IPPP3/443-169/09-3/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2009 r. (data wpływu 6 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania nabycia i zużycia energii elektrycznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 marca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania nabycia i zużycia energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. jest producentem energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii w rozumieniu art. 3 pkt 12 w zw. z art. 9e ustawy - Prawo energetyczne. Spółka posiada wyłącznie koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej. Energię wyprodukowaną j.w. Spółka zużywa w procesie technologicznym, a pozostałą część energii, niezbędną do tego procesu Spółka kupuje od zakładu energetycznego. Nie sprzedaje energii elektrycznej nabywcy końcowemu. Dlatego też Spółka nie jest uprawniona do przedstawiania do umarzania świadectw pochodzenia energii, a co za tym idzie, nie ma prawa do zwolnienia od akcyzy energii wytwarzanej ze źródeł odnawialnych.

W związku z wejściem w życie nowej ustawy o akcyzie, opodatkowaniu podlega między innymi sprzedaż energii elektrycznej ostatecznemu nabywcy oraz zużycie energii przez podmiot, który tę energię wytworzył i posiada koncesję na przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią, a także zużycie energii przez podmiot, który wytworzył tę energię i nie posiada ww. koncesji w rozumieniu prawa energetycznego. W oparciu o art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym opodatkowane akcyzą jest zużycie energii elektrycznej przez Spółkę jako podmiot nie posiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią, który jest producentem tej energii.

Spółka dysponując koncesją na wytwarzanie energii elektrycznej, nabywa również energię elektryczną od zakładu energetycznego. Energia ta jest zużywana w procesach technologicznych.

Aby zakup energii uznać za czynność opodatkowaną na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, Spółka powinna mieć status nabywcy końcowego. W związku z tym, że Spółka posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej, to tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 19 cyt. ustawy nie będzie nabywcą końcowym, co sprawia, że nabycie nie podlega akcyzie na podstawie ww. przepisu. Przez wzgląd na posiadanie przez Spółkę koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej, a tym samym brak statusu nabywcy końcowego, także zużycie przez Spółkę nabytej energii w oparciu o art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy nie będzie czynnością podlegającą akcyzie. Z art. 9 ust. 1 pkt 4 opodatkowaniu akcyzą podlega wyłącznie zużycie energii elektrycznej przez podmiot, który ją uprzednio wyprodukował. Tak więc przedmiotem opodatkowania w przypadku Spółki jest zużycie energii, którą wcześniej wyprodukowała. Z uwagi na fakt, że art. 9 ust. 1 pkt 3 wskazuje, że przedmiotem opodatkowania jest zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję na przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią (ale nie na wytwarzanie energii), to Spółka jako nieposiadająca takich koncesji nie opodatkowuje zużycia zakupionej energii. Przy braku wyraźnego uregulowania w tym zakresie przyjąć należy, że nabycie, a następnie zużycie energii przez podmiot posiadający koncesję na wytwarzanie energii nie podlega opodatkowaniu. Potwierdza to przepis art. 11 ustawy oraz art. 13 ust. 1 pkt 2.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku akcyzowym z tytułu zużycia energii elektrycznej nabytej od zakładu energetycznego w opisanym stanie faktycznym Spółka będzie zobowiązana do obliczenia i odprowadzenia akcyzy.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sp. z o.o. jest podatnikiem akcyzy. Ale obliczyć i odprowadzić akcyzę musi wyłącznie z tytułu zużycia energii elektrycznej wyprodukowanej uprzednio przez siebie w odnawialnym źródle energii (art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy). Jednocześnie Spółka nie jest zobowiązana do odprowadzenia akcyzy od energii elektrycznej zakupionej od Zakładu Energetycznego i zużytej następnie w procesie technologicznym (brak spełnienia dyspozycji z art. 9 ust. 1 pkt 1-3, pkt 5-6). Poza wskazanym w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą nie ma innego przedmiotu opodatkowania tym podatkiem z tytułu energii elektrycznej. W poprzednim stanie prawnym energia opodatkowana była akcyzą, a w obecnym ani zakład energetyczny, ani Spółka, nie ma obowiązku opodatkowywać akcyzą energii zakupionej i zużytej przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), zwanej dalej "ustawą" - w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Zgodnie z art. 9 ust. 2 - za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją.

Sytuacja, w której podmiot posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej i jednocześnie kupuje energię elektryczną, którą zużywa na własne potrzeby mieści się w zakresie przepisu art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym. Niezależnie od tego czy podmiot, który posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej, przeznacza ją do sprzedaży, czy też tylko ją zużywa, koncesja ta w żadnym wypadku nie wiąże się z zakupem energii elektrycznej z zewnątrz i zużyciem tej zakupionej energii na własne potrzeby. W tym zakresie, gdy podmiot zakupuje energię na własne potrzeby (nie przeznacza jej do sprzedaży) staje się nabywcą końcowym, jak każdy inny podmiot (ostateczny konsument), który zużywa energię na własne potrzeby (w swoim gospodarstwie domowym). W związku z tym, w takiej sytuacji zastosowanie znajdzie przepis art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju. Podatnikiem zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu, czyli w tym przypadku osoba lub jednostka, która sprzedaje energię nabywcy końcowemu.

Niesprawiedliwym i mogącym podważyć zasadę równości wobec prawa byłoby uprzywilejowanie podmiotów, które jedynie z uwagi na sam fakt posiadania koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej, mogłyby nabywać energię po cenie nie zawierającej podatku akcyzowego, którą następnie wykorzystałyby w taki sam sposób, jak każdy inny nabywca końcowy (ale nie posiadający koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej), który kupuje energię elektryczną po cenie zawierającej podatek akcyzowy.

Odnosząc się do definicji nabywcy końcowego zawartej w art. 2 pkt 19 ustawy, zgodnie z którą nabywcą końcowym jest podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019 z późn. zm.) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, podkreślić należy cel, jaki w zamiarze ustawodawcy miał być osiągnięty.

Zgodnie z uzasadnieniem do art. 2 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym (uzasadnienie do projektu ustawy o podatku akcyzowym - druk sejmowy nr 1083), nabywcą końcowym jest podmiot, który nie będzie zajmował się obrotem energią elektryczną, lecz ją zużyje. Zatem ratio legis tego przepisu, określającego nabywcę końcowego poprzez odwołanie się do faktu braku posiadania jakiejkolwiek koncesji, która jest przewidziana w ustawie - Prawo energetyczne, było wskazanie ostatecznego konsumenta, który kupuje energię elektryczną, aby ją zużyć na własne potrzeby.

Reasumując, w zakresie w jakim ww. podmiot (czyli podmiot posiadający koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej) dokupuje energię elektryczną i ją zużywa na własne potrzeby staje się nabywcą końcowym. W tej sytuacji zastosowanie znajdzie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, a podatnikiem będzie podmiot, który sprzedaje energię elektryczną nabywcy końcowemu.

Zatem w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, w przypadku zakupu przez Spółkę (posiadającą koncesję na wytwarzanie) energii elektrycznej, zużywanej w procesach technologicznych - podatnikiem podatku akcyzowego, zobowiązanym do zapłaty tego podatku będzie sprzedawca, tj. zakład energetyczny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.