IPPP3/443-1319/11-5/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2011 r. (data wpływu 3 października 2011 r.) - uzupełnionym pismem z dnia 2 stycznia 2012 r. (data wpływu 5 stycznia 2012 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-1319/11-2/KT z dnia 28 grudnia 2011 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności użyczenia samochodu osobowego pracownikowi Spółki (pytanie nr 1 wniosku) - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 października 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności użyczenia samochodu osobowego pracownikowi Spółki oraz obowiązku korekty podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu biurowego. Wniosek został uzupełniony - w zakresie pytania nr 1 - pismem z dnia 2 stycznia 2012 r. (data wpływu 5 stycznia 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-1319/11-2/KT z dnia 28 grudnia 2011 r. Pytanie Wnioskodawcy będące przedmiotem niniejszej interpretacji (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) dotyczy opodatkowania czynności użyczenia samochodu osobowego pracownikowi Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym w zakresie podatku od towarów i usług do składania deklaracji miesięcznych. Do dnia 30 czerwca 2009 r. Spółka w zakresie podatku od towarów i usług stosowała metodę kasową. Natomiast od dnia I lipca 2011 r. zrezygnowała ze stosowania wyżej wymienionej metody kasowej i rozlicza się z tytułu podatku od towarów i usług na zasadach ogólnych. Spółka posiada Oddział w B.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych dla Spółki rokiem podatkowym jest okres kolejnych 12 miesięcy od dnia I października do dnia 30 września roku następnego. Od dnia I października 2011 r. kolejny rok podatkowy będzie trwał w okresie od dnia I października 2011 r. do dnia 30 września 2011 r. Zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych Spółka opłaca kwartalnie.

W dniu 16 sierpnia 2011 r. Spółka nabyła w B., gdzie znajduje się jej Oddział, lokal biurowy o powierzchni 116,00 m#178; oraz miejsce postojowe w garażu, przywoływany dalej jako lokal biurowy, wraz z prawem własności działek, na których jest pobudowany budynek, w którym znajduje się opisany powyżej lokal biurowy. Przedmiotowy lokal biurowy, po wykonaniu stosownych prac wykończeniowych oraz adaptacyjnych, będzie przyjęty do użytkowania nie później niż za 5-6 miesięcy. W Oddziale Spółki w B. jest prowadzona przez Stronę działalność w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg i ewidencji podatkowych oraz doradztwo podatkowe i taka też działalność będzie prowadzona przez Spółkę w nowym lokalu biurowym. Przedmiotowy lokal biurowy Strona nabyła od podatnika VAT czynnego za kwotę 615.000,00 zł brutto. Nabycie zostało udokumentowane fakturą VAT zaewidencjonowaną przez Spółkę w ewidencji prowadzonej dla celów podatku do towarów i usług za miesiąc sierpień 2011 r., a podatek naliczony w kwocie ponad 100.00,00 zł związany z nabyciem przedmiotowego lokalu biurowego został zwrócony przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w terminie 25 dni od daty złożenia deklaracji dla podatku od towarów i usług, na rachunek bankowy Spółki. Ogółem od podatku należnego za miesiąc sierpień 2011 r. Spółka odliczyła podatek naliczony związany z nabyciem lokalu biurowego w kwocie 115.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (w zakresie podatku od towarów i usług - oznaczone we wniosku nr 1 i nr 3):

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Strony, usługa w zakresie użyczenia nieodpłatnego samochodu osobowego wykorzystywanego przez stronę do celów służbowych oraz celów prywatnych nie zalicza się do usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.

Z uwagi na powyższe, nieodpłatne użyczenie przez Spółkę dla prezesa zarządu samochodu osobowego, który jest użytkowany przez wyżej wymienionego do celów służbowych oraz do celów prywatnych, od miesiąca września 2009 r. do dnia zakończenia lub też rozwiązania umowy użyczenia, nie jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług, ani też nie powinno być przez Stronę udokumentowane fakturą VAT zaewidencjonowaną przez Spółkę w ewidencji sprzedaży prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług za dany miesiąc rozliczeniowy.

Ad. 3

Przedmiotowy lokal biurowy nie będzie wykorzystywany przez Spółkę do uzyskiwania obrotu zwolnionego z podatku od towarów i usług z tytułu wynajmu lokali mieszkalnych na terenie W. na cele mieszkalne. Nadto, w przypadku Strony przez najbliższe kolejne 10 lat może wystąpić sytuacja, o której mowa w art. 90 ust. 10 pkt 1 u.p.t.u., tj. kwota podatku niepodlegająca odliczeniu w wyniku korekty jest mniejsza niż 500,00 zł Z uwagi na powyższe, na Spółce przez okres 10 (dziesięciu) kolejnych lat, w związku z nabyciem lokalu biurowego dla oddziału Spółki oraz odliczeniem od podatku należnego za miesiąc sierpień 2011 r. podatku naliczonego w kwocie 115.000,00 zł związanego z nabyciem wyżej wymienionego lokalu, nie będzie spoczywał obowiązek korekty podatku naliczonego zgodnie z zasadami określonymi w art. 90 ust. 2-10 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego - w zakresie objętym pytaniem nr 1 - uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. serii L Nr 347 str.1 z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 marca 2011 r., stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jako odpłatne świadczenie usług.

Z powyższego wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług we wskazanym wyżej stanie prawnym, muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie:

* brak związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,

* istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.

Przez usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać te usługi, których świadczenie odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Zatem w sytuacji użytkowania przez pracownika w celach prywatnych samochodu osobowego należącego do pracodawcy nie występuje związek pomiędzy użyczeniem, a prowadzoną działalnością pracodawcy. Użytkowanie samochodu do celów prywatnych odbywa się bowiem w interesie pracownika i jest związane z korzyściami osobistymi tego pracownika, a nie zaś z prowadzonym przez pracodawcę przedsiębiorstwem.

W celu zapewnienia pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, z dniem 1 kwietnia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), zmieniono cyt. wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, który od dnia 1 kwietnia 2011 r. otrzymał brzmienie:

"Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Wprowadzona od 1 kwietnia 2011 r. zmiana do art. 8 ust. 2 ustawy stanowi ściślejsze odwzorowanie definicji odpłatnego świadczenia usług zawartej w art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

Jednakże Rzeczpospolita Polska złożyła do Komisji Europejskiej wniosek o uzyskanie derogacji na stosowanie szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) oraz art. 168 Dyrektywy Rady 2006/112/WE w zakresie ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego od niektórych pojazdów samochodowych oraz braku konieczności rozliczania podatku od towarów i usług w przypadku wykorzystywania tych pojazdów do celów prywatnych. Projekt stosownej decyzji "derogacyjnej" Komisja Europejska przedstawiła 7 czerwca 2010 r.

W dniu 27 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję upoważniającą Rzeczpospolitą Polską do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (decyzja nr 2010/581/WE opublikowana w Dzienniku Urzędowym UE seria L nr 256, s. 24).

Zgodnie art. 3 ww. decyzji Rady, w ramach odstępstwa od art. 26 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rzeczpospolita Polska zostaje uprawniona do nietraktowania jako świadczenie usług za wynagrodzeniem prywatnego wykorzystania przez podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, pojazdu, do którego stosuje się ograniczenie, o którym mowa w art. 1 niniejszej decyzji.

Jak stanowi art. 1 powołanej decyzji Rady, w ramach odstępstwa od art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rzeczpospolita Polska zostaje niniejszym uprawniona do ograniczenia do 60% prawa do odliczenia podatku VAT należnego z tytułu zakupu, wewnątrzwspólnotowego nabycia, przewozu, wynajmu lub leasingu pojazdów silnikowych innych niż pojazdy osobowe, do maksymalnej kwoty 6.000 PLN. Ograniczenie to ma zastosowanie wyłącznie do pojazdów silnikowych, innych niż pojazdy osobowe o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg i dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W celu realizacji postanowień ww. decyzji Rady, w art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) ustawodawca krajowy wprowadził zapis, zgodnie z którym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy zmienionej w art. 1, w przypadku wykorzystywania przez podatnika samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Natomiast na podstawie art. 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 102, poz. 585), powołany wyżej przepis art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym otrzymał brzmienie: "Do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r., zgodnie z zapisem w ust. 8 pkt 1, wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia z wyjątkiem jednak m.in. cytowanego wyżej przepisu art. 6, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2011 r.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., na podstawie art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, zmienionego art. 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw, przepis art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma zastosowania w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

A zatem, od dnia 1 stycznia 2011 r. (do dnia 31 grudnia 2012 r.) czynność polegająca na wykorzystywaniu przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało w części prawo do doliczenia podatku naliczonego, nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług, w konsekwencji czego nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

We wniosku wskazano, że Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, rozliczającym się na zasadach ogólnych, zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. Spółka na podstawie umowy użyczenia sporządzonej w formie aktu notarialnego użyczyła od dnia 28 września 2009 r. prezesowi zarządu Spółki samochód osobowy, na czas określony do dnia 27 września 2012 r., którego to samochodu Spółka jest właścicielem. Do dnia 30 kwietnia 2011 r. prezes zarządu był zatrudniony w Spółce na umowę o pracę, a od dnia 0I.05.2011 r. jest zatrudniony na umowę zlecenia. Umowa użyczenia zezwala na używanie tego samochodu dla celów służbowych, a w razie konieczności także do celów prywatnych prezesa, pod warunkiem, iż ponosi osobiście koszty jego eksploatacji. W nadesłanym w dniu 5 stycznia 2012 r. uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, że przedmiotowy samochód osobowy nabyła w dniu 22 września 2005 r. oraz że przy jego nabyciu odliczyła za miesiąc wrzesień 2005 r. od podatku należnego podatek naliczony związany z tym nabyciem w kwocie 6.000,00 zł na zasadach określonych w art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Wnioskodawca jest zdania, że nieodpłatne użyczenie prezesowi samochodu osobowego do celów prywatnych, od miesiąca września 2009 r. do dnia zakończenia lub też rozwiązania umowy użyczenia, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług

W przedmiotowej sprawie - jak wskazał Wnioskodawca - z samochodu służbowego korzysta prezes zarządu Spółki m.in. do celów prywatnych, czyli ww. pojazd jest wykorzystywany również na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Ponadto, przy nabyciu tego samochodu Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonym zakresie (60% kwoty podatku naliczonego określonego w fakturze, nie więcej niż 6.000 zł).

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że udostępnianie pracownikowi przez Spółkę przedmiotowego samochodu służbowego do celów prywatnych, w stanie prawnym obowiązującym w od dnia 1 stycznia 2011 r., na podstawie art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, do dnia 31 grudnia 2012 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast w przedstawionym powyżej stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., a także po dniu 31 grudnia 2012 r., nieodpłatne udostępnienie przez Spółkę pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z uwagi na spełnienie przesłanek uznania tej czynności za odpłatne świadczenie usług, wynikających z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, tj. świadczenie usługi na cele osobiste pracownika, niezwiązane z działalnością Spółki, w sytuacji, gdy Spółce przysługiwało w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu pojazdu będącego przedmiotem tego świadczenia.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie (objętym pytaniem nr 1 wniosku) całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie informuje się, że w przedmiocie udzielenia odpowiedzi na pozostałe pytania Wnioskodawcy dotyczące podatku od towarów i usług (pytanie nr 3) oraz podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 2) wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz - w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.