IPPP3/443-1520/11-2/MPe

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2011 r. (data wpływu 28 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 listopada 2011 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług reklamowych oraz wykonywania materiałów reklamowych na zlecenie podmiotów mających siedzibę zarówno w kraju jak i poza granicami Polski - na terenie Unii Europejskiej a także poza nią. Podatnik wykonał zlecenie w zakresie przygotowania towarów reklamowych dla koncernu mającego siedziby w różnych krajach UE. Na terenie Polski koncern jest koordynatorem działań reklamowych na Europę Wschodnią i pośredniczy w spedycji towarów wykonanych przez podatnika na rzecz podmiotu, zidentyfikowanego na potrzeby VAT w innym kraju UE. Podatnik wystawia faktury VAT dla podmiotu z innego kraju UE, na których wymienione są towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Następnie towary te wraz z fakturą dostarczane są do siedziby koordynatora (mającego siedzibę na terenie Polski), który zajmuje się zleceniem spedycji otrzymanych towarów do ostatecznych odbiorców. Podatnik dysponuje oświadczeniem o przejęciu tych towarów przez koordynatora celem spedycji do krajów docelowych. Na dokumencie CMR otrzymanym od przewoźnika oraz załączonej WZ z danymi kierowcy i numerem plomby jako zleceniodawca transportu figuruje koordynator a nie podatnik. Podatnik poza wspomnianym wyżej oświadczeniem dysponuje jedynie kserokopiami CMR potwierdzającymi wywóz, gdyż nie jest stroną w umowie spedycji. Podatnik jest w stanie zgromadzić inne dowody świadczące o dokonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy takie jak np. potwierdzenie otrzymania towaru przez nabywcę z innego kraju UE, potwierdzenie zapłaty za otrzymany towar, oświadczenie o przeznaczeniu etc.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej wyżej sytuacji podatnik ma prawo do zastosowania stawki 0% w sytuacji, gdy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji tylko część dowodów (określonych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT) uzupełnionych (zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT) o np. dokument potwierdzający zapłatę za towar.

Zdaniem Wnioskodawcy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (WDT), podobnie jak eksport towarów (wywóz towarów poza terytorium UE), podlega opodatkowaniu 0% stawką VAT. Jednym z warunków zastosowania tej stawki jest posiadanie przez podatnika (przed upływem terminu złożenia deklaracji podatkowej VAT za dany okres rozliczeniowy) w jego dokumentacji dowodów, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego UE.

Dowodami potwierdzającymi WDT, warunkującymi zastosowanie 0% stawkę VAT są dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie do nabywcy z kraju członkowskiego UE towarów będących przedmiotem WDT. Są nimi:

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora), odpowiedzialnego za wywóz towarów z kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego UE -w przypadku gdy ich przewóz jest zlecany przewoźnikowi (są to głównie listy przewozowe np. CMR, CIM),

* kopia faktury dokumentująca dostawę towarów,

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (określająca jego: rodzaj, parametry, właściwości, pochodzenie, przeznaczenie itp.).

Chodzi tu o konieczność wykazania elementów identyfikujących towar będący przedmiotem dostawy. Wymienione dokumenty powinny łącznie potwierdzać dostarczenie do nabywcy z UE towarów będących przedmiotem WDT. Oznacza to, że podatnik nie musi posiadać wszystkich typów wymienionych wyżej dokumentów, gdyż chodzi oto by dokumenty te zawierały informacje, z których wynikać będzie, że dany towar został rzeczywiście dostarczony do innego państwa członkowskiego UE (takie stanowisko potwierdzają m.in. wyroki: WSA w Poznaniu z 27 lipca 2010 r., I SA/Po 391/10 oraz w Łodzi z 4 stycznia 2011 r., I SA/Łd 1287/10).

W przypadku, gdy posiadane ww. dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy z UE towarów będących przedmiotem WDT, dowodami potwierdzającymi WDT mogą być również inne dokumenty, które wskazują, że dostawa WDT nastąpiła. Dokumenty te powinny jednak zawierać wiarygodną informację, z której wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do nabywcy z państwa członkowskiego UE.

W takim rozumieniu właściwą moc dowodową posiadają również dokumenty w formie kserokopii lub przesłane faxem lub też inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają wywiezienie i dostarczenie towarów do nabywcy z UE (tak wynika z uchwały NSA z 11 października 2010 r., I FSP 1/10).

Zdaniem podatnika dostawa, która obiektywnie spełnia definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) korzysta z 0% stawki VAT. W przypadku podatnika uzyskanie dokumentów określonych w podstawowym katalogu dokumentów potwierdzających WDT zawartym w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT jest niemożliwe. Taka sytuacja występuje u podatnika, gdyż transport dokonywany jest przez nabywcę lub na jego rzecz, co oznacza, że dostawca nie otrzymuje dokumentów przewozowych. W takim przypadku podatnik powinien stosować art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, który pozwala na zachowanie prawa do stosowania stawki 0% przy braku możliwości uzyskania dokumentów z katalogu "podstawowego" określonego w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, gdy dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Zgodnie z wykładnią celowościową art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w sytuacjach, gdy niemożliwe jest zgromadzenie dokumentów określonych w art. 42 ust. 3 podatnik może przedstawić inne dokumenty, z których wynikać będzie wewnątrzwspólnotowa dostawa. W art. 42 ust. 11 ustawodawca opisał jedynie kilka przykładowych dowodów, dając podatnikom możliwość przedstawienia również każdego innego dowodu, z którego wynikać będzie przemieszczenie towaru.

Uchybienia natury formalnej (o ile nie podważają charakteru dostawy jako wewnątrzwspólnotowej) nie mogą wpływać na prawo do stosowania 0% stawki. Stanowisko takie potwierdza Europejski Trybunał Sprawiedliwości (m.in. wyrok w sprawie C-146/05 Albert Collée).

ETS stwierdził, że prawo do zastosowania stawki 0% przysługuje podatnikom również, jeśli obiektywnie wewnątrzwspólnotowa dostawa miała miejsce, a jedynie dowód potwierdzający wywóz nie został przedstawiony we właściwym terminie. O ile państwa UE mają prawo określać warunki zastosowania stawki 0% (zwolnienia) przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, to muszą być one zgodne z celem dyrektywy, jakim jest unikanie nadużyć podatkowych związanych z nieuzasadnionym stosowaniem stawki 0%. Jeśli podatnik jest w stanie obiektywnie udowodnić brak takiego nadużycia (tzn. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów rzeczywiście miała miejsce), brak spełnienia wymogów formalnych (otrzymania odpowiednich dokumentów we właściwym terminie) nie może podatnika pozbawić prawa do zastosowania stawki 0%, jaki przyznaje w takim wypadku dyrektywa.

Podsumowując podatnik ma prawo do zastosowania 0% stawki VAT i uznania dostawy za WDT o ile wykaże, że dostawa taka miała miejsce czyli zgromadzi dokumentację potwierdzającą wywóz towaru z terytorium kraju i dostarczenie ich do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Artykuł 13 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Biorąc pod uwagę powyższy przepis, stwierdzić należy, że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także posiadania przez dostawcę stosownej dokumentacji.

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług reklamowych oraz wykonywania materiałów reklamowych na zlecenie podmiotów mających siedzibę zarówno w kraju jak i poza granicami Polski. Wnioskodawca wykonał zlecenie w zakresie przygotowania towarów reklamowych dla koncernu mającego siedziby w różnych krajach UE. Na terenie Polski koncern jest koordynatorem działań reklamowych na Europę Wschodnią i pośredniczy w spedycji towarów wykonanych przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu, zidentyfikowanego na potrzeby VAT w innym kraju UE. Wnioskodawca wystawia faktury VAT dla podmiotu z innego kraju UE, na których wymienione są towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Następnie towary te wraz z fakturą dostarczane są do siedziby koordynatora, który zajmuje się zleceniem spedycji otrzymanych towarów do ostatecznych odbiorców. Wnioskodawca dysponuje oświadczeniem o przejęciu tych towarów przez koordynatora celem spedycji do krajów docelowych. Na dokumencie CMR otrzymanym od przewoźnika oraz załączonej WZ z danymi kierowcy i numerem plomby jako zleceniodawca transportu figuruje koordynator a nie Wnioskodawca. Wnioskodawca poza wspomnianym wyżej oświadczeniem dysponuje jedynie kserokopiami CMR potwierdzającymi wywóz, gdyż nie jest stroną w umowie spedycji. Wnioskodawca jest w stanie zgromadzić inne dowody świadczące o dokonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy takie jak np. potwierdzenie otrzymania towaru przez nabywcę z innego kraju UE, potwierdzenie zapłaty za otrzymany towar, oświadczenie o przeznaczeniu itp.

W związku z powyższym, wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy w odniesieniu do opisanej w stanie faktycznym sytuacji ma On prawo do zastosowania stawki 0% w sytuacji, gdy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji tylko część dowodów określonych w art. 42 ust. 3 ustawy uzupełnionych zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o np. dokument potwierdzający zapłatę za towar.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dysponuje fakturami VAT, na których wymienione są towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, oświadczeniem o przejęciu towarów przez koordynatora celem spedycji do krajów docelowych oraz kserokopiami CMR potwierdzającymi wywóz, gdyż nie jest stroną w umowie spedycji. Na dokumencie CMR otrzymanym od przewoźnika oraz załączonej WZ z danymi kierowcy i numerem plomby jako zleceniodawca transportu figuruje koordynator a nie Wnioskodawca.

Wskazać w tym miejscu należy, iż w ustawie o podatku od towarów i usług nie zawarto definicji "dokumentu przewozowego". Odwołując się do przepisów o międzynarodowym przewozie towarów, należy stwierdzić, że listem przewozowym jest dokument określający warunki umowy o przewóz przesyłek towarowych. W zależności od rodzaju transportu może to być: Międzynarodowy Kolejowy List Przewozowy (CIM) lub Międzynarodowy Kolejowy List Przewozowy (SMGS), które są dokumentami stwierdzającymi zawarcie z koleją umowy o przewóz, Międzynarodowy Samochodowy List Przewozowy (CMR) stwierdzający fakt zawarcia umowy o przewóz drogowy oraz Międzynarodowy Lotniczy List Przewozowy (AWB), który stwierdza zawarcie umowy o przewóz w transporcie lotniczym.

Wszystkie te dokumenty stanowią jedynie dowód zawarcia umowy przewozu, warunków umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, a nie stanowią - w przypadku kopii posiadanej przez dostawcę (nadawcę towaru) - jednoznacznego dowodu jego dostarczenia odbiorcy w innym kraju.

Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238) stwierdza, że w praktyce list przewozowy CRM jest sporządzany w czterech egzemplarzach (art. 5 ust. 1 Konwencji wymaga wystawienia 3 oryginalnych egzemplarzy):

* oryginał - dla przewoźnika, wydawany jest odbiorcy,

* oryginał (grzbiet) - dla przewoźnika, zostaje w stacji nadania,

* oryginał (ceduła) - dla przewoźnika, służy do pokwitowania odbioru,

* wtórnik (kopia) - dla nadawcy.

Wynika z tego, że dostawca towaru samym takim dokumentem przewozowym (kopia) nie jest w stanie wykazać faktu, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, gdyż pokwitowanie odbioru towaru przez nabywcę następuje jedynie na cedule przewoźnika, która stanowi dla niego, a nie dla nadawcy, dowód doręczenia towarów.

Dokonując analizy przepisów ustawy, należy stwierdzić, że istotą przywołanych regulacji jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych. Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Jak wskazuje Wnioskodawca dla realizowanych dostaw posiada oświadczenie o przejęciu towarów przez koordynatora celem spedycji oraz kopie dokumentów przewozowych potwierdzających przekazanie towarów przewoźnikowi. Jednakże należy zauważyć, że ww. dokumentów nie wynika wprost, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Uznać zatem należy, że co do zasady Wnioskodawca, w opisanym stanie faktycznym posiada komplet dokumentów wymaganych ustawą, uznany za katalog podstawowy potwierdzających dokonanie wywozu towarów przez przewoźnika i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego. Jednak z dokumentów tych nie wynika jednoznacznie fakt, że towary, będące przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej Wnioskodawcy, zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska. Natomiast ten aspekt fizycznego przemieszczenia towaru poza terytorium kraju przy jednoczesnym dostarczeniu go do wskazanego nabywcy w innym kraju wspólnotowym jest najistotniejszy. Zwłaszcza w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości jest to bardzo wyraźnie akcentowane (wyroki ETS w sprawie C-409/04 i C-146/05). Na podstawie zapisu art. 28a ust. 3 akapit pierwszy i art. 28c część A lit. a), określenie "wysyłane" użyte w tych przepisach należy interpretować w ten sposób, że wewnatrzwspólnotowe nabycie towaru następuje tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarami jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego oraz, że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy. Co do wymogów formalnych dostaw wewnątrzunijnych, to żaden przepis Dyrektywy nie reguluje tej kwestii bezpośrednio. Do państw członkowskich należy określenie warunków, na jakich zwalniają one od podatku wewnatrzwspólnotowe dostawy towarów. Zatem, według Dyrektywy, celem określonych wymogów formalnych, które nakłada każde państwo członkowskiego na swoich podatników, jest udowodnienie, że podatnik spełnił warunki merytoryczne dla WDT, głównie w zakresie wywozu towarów do innego państwa członkowskiego, lecz ich niespełnienie w całości, gdy okoliczność ta zostanie jednak wykazana innymi dowodami, nie może uniemożliwiać stosowania tego zwolnienia - w Polsce jest to stawka 0% podatku.

Przenosząc to na grunt polskiej ustawy, należy stwierdzić, że uwzględniając normę zawartą w ust. 11 art. 42, katalog podstawowy dokumentów z ust. 3 tego artykułu może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami.

Na mocy art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy, pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają zawsze dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Z treści przedmiotowego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest w stanie zgromadzić inne dowody świadczące o dokonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy takie jak np. potwierdzenie otrzymania towaru przez nabywcę z innego kraju UE, potwierdzenie zapłaty za otrzymany towar, oświadczenie o przeznaczeniu etc. Zatem w sytuacji posiadania przez Wnioskodawcę łącznie takich dokumentów jak: faktury VAT, na których wymienione są towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, oświadczenia o przejęciu towarów przez koordynatora celem spedycji do krajów docelowych, kserokopii CMR potwierdzającymi wywóz oraz dokumentów dodatkowych takich jak: potwierdzenie otrzymania towaru przez nabywcę z innego kraju UE, potwierdzenie zapłaty za otrzymany towar, oświadczenie o przeznaczeniu itp. należy uznać, że dokumenty te wystarczająco uprawdopodobniają przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym posiadanie łącznie ww. dokumentów uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw opisanych w stanie faktycznym.

Jednakże zaznaczyć należy, iż pytanie Wnioskodawcy dotyczy sytuacji kiedy oprócz faktur VAT, na których wymienione są towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, oświadczenia o przejęciu towarów przez koordynatora celem spedycji do krajów docelowych oraz kserokopii CMR potwierdzającymi wywóz, jest On w posiadaniu dokumentu dodatkowego jakim jest dokument potwierdzający zapłatę za towar.

Odnosząc się zatem do zadanego we wniosku pytania wskazać należy, iż sama zapłata za towar nie jest wystarczającym dowodem uprawdopodobniającym, że towar został wywieziony i dostarczony do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż w sytuacji kiedy Wnioskodawca nie będzie w posiadaniu łącznie takich dokumentów jak: faktury VAT, na których wymienione są towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, oświadczenia o przejęciu towarów przez koordynatora celem spedycji do krajów docelowych, kserokopii CMR potwierdzającymi wywóz oraz dodatkowo jedynie dokument potwierdzający zapłatę za towar należy uznać, że dokumenty te niewystarczająco uprawdopodobniają przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym posiadanie łącznie ww. dokumentów nie uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw opisanych w stanie faktycznym.

Mając powyższe na uwadze, udzielając odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.