IPPP3-443-203/09-2/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2009 r. (data wpływu 16 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wydania nieruchomości przeznaczonej na inwestycję drogową - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 marca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wydania nieruchomości przeznaczonej na inwestycję drogową.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik był właścicielem nieruchomości gruntowej niezabudowanej. W dniu 7 stycznia 2008 r. Wojewoda wydał decyzję lokalizacyjną pod inwestycję drogową, w trybie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Decyzja ta (dalej: "Decyzja Lokalizacyjna") przewidywała między innymi, iż z dniem, w którym decyzja ta staje się ostateczna, następuje przejście własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa a z dniem 4 lipca 2008 następuje jej wydanie Skarbowi Państwa. Decyzja Lokalizacyjna nie wskazuje wysokości odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość, bowiem jest ono ustalane w odrębnym postępowaniu administracyjnym, toczącym się już po wywłaszczeniu i wydaniu nieruchomości Skarbowi Państwa. Do dnia dzisiejszego podatnik nie otrzymał (w całości bądź w części) odszkodowania z tytułu wywłaszczenia.

W sprawie podatnika, toczy się postępowanie dotyczące ustalenia wysokości odszkodowania i nie można przewidzieć, kiedy zostanie zakończone. Zgodnie z treścią przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów rozumie się również "przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie". Jest więc okolicznością bezsporną, iż przeniesienie własności nieruchomości należącej do Spółki na rzecz Skarbu Państwa na podstawie Decyzji Lokalizacyjnej jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Co do zasady obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru. Wydanie nieruchomości wywłaszczonej na podstawie Decyzji Lokalizacyjnej już nastąpiło, co sugerowałoby, że po stronie podatnika zaistniała już konieczność wystawienia Skarbowi Państwa (reprezentowanemu przez Wojewodę) faktury VAT oraz wykazania podatku należnego w deklaracji VAT-7. Zgodnie z treścią przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru. Podatnik nie jest jednak w stanie wystawić faktury VAT, bowiem nie zna wysokości odszkodowania, które zostanie mu przyznane przez Skarb Państwa. Jak zostało bowiem wskazane powyżej, wysokość tego odszkodowania jest w dalszym ciągu ustalana w odrębnym, nadal toczącym się postępowaniu administracyjnym. Należy również wskazać, że Podatnik nie ma żądnego wpływu na czasokres toczącego się postępowania, w ramach którego zostanie ustalona wysokość należnego mu odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług w stanie faktycznym przedstawionym powyżej powstaje:

Zdaniem Wnioskodawcy dopiero po ustaleniu wysokości odszkodowania za nieruchomość przeznaczoną na inwestycję publiczną ma on możliwość wystawienia organowi administracji publicznej faktury, bowiem dopiero wówczas wiadomo na jaką kwotę faktura ta ma opiewać i dopiero wówczas organ administracji publicznej będzie mógł zapłacić podatnikowi odszkodowanie. Do czasu ustalenia wysokości odszkodowania, po stronie podatnika nie powstaje obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z kolei w art. 7 ust. 1 ustawodawca postanowił, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

W świetle cytowanych powyżej przepisów, w sytuacji przedstawionej we wniosku, ma miejsce dostawa towarów (gruntu) w zamian za odszkodowanie, a zatem czynność do której wprost odnosi się art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w tym przypadku, odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Ponieważ z opisu stanu faktycznego nie wynika, aby przedmiotem dostawy był grunt zabudowany budynkiem, zatem obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowej dostawy powstaje według zasad określonych w art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w art. 19 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jednocześnie w ust. 4 powołanego przepisu zaznaczono, iż w przypadku, gdy dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, zatem wydanie nieruchomości za odszkodowaniem powinien udokumentować fakturą VAT. Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 19 ust. 4 cyt. ustawy obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowej dostawy powstał z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu licząc od dnia wydania nieruchomości.

W przedmiotowym przypadku decydujące znaczenie ma zatem data wystawienia faktury. Jeżeli została ona wystawiona w terminie obowiązek podatkowy powstaje w dniu wystawienia faktury. W sytuacji natomiast, gdy faktura nie została wystawiona w terminie, obowiązek podatkowy powstaje w 7. dniu od dnia wydania towaru.

Data zapłaty za przeniesienie prawa własności miałaby znaczenie dla ustalenia obowiązku podatkowego tylko wówczas, gdyby przed wydaniem nieruchomości Zainteresowany otrzymał zaliczki. W takim przypadku bowiem - zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy - obowiązek podatkowy powstałby z chwilą ich otrzymania. Zawarty we wniosku opis stanu faktycznego na to jednak nie wskazuje.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Ponadto zaznaczyć należy, iż data wydania decyzji i wypłaty odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość nie ma w przedmiotowym przypadku znaczenia, bowiem zdarzeniem z którym ustawa o podatku od towarów i usług wiąże obowiązek zapłaty tego podatku, jest moment przeniesienia z mocy prawa własności towarów (gruntu) w zamian za odszkodowanie, w tym przypadku dokonany - jak wskazuje Wnioskodawca - z dniem, w którym decyzja dotycząca nieruchomości stała się ostateczna, a więc z dniem 4 lipca 2008 r. Ustawa o podatku od towarów nie wiąże natomiast tego obowiązku z momentem wypłaty odszkodowania, ani tez z momentem wydania przez Wojewodę decyzji potwierdzającej nabycie towaru z mocy prawa.

Reasumując, przeniesienie z mocy prawa własności nieruchomości przeznaczonej pod inwestycję drogową w zamian za odszkodowanie, stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Momentem, w którym odszkodowanie należało wykazać w deklaracji VAT-7 jest miesiąc wystawienia faktury (jeżeli została ona wystawiona w terminie) lub też miesiąc, w którym przypada 7 dzień od dnia wydania nieruchomości (jeśli faktury w tym terminie nie wystawiono).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy dodać, iż zgodnie z art. 14f § Ordynacji podatkowej wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego podlega opłacie w wysokości 40 zł, natomiast opłata dokonana została w dniu 12 marca 2009 r. w kwocie 75,00 zł W związku z tym kwota 35 zł zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej wskazany rachunek bankowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.