IPPP3/443-1300/10-5/LK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. Z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2010 r. (data wpływu 31 grudnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 marca 2011 r. (data wpływu 2 marca 2011 r.) na wezwanie z dnia 16 lutego 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie danych, które powinna zawierać faktura VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie danych, które powinna zawierać faktura VAT.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 marca 2011 r. (data wpływu 2 marca 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP3/443-1300/10-2/LK z dnia 16 lutego 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa oraz sprzedaje pojazdy samochodowe. Spółka posiada siedzibę poza granicami Polski W roku 2010 r. Spółka przejęła (w ramach fuzji transgranicznej) polską firmę działającą przed przejęciem jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która w wyniku powyższego stała się oddziałem Spółki (dalej; "Oddział").

Z racji, iż Spółka za pośrednictwem Oddziału prowadzi na terenie Polski działalność gospodarczą w zakresie handlu pojazdami samochodowymi, Spółka wystąpiła do właściwego organu podatkowego z wnioskiem o nadanie numeru NIP oraz złożyła wniosek o rejestrację Spółki jako czynnego podatnika podatku VAT. W konsekwencji Spółka uzyskała numer NIP oraz została zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. We wniosku VAT-R Spółka wskazała jako adres siedziby Spółki, adres zagraniczny, w którym ma siedzibę Spółka, a nie adres Oddziału.

W chwili obecnej Spółka za pośrednictwem zarejestrowanego w Polsce Oddziału otrzymuje oraz sama wystawia faktury VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w fakturach VAT dokumentujących sprzedaż dokonywaną przez Spółkę oraz zakup na terytorium Polski, tj. zarówno w fakturach VAT wystawianych za pośrednictwem Oddziału, jak i fakturach VAT otrzymywanych od kontrahentów, należy podawać adres Spółki, czy też adres Oddziału?

Zdaniem Wnioskodawcy, faktury VAT wystawiane za pośrednictwem Oddziału powinny w polu wystawca" wskazywać adres Spółki. Analogicznie, faktury VAT wystawianie przez kontrahentów na rzecz Oddziału, powinny zawierać adres Spółki, jako nabywcy. W opinii Spółki wskazanie w fakturze VAT wystawionej na rzecz Oddziału wyłącznie adresu Oddziału jest postępowaniem nieprawidłowym.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT "podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą, w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku. Podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...)". Szczegółowe warunki wystawiania faktur zostały zawarte w Rozporządzeniu. Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 ww. aktu "faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej imiona i nazwiska lub nazwy, bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy".

Ani ustawa, ani rozporządzenie nie wskazują jednakże w sposób jednoznaczny, czy faktury dokumentujące czynności dotyczące Oddziału Spółki powinny wskazywać adres Oddziału, czy też adres siedziby Spółki. W celu dokonania prawidłowej oceny przedstawionego stanu faktycznego należy odwołać się do definicji oddziału, zawartej w art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z roku 2007, Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.). Na mocy ww. przepisu oddział oznacza wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności".

Powyższe oznacza, iż Oddział nie jest odrębnym podmiotem prawa, ale jedynie wyodrębnioną częścią działalności gospodarczej przedsiębiorcy. Na gruncie podatku VAT jedność podmiotową przedsiębiorcy i oddziału potwierdza art. 160 ust. 3 ustawy o VAT, którego konsekwencją było wstąpienie z dniem 1 maja 2004 r. przedsiębiorców w obowiązki oddziałów i odebranie tym ostatnim podmiotowości w podatku VAT.

Konkludując, Spółka prowadzi działalność gospodarczą w Polsce za pośrednictwem Oddziału, który nie stanowi odrębnego podatnika VAT. Podatnikiem na gruncie podatku VAT jest bowiem Spółka. W związku z powyższym faktury VAT wystawiane na Spółkę w związku z funkcjonowaniem w Polsce Oddziału Spółki oraz faktury przez Spółkę za pośrednictwem Oddziału powinny wskazywać zagraniczny adres Spółki.

Analogiczne stanowisko przyjmują organy podatkowe w interpretacjach podatkowych, m.in.:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w decyzji z dnia 1 września 2009 r., znak ILPPI/443-672/09-3/BD;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w decyzji z dnia 2 lutego 2010 r., znak ITPP2/443-949a/09/AF;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w decyzji z dnia 1 czerwca 2010 r., znak ILPP2/443-521/10-2/AK.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w decyzji z dnia 1 września 2009 r., znak ILPPI/443-672/09-3/BD stwierdził, iż: jednostka macierzysta i utworzony przez nią oddział są traktowane jako ten sam podmiot i jeden podatnik podatku od towarów i usług. Oddział jako wyodrębniona organizacyjnie część działalności przedsiębiorstwa zagranicznego nie posiada odrębnej osobowości prawnej. Podmiotowość prawną ma jedynie firma zagraniczna. Oznacza to, że oddział prowadzący działalność na terenie Polski oraz zagraniczny przedsiębiorca są jako ten sam podmiot - przedsiębiorcą zagranicznym. Zatem rejestracja oddziału dla celów VAT jest równoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego, jako podatnika VAT."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie zaś do art. 106 ust. 1 i ust. 2 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Na podstawie powyższej delegacji, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Zatem z treści § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia wynika jednoznacznie, iż faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy.

Kwestię funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.). Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy, przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Z kolei oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Ponadto, zgodnie z art. 86 ww. ustawy, oddział może prowadzić działalność wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego. W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada on możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Potwierdza to również regulacja zawarta w art. 88 zdanie pierwsze ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którą przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej, należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią, nie stanowi zatem odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Przedsiębiorstwo zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonuje rejestracji odrębnego podatnika lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. W związku z powyższym mimo, iż na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału.

Z powyższej ustawy - art. 90 pkt 1 - wynika również, iż przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów "oddział w Polsce".

Ponadto, zgodnie z art. 38 pkt 14 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 168, poz. 1186 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o KRS, w dziale 1 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się następujące dane - w przypadku oddziałów przedsiębiorców zagranicznych działających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

Na podstawie delegacji ustawowej, wynikającej z art. 19 ust. 6 ustawy o KRS, Minister Sprawiedliwości określił w rozporządzeniu z dnia 21 grudnia 2000 r. w sprawie określenia wzorów urzędowych formularzy wniosków o wpis do Krajowego Rejestru Sądowego oraz sposobu i miejsca ich udostępniania (Dz. U. Nr 118, poz. 1247 z późn. zm.), w § 1 pkt 10 wzór urzędowy formularza wniosku o rejestrację podmiotu w rejestrze przedsiębiorców - oddziału przedsiębiorcy zagranicznego, głównego oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń, oznaczony symbolem KRS-W10, stanowiący załącznik nr 10 do rozporządzenia. W formularzu tym podmiot podaje m.in. siedzibę i adres oddziału na terenie Polski, dla celów wpisu do rejestru.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn.: z 2004 r. Dz. U. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o NIP, ustawa ta określa zasady ewidencji podatników, płatników podatków, a także płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zasady i tryb nadawania numerów identyfikacji podatkowej oraz zasady posługiwania się tymi numerami.

Stosownie do art. 5 ust. 1 oraz ust. 3 ustawy o NIP, podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw. Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o NIP, podatnicy mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do właściwego naczelnika urzędu skarbowego określonego w art. 4.

W przypadku podatników podatku od towarów i usług aktualizacja winna być zgłoszona nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Na mocy art. 5 ust. 5 ustawy o NIP, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, określił wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych.

Zgodnie § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 września 2009 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych (Dz. U. Nr 161, poz. 1282 z późn. zm.), określa się wzory formularzy zgłoszenia identyfikacyjnego osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-2), stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia. W formularzu tym podatnik winien podać również adres siedziby oddziału.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa oraz sprzedaje pojazdy samochodowe. Spółka posiada siedzibę poza granicami Polski. Spółka za pośrednictwem Oddziału prowadzi na terenie Polski działalność gospodarczą w zakresie handlu pojazdami samochodowymi, Spółka wystąpiła do właściwego organu podatkowego z wnioskiem o nadanie numeru NIP oraz złożyła wniosek o rejestrację Spółki jako czynnego podatnika podatku VAT. W konsekwencji Spółka uzyskała numer NIP oraz została zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. We wniosku VAT-R Spółka wskazała jako adres siedziby Spółki, adres zagraniczny, w którym ma siedzibę Spółka, a nie adres Oddziału. W chwili obecnej Spółka za pośrednictwem zarejestrowanego w Polsce Oddziału otrzymuje oraz sama wystawia faktury VAT. Wątpliwość Spółki budzi sposób dokumentowania dokonywanej sprzedaży jak i zakupów na fakturach VAT dokonywanych za pośrednictwem Oddziału, tj. jaki adres należy wskazać na fakturze VAT czy winien to być adres Spółki z siedzibą za granicą czy też adres Oddziału?

Wobec powyższego, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy adres oddziału podmiotu zagranicznego został wykazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym i jest znany organowi podatkowemu, to posługiwanie się adresem Oddziału, w sytuacji gdy bierze on udział w dokumentowanych fakturami VAT transakcjach jest prawidłowe i jednocześnie zidentyfikuje Wnioskodawcę jako stronę transakcji.

Odnosząc się do interpretacji wskazanych we wniosku zauważyć należy, że rozstrzygnięcie zawarte w interpretacji Nr ILPPI/443-672/09-3/BD dotyczyło rejestracji wnioskodawcy zagranicznego oraz utworzonego przez niego oddziału w Polsce. Rozstrzygnięcie o numerze ITPP2/443-949a/09/AF dotyczyło nazwy używanej przez polskiego przedsiębiorcę będącego osobą fizyczną. Jedynie interpretacja Nr ILPP2/443-521/10-2/AK traktuje o adresach wskazanych na fakturze VAT, jednakże podmiot będący wnioskodawcą posiada siedzibę w Polsce, a nie jak w analizowanym przypadku, poza granicami kraju.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że wskazanie na fakturze VAT wystawionej na rzecz Oddziału wyłącznie adresu Oddziału jest postępowaniem nieprawidłowym należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.