IPPP3/443-134/09-3/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2009 r. (data wpływu 23 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT pobranej kwoty pieniężnej na depozyt w sytuacji, gdy zleceniodawca wycofa się z realizacji umowy - jest prawidłowe.

W dniu 23 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT pobranej kwoty pieniężnej na depozyt w sytuacji, gdy zleceniodawca wycofa się z realizacji umowy. Wniosek zawierał braki formalne (brak opłaty w wysokości 40,00 zł w stosunku do drugiego zdarzenia przyszłego, które ma być przedmiotem interpretacji indywidualnej), tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 9 marca 2009 r. Nr IPPP3/443-134/09-2/MM wezwał Spółkę w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego wezwania do uzupełnienia wniosku w powyższym zakresie. Wniosek został uzupełniony w terminie prawidłowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka będzie prowadzić działalność w zakresie usług hotelarskich. Będą także organizowane wesela oraz przyjęcia okolicznościowe. Na organizację wesela spółka będzie zawierała umowy z klientami. Umowa będzie określać termin wesela oraz szczegółowe wymagania klienta odnośnie obsługi, ilości gości i wyżywienia.

W dniu zawarcia umowy klient przekazuje gotówkę lub na rachunek bankowy depozyt, który stanowi zabezpieczenia dla Spółki, iż zleceniodawca nie wycofa się z realizacji umowy.

Depozyt ten - jeżeli zleceniodawca wycofa się z realizacji umowy zostanie zaliczony tytułem określonej w umowie kary pieniężnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymaną wpłatę na depozyt należy opodatkować podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Otrzymanie depozytu nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku, Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku.

Stosownie do art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności przedpłatę, zaliczkę zadatek lub ratę obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje pojęcia zaliczki, zadatku czy kaucji. Zgodnie z definicjami zawartymi w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN:

* "zaliczką" jest część należności wypłacana z góry na poczet należności,

* "zadatkiem" suma pieniędzy dawana przy zawieraniu umowy w celu zapewnienia jej wykonania;

* "przedpłatą" określona suma pieniędzy wpłacana regularnie, w ustalonych terminach, w celu zapewnienia sobie otrzymania jakiegoś towaru,

* "ratą" część należności pieniężnej, płatną w oznaczonym terminie,

* "kaucją" zaś jest suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania.

* "depozytem" są przedmioty lub pieniądze oddane na przechowanie na warunkach określonych w umowie; też: przechowywanie przedmiotów lub pieniędzy przez osobę lub instytucję, której je powierzono

Z przytoczonych wyżej definicji: zaliczki, zadatku, przedpłaty i raty wynika, iż wiążą się one z przekazaniem kontrahentowi środków pieniężnych do jego dyspozycji. Natomiast cechą charakterystyczną kaucji jest to, że może ona zostać wykorzystana tylko w ściśle określonym przypadku, tj. w razie niedopełnienia zobowiązania. Zabezpieczenie wykonania umowy, poprzez ustanowienie kaucji ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający, co oznacza, że jest ona ustanowiona na wypadek, gdyby strona umowy, która złożyła kaucję nie wywiązała się z niej. Wówczas druga strona umowy może zaspokoić się ze złożonej kaucji. Co do zasady kaucja, nie jest zaliczana na poczet ceny i podlega zwrotowi po zrealizowaniu warunków umowy, zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie jest to bowiem otrzymanie części należności; nie można uznać jej ani za zaliczkę, ani za zadatek, ani tym bardziej za przedpłatę lub ratę.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą w zakresie realizowania usług hotelarskich, będzie również zajmował się organizowaniem wesel i przyjęć okolicznościowych. Na organizacje wesel będą zawierane umowy z klientami, w których będzie szczegółowo określony termin wesela, a także wymagania klienta odnośnie obsługi, ilości gości, wyżywienia itp. W dniu zawarcia ww. umów klienci będą przekazywali środki pieniężne będące zabezpieczeniem dla Spółki, iż klient nie wycofa się z umowy. Ww. środki pieniężne zdeponowane będą u Wnioskodawcy w depozyt. Z treści przyszłych umów zawartych między klientami będzie wynikać, że jeżeli umowa nie dojdzie do skutku wówczas depozyt ten zostanie zaliczony tytułem określonej w umowie kary umownej. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy otrzymaną wpłatę na depozyt należy opodatkować podatkiem od towarów i usług.

Kluczowym zagadnieniem pozwalającym rozwiązać wskazany we wniosku problem jest fakt wycofania się zleceniodawcy z realizacji zawartej umowy. Wówczas kwota, która Wnioskodawca otrzymał w depozyt przyjmie postać kaucji. Kaucja ta stanowi kwotę odszkodowania za niedopełnienie warunków umowy zawartej z kontrahentem (jak wskazał Wnioskodawca przyjmie postać określonej w umowie kary umownej). Czynność przekazania kwot pieniężnych nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, w przypadku gdy nie dojdzie do realizacji umowy - świadczenia usługi realizacji wesela czy przyjęcia okolicznościowego, otrzymana przez Wnioskodawcę w depozyt kwota pieniężna nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym biorąc pod uwagę treść opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jako prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.