IPPP3/443-184/11-6/MPe - Opodatkowanie podatkiem VAT usług transportu dzieci i młodzieży w ramach zleconego zadania publicznego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Stowarzyszenia, przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) uzupełnione w dniu 28 kwietnia 2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 21 kwietnia 2011 r. oraz w dniu 19 maja 2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 10 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usługi dowozu dzieci i młodzieży w ramach zleconego zadania publicznego - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 28 kwietnia 2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 21 kwietnia 2011 r. oraz w dniu 19 maja 2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 10 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usługi dowozu dzieci i młodzieży w ramach zleconego zadania publicznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Stowarzyszenie (organizacja pożytku publicznego, wykonująca działalność nieodpłatnie) realizując tzw. program "3 w 1" w ośrodku Stowarzyszenia wykonuje działania z zakresu opieki medycznej, rehabilitacji i nauki, w związku z czym Stowarzyszenie dowozi dzieci z gmin trzech powiatów własnymi środkami transportu:

W uzupełnieniu do przedmiotowego wniosku wskazano, iż Stowarzyszenie świadczy nieodpłatnie usługi dowozu dzieci i młodzieży niepełnosprawnej, w związku z otrzymanymi dotacjami na cele prowadzonej działalności nie pobierając wynagrodzenia/opłat od adresatów zadania (rodziców dzieci i młodzieży niepełnosprawnej).

Oznacza to, że realizując różnorodne zadania w wielu obszarach pożytku publicznego (edukacja, rehabilitacja, opieka społeczna, itd.) Stowarzyszenie nigdy nie pobiera opłat/wynagrodzenia od adresatów zadań. Finansuje je z dotacji, subwencji, darowizn, wpłat 1% podatku.

Zgodnie z ustawą o systemie oświaty zapewnienie dowozu uczniów niepełnosprawnych jest obowiązkiem samorządu terytorialnego. Na terenie Z. procedura organizacji tego transportu w większości gmin wygląda następująco:

W ogłoszeniu Wójt Gminy określa wysokość środków przeznaczonych na ten cel. Wysokość ta przeważnie zapewnia częściowe dofinansowanie realnych kosztów dowozu uczniów niepełnosprawnych, a nie całkowite. Oferty mogą składać tylko organizacje prowadzące działalność pożytku publicznego korzystając z formularza wzoru oferty określonego w załączniku do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

W roku 2008, odpowiadając na ogłoszenie PFRON o konkursie o zlecenie realizacji zadań w ramach art. 36 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, złożyło 3-letni wniosek na zadanie prowadzenia rehabilitacji osób niepełnosprawnych w różnych typach placówek w latach 2009-2011 (zawierający adnotację o niepobieraniu opłat od adresatów zadania).

Wniosek uzyskał dofinansowanie, została podpisana umowa wieloletnia, corocznie aneksowana z budżetem zadania zawierającym częściowe koszty dowozu dzieci i młodzieży niepełnosprawnej na rehabilitację.

Stowarzyszenie realizuje zadanie, a po jego zakończeniu przedkłada obowiązujące sprawozdanie zgodne z umową.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że Stowarzyszenie czasowo jest czynnym podatnikiem podatku VAT, ponieważ korzystało z odliczenia podatku VAT z tytułu zakupów finansowanych ze środków bezzwrotnej pomocy Rządu Japonii (w 2010 r.) i Rządu Stanów Zjednoczonych Ameryki (w 2009-2011 r.). Stowarzyszenie nie jest płatnikiem podatku VAT należnego od sprzedaży opodatkowanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dowóz dzieci i młodzieży realizowany przez Stowarzyszenie w ramach wykonania zleconego zadania publicznego jest usługą ściśle związaną z usługami opieki medycznej, usługami świadczonymi przez jednostki objęte systemem oświaty, w związku z tym usługi transportu są zwolnione z podatku od towarów i usług tak jak usługa podstawowa świadczona na rzecz dowożonych dzieci.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzony przez Stowarzyszenie dowóz dzieci i młodzieży niepełnosprawnej do szkół i przedszkoli oraz na rehabilitację jest usługą ściśle związaną z usługami w zakresie opieki: medycznej służącej zachowaniu, przywróceniu i poprawie zdrowia, usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą, usługami świadczonymi przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania, w związku z czym uzyskane przychody z tego tytułu są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów 1 usług.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż Stowarzyszenie nie prowadzi działalności gospodarczej ani odpłatnej działalności pożytku publicznego. Prowadzi wyłącznie działalność nieodpłatną pożytku publicznego, nie pobierając opłat, wynagrodzeń od adresatów zadań publicznych, w tym dowozu dzieci i młodzieży niepełnosprawnej do szkół i na rehabilitację. Stowarzyszenie korzysta z dotacji na zadania publiczne, subwencji oświatowej (na przedszkole), środków NFZ w ramach kontraktu, darowizn, wpłat 1% podatku.

Przepis art. 9 ust. 3 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie zabrania odpłatnej działalności pożytku publicznego i działalności gospodarczej w odniesieniu do tego samego przedmiotu. Wynagrodzeniem w rozumieniu art. 8 ust. 1 powyższej ustawy jest świadczenie pieniężne pobierane przez organizację pozarządową lub podmiot wymieniony w art. 3 ust. 3 ustawy jako zapłata za wykonane świadczenie. Dotacja nie jest wynagrodzeniem w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy lecz formą finansowania lub dofinansowania zadania publicznego przez organ administracji publicznej, który zleca organizacji pozarządowej lub podmiotowi wymienionemu w art. 3 ust. 3 ustawy wykonanie określonego zadania publicznego. Organizacja pozarządowa, która po przeprowadzeniu otwartego konkursu ofert wykonuje zadanie publiczne na podstawie umowy o powierzenie lub o wsparcie, uzyskuje środki publiczne na realizację tego zadania w formie dotacji. Wysokość dotacji (sfinansowania lub dofinansowania) uzależniona jest m.in. od wskazanej w ofercie przez organizację pozarządową kalkulacji przewidywanych kosztów realizacji zadania, która zawiera kosztorys ze względu na typ kosztów i źródło finansowania. (Komentarz do ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie - Blicharz Jolanta, Huchla Andrzej, wyd. Oficyna 2008).

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż sama ustawa o dppiw wskazuje sposób uzyskania dotacji (vide: umowa, nie faktura VAT) i jej rozliczenia. Umowa zawarta pomiędzy podmiotami w żaden sposób nie może być podstawą do ujmowania wartości w niej wskazanej w deklaracji podatkowej. Pomijając już fakt, że dotacja taka nie stanowi w przypadku Stowarzyszenia przychodu - są to środki publiczne przeznaczone na realizację zleconych zadań publicznych.

73 Dyrektywa 2006/112/WE stanowi, że obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług; z regulacji tej wynika, że w sytuacji gdy podatnik - w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług - otrzymuje od innego podmiotu (może to być również organ publiczny, jakiekolwiek dofinansowanie / dotację, subwencję) stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, jako np. pokrycie części ceny lub rekompensatę z powodu obniżenia ceny - tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia ( np. dopłaty do świadczonych usług przewozu osób lub ładunków). Aby jednak tak było, dofinansowanie takie musi być bezpośrednio związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług (dotacja przedmiotowa). Nie stanowi elementu podstawy opodatkowania dotacja, która przekazywana jest podatnikowi ogólnie na pokrycie kosztów jego działalności. Z powyższej tezy, dla potrzeb rozwiązania problemu Stowarzyszenia, można wyodrębnić dwie kwestie, które decydują o tym, iż otrzymywane przez Stowarzyszenie dotacje na dowóz dzieci niepełnosprawnych do szkół, nie podlegają włączeniu w podstawę opodatkowania podatkiem VAT. Są to:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o PTU przez odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie posiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Są to wszelkie odpłatne świadczenia, z którymi wiązało się prawo do odliczenia podatku przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami. Pojęcia: dostawa towarów jak i świadczenie usług są m.in. częściami składowymi definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o PTU. W sytuacji, gdy świadczona przez Stowarzyszenie usługa dowozu dzieci realizowana jest nieodpłatnie (brak sprzedaży, czyli beneficjenci usługi nie pokrywają jej kosztów to nie można mówić o ewentualnej dopłacie /poprzez uzyskanie dotacji) do ceny świadczonej usługi. Jedynym logicznym wnioskiem jest konstatacja, iż uzyskana przez Stowarzyszenie dotacja nie jest uzupełnieniem części ceny świadczonej usługi lub rekompensatą z powodu obniżenia ceny, gdyż takiej ceny Stowarzyszenie nie ustala na potrzeby realizacji pomocy dzieciom i młodzieży niepełnosprawnej. Mając na uwadze art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o PTU, który mówi, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatne dostawy towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, należy stwierdzić, iż zarówno cena usługi, jak odpłatne świadczenie usługi, czyli elementy, w świetle powyższej dyrektywy, konieczne do uznania dotacji jako podstawy opodatkowania podatkiem VAT, nie zaistniały.

Stowarzyszenie dowozi dzieci i młodzież niepełnosprawną do publicznych szkół w Z., własnego Niepublicznego Przedszkola Specjalnego (od września 2011 r. do własnego Zespołu Specjalnych Szkól Niepublicznych) oraz do własnego NZOZ Ośrodka Rehabilitacyjno - Terapeutycznego dla Dzieci Niepełnosprawnych. W swoich placówkach Stowarzyszenie nie pobiera opłat/wynagrodzeń od adresatów zadania.

Ponadto dowóz dzieci i młodzieży niepełnosprawnej do szkól jest ściśle związany z oświatą świadczoną przez jednostki systemu oświaty, bo umożliwia im do niej dostęp. Ponadto dowóz dzieci i młodzieży niepełnosprawnej na rehabilitację jest ściśle związany z opieką medyczną świadczoną przez zakład opieki zdrowotnej, bo umożliwia im do niej dostęp.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy, stawka podatku w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane przez zakłady opieki zdrowotnej.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwolnieniu podlegają również usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone przez:

Natomiast stosownie do art. 43 ust. 17 zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. l) nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Powyższe przepisy stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b) i lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347) (dalej zwana "Dyrektywą"), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegają:

* opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze;

* świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE wskazuje, że pojęcia dotyczące zwolnień należy interpretować w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Jeśli chodzi w szczególności o zwolnienie przewidziane w art. 132 Dyrektywy, to z orzecznictwa wynika, że pojęcie "opieka medyczna" dotyczy świadczeń medycznych, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania. Innymi słowy aby podlegać zwolnieniu świadczenie powinno mieć cel terapeutyczny, tym samym liczy się nie charakter usługi, ale jej cel.

Zdefiniowanie w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 18 i 19 ustawy, zakresu zwolnienia poprzez zawężenie go wyłącznie do usług opieki medycznej służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia odpowiada co do zasady używanym przez Trybunał Sprawiedliwości UE określeniom "postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych". Ponadto z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że ze zwolnienia mogą korzystać również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Unterpertinger, C-212/01, pkt 40). Zgodnie z orzeczeniem w tej sprawie "celu terapeutycznego nie należy określać w sposób szczególnie wąski, świadczenie profilaktycznych usług medycznych może być również zwolnione od podatku nawet jeśli okaże się że osoby, które są poddane badaniom lub innym zabiegom medycznym o charakterze profilaktycznym nie cierpią na żadna chorobę lub anomalię zdrowotną." W tym samym orzeczeniu Trybunał stwierdza "analizy laboratoryjne, których wykonanie (...) jest zalecane przez lekarzy ogólnych w ramach sprawowanej przez nich opieki medycznej, mogą przyczynić się do utrzymywania dobrego stanu zdrowia ludzi, ponieważ - podobnie jak w przypadku wszelkich świadczeń medycznych wykonywanych zapobiegawczo - ich celem jest poddanie pacjentów obserwacji i badaniom zanim zaistnieje konieczność poddania ich diagnozie, leczeniu czy też wyleczeniu z ewentualnej choroby".

Z dniem 1 stycznia 2011 r. ustawodawca odstąpił w tym zakresie od posługiwania się klasyfikacjami statystycznymi zastępując je formą opisową, wskazując na ich cechy, charakter i okoliczności wykonania. Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Stosownie do treści obowiązującego od 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

Należy wskazać, iż zakres powyższego zwolnienia adresowany jest m.in. do jednostek objętych systemem oświaty, realizujących usługi kształcenia, do których zalicza się również placówki niepubliczne, które uzyskały wpis do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego.

Z opisu sprawy wynika, że Stowarzyszenie jest organizacją pożytku publicznego, wykonującą działalność nieodpłatnie. Stowarzyszenie realizuje tzw. program "3 w 1" i w swoim ośrodku wykonuje działania z zakresu opieki medycznej, rehabilitacji i nauki, w związku z czym Stowarzyszenie dowozi dzieci z gmin trzech powiatów własnymi środkami transportu:

Wyżej wymienione usługi dowozu dzieci i młodzieży niepełnosprawnej Stowarzyszenie świadczy nieodpłatnie, w związku z otrzymanymi dotacjami na cele prowadzonej działalności. Zgodnie ze statutem Stowarzyszenie prowadzi statutową działalność jako nieodpłatną działalność pożytku publicznego. Stowarzyszenie nigdy nie pobiera opłat/wynagrodzenia od adresatów zadań. Finansuje je z dotacji, subwencji, darowizn, wpłat 1% podatku.

Wśród wielu zadań wspierających dzieci i młodzież niepełnosprawną oraz ich rodziny jest codzienny, nieodpłatny dowóz dzieci i młodzieży niepełnosprawnej własnymi środkami transportu z domu, do szkół i własnych placówek oraz na rehabilitację i z powrotem. Stowarzyszenie realizuje zadanie, korzystając z przekazanych dotacji, nie pobierając opłat/wynagrodzenia od adresatów zadania.

Stowarzyszenie nie uzyskując od gmin pełnego sfinansowania kosztów dowozu dzieci i młodzieży niepełnosprawnej przystępuje do innych konkursów niż ogłaszane przez gminy, aby uzupełnić brakujące środki. W roku 2008, odpowiadając na ogłoszenie PFRON o konkursie o zlecenie realizacji zadań w ramach art. 36 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, złożyło 3-letni wniosek na zadanie prowadzenia rehabilitacji osób niepełnosprawnych w różnych typach placówek w latach 2009-2011. Wniosek uzyskał dofinansowanie, została podpisana umowa wieloletnia, corocznie aneksowana z budżetem zadania zawierającym częściowe koszty dowozu dzieci i młodzieży niepełnosprawnej na rehabilitację.

Jeśli mimo dotacji gmin i PFRON nadal brakuje środków na pokrycie pełnych kosztów dowozu dzieci i młodzieży niepełnosprawnej do szkół i na rehabilitację, Stowarzyszenie uzupełnia je z własnych środków uzyskanych w ramach kontraktu z NFZ, z darowizn, wpłat 1% podatku. Stowarzyszenie nigdy nie pobiera opłat od adresatów tego zadania publicznego ani żadnych innych zadań przez siebie realizowanych.

Z wniosku wynika również, że Stowarzyszenie czasowo jest czynnym podatnikiem podatku VAT, ponieważ korzystało z odliczenia podatku VAT z tytułu zakupów finansowanych ze środków bezzwrotnej pomocy Rządu Japonii (w 2010 r.) i Rządu Stanów Zjednoczonych Ameryki (w 2009-2011 r.). Stowarzyszenie nie jest płatnikiem podatku VAT należnego od sprzedaży opodatkowanej.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy dowóz dzieci i młodzieży realizowany przez Stowarzyszenie w ramach wykonania zleconego zadania publicznego jest usługą ściśle związaną z usługami opieki medycznej, usługami świadczonymi przez jednostki objęte systemem oświaty, w związku z czym usługi te są zwolnione z podatku od towarów i usług tak jak usługa podstawowa świadczona na rzecz dowożonych dzieci.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy w konfrontacji z przedstawionymi powyżej przepisami prawa stwierdzić należy, że z wniosku nie wynika aby Stowarzyszenie było zakładem opieki zdrowotnej świadczącym usługi opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Zatem w analizowanym przypadku świadczenie przedmiotowych usług dowozu dzieci i młodzieży niepełnosprawnej do publicznych szkół, własnego Niepublicznego Przedszkola Specjalnego oraz do własnego NZOZ Ośrodka Rehabilitacyjno - Terapeutycznego nie będą objęte zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 18, 19 i 26 ustawy.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Stowarzyszenie jako organizacja pożytku publicznego świadczy usługi nieodpłatnie, w związku z otrzymanymi dotacjami na cele prowadzonej działalności. Wskazać w tym miejscu należy, że stosownie do ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zatem nieodpłatne świadczenie usług dowozu dzieci i młodzieży niepełnosprawnej do publicznych szkół, własnego Niepublicznego Przedszkola Specjalnego oraz do własnego NZOZ Ośrodka Rehabilitacyjno - Terapeutycznego nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem, gdyż nie stanowi czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, stwierdza się, że świadcząc przedmiotowe usługi Stowarzyszenie wykonuje czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Stowarzyszenia należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.