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwych przepisów dotyczących momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymanej zaliczki na poczet eksportu towarów w sytuacji gdy wywóz towarów nie nastąpi w ciągu 6 miesięcy licząc od dnia otrzymania tej zaliczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwych przepisów dotyczących momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymanej zaliczki na poczet eksportu towarów w sytuacji gdy wywóz towarów nie nastąpi w ciągu 6 miesięcy licząc od dnia otrzymania tej zaliczki.

Wniosek uzupełniony został pismem złożonym w dniu 24 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 17 kwietnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W miesiącu sierpniu 2013 r. (27 sierpnia 2013 r.) Spółka otrzymała zaliczkę na poczet eksportu do Rosji w kwocie 1.350.000 pln. Wobec powyższego zgodnie z art. 19 ust. 11 i 12 oraz art. 41 ust. 4 i ust. 11 ustawy o VAT spółka wystawiła w dn. 3 września 2013 r., fakturę ze stawką 0% oraz w deklaracji VAT-7 za wrzesień 2013 r., wykazała wartość otrzymanej zaliczki. Niestety, wobec faktu zmiany harmonogramu dostaw, wywóz części towarów i urządzeń na kwotę 1.134.837 pln nie nastąpił w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania tej zaliczki.

Wobec faktu, iż w dniu 31 grudnia 2012 r. Spółka otrzymała interpretację indywidualną nr IPPP3/443-1032/12-2/LK dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymanej zaliczki na poczet eksportu towarów w sytuacji gdy wywóz towarów nie nastąpi w ciągu 6 miesięcy licząc od dnia otrzymania tej zaliczki, to postępując zgodnie z powyższą interpretacją spółka w miesiącu lutym 2014 wystawiła fakturę korygującą do części faktury pierwotnej z tytułu otrzymania omawianej zaliczki w kwocie 1.134.837 pln i skorygowała deklarację VAT-7 (w poz. 22) za wrzesień 2013 r., czyli za miesiąc, w którym wystawiła fakturę z tytułu otrzymanej zaliczki.

Na pozostałą kwotę 215.163 pln wywóz towarów i urządzeń nastąpił a spółka otrzymała w wymaganym terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania tej zaliczki dokumenty potwierdzenia wywozu poza terytorium UE.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy stanowisko Spółki jest prawidłowe, według którego, w związku z tym, że zaliczkę Spółka otrzymała w sierpniu 2013 r. należy zastosować przepisy jakie obowiązywały w przypadku niedotrzymania sześciomiesięcznego terminu dokonania eksportu w 2013 r. i w tym przypadku Spółka ma prawo postąpić zgodnie z posiadaną interpretacją indywidualną nr IPPP3/443-1032/12-3/LK dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymanej zaliczki na poczet eksportu towarów w sytuacji gdy wywóz towarów nie nastąpi w ciągu 6 miesięcy licząc od dnia otrzymania tej zaliczki a zatem spółka uważa, że w tej sytuacji nie mają zastosowania przepisy ustawy o VAT: art. 19a ust. 8 art. 41 ust. 4, 9a, 9b, 11 jakie obowiązują od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zdaniem Wnioskodawcy: Konsekwencją niedotrzymania sześciomiesięcznego terminu dokonania eksportu jest niepowstanie obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania zaliczki na eksport towarów w sierpniu 2013 oraz utrata prawa do wykazywania sprzedaży opodatkowanej wg stawki 0% w części, w jakiej eksport nie nastąpił. Zdaniem Spółki pomimo, że sześciomiesięczny termin od otrzymania zaliczki na eksport minął w lutym 2014 r., należy w tym przypadku zastosować przepisy obowiązujące w roku 2013, tj. w roku otrzymania zaliczki i nie powinno się utożsamiać takiej sytuacji z zamianą jej na sprzedaż krajową i nie powinno się opodatkowywać zaliczki w części, w której eksport nie nastąpił, stawką krajową. Spółka stoi na stanowisku, że w części w jakiej eksport nie nastąpił, powinna dokonać korekty faktury wystawionej z tytułu otrzymania zaliczki i korekty deklaracji VAT-7 czyli wycofać się z wykazania zaliczki jako eksportu towarów opodatkowanych 0% stawką VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów na terytorium kraju;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a.

dostawcę lub na jego rzecz, lub

b.

nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi, tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Z przestawionego we wniosku opisu sprawy wynika że 27 sierpnia 2013 r., Wnioskodawca otrzymał zaliczkę na poczet eksportu do Rosji. Wobec powyższego zgodnie z art. 19 ust. 11 i 12 oraz art. 41 ust. 4 i ust. 11 ustawy o VAT Wnioskodawca wystawił w dnia 3 września 2013 r. fakturę ze stawką 0% oraz w deklaracji VAT-7 za wrzesień 2013 r., wykazał wartość otrzymanej zaliczki. Wobec faktu zmiany harmonogramu dostaw, wywóz części towarów i urządzeń nie nastąpił w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania tej zaliczki. W lutym 2014 r. Wnioskodawca wystawił fakturę korygującą do części faktury pierwotnej z tytułu otrzymania omawianej zaliczki i skorygowała deklarację VAT-7 (w poz. 22) za wrzesień 2013 r., czyli za miesiąc, w którym wystawiła fakturę z tytułu otrzymanej zaliczki. Na pozostałą kwotę wywóz towarów i urządzeń nastąpił i Wnioskodawca otrzymał w wymaganym terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania tej zaliczki dokumenty potwierdzenia wywozu poza terytorium UE.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii tego czy stanowisko Spółki jest prawidłowe według którego w związku z tym, że zaliczkę Spółka otrzymała w sierpniu 2013 r. należy zastosować przepisy jakie obowiązywały w przypadku niedotrzymania sześciomiesięcznego terminu dokonania eksportu w 2013 r. i w tym przypadku Spółka ma prawo postąpić zgodnie z posiadaną interpretacją indywidualną nr IPPP3/443-1032/12-3/LK dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymanej zaliczki na poczet eksportu towarów w sytuacji gdy wywóz towarów nie nastąpi w ciągu 6 miesięcy licząc od dnia otrzymania tej zaliczkę a zatem Spółka uważa, że w tej sytuacji nie mają zastosowania przepisy ustawy o VAT: art. 19a ust. 8 art. 41 ust. 4, 9a, 9b, 11 jakie obowiązują od dnia 1 stycznia 2014 r.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. obowiązek podatkowy regulował art. 19 ustawy który został uchylony art. 1 pkt 16 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z poóźn. zm.) o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, zwanej dalej ustawą nowelizującą.

I tak na mocy art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - art. 19 ust. 4 ustawy.

Z kolei art. 19 ust. 11 ustawy stanowi, że jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio w przypadku eksportu towarów, jeżeli wywóz towarów nastąpi w ciągu 6 miesięcy, licząc od dnia otrzymania części należności - art. 19 ust. 12 ustawy.

Z cytowanego przepisu art. 19 ust. 12 ustawy wynika zatem, że w sytuacji, gdy wywóz towaru będącego przedmiotem eksportu, na poczet którego podatnik otrzymał już część należności, nie nastąpi w ciągu 6 miesięcy od dnia otrzymania tej zaliczki (przedpłaty, zadatku, raty) nie powstanie obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a i b, stawka podatku wynosi 0% - art. 41 ust. 4 i 11 ustawy.

Analiza przywołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że co do zasady, obowiązek podatkowy powstaje w chwili wydania towaru (art. 19 ust. 1 ustawy). W ustawie przewidziano jednak odstępstwo od tej reguły, dotyczące otrzymania częściowej zapłaty przed wydaniem towaru. Obowiązek podatkowy w tym przypadku, powstaje z chwilą otrzymania częściowej należności (art. 19 ust. 11 ustawy). Powyższą zasadę stosuje się także do eksportu towarów, pod warunkiem jednak, że wywóz towarów nastąpi w ciągu 6 miesięcy, licząc od dnia otrzymania części należności (art. 19 ust. 12 ustawy).

Zaliczki powinny być opodatkowane stawką właściwą dla czynności, której dotyczą. Zgodnie z tym, co zaznaczono powyżej, zaliczka otrzymana na poczet eksportu towarów powinna być opodatkowana stawką podatku w wysokości 0% i wykazana w deklaracji podatkowej za okres jej otrzymania.

Natomiast w sytuacji, gdy wywóz towarów, na poczet których otrzymano zaliczkę, nie nastąpi w ciągu 6 miesięcy licząc od dnia jej otrzymania, obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania zaliczki na poczet eksportu towarów nie powstanie, ze względu na niespełnienie przesłanki o której mowa w art. 19 ust. 12 ustawy.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy regulują przepisy art. 19a ustawy wprowadzone art. 1 pkt 17 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7 11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 - art. 19a ust. 8 ustawy.

Ponadto stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Zgodnie zaś z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej (art. 41 ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1.

dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;

2.

dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;

3.

zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Natomiast, na podstawie art. 41 ust. 9 ustawy, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Zgodnie zaś z art. 41 ust. 9a ustawy, jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie 2 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6. Przepisy ust. 7, 9 i 11 stosuje się odpowiednio.

Przepis ust. 9a stosuje się również, jeżeli wywóz towarów nastąpi w terminie późniejszym niż określony w ust. 9a, pod warunkiem że wywóz towarów w tym późniejszym terminie jest uzasadniony specyfiką realizacji tego rodzaju dostaw potwierdzoną warunkami dostawy, w których określono termin wywozu towarów (art. 41 ust. 9b ustawy).

Powyższe oznacza, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. w przypadku otrzymania zaliczki zastosowanie dla czynności eksportu towarów 0% stawki podatku będzie możliwe, jeśli wywóz towarów nastąpi w terminie 2 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał taką zapłatę. Warunek wywozu będzie spełniony, jeśli podatnik otrzyma dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej w terminie określonym w art. 41 ust. 6 i 7 ustawy, tj. co do zasady przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin, w jakim miał nastąpić wywóz towarów. Niespełnienie tego warunku spowoduje obowiązek zastosowania stawki właściwej dla danego towaru w kraju. Po otrzymaniu dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym podatnik będzie mógł dokonać korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym otrzymał ten dokument.

W przypadku jednak nieotrzymania dokumentu w tym terminie zastosowanie ma odpowiednio przepis art. 41 ust. 7 ustawy, zgodnie z którym podatnik będzie mógł zastosować stawkę 0% w odniesieniu do otrzymanej zaliczki, pod warunkiem otrzymania dokumentu przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres następny po okresie rozliczeniowym, w którym nastąpił wywóz towarów.

W tym miejscu należy wskazać że zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw w przypadku czynności wykonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19-21 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem.

Przepis ten rozstrzyga kwestię która norma prawna (nowa czy stara) znajdzie zastosowanie do stosunków prawnych powstałych przed uchyleniem wcześniejszej normy, a trwających nadal pod rządem nowej.

Z powyższego przepisu ustawy nowelizującej wprost wynika że do zdarzeń które miały miejsce przed dniem 1 stycznia 2014 r. zastosowanie znajdą przepisy obowiązujące do dnia 31 grudnia 2013 r. Z opisu sprawy wynika że wpłata zaliczki nastąpiła w sierpniu 2013 r., zatem czynność która rodziłaby powstanie obowiązku podatkowego zaistniała w sierpniu 2013 r. pod warunkiem wywozu towaru w ciągu 6 miesięcy od dnia otrzymania części należności. W związku z tym w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy obowiązujące do dnia 31 grudnia 2013 r.

Odnosząc powołane regulacje prawne do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że w sytuacji gdy eksport towarów, na poczet którego Wnioskodawca otrzymał zaliczkę nie nastąpił w ciągu 6 miesięcy od dnia otrzymania zaliczki, jej otrzymanie nie rodziło powstania obowiązku podatkowego wynikającego z przepisów art. 19 ust. 11 i ust. 12 ustawy. W konsekwencji, wykazana wcześniej sprzedaż towarów ze stawką 0% powinna zostać skorygowana w drodze korekty deklaracji i zmniejszona do "0" w rozliczeniu za miesiąc, w którym został wykazany obowiązek podatkowy w tym zakresie, czyli w niniejszej sprawie miesiąc sierpień 2013 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl