IPPP3/443-162/13-2/KC

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 5 kwietnia 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-162/13-2/KC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2013 r. (data wpływu 28 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie posługiwania się właściwym numerem identyfikacji podatkowej oraz rozliczenia transakcji dostawy towarów na terytorium Polski-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie posługiwania się właściwym numerem identyfikacji podatkowej oraz rozliczenia transakcji dostawy towarów na terytorium Polski.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, Spółka AG z siedzibą w Szwajcarii (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest spółką specjalizującą się w sprzedaży wysokiej jakości szkieł ognioodpornych. Spółka posiada w Polsce oddział - V. AG S.A. Oddział w Polsce (dalej: Oddział), który został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym, jako oddział przedsiębiorcy zagranicznego. Spółka dokonuje czynności opodatkowanych VAT Polsce. W związku z tym, dla celów rozliczania podatku VAT w Polsce, Spółka (działająca w Polsce poprzez Oddział) została zarejestrowana jako podatnik VAT w Polsce.

Działalność Spółki w Polsce odbywa się w formie zaprezentowanej poniżej struktury.

Transakcje dokonywane przez Spółkę w Polsce można podzielić na dwie kategorie.

* Pierwsza kategoria transakcji Spółki związanych z terytorium Polski obejmuje sprzedaż do polskich podmiotów surowców nabywanych przez Spółkę od zagranicznych dostawców mających siedzibę na terytorium Unii Europejskiej (dalej: Dostawcy). Surowce te są przez Spółkę sprzedawane głównie do jednego odbiorcy - spółki S. Sp. z o.o. Oddział G. (podmiotu posiadającego stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Polski będącego polskim podatnikiem VAT, dalej: Kontrahent). Zakupione przez Spółkę surowce są bezpośrednio transportowane od Dostawców do Kontrahenta, który wykorzystuje surowce do produkcji wyrobów gotowych. Oddział w żaden sposób nie uczestniczy w zakupie surowców i ich sprzedaży do Kontrahenta, jego organizacji, czy planowaniu. Wszystkie czynności w tym zakresie są wykonywane przez centralę Spółki w Szwajcarii i przez centralne działy zakupu i sprzedaży tam zlokalizowane. To tam są zatrudnione osoby posiadające wiedzę dotyczącą rynku surowców, odpowiedzialne za negocjacje i realizację całego procesu.

* Druga kategoria transakcji Spółki związanych z terytorium Polski obejmuje zakup wyrobów gotowych wytwarzanych lokalnie przez Kontrahenta oraz ich sprzedaż do ostatecznych odbiorców. Oddział powstał właśnie w celu realizacji i obsługi tej działalności. Oddział aktywnie uczestniczy w procesie sprzedaży do odbiorców finalnych - Oddział wyszukuje kanały sprzedaży i kontrahentów na terytorium Polski, do których sprzedawane są wyroby gotowe, Oddział obsługuje sprzedaż od momentu przyjęcia zamówienia do realizacji dostawy oraz jest odpowiedzialny za obsługę ewentualnych reklamacji, uwagi kontrahentów itp. W tym celu Oddział zatrudnia personel zajmujący się w Polsce sprzedażą wyrobów gotowych.

Elementem wspólnym dla obu kategorii działań jest fakt, że zarówno przywóz surowców do Polski i ich sprzedaż do Kontrahenta, jak i późniejsza sprzedaż wyrobów gotowych do polskich i zagranicznych klientów stanowią czynności opodatkowane VAT w Polsce - surowce przyjeżdżają do Polski, są sprzedawane do Kontrahenta w Polsce, a wyroby gotowe dostarczane odbiorcom znajdują się w Polsce na moment ich sprzedaży.

Wobec tego Spółka (jako podmiot zarejestrowany na VAT w Polsce) wykazuje oba etapy w swojej deklaracji VAT składanej na terenie Polski jako:

* przy zakupie surowców przywożonych do Polski z innych krajów UE - wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (z uwagi na przywóz do Polski), a następnie krajową sprzedaż do Kontrahenta,

* przy sprzedaży do ostatecznych odbiorców zlokalizowanych na terenie Polski i za granicą (wyroby gotowe są sprzedawane do polskich i zagranicznych klientów, - jeśli pozostają na terenie Polski ich sprzedaż stanowi krajową dostawę towarów, a jeśli są sprzedawane do klientów z UE i są wywożone do innego kraju UE - wewnątrzwspólnotową dostawę towarów).

Na wszystkich fakturach dokumentujących transakcje w ramach opisanych wyżej kategorii (zarówno w ramach pierwszej kategorii transakcji - zakupu surowców i ich dostawy do Kontrahenta, jak i w ramach sprzedaż wyrobów gotowych odbiorcom w Polsce i za granicą), z uwagi na fakt, że transakcje te są czynnościami, dla których miejscem opodatkowania VAT w rozumieniu ustawy o VAT jest terytorium kraju, Spółka posługuje się polskim numerem identyfikacji podatkowej dla celów VAT UE (poprzedzonym kodem PL).

Z uwagi na fakt, iż przedmiotem niniejszego wniosku o interpretację są wyłącznie działania z pierwszej kategorii działań Wnioskodawcy w Polsce (zakup surowców z UE i ich sprzedaż do Kontrahenta w Polsce), poniżej znajduje się szczegółowy opis funkcji centrali Spółki i polskiego Oddziału w związku z dokonywaniem zakupów surowców i ich dostaw na rzecz Odbiorcy.

a) Rola Spółki w transakcji zakupu surowców

Działalność w zakresie zakupu surowców jest wykonywana w całości przez centralę Spółki w Szwajcarii. Oddział w żadnym zakresie nie uczestniczy w przeprowadzaniu transakcji zakupu surowców od Dostawców. To pracownicy centrali Spółki zajmują się wyszukiwaniem Dostawców surowców za granicą, prowadzą negocjacje z Dostawcami surowców z państw Unii Europejskiej oraz z odbiorcą surowców, ustalają z Dostawcami i Kontrahentem terminy i warunki dostaw oraz ilość surowców będących przedmiotem danej dostawy. To pracownicy centrali Spółki mają kompetencje techniczne, które mają zagwarantować, że dostarczone surowce będą odpowiedniej jakości, wymaganej dla zapewnienia jakości wyrobu gotowego zgodnie z oczekiwaniami kontrahentów. Transport towarów, który odbywa się bezpośrednio od Dostawców do Kontrahenta, może być organizowany przez pracowników centrali Spółki ze Szwajcarii lub przez Kontrahenta - Oddział nie jest w to zaangażowany. Również wszelkie reklamacje i roszczenia Kontrahenta dotyczące dostarczonych surowców są kierowane bezpośrednio do centrali Spółki w Szwajcarii - w Polsce nie ma nikogo, kto mógłby się tą sprawą zająć i w niej orientować. W opisywanym zakresie Spółka nie korzysta z jakiejkolwiek pomocy osobowej i technicznej Oddziału, lecz prowadzi te działania we własnym zakresie przy użyciu sił i środków znajdujących się w dyspozycji Spółki w jej siedzibie w Szwajcarii - Spółka nie posiada w Polsce ani pracowników ani własnych środków technicznych do prowadzenia działalności w opisywanym zakresie.

b) Rola Oddziału w Polsce w transakcji zakupu surowców

Rolą Oddziału jest wspieranie sprzedaży produktów Spółki na terenie Polski i w krajach ościennych. Działania Oddziału, zatrudniającego niemal wyłącznie personel sprzedażowy, obejmują w szczególności pozyskiwanie nowych klientów, utrzymywanie kontaktów handlowych z klientami istniejącymi, itp. Oddział w ogóle nie uczestniczy w transakcji zakupu surowców. Nie jest również zaangażowany w żadne czynności administracyjne związane z przepływem surowców, typu przyjmowanie czy przekazywanie zamówień, negocjowanie warunków dostaw, ilości dostarczonych surowców ani terminów dostaw. Oddział nie zajmuje się także wyszukiwaniem dostawców zagranicznych, nie zawiera umów z Dostawcami, nie pośredniczy w kontaktach z kontrahentem w ramach transakcji zakupu surowców i ich sprzedaży na rzecz Kontrahenta. W zakresie odpowiedzialności Oddziału nie leży również organizacja transportu czy też pokrycie jego kosztów, odbiór, czy magazynowanie surowców na terytorium Polski. Nie ma też takiej potrzeby, gdyż transport surowców odbywa się w ten sposób, że są one dostarczane bezpośrednio od Dostawców zagranicznych do Kontrahenta w Polsce. Oddział nie posiada zaplecza w postaci dedykowanego działu/zespołu czy osoby odpowiedzialnej za dokonywanie zakupów od Dostawców. Oddział zatem w ogóle nie bierze udziału w operacjach w ramach pierwszej kategorii transakcji realizowanych przez Spółkę w Polsce - zakupie surowców od Dostawców i ich dostawie na rzecz Kontrahenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy na podstawie przepisów ustawy o VAT, Spółka prawidłowo posługuje się polskim numerem identyfikacji podatkowej dla celów VAT (poprzedzonym kodem PL) dla potrzeb zakupu surowców od Dostawców oraz polskim numerem VAT dla potrzeb sprzedaży surowców do Kontrahenta.

2.

Czy na gruncie VAT Spółka prawidłowo traktuje zakup surowców od Dostawców jak wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, a sprzedaż surowców dla Kontrahenta jako krajową sprzedaż towarów, dla której podatnikiem VAT jest Kontrahent.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Na fakturach dokumentujących zakupy surowców od Dostawców oraz ich sprzedaż do Kontrahenta powinna się posługiwać polskim numerem identyfikacji podatkowej dla celów VAT (poprzedzonym kodem PL dla zakupów i zwykłym dla sprzedaży).

Ad 2.

Na gruncie polskiego VAT zakup surowców od Dostawców stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, a sprzedaż surowców Kontrahenta dostawę krajową, dla której podatnikiem VAT jest Kontrahent (jako nabywca surowców).

UZASADNIENIE

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zw. dalej ustawą, opodatkowaniu podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z kolei art. 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa y ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast w świetle art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty o których mowa w art. 15 są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności opodatkowanej określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne. W świetle ust. 11 cytowanego artykułu podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny jest zobowiązany umieszczać numer identyfikacji podatkowej na fakturach.

Podobnie art. 97 ust. 1 ustawy o VAT przewiduje, że podatnicy VAT czynni są zobowiązani przed dokonaniem pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy bądź pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zarejestrować się jako podatnicy VAT UE. Ustęp 10 powołanego artykułu stanowi zaś, że podmioty zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, podając numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów są zobowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL.

Dodatkowo, przepisy o fakturowaniu (§ 5 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem), wskazują, że numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy jest jednym z elementów obligatoryjnych faktury.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że prowadzenie na terytorium Polski działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług wymaga uprzedniego zarejestrowania się dla celów VAT w Polsce, a następnie posługiwania się polskim numerem identyfikacji podatkowej / polskim numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL na fakturach.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Oddział w Polsce utworzony zgodnie z przepisami ustawy dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447), prowadzi działalność gospodarczą. Spółka również prowadzi działalność gospodarczą w Polsce bądź to za pośrednictwem Oddziału, bądź też bez jego pośrednictwa.

Spółka pragnie podkreślić, że wraz z Oddziałem ze względu na specyfikę instytucji oddziału podmiotu zagranicznego, z punktu widzenia VAT stanowią jednego podatnika zobowiązanego do składania jedne deklaracji podatkowej za każdy okres rozliczeniowy. W praktyce oznacza to, iż rejestracja oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Oddział posiada jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej) natomiast nie posiada on możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje - pomimo utworzenia funkcjonowania Oddziału w Polsce - Wnioskodawca.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca rejestrując swój Oddział dla celów VAT w Polsce nie dokonał rejestracji odrębnego podatnik lecz rejestracji (w tym dla celów VAT UE) własnego przedsiębiorstwa (Spółki szwajcarskiej z Oddziałem w Polsce). Potwierdzają to interpretacje podatkowe, przykładowo interpretacja indywidualna wydana prze; Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 stycznia 2012 r. sygn. IPPP2/443-1209/11-2/JW.

A zatem to Spółka posiada polski numer VAT oraz numer VAT UE. Stąd dokonując na terytorium Polski czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT Spółka powinna posługiwać polskim numerem identyfikacji podatkowej nadanym jej dla celów VAT (w tym dla transakcji unijnych poprzedzonym kodem PL). Jest to bowiem jedyny właściwy numer dla polskich rozliczeń VAT. Zastosowanie innego numeru VAT (np. szwajcarskiego) byłoby błędne, ponieważ analizowane transakcje (zakup surowców od Dostawców oraz sprzedaż ich do Kontrahenta) mają swoje miejsce opodatkowania w Polsce. Stosowanie w odniesieniu do nich polskiego numeru VAT (lub VAT UE) Spółki jest więc koniecznością wynikającą z ogólnych zasad rozliczeń VAT w szczególności z zasad dotyczących fakturowania.

Ad. 2

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami które w wyniku dokonane dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W ramach pierwszego etapu transakcji zakup surowców od Dostawców wiąże się z ich przywozem do Polski z terytorium innych krajów UE. Dodatkowo, jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 1, Spółka powinna odniesieniu do tych transakcji posługiwać się polskim numerem VAT UE. Wobec tego - mając na uwadze przywołane powyżej przepisy art. 9 ust. 1 ustawy o VAT - zakup surowców spełnia definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Polsce. Zatem prawidłowe jest postępowanie Spółki, która rozlicza wewnątrzwspólnotowe nabycie surowców w Polsce (tekst jedn.: w swojej polskiej deklaracji VAT wykazuje zarówno podatek VAT należny jak i odpowiednio podatek VAT naliczony).

Z kolei art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT stanowi, iż miejscem dostawy towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. A zatem, następująca po przywozie surowców do Polski dostawa na rzecz Kontrahenta stanowi dostawę krajową opodatkowaną VAT Polsce, jako że surowce znajdują się w Polsce w momencie ich dostawy.

Jednocześnie, art. 17 ust. 1 pkt 5 oraz art. 17 ust. 1a ustawy o VAT przewidują, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarcze lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nawet w sytuacji, gdy dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dokonującego dostawy towarów, jeżeli dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Powyższe prowadzi do konkluzji, że podatnikiem z tytułu dostawy surowców powinien być Kontrahent, jak nabywający towary od podmiotu, który co prawda posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności (Oddział), ale to stałe miejsce prowadzenia działalności nie uczestniczy w tej transakcji. Wynika to z faktu, że - jak wskazano w stanie faktycznym - Oddział w ogóle nie jest zaangażowany w zakup i sprzedaż surowców (nie ma do tego ani kompetencji, ani ludzi, ani zasobów technicznych, ani też przyzwolenia ze Spółki, która wprost ze Szwajcarii zarządza całym procesem surowcowym). Wobec tego to Kontrahent jest podatnikiem z tytułu realizowanej na jego rzecz dostawy surowców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl