IPPP3/443-1606/11-2/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2011 r. (data wpływu 21 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie właściwego rozliczenia importu usług - jest prawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie właściwego rozliczenia importu usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest firmą zajmującą się dystrybucją opakowań, wielopaków, materiałów papierniczych i systemów multipakowania. Spółka współpracuje z klientami z różnych krajów europejskich, w tym z Rumunii. Dotychczas za obsługę klientów rumuńskich odpowiedzialny był jeden z pracowników Spółki zajmujący się organizacją kontaktów handlowych w rejonie Europy Środkowo-Wschodniej. W związku ze zmianą zakresu działań wymienionego pracownika, Spółka musiała w inny sposób zapewnić sobie obsługę rynku rumuńskiego i nawiązała współpracę z niepowiązanym zagranicznym kontrahentem mającym siedzibę w Rumunii (dalej: Kontrahent), firmą oferującą kompleksowe usługi m.in. w zakresie pozyskiwania i udostępniania pracowników oraz zarządzania i prowadzenia działalności gospodarczej. Celem współpracy z Kontrahentem jest pozyskanie usług polegających na organizowaniu i obsłudze kontaktów handlowych Spółki z podmiotami rumuńskimi, wykonywanych przez posiadającego odpowiednie kwalifikacje pracownika Kontrahenta.

W odpowiedzi na zapotrzebowanie Spółki Kontrahent wyznaczył swojego pracownika, który jest odpowiedzialny za organizowanie i obsługę na obszarze Rumunii kontaktów handlowych z klientami Spółki. Umowa zawarta między Spółką a Kontrahentem wskazuje, że pracownik Kontrahenta skierowany do wykonywania usług na rzecz Spółki będzie zobowiązany do przestrzegania poleceń i wskazówek Spółki w zakresie realizowanych zadań, ale w całym okresie wykonywania usług będzie on pozostawał pracownikiem Kontrahenta.

W związku z nabyciem opisanej wyżej usługi, traktowanej zasadniczo jako import usług, Spółka jest zobowiązana do zapłaty Kontrahentowi ceny obejmującej co do zasady koszty wynagrodzenia brutto pracownika i wszelkie dodatkowe narzuty na wynagrodzenia i premie zgodne z lokalnymi przepisami obowiązującymi w Rumunii oraz koszty ponoszone przez oddelegowanego pracownika i przez Kontrahenta niezbędne w celu prawidłowego wykonania usług. Koszty te to przykładowo koszty leasingu samochodu, który jest wykorzystywany przez pracownika Kontrahenta do świadczenia usług, pozostałe koszty wykorzystania samochodu np.: paliwa, koszty zakwaterowania w hotelach i podróży np. biletów lotniczych, koszty połączeń telefonicznych, koszty posiłków serwowanych w trakcie organizowanych przez pracownika Kontrahenta spotkań biznesowych z potencjalnymi klientami Spółki itp. Wynagrodzenie zostało ustalone w ten sposób, że Kontrahent dolicza narzut zysku na wszelkich kosztach związanych z wynagrodzeniem pracownika wykonującego usługę, natomiast na pozostałych kosztach składających się na wynagrodzenie narzut nie jest naliczany. Kontrahent jest obowiązany do raportowania wysokości kosztów ponoszonych w związku ze świadczeniem usług, co pozwala Spółce na weryfikację zasadności zaliczenia ich do kosztów usługi.

W związku z wykonaniem usług Spółka otrzymuje od Kontrahenta faktury opisane jako "wynagrodzenie za usługi" ("service fee"). Do faktur dołączone są załączniki, w których wymienione są koszty poniesione przez Kontrahenta w związku ze świadczeniem usług w danym okresie. Spółka może także otrzymywać od Kontrahenta faktury zaliczkowe na poczet pokrycia planowanych przez Kontrahenta kosztów związanych z wykonaniem usługi.

W związku z opisanym stanem faktycznym Spółka zastanawia się czy zasadne jest jednolite traktowanie transakcji z Kontrahentem na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług (dalej: VAT) jako importu usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

Czy do podstawy opodatkowania w imporcie usług należy zaliczyć całość ceny za nabywaną usługę należną Kontrahentowi, nawet jeśli elementem kalkulacji tej ceny są ponoszone przez Kontrahenta koszty, takie jak leasing samochodu, zakwaterowanie w hotelu, koszty połączeń telefonicznych i posiłków serwowanych w trakcie prowadzonych przez oddelegowanego pracownika rozmów handlowych itp., czy też każdy element składający się na ostateczną cenę usługi należy rozpatrywać odrębnie dla celów opodatkowania VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy,

W opisanym stanie faktycznym Spółka ma do czynienia z jedną kompleksową usługą w zakresie organizowania i obsługi kontaktów handlowych Spółki z podmiotami rumuńskimi, wykonywaną przez posiadającego odpowiednie kwalifikacje pracownika Kontrahenta oddelegowanego do wykonywania zadań na rzec Spółki. Nie ma przy tym znaczenia, że elementem kalkulacji ceny za ww. usługę są koszty ponoszone przez Kontrahenta w związku z jej wykonaniem inne niż koszty związane z zatrudnieniem wymienionego pracownika. Istotą świadczenia nabywanego przez Spółkę nie jest bowiem zakup usług telefonii komórkowej, leasingu samochodu czy biletów lotniczych, ale usługi organizowania i obsługi kontaktów handlowych w Rumunii w celu zwiększenia sprzedaży Spółki w tym kraju. Wyrażana przewaga usługi zasadniczej oddelegowania pracownika w rozpatrywanej transakcji zdaniem Spółki uzasadnia jej rozliczenie całościowe wg zasad właściwych dla usługi zasadniczej.

Zakres omawianej usługi mieści się, w ocenie Wnioskodawcy w zakresie usług, dla których miejsce świadczenia określa się, zgodnie z art. 28b ustawy o VAT, tj. miejscem świadczenia tych usług, jest miejsce, gdzie usługobiorca posiada siedzibę. Z perspektywy Spółki, nabycie przedmiotowych usług stanowi tzw. import usług.

Zgodnie z art. 29 ust. 17 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem przypadku gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT lub wartość usługi - na podstawie odrębnych przepisów - zwiększa wartość celną importowanego towaru.

Podstawę opodatkowania stanowi zatem kwota należna usługodawcy z tytułu wykonania usługi opisanej wstanie faktycznym, czyli kwota, którą Spółka jest zobowiązana zapłacić Kontrahentowi zgodnie z otrzymanymi fakturami. Kwota ta obejmuje całość świadczenia należnego usługodawcy od Spółki - usługobiorcy - niezależnie od tego w jaki sposób wartość tego świadczenia została skalkulowana.

Spółka uważa zatem, że do podstawy opodatkowania w imporcie usług od Kontrahenta, należy włączyć wszystkie elementy kalkulacyjne ceny usługi Kontrahenta, tj. również koszty leasingu samochodu, zakwaterowania w hotelu, połączeń telefonicznych, posiłków itd. (niezależnie od tego, że przedstawiane są one do akceptacji Spółki i wyliczane szczegółowo w zestawieniu załączanym do faktury).

W konsekwencji, do tak ujętej wartości całego świadczenia Spółka zobowiązana będzie zastosować jednolitą stawkę podatku, właściwą dla usługi zasadniczej, czyli usługi oddelegowania pracownika w celu organizowania i obsługi kontaktów handlowych Spółki z podmiotami rumuńskimi.

Zagadnienie świadczenia usługi kompleksowej było przedmiotem szczegółowych rozważań i interpretacji ze strony Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: ETS). ETS jest unijnym organem sądowniczym właściwym w sprawach interpretacji VAT w ramach całej Wspólnoty i jego orzecznictwo jest wiążące dla wszystkich państw członkowskich. Również polskie organy podatkowe mają obowiązek stosować orzecznictwo Trybunału w procesie interpretacji przepisów podatkowych.

W wyroku z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie RLRE Tellmer Property sro (C-572107), ETS wskazał, że za zasadę przyjęte jest odrębne traktowanie VAT każdego ze świadczeń. Jeżeli jednak kilka świadczeń jest ze sobą funkcjonalnie powiązanych w taki sposób, że wyodrębnianie ich byłoby działaniem sztucznym, a ponadto niektóre ze świadczeń nie stanowią dla nabywców celu samego w sobie, wówczas dla celów VAT nie należy wyodrębniać takich pojedynczych świadczeń, a całość usługi powinna być traktowana jednolicie.

W rozpatrywanym przypadku Spółki, ewentualne wydzielenie w ramach usługi opisanej w stanie faktycznym pewnych świadczeń nabywanych przez Kontrahenta w związku z jej wykonaniem byłoby zabiegiem nieuzasadnionym, gdyż funkcjonują one w ramach kompleksowej usługi i są ściśle z nią związane. Koszty tych świadczeń, np. w zakresie leasingu samochodu, czy wydatków ponoszonych w trakcie spotkań pracownika Kontrahenta z potencjalnymi klientami Spółki, nie mają samodzielnej racji bytu poza usługą zasadniczą, jaką jest oddelegowanie pracownika w celu organizowania i obsługi kontaktów handlowych Spółki z podmiotami rumuńskimi.

Stanowisko Spółki w zakresie traktowania dla celów VAT usługi kompleksowej znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Przykładowo NSA w wyroku z 8 listopada 2010 r. (sygn. akt I FPS 3/10) rozpoznając przedstawione do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne w zakresie możliwości włączenia do podstawy opodatkowania przez podmiot świadczący usługi leasingu także kosztów ubezpieczenia przedmiotu leasingu, stwierdził, że podstawowym kryterium uznania danego świadczenia za świadczenie pomocnicze jest jego funkcjonalny (ekonomiczny) związek ze świadczeniem głównym. Ubezpieczenie przedmiotu leasingu stanowi środek stwarzający dla obu stron świadczenia głównego optymalne warunki do zabezpieczenia ich interesów przy realizacji umowy leasingu, nie jest natomiast celem samym w sobie i wobec tego można je uznać za świadczenie pomocnicze występujące obok świadczenie głównego.

Odnosząc powyższe do sytuacji Spółki, należy zauważyć, że wydzielenie i odrębne traktowanie w ramach rozpatrywanej usługi poszczególnych świadczeń i związanych z nimi kosztów składających na całościową usługę oddelegowania pracownika w celu organizowania i obsługi kontaktów handlowych Spółki z podmiotami rumuńskimi naruszałoby ekonomiczny cel zawieranej transakcji i faktyczną intencję stron, którą kierowały się przy jej zawieraniu, jaką jest zaspokojenie zapotrzebowania Spółki związanego z chęcią podtrzymania i rozwoju kontaktów handlowych na rynku rumuńskim. Biorąc pod uwagę powyższe Spółka stoi na stanowisku, że do podstawy opodatkowania w imporcie usług należy zaliczyć całość ceny za nabywaną usługę organizowania i obsługi kontaktów handlowych Spółki z podmiotami rumuńskimi, a poszczególne elementy składające się na ostateczną cenę usługi (w tym m.in. koszty leasingu samochodu, zakwaterowania w hotelu, koszty połączeń telefonicznych, posiłków itp.) nie powinny być rozpatrywane odrębnie dla celów opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na postawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 t.j.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach swojej działalności współpracuje m.in. z klientami z Rumunii. Dotychczas za obsługę klientów rumuńskich odpowiedzialny był jeden z pracowników Wnioskodawcy, zajmujący się organizacją kontaktów handlowych w rejonie Europy Środkowo-Wschodniej. W związku ze zmianą zakresu działań wymienionego pracownika, Wnioskodawca musiał w inny sposób zapewnić sobie obsługę rynku rumuńskiego i nawiązał współpracę z niepowiązanym zagranicznym kontrahentem mającym siedzibę w Rumunii - firmą oferującą kompleksowe usługi m.in. w zakresie pozyskiwania i udostępniania pracowników oraz zarządzania i prowadzenia działalności gospodarczej.

Celem tej współpracy z Kontrahentem jest pozyskanie usług, polegających na organizowaniu i obsłudze kontaktów handlowych Wnioskodawcy z podmiotami rumuńskimi, wykonywanych przez posiadającego odpowiednie kwalifikacje pracownika Kontrahenta. Jak wskazano we wniosku, pracownik Kontrahenta skierowany do wykonywania usług na rzecz Wnioskodawcy będzie zobowiązany do przestrzegania poleceń i wskazówek Wnioskodawcy w zakresie realizowanych zadań, ale w całym okresie wykonywania usług będzie on pozostawał pracownikiem Kontrahenta.

W związku z nabyciem tej usługi, Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty Kontrahentowi ceny obejmującej co do zasady koszty wynagrodzenia brutto pracownika i wszelkie dodatkowe narzuty na wynagrodzenia i premie zgodne z lokalnymi przepisami obowiązującymi w Rumunii oraz koszty ponoszone przez oddelegowanego pracownika i przez Kontrahenta niezbędne w celu prawidłowego wykonania usług. Koszty te to: koszty leasingu samochodu, który jest wykorzystywany przez pracownika Kontrahenta do świadczenia usług, pozostałe koszty wykorzystania samochodu np.: paliwa, koszty zakwaterowania w hotelach i podróży np. biletów lotniczych, koszty połączeń telefonicznych, koszty posiłków serwowanych w trakcie organizowanych przez pracownika Kontrahenta spotkań biznesowych z potencjalnymi klientami Wnioskodawcy. Faktury otrzymywane od Kontrahenta opisane są jako "wynagrodzenie za usługi" ("service fee"), do których dołączone są załączniki, w których wymienione są koszty poniesione przez Kontrahenta w związku ze świadczeniem usług w danym okresie.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy rozpoznając takie nabycie jako import usług, do podstawy opodatkowania należy zaliczyć całość ceny za nabywaną usługę należną Kontrahentowi, czy też każdy element składający się na ostateczną cenę usługi należy rozpatrywać odrębnie dla celów opodatkowania VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W myśl art. 17 ust. 3 ww. ustawy przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. I tak zgodnie z art. 28a pkt 1 stwierdza się, że przez to pojęcie rozumiemy:

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że przedmiotowa usługa, nabywana przez Wnioskodawcę od rumuńskiego Kontrahenta nie zawiera się w żadnym z wymienionych w ustawie wyjątków od zasady ogólnej określającej miejsce świadczenia usług. Zatem miejscem świadczenia dla przedmiotowej usługi jest terytorium Polski.

Wnioskodawca w swoim uzasadnieniu wskazuje również, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą w zakresie organizowania i obsługi kontaktów handlowych z podmiotami rumuńskimi, wykonywaną przez posiadającego odpowiednie kwalifikacje pracownika Kontrahenta oddelegowanego do wykonywania zadań na jego rzecz. Jak sam słusznie wskazuje, zagadnienie świadczeń kompleksowych było przedmiotem szczegółowych rozważań i interpretacji ze strony Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Na tej też podstawie, aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego. Z kolei te czynności, zwane pomocniczymi charakteryzują się w pewnym stopniu niesamodzielnością, gdyż nie stanowią one celu samego w sobie, lecz są środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Nabywana przez Wnioskodawcę usługa w zakresie organizowania i obsługi kontaktów handlowych z podmiotami rumuńskimi, składa się z szeregu świadczeń, które są co do zasady kosztami ponoszonymi przez oddelegowanego pracownika Kontrahenta wykonującego usługę, która docelowo ma wpłynąć na zwiększenie sprzedaży Wnioskodawcy na terenie Rumunii. Zakup pojedynczych usług, takich jak usługi telefonii komórkowej, leasingu samochodu czy biletów lotniczych nie stanowił dla Wnioskodawcy istoty nabywanego świadczenia. Zasadniczym celem dla Wnioskodawcy było nabycie usługi, która służyła zaspokojeniu jego zapotrzebowania związanego z chęcią podtrzymania i rozwoju kontaktów handlowych na rynku rumuńskim.

Zgodnie z art. 29 ust. 17 ustawy, podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem przypadku gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 lub wartość usługi - na podstawie odrębnych przepisów - zwiększa wartość celną importowanego towaru. Kwotą, jaką usługobiorca jest zobowiązany zapłacić, jest więc kwota należna usługodawcy. Przyjmując, że obrotem jest kwota należna obejmująca całość świadczenia od nabywcy, podstawą opodatkowania dla nabywanej usługi jest cały koszt usługi, który usługodawca wskazuje na fakturze. Tym samym, "kwota zapłacona" jest tożsama z "kwotą należną".

Analizując powyższe przepisy oraz biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że nabywane przez Wnioskodawcę od rumuńskiego Kontrahenta usługi stanowią jedno kompleksowe świadczenie w zakresie organizowania i obsługi kontaktów handlowych z podmiotami rumuńskimi, dla których miejsce świadczenia określić należy na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy, a za podstawę opodatkowania dla rozliczenia importu usług z tytułu przedmiotowego nabycia, przyjąć należy ostateczną kwotę wskazana przez usługodawcę, gdyż poszczególne usługi składające się na ostateczną cenę stanowią jedynie jej element kalkulacyjny.

W związku z powyższym, iż stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.