IPPP3/443-172/10-4/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2010 r. (data wpływu 22 lutego 2010 r.) - uzupełnionym pismem z dnia 22 kwietnia 2010 r. (data wpływu 26 kwietnia 2010 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-172/10-2/KT z dnia 16 kwietnia 2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwot należnych w ramach wyrównania marży, określenia miejsca świadczenia usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 22 lutego 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwot należnych w ramach wyrównania marży, określenia miejsca świadczenia usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 kwietnia 2010 r. (data wpływu 26 kwietnia 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-172/10-2/KT z dnia 16 kwietnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka, podmiot z siedzibą w Szwajcarii, będąca zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce, prowadzi działalność w zakresie sprzedaży oprzyrządowania narzędziowego, komponentów technicznych oraz nowoczesnych materiałów używanych w procesie produkcji (dalej: Spółka). W ramach prowadzonej działalności Spółka zawarła umowę dystrybucyjną (dalej: Umowa) z podmiotem powiązanym z siedzibą w Polsce (dalej: Nabywca), prowadzącym sprzedaż nabywanych towarów na terytorium Polski. Wspomniana Umowa określa zasady dotyczące sprzedaży określonych produktów oferowanych przez Spółkę (dalej: Produkty) na rzecz Nabywcy w celu ich dalszej sprzedaży przez Nabywcę do potencjalnych kontrahentów na terytorium Polski. Zapisy Umowy uzupełnia porozumienie zawarte przez Spółkę z Nabywcą (dalej: Porozumienie), potwierdzające sposób interpretacji oraz realizacji poszczególnych zapisów Umowy, dotyczących w szczególności zasad określania poziomu marży uzyskiwanej przez Nabywcę z tytułu sprzedaży Produktów do ostatecznych kontrahentów (tekst jedn. marży z tytułu prowadzonej przez Nabywcę działalności gospodarczej w Polsce). Zgodnie z zapisami Umowy, główne ryzyka biznesowe związane z nabyciem i dalszą sprzedażą Produktów w Polsce ponosi Spółka, przy czym Nabywca ponosi jedynie bardzo ograniczone ryzyka w tym zakresie. Ceny nabycia przez Nabywcę Produktów oferowanych przez Spółkę kalkulowane są w oparciu o tzw. metodę odsprzedaży. Docelowy założony poziom zysku operacyjnego netto, jaki ma być osiągnięty przez Nabywcę w danym roku podatkowym w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą objętą zakresem Umowy, wynosi 2% obrotu.

Z brzmienia Umowy oraz Porozumienia wynika, że w przypadku, gdy faktyczny zysk operacyjny netto wyliczony przez Nabywcę po zakończeniu danego roku podatkowego Nabywcy jest niższy od docelowego, założonego w Umowie 2% zysku operacyjnego netto, różnica pomiędzy założonym przez strony w Umowie a faktycznie osiągniętym przez Nabywcę zyskiem netto jest wypłacana przez Spółkę na rzecz Nabywcy jako wyrównanie marży w terminie określonym w Porozumieniu. Analogicznie, w przypadku, gdy faktyczny zysk operacyjny netto wyliczony przez Nabywcę po zakończeniu danego roku podatkowego Nabywcy jest wyższy od docelowego, założonego w Umowie 2% zysku operacyjnego netto, różnica pomiędzy faktycznie osiągniętym przez Nabywcę, a założonym przez strony w Umowie zyskiem netto wypłacana jest przez Nabywcę na rzecz Spółki jako wyrównanie marży w terminie określonym w Porozumieniu.

W przedmiotowym stanie faktycznym mamy do czynienia z pierwszym przypadkiem, kiedy to Spółka wypłaca na rzecz Nabywcy wyrównanie marży na podstawie otrzymanej od Nabywcy w 2009 r. faktury.

Dodatkowo Spółka pragnie nadmienić, iż Nabywca wystąpił z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w oparciu o wyżej przedstawiony stan faktyczny, m.in. z zapytaniem, czy prawidłowe jest podejście zakładające, iż kwoty należne w ramach wyrównania marży (wyrównania faktycznie osiągniętego przez Nabywcę zysku operacyjnego netto w stosunku do zysku założonego przez strony w Umowie) otrzymane przez Nabywcę od Spółki powinny być traktowane dla potrzeb VAT jako wynagrodzenie z tytułu usługi świadczonej przez Nabywcę na rzecz Spółki, dla której miejscem świadczenia (opodatkowania VAT) będzie terytorium Polski (zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o VAT). Podejście to potwierdzone zostało przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego z upoważnienia Ministra Finansów, w interpretacji indywidualnej z dnia 10 czerwca 2009 r. (nr ILPP2/443-446/09-3/AD).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, w celu wyeliminowania wątpliwości, co do konsekwencji powstających na gruncie przepisów ustawy o VAT w związku z kwotami wypłacanymi przez Spółkę w ramach wyrównania marży na podstawie zapisów Umowy i Porozumienia Spółka występuje z pytaniem:

Czy kwoty należne w ramach wyrównania marży (wyrównania faktycznie osiągniętego przez Nabywcę zysku operacyjnego netto w stosunku do zysku założonego przez strony w Umowie), wypłacone przez Spółkę na rzecz Nabywcy powinny być traktowane dla potrzeb VAT jako wynagrodzenie z tytułu usługi świadczonej przez Nabywcę na rzecz Spółki, podlegającej opodatkowaniu 22% VAT w Polsce, dla której miejsce świadczenia (opodatkowania) VAT będzie terytorium Polski, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji Spółce, jako polskiemu podatnikowi VAT, przysługuje prawo, zgodnie z ogólnymi zasadami wynikającymi z art. 86 ustawy o VAT, do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na wystawionej przez Nabywcę Produktów fakturze, dotyczącej wyrównania marży.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, biorąc pod uwagę naturę wypłacanych przez Spółkę kwot związanych z wyrównaniem marży wobec założonego w Umowie docelowego poziomu marży uzyskiwanego przez Nabywcę, należy uznać, że kwoty te nie są związane z konkretnymi dostawami Produktów realizowanymi przez Spółkę na rzecz Nabywcy, a w rezultacie powinny one być klasyfikowane na gruncie VAT jako wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług na rzecz Spółki. Wskazane podejście wynika z następujących argumentów:

* marża (zysk operacyjny netto) Nabywcy jest kalkulowana w oparciu o wiele czynników związanych z realizowanymi dostawami Produktów, w szczególności marża ta zdefiniowana została w Umowie jako wartość sprzedaży pomniejszona o koszty nabycia Produktów przez Nabywcę oraz koszty operacyjne, skorygowana o ewentualne pozostałe koszty lub przychody operacyjne;

* z uwagi na sposób kalkulacji kwot wypłacanych przez Spółkę w ramach wyrównania marży (odnoszący się do zysku operacyjnego netto Nabywcy, a nie bezpośrednio do cen Produktów nabywanych przez Nabywcę w danym roku podatkowym), a także możliwość zmian cen Produktów nabywanych przez Nabywcę w trakcie danego roku podatkowego, nie jest możliwe dokładne przyporządkowanie przez Nabywcę wspomnianych kwot do odpowiednich transakcji dostawy Produktów realizowanych na rzecz Nabywcy w ramach danego roku Podatkowego;

* kwoty wypłacane przez Spółkę na rzecz Nabywcy w ramach wyrównania marży nie będą się przekładać na jakiekolwiek korekty ceny Produktów zastosowane przez Nabywcę w ramach dostaw do ostatecznych kontrahentów;

* wypłacane kwoty wiążą się z określonym zachowaniem Nabywcy, tj. z pewnym świadczeniem ze strony tego podmiotu związanym z pozostawaniem w gotowości do poniesienia dodatkowych kosztów w przypadku znaczących różnic pomiędzy założonym a faktycznie uzyskanym zyskiem operacyjnym netto.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, kwoty wypłacone przez Spółkę na rzecz Nabywcy w ramach omawianego wyrównania marży powinny być traktowane dla potrzeb VAT jako wynagrodzenie z tytułu usługi świadczonej przez Nabywcę na rzecz Spółki, w rozumieniu art. 8 w powiązaniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych.

Podobne stanowisko wyrażone zostało przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego z upoważnienia Ministra Finansów, w interpretacji indywidualnej z dnia 10 czerwca 2009 r. (nr ILPP2/443-446/09-3/AD) wydanej na wniosek złożony w analogicznym stanie faktycznym przez Nabywcę. Dodatkowo, wskazane powyżej podejście w zakresie kwot wypłacanych tytułem wyrównania marży pomiędzy dostawcą, a dystrybutorem towarów, zostało przedstawione w interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 27 lutego 2007 r. (sygn. 1473/WVO/443/806/191/2006/GW).

Zdaniem Spółki, miejsce świadczenia analizowanych usług świadczonych przez Nabywcę na rzecz Spółki powinno być określane na zasadach ogólnych wyrażonych w cytowanym art. 27 ust. 1 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę fakt, iż nabywana przez Spółkę usługa świadczona przez Nabywcę w związku z wyrównaniem marży związana jest z wykonywanymi przez nią czynnościami opodatkowanymi VAT, tj. sprzedażą Produktów na rzecz Nabywcy, zdaniem Spółki, przysługuje jej (jako podatnikowi zarejestrowanemu dla potrzeb VAT w Polsce) prawo do odliczenia na zasadach ogólnych podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez Nabywcę dokumentującej odpowiednie kwoty należne Nabywcy z tytułu wyrównania marży.

Konkludując, biorąc pod uwagę treść otrzymanej przez Nabywcę interpretacji, Spółka stoi na stanowisku, że kwoty należne w ramach wyrównania marży (wyrównania faktycznie osiągniętego przez Nabywcę zysku operacyjnego netto w stosunku do zysku założonego przez strony w Umowie) wypłacone przez Spółkę na rzecz Nabywcy powinny być traktowane dla potrzeb VAT jako wynagrodzenie z tytułu usługi świadczonej przez Nabywcę na rzecz Spółki, dla której miejsce świadczenia określane jest zgodnie a art. 27 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającej opodatkowaniu 22% VAT w Polsce, a w konsekwencji Spółce, jako polskiemu podatnikowi VAT, przysługiwać będzie na zasadach ogólnych prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wykazanego na wystawionej przez Nabywcę fakturze dotyczącej wyrównania marży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

Uwzględniając powyższe, każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z przedstawionego stany faktycznego wynika, że Spółka, podmiot z siedzibą w Szwajcarii, będąca zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce, w ramach prowadzonej działalności handlowej zawarła umowę dystrybucyjną z Nabywcą mającym siedzibę w Polsce, prowadzącym sprzedaż nabywanych towarów na terytorium Polski. Umowa ta określa zasady dotyczące sprzedaży określonych produktów oferowanych przez Spółkę na rzecz Nabywcy w celu ich dalszej sprzedaży przez Nabywcę do kontrahentów na terytorium Polski. Zapisy Umowy uzupełnia porozumienie zawarte przez Spółkę z Nabywcą, określające w szczególności zasady ustalania poziomu marży uzyskiwanej przez Nabywcę z tytułu sprzedaży produktów do ostatecznych kontrahentów (tekst jedn. marży z tytułu prowadzonej przez Nabywcę działalności gospodarczej w Polsce). Zgodnie z zapisami umowy, główne ryzyka biznesowe związane z nabyciem i dalszą sprzedażą produktów w Polsce ponosi Spółka, Nabywca ponosi ograniczone ryzyka w tym zakresie. Ceny nabycia przez Nabywcę produktów oferowanych przez Spółkę kalkulowane są w oparciu o tzw. metodę odsprzedaży. Docelowy założony poziom zysku operacyjnego netto, jaki ma być osiągnięty przez Nabywcę w danym roku podatkowym w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą objętą zakresem umowy, wynosi 2% obrotu.

Z brzmienia zawartej umowy oraz porozumienia wynika, że w przypadku, gdy faktyczny zysk operacyjny netto wyliczony przez Nabywcę po zakończeniu danego roku podatkowego Nabywcy jest niższy od docelowego, założonego w umowie 2% zysku operacyjnego netto, różnica pomiędzy założonym przez strony w umowie a faktycznie osiągniętym przez Nabywcę zyskiem netto jest wypłacana przez Spółkę na rzecz Nabywcy jako wyrównanie marży w terminie określonym w Porozumieniu. Analogicznie, w przypadku, gdy faktyczny zysk operacyjny netto wyliczony przez Nabywcę po zakończeniu danego roku podatkowego Nabywcy jest wyższy od docelowego, założonego w umowie 2% zysku operacyjnego netto, różnica pomiędzy faktycznie osiągniętym przez Nabywcę, a założonym przez strony w umowie zyskiem netto wypłacana jest przez Nabywcę na rzecz Spółki jako wyrównanie marży w terminie określonym w porozumieniu.

Pytanie Wnioskodawcy odnośnie przedmiotowego stanu faktycznego dotyczy pierwszego przypadku, kiedy to Spółka wypłaca na rzecz Nabywcy kwotę stanowiącą wyrównanie marży na podstawie otrzymanej od Nabywcy w 2009 r. faktury.

Wnioskodawca podkreśla, że wypłacone kwoty nie są związane z konkretnymi dostawami produktów realizowanymi przez Spółkę na rzecz Nabywcy. Wypłata tych środków wiąże się z określonym zachowaniem Nabywcy, tj. z pewnym świadczeniem ze strony tego podmiotu, związanym z pozostawaniem w gotowości do poniesienia dodatkowych kosztów w przypadku znaczących różnic pomiędzy założonym a faktycznie uzyskanym zyskiem operacyjnym netto.

Z powyższego wynika więc, iż przedmiotowe świadczenie wypłacane jest Nabywcy w zamian za Jego określone zachowanie, na podstawie ustalonego stosunku prawnego jakim jest zawarta pomiędzy stronami umowa, z której wynika bezpośrednia korzyść dla Nabywcy po spełnieniu ściśle określonych w tej umowie warunków.

Biorąc zatem pod uwagę stan faktyczny sprawy oraz przedstawiony stan prawny należy uznać, że kwoty wypłacone przez Spółkę na rzecz Nabywcy z tytułu wyrównania marży stanowią wynagrodzenie za świadczone przez Nabywcę usługi, w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają tylko te czynności, które, na potrzeby ustawy o VAT, uznane zostały za wykonane na terytorium Polski. Określenie miejsca świadczenia determinuje zatem miejsce opodatkowania.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r.) stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Od powyższej zasady wprowadzono pewne wyjątki, określające inne niż wynikające z zasady ogólnej, miejsce świadczenia usług, z uwagi na ich charakter.

Mając na względzie powyższe regulacje oraz charakter opisanych we wniosku usług należy stwierdzić, że ustawodawca w odniesieniu do tych usług nie określił odrębnego miejsca świadczenia niż wynikające z zasady ogólnej. Zatem miejscem świadczenia usług, których dotyczy złożony wniosek - zgodnie z art. 27 ust. 1 powołanej ustawy - jest miejsce, gdzie znajduje się siedziba Nabywcy świadczącego usługi na rzecz Wnioskodawcy, tj. na terytorium Polski. Usługi te podlegają zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Z uwagi na fakt, że zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, nie przewidziano dla przedmiotowych usług preferencyjnej stawki lub zwolnienia od podatku, winny być one opodatkowane stawką podstawową podatku VAT w wysokości 22%.

Podstawowa zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie zaś z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cyt. wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W związku z powyższym, w oparciu o powołany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z otrzymanej przez Spółkę faktury, wystawionej przez Nabywcę, dokumentującej nabycie przedmiotowych usług, związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych Spółki.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy informuje, że w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2010 r. przepisy art. 27 oraz art. 28 zostały uchylone w całości, jednocześnie wprowadzono nowe przepisy regulujące kwestie miejsca świadczenia usług w art. 28a-28o.

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy stanu faktycznego zaistniałego w roku 2009 r. (wówczas Spółka otrzymała fakturę dokumentującą przedmiotowe wynagrodzenie), ponadto w złożonym wniosku Strona zaznaczyła, że przedmiotem interpretacji mają być przepisy ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w 2009 r. Z uwagi na powyższe niniejszego rozstrzygnięcia dokonano w oparciu o przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące do dnia 31 grudnia 2009 r.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.