IPPP3/443-168/14-4/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poźn. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poźn. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2014 r. (data wpływu 21 lutego 2014 r.), uzupełnionym w dniu 4 kwietnia 2014 r. (data wpływu 4 kwietnia 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 26 marca 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 31 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji, która potwierdza moment dostarczenia towaru do klienta - jest prawidłowe.

W dniu 21 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji, która potwierdza moment dostarczenia towaru do klienta. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 3 kwietnia 2014 r., złożonym w 4 marca 2014 r. (data wpływu 4 kwietnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 26 marca 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej Spółka) nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, lecz jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Spółka dokonuje zakupu towarów od podmiotów zagranicznych, a następnie sprzedaje te towary klientom, będącym czynnymi podatnikami VAT i posiadającym siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Towar jest transportowany bezpośrednio od podmiotu zagranicznego do ostatecznego odbiorcy towaru na zlecenie Spółki, przy czym ponosi ona pełną odpowiedzialność za wspomniane towary do momentu odbioru przez klienta. Spółka nabywa towary od podmiotów zagranicznych, posługując się polskim numerem identyfikacji podatkowej. Z tego powodu, przy zachowaniu wszystkich wymogów dotyczących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, transakcje te zwolnione są z opodatkowania. Natomiast transakcje sprzedaży pomiędzy Spółką a polskimi klientami traktowane są jako transakcje nieruchome i z tego względu opodatkowane w miejscu zakończenia transakcji, czyli na terytorium Polski, stawką podatkową wynoszącą 23%.

Spółka dokumentuje transakcje sprzedaży fakturami, a także dokumentami takimi, jak zamówienia, potwierdzenia zamówień czy pozostałą korespondencją handlową. W celu określenia momentu dostawy towarów, a tym samym momentu powstania obowiązku podatkowego, Spółka wyszczególnia na fakturach sprzedaży datę dostawy towarów do ostatecznego odbiorcy. Ponadto, wspomniana data dokonania dostawy towarów potwierdzona jest dokumentami spedycyjnymi. W przypadku sprzedaży znacznej ilości towaru, Spółka otrzymuje od spedytora dokumenty transportowe, w których klient poświadcza podpisem odbiór towarów, natomiast w przypadku sprzedaży niewielkich ilości produktów, ze względów technicznych dokumenty transportowe nie są przekazywane Spółce, lecz przechowywane przez firmę spedycyjną. Spółka otrzymuje jednak od spedytora fakturę potwierdzającą wykonanie usługi, określającą m.in. datę dostarczenia towarów, nazwę i adres odbiorcy oraz nazwę i ilość towaru.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przedstawiony przez Spółkę sposób dokumentowania momentu dokonania dostawy towarów jest kompletny.

Zdaniem Wnioskodawcy;

W związku z późn. zm. wprowadzonymi z dniem 1 stycznia 2014 r. do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, istotne jest precyzyjne określenie momentu dokonania dostawy towarów, gdyż wpływa to na określenie momentu powstania obowiązku podatkowego (art. 19a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony sposób dokumentacji momentu dokonania dostawy towarów jest kompletny i zgodny z obowiązującymi przepisami podatkowymi. Spółka wskazuje na fakturach sprzedaży moment dokonania dostawy towarów i ponadto posiada faktury zakupu usług spedycyjnych, a w niektórych przypadkach także podpisane przez klienta potwierdzenia odbioru towarów. Oba dokumenty zawierają wyszczególnioną datę dokonania dostawy towarów. Zdaniem Spółki, wymienione powyżej dokumenty pozwalają na precyzyjne określenie momentu powstania obowiązku podatkowego i nie istnieje konieczność posiadania i przechowywania innego rodzaju poświadczeń dotyczących dokonania dostawy towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym towarami - stosownie do art. 2 pkt 6 cyt. ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż z kolei rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jako podmiot bez siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, dokonuje zakupu towarów od podmiotów zagranicznych, a następnie posługując się polskim NIP-em, sprzedaje te towary klientom będącymi czynnymi podatnikami VAT i posiadającymi siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Towar jest transportowany bezpośrednio od podmiotu zagranicznego do ostatecznego odbiorcy towaru na zlecenie Wnioskodawcy, przy czym ponosi on pełną odpowiedzialność za wspomniane towary do momentu odbioru przez klienta.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z ustaleniem prawidłowego sposobu dokumentowania momentu dokonania dostawy towarów dla polskiego klienta.

W art. 19a ust. 1 ustawy wskazuje się, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Cytowany powyżej przepis art. 19a ust. 1 ustawy, formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

W tym miejscu zauważyć należy, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazuje, że transakcje sprzedaży dla polskiego klienta dokumentuje fakturami, a także dodatkowymi dokumentami takimi, jak: zamówienia, potwierdzenia zamówień czy pozostałą korespondencją handlową. W celu określenia momentu dostawy towarów, a tym samym momentu powstania obowiązku podatkowego Wnioskodawca wyszczególnia na fakturach sprzedaży datę dostawy towarów do ostatecznego odbiorcy, która jednocześnie potwierdzona jest dokumentami spedycyjnymi. Ponadto, w przypadku sprzedaży znacznej ilości towaru Wnioskodawca otrzymuje od spedytora dokumenty transportowe, w których klient poświadcza podpisem odbiór towarów, natomiast w przypadku sprzedaży niewielkich ilości produktów ze względów technicznych dokumenty transportowe są przechowywane przez firmę spedycyjną.

W analizowanej sytuacji, dopiero dostarczenie przez firmę spedycyjną towaru do klienta powoduje przejęcie pełnej odpowiedzialność za towary. Tym samym, "dokonanie dostawy" następuje w momencie dostarczenia przez spedytora towaru do polskiego klienta, co potwierdzone jest dokumentami spedycyjnymi i transportowymi oraz wskazaną datą na fakturze. W myśl art. 19a ust. 1 ustawy wywoła to powstanie obowiązku podatkowego z tytułu ww. dostawy towarów.

W świetle powyższych ustaleń i opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca, dysponując fakturą oraz dokumentami otrzymanymi od firmy spedycyjnej, które potwierdzają fakt dostarczenia towarów do polskiego klienta, może prawidłowo ustalić moment dokonania dostawy towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.