IPPP3/443-1461/11-4/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Ministerstwa przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2011 r. (data wpływu 9 listopada 2011 r.), uzupełnionym w dniu 01.12.2011 (data nadania 5 grudnia 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 24 listopada 2011 r., (skutecznie doręczonego w dniu 28 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji jako importu usług - jest prawidłowe.

W dniu 9 listopada 2011 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie transakcji jako importu usług. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 listopada 2011 r., złożonym w dniu 1 grudnia 2011 r. (data wpływu 5 grudnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prosi o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania importu usług.

W ramach działań promocyjnych Ministerstwo podpisało umowę ze spółką akcyjną mającą siedzibę we Francji. Przedmiotem umowy jest udostępnienie polskiemu Ministerstwu przestrzeni reklamowej do celów promocji wizerunku Polski.

Umieszczony również został artykuł w numerze magazynu pokładowego linii lotniczych promującego działania Ministerstwa Spraw Zagranicznych w zakresie Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej. Za zrealizowane usługi kontrahenci wystawili faktury bez podatku VAT, Ministerstwo Spraw Zagranicznych wystawiło faktury wewnętrzne i odprowadziło podatek VAT do Urzędu Skarbowego.

W myśl ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działaniach administracji rządowej Wnioskodawca przywołuje kilka ważnych zadań do których między innymi zostało powołane Ministerstwo Spraw Zagranicznych:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów było prawidłowe naliczenie i odprowadzenie podatku VAT, Wnioskodawca powinien do przedstawionych zdarzeń zastosować art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, w świetle którego nie uważa się za podatnika organów władzy publicznej, a zatem Ministerstwa Spraw Zagranicznych w zakresie realizowanych zadań dla realizacji których zostały one powołane.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaprezentowanym stanie faktycznym i w świetle art. 17 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Ministerstwo staje się podatnikiem z tytułu importu usług nabytych od podmiotu zagranicznego. Jednocześnie zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 Ministerstwo powinno rozliczyć i odprowadzić podatek VAT z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako organ władzy państwowej, w ramach działań promocyjnych podpisał umowę ze spółką akcyjną mającą siedzibę we Francji, na mocy której udostępniono polskiemu Ministerstwu przestrzeni reklamowej do celów promocji wizerunku Polski.

Umieszczony również został artykuł w numerze magazynu pokładowego linii lotniczych promującego działania Ministerstwa Spraw Zagranicznych w zakresie Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej. Za usługi te kontrahenci wystawili faktury bez podatku VAT, z tytułu których Wnioskodawca odprowadził podatek VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy postąpił prawidłowo, naliczając i odprowadzając podatek VAT z tytułu nabycia przedmiotowych usług czy może powinien zastosować się do art. 15 ust. 6 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, za podatników nie uznaje się organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy, jednakże wyłącznie w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Oznacza to, iż organ władzy publicznej nie będzie podatnikiem w zakresie swojej działalności podstawowej (takiej jak np. czynności urzędowe) natomiast będzie traktowany tak samo jak każdy inny podmiot w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych wykraczających poza zadania nałożone odrębnymi przepisami. Ustawa nie definiuje pojęcia "organ władzy publicznej", należy więc przyjąć, iż pojęciem tym objęte są wszelkie organy państwowe, jak również organy samorządu terytorialnego.

Jednocześnie, w art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług":

Powołany art. 28a wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 1, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Tak sformułowana definicja podatnika oparta jest na definicji zawartej w art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zgodnie z którą podatnikiem jest każda osoba prowadząca niezależnie - w jakimkolwiek miejscu - jakąkolwiek, zdefiniowaną w kolejnym ustępie, działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultaty tej działalności.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca spełnia definicję podatnika określoną w powołanym art. 28a ustawy. Zatem, biorąc pod uwagę regulacje art. 15 ust. 6 oraz art. 28a ustawy, należy uznać, że Wnioskodawca prawidłowo postąpił, uznając się za podatnika z tytułu nabycia przedmiotowych usług.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W oparciu o zasadę ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem (...).

Ustawodawca wprowadzając wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia, wymienił przypadki, dla których występuje inne niż określone w tym artykule miejsce świadczenia usług.

Dokonując analizy przepisu art. 28b ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że zawarte w nim zastrzeżenia nie mają zastosowania w niniejszej sprawie. Miejsce świadczenia usług będących przedmiotem wniosku nabywanych przez Wnioskodawcę ustalić więc na podstawie zasady ogólnej, wyrażonej w tym artykule.

Zatem, miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania usług świadczonych przez podmiot z siedzibą we Francji na rzecz Wnioskodawcy jest Polska.

Z kolei stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że to Wnioskodawca zobowiązany jest do rozliczenia importu usług z tytułu przedmiotowych usług świadczonych na jego rzecz.

Podsumowując, Wnioskodawca, nabywając usługi od podmiotu z siedzibą we Francji staje się podatnikiem, zobowiązanym do rozliczenia i odprowadzenia podatku VAT z tego tytułu, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 17 ust. 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.