IPPP3/443-187/14-2/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2014 r. (data wpływu 26 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów na terytorium kraju - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów na terytorium kraju.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży urządzeń wentylacyjnych, grzewczych i chłodniczych. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest podatnikiem VAT UE zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzunijnych zgodnie z regulacjami zawartymi w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - dalej: ustawa VAT.

Spółka dokonuje odpłatnych zakupów towarów od podatników podatku od wartości dodanej (dalej: Sprzedający UE), zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Towary są transportowane z krajów UE do Polski na warunkach dostaw EXW. Podstawowym dokumentem, oprócz listy towarów, potwierdzającym dostarczenie towarów do magazynu Spółki mieszczącego się w kraju, w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia, jest dokument przewozowy, na którym Spółka potwierdza przewoźnikowi odbiór towarów. Spółka otrzymuje również od Sprzedającego UE fakturę za zakupione towary. Następnie Spółka po doliczeniu marży dokonuje odpłatnej dostawy towarów nabywcom (Odbiorcom) na terytorium kraju. Zdarzają się dostawy z pominięciem magazynu Spółki, gdyż towar jest odbierany z magazynu Sprzedającego UE i dostarczany bezpośrednio Odbiorcy. Spółka dokonuje transakcji w oparciu o ramowe umowy sprzedaży, gdzie umowami wykonawczymi jest złożenie zamówienia przez Odbiorcę oraz wysłanie potwierdzenia przyjęcia zamówienia do realizacji przez Spółkę.

Spółka nie posiada własnej floty samochodowej odpowiedzialnej za dostarczanie towarów. Spółka podpisuje umowy z przewoźnikami, spedytorami, kurierami itp. na dostarczanie towarów nabywcom do miejsc wskazanych przez nabywców. Koszt transportu ponosi Spółka bądź nabywca w zależności od wartości netto sprzedaży.

Towary Spółki są opodatkowane stawką podstawową.

W Spółce występują następujące transakcje dostaw towarów:

1. Towary są dostarczane Odbiorcom przez przewoźników, spedytorów, kurierów, pocztę itp. z magazynu Spółki na wskazany przez Odbiorców adres krajowy, koszt transportu ponosi Spółka. Strony uregulowały w potwierdzeniu przyjęcia zamówienia do realizacji, że wydanie towaru, czyli dostawa towaru następuje z chwilą powierzenia towaru przewoźnikowi, spedytorowi, kurierowi, poczcie itp. Spółka wystawia fakturę sprzedaży za wydany towar i wskazuje jako datę dokonania dostawy dzień, w którym towar został wydany przewoźnikowi, spedytorowi, kurierowi, poczcie itp. Data dokonania dostawy jest datą powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

2. Towary są dostarczane Odbiorcom przez przewoźników, spedytorów, kurierów, pocztę itp. z magazynu Spółki na wskazany przez Odbiorców adres krajowy - koszt transportu ponosi Odbiorca. Strony uregulowały w potwierdzeniu przyjęcia zamówienia do realizacji, że wydanie towaru, czyli dostawa towaru, następuje z chwilą powierzenia towaru przewoźnikowi, spedytorowi, kurierowi, poczcie itp. Spółka wystawia fakturę sprzedaży za wydany towar oraz transport i wskazuje jako datę dokonania dostawy dzień, w którym towar został wydany przewoźnikowi, spedytorowi, kurierowi, poczcie itp. Data dokonania dostawy jest datą powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

3. Towary są dostarczane Odbiorcom przez przewoźników, spedytorów, kurierów, pocztę itp. z magazynu Sprzedającego UE na wskazany przez Odbiorców adres krajowy - koszt transportu ponosi Spółka. Strony uregulowały w potwierdzeniu przyjęcia zamówienia do realizacji, że wydanie towaru nastąpi na zasadzie franco plac budowy kupującego, przy czym Strony zgodnie postanawiają, że korzyści i ciężary związane z towarem oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru przechodzi na kupującego z chwilą dostarczenia towaru na plac budowy i pokwitowania odbioru, z tą samą chwilą następuje przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel na gruncie ustawy VAT. Spółka wystawia fakturę sprzedaży za wydany towar i wskazuje jako datę dokonania dostawy dzień, w którym towar został odebrany przez Kupującego na budowie. Data dokonania dostawy jest datą powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

4. Towary są dostarczane Odbiorcom przez przewoźników, spedytorów, kurierów, pocztę itp. z magazynu Sprzedającego UE na wskazany przez Odbiorców adres krajowy - koszt transportu ponosi Odbiorca. Strony uregulowały w potwierdzeniu przyjęcia zamówienia do realizacji, że wydanie towaru nastąpi na zasadzie franco plac budowy kupującego, przy czym Strony zgodnie postanawiają, że korzyści i ciężary związane z towarem oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru przechodzi na kupującego z chwilą dostarczenia towaru na plac budowy i pokwitowania odbioru, z tą samą chwilą następuje przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel na gruncie ustawy VAT. Spółka wystawia fakturę sprzedaży za wydany towar oraz transport i wskazuje jako datę dokonania dostawy dzień, w którym towar został odebrany przez Kupującego na budowie. Data dokonania dostawy jest datą powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

5. Odbiór towarów w magazynie Spółki samodzielnie przez Odbiorcę. Strony uregulowały w potwierdzeniu przyjęcia zamówienia do realizacji, że wydanie towarów następuje z chwilą załadowania towarów i pokwitowania odbioru. Spółka wystawia fakturę sprzedaży i wskazuje datę dokonania dostawy dzień, w którym towar został załadowany i pokwitowany odbiór. Jest to równocześnie data powstania obowiązku podatkowego od towarów i usług.

6. Część dostaw towarów jest realizowana w oparciu o indywidualne umowy. Towar jest wydawany przewoźnikowi, spedytorowi, kurierowi, poczcie itp. Koszt transportu ponosi Spółka bądź odbiorca, w zależności od wynegocjowanych warunków. Z zawartych umów wynika, że przejście korzyści i ryzyk na nabywcę przechodzi dopiero po odbiorze towaru, np. na budowie. Zgodnie z umową nabywca nie ponosi odpowiedzialności za utratę i uszkodzenie towaru w transporcie. Spółka wystawia fakturę sprzedaży za wydany towar oraz lub ewentualnie za transport i wskazuje jako datę dokonania dostawy dzień, w którym towar został odebrany przez nabywcę na budowie. Data dokonania dostawy jest datą powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postępuje prawidłowo rozpoznając obowiązek podatkowy wg poniższych zasad:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 19a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - dalej: ustawa VAT, w przypadku dostawy towarów powstanie obowiązku podatkowego związane jest przede wszystkim z momentem dokonania dostawy towarów, a jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy czym towarami - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy VAT - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez sprzedaż z kolei rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy).

Ministerstwo Finansów wyjaśniło w piśmie z dnia 9 października 1995 r. Nr WWM/4648/95/AŚ, że: "wydanie towaru następuje przez przeniesienie posiadania, z tym że jego objęcie przez odbiorcę w obrocie handlowym może mieć miejsce:

W pierwszym przypadku (a) dostarczenie towaru może nastąpić własnym transportem dostawcy lub transportem najętym przez niego (na podstawie umowy najmu). Wydanie towaru dokonuje się z chwilą objęcia towaru w posiadanie przez odbiorcę, czyli zwykle wyładowania i pokwitowania odbioru.

W drugim przypadku (b) odbiorca odbiera towar transportem własnym lub wynajętym (również na podstawie umowy najmu). Objęcie w posiadanie następuje z chwilą załadowania i pokwitowania odbioru.

W trzecim przypadku (c) zostaje zawarta dodatkowa - względem np. umowy sprzedaży - umowa przewozu, do której przy przewozie towarów stosować się będą przepisy prawa przewozowego i inne, w zależności od użytego środka transportu.

Z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

W pierwszym przypadku, o którym była mowa w pkt a), chwilą wydania towaru jest magazyn odbiorcy. Tak więc ryzyko przypadkowej utraty towaru obciąża dostawcę.

W drugim przypadku, przedstawionym powyżej b), chwilą wydania towaru jest magazyn dostawcy, a ryzyko utraty towaru obciąża odbiorcę, a nie dostawcę,

Natomiast w trzecim przypadku, o którym była mowa w powyższym c), oprócz dostawcy i odbiorcy występuje dodatkowo osoba trzecia - przewoźnik. Powierzenie towaru przewoźnikowi następuje w razie zawarcia umowy przewozu, a nie najmu pojazdu, jak w dwóch ww. przypadkach. Oznacza ono bezpośrednie wręczenie towaru lub przekazanie władania nim w inny sposób. Art. 544 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - dalej: kodeks cywilny, stanowi, że jeżeli towar ma być przesłany przez dostawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia towaru na miejsce przeznaczenia sprzedawca (dostawca) powierzył je przewoźnikowi, trudniącemu się przewozem towaru tego rodzaju. Przedstawiona powyżej zasada ma odniesienie do sytuacji, gdy dostawca wskutek dodatkowego porozumienia przesyła rzecz do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, czyli albo miejscem oznaczonym w umowie, albo wynikającym z właściwości zobowiązania, albo miejscem zamieszkania dostawcy. W takim przypadku sprzedawca (dostawca) nie ponosi ryzyka utraty towaru. Ryzyko utraty spoczywa na przewoźniku."

Na bazie powyższego, zdaniem Spółki, postępuje Ona prawidłowo rozpoznając obowiązek podatkowy w dacie wydania towaru przewoźnikowi, spedytorowi, poczcie itp. przy braku odmiennych regulacji w umowach zawartych z nabywcami (Odbiorcami).

W Spółce występują również umowy, gdzie zawarto zapisy, że całkowite ryzyko związane z towarem po stronie sprzedawcy, tj. Spółki, spoczywa do momentu dostarczenia towaru do punktu odbioru kupującego (punktem odbioru jest siedziba kupującego, jego magazyn, czy bezpośrednio budowa). Jako dokument wydania towaru Spółka wystawia WZ, do którego jest wystawiana faktura sprzedaży. Niezależnie od dokonującego transportu przewoźnika ryzyko związane z towarem przechodzi na kupującego dopiero w momencie dostawy i od tego momentu ma on prawo dysponowania towarem jak właściciel. Sprzedawane towary w momencie wydania z magazynu pozostają własnością Spółki do momentu ich dostawy do odbiorcy. Szczególnym przypadkiem są dostawy dokonywane na przełomie miesiąca, gdzie wydanie towaru z magazynu następuje w ostatnim dniu miesiąca; w tym samym dniu Spółka wystawia WZ. Towar zostaje wydany przewoźnikowi, który może go dostarczyć nabywcy w tym samym dniu kiedy otrzymał towar, ale może dostarczyć go również w pierwszym lub w kolejnych dniach następnego miesiąca (okresu rozliczeniowego).

Z dniem 1 stycznia 2014 r. weszły w życie przepisy dotyczące m.in. powstania obowiązku podatkowego wprowadzone ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35).

Zgodnie art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest generalnie wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Ważny jest również art. 353¹ kodeksu cywilnego, który reguluje, że strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

Na podstawie wyżej przedstawionych argumentów Spółka postępuje prawidłowo rozpoznając obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług po odebraniu towaru przez nabywcę na budowie, gdy umowy tak regulują przejście korzyści i ciężarów oraz ryzyk uszkodzenia czy utraty.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej w dniu 22 sierpnia 2013 r. interpretacji indywidualnej Nr IPPP1/443-526/13-2/AP.

Z uwagi na brak definicji w ustawie o VAT przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, Spółka ma wątpliwości, czy prawidłowo rozpoznaje obowiązek w podatku od towarów i usług dla realizowanych transakcji dostaw towarów i wnioskuje o potwierdzenie stanowiska Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 1 ustawy, dodanym przez art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35, z późn. zm.), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje odpłatnej dostawy towarów - zakupionych wcześniej od podatników podatku od wartości dodanej (Sprzedający UE) - nabywcom (Odbiorcom) na terytorium kraju. Zdarzają się dostawy z pominięciem magazynu Spółki, gdyż towar jest odbierany z magazynu Sprzedającego UE i dostarczany bezpośrednio Odbiorcy. Spółka dokonuje transakcji w oparciu o ramowe umowy sprzedaży, gdzie umowami wykonawczymi jest złożenie zamówienia przez Odbiorcę oraz wysłanie potwierdzenia przyjęcia zamówienia do realizacji przez Spółkę. Spółka nie posiada własnej floty samochodowej odpowiedzialnej za dostarczanie towarów, podpisuje więc umowy z przewoźnikami, spedytorami, kurierami itp. na dostarczanie towarów nabywcom do miejsc wskazanych przez nabywców. Koszt transportu ponosi Spółka bądź nabywca, w zależności od wartości netto sprzedaży. Towary Spółki są opodatkowane stawką podstawową.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi moment powstania obowiązku podatkowego dla dokonywanych dostaw towarów, biorąc pod uwagę zmiany, jakie nastąpiły w przepisach ustawy podatku od towarów i usług z dniem 1 stycznia 2014 r., w przypadku:

Powołany wyżej przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Regulacja ta pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Należy w tym miejscu zauważyć, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Ponadto, stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

W niniejszej sprawie - w sytuacji a) - transport towarów do nabywcy organizowany jest przez sprzedającego (Spółka zawiera umowy z przewoźnikami), natomiast przejście wszelkich ryzyk związanych z towarem pomiędzy Wnioskodawcą a Odbiorcami ma miejsce w momencie przekazania towarów przewoźnikowi. Jednocześnie, zawarte przez Wnioskodawcę umowy z Odbiorcami nie określają odrębnego momentu przejścia ryzyk i własności towaru. Zatem, przeniesienie na nabywcę prawa do dysponowania towarem jak właściciel następuje wraz z wydaniem towaru przewoźnikowi a Wnioskodawca przestaje ponosić odpowiedzialność za przypadkową utratę czy uszkodzenie towaru w transporcie w momencie przekazania go firmie transportowej.

Tym samym, odnosząc powołane przepisy prawa do przedstawionej sprawy należy stwierdzić, że w momencie wydania towaru przez Spółkę przewoźnikowi dokonana zostaje dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy i w tej dacie - stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy - powstaje obowiązek podatkowy z tytułu opisanej transakcji.

Natomiast w sytuacji b) dopiero dostarczenie towaru przez przewoźnika do miejsca wskazanego przez odbiorcę powoduje utratę ekonomicznego władztwa nad rzeczą przez Wnioskodawcę. W tym przypadku bowiem Spółka realizuje dostawę w oparciu o indywidualną umowę z Odbiorcą, z której wynika, że przejście wszelkich korzyści i ryzyk ze sprzedawcy na nabywcę następuje dopiero po odbiorze towaru, np. na budowie. Zgodnie z umową nabywca nie ponosi odpowiedzialności za utratę i uszkodzenie towaru w transporcie. Spółka jako datę dokonania dostawy (przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel) wskazuje dzień odbioru towaru przez nabywcę na budowie.

Oznacza to, że dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy następuje w momencie dostarczenia przez przewoźnika towarów do Odbiorcy. Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy wywołuje to powstanie obowiązku podatkowego z tytułu tej dostawy.

W świetle powyższych ustaleń, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.