IPPP3/443-1277/10-4/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2010 r. (data wpływu 28 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej-jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wojewoda decyzją z 1996 r. stwierdził nabycie - z mocy prawa w trybie przepisów ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - prawa użytkowania wieczystego działek gruntu i własności budynków i budowli stanowiących odrębne nieruchomości na rzecz przedsiębiorstwa państwowego P. z siedzibą w P. Następnie w 2000 r. przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą P. w P. zostało sprywatyzowane na podstawie zarządzenia Wojewody.

Aktem notarialnym z 2000 r. Skarb Państwa, na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 3, art. 51 ust. 1 i art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 1998 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, oddał ww. przedsiębiorstwo państwowe w rozumieniu art. 55¹ k.c. do odpłatnego korzystania i pobierania pożytków spółce działającej pod firmą P. z siedzibą w P. Przy czym w paragrafie 15 ww. umowy zastrzeżono, że na wniosek P. własność składników ww. przedsiębiorstwa państwowego może być przeniesiona na Spółkę, o ile ta wywiąże się ze zobowiązań finansowych wynikających z ww. umowy. P. spełniła powyższy warunek, toteż aktem notarialnym z 2008 r. Skarb Państwa przeniósł na ww. Spółkę prawo własności przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c., obejmującego mienie sprywatyzowanego P. w P.

W międzyczasie w 2007 r. spółka pod firmą P. podpisała z Kontrahentem umowę przedwstępną sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości (która to nieruchomość wchodziła w skład ww. przedsiębiorstwa państwowego), pod warunkiem, że P. nabędzie przedsiębiorstwo państwowe - co ziściło się w 2008 r. Następnie Kontrahent w 2008 r. wytoczył powództwo przeciwko P. o nakazanie złożenia oświadczenia woli o sprzedaży na rzecz Kontrahenta prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z prawem własności posadowionych na niej budynków i budowli za kwotę 925.000,00 zł, płatną w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku. Sąd Okręgowy uwzględnił powództwo i wyrokiem z 2009 r. orzekł zgodnie z żądaniem pozwu. P. wniosła od powyższego wyroku apelację, jednakże Sąd Apelacyjny Wydział Cywilny wyrokiem z 2010 r. oddalił apelację. Wyrok Sądu Okręgowego Wydziału Gospodarczego z 2009 r. oraz wyrok Sądu Apelacyjnego Wydziału Cywilnego z 2010 r. stały się prawomocne z dniem 10 lutego 2010 r. Zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego Wydziału Gospodarczego z 2009 r., punktem 1, P. sprzedaje na rzecz Kontrahenta prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wraz prawem własności posadowionych na niej budynków i budowli. W dniu 30 czerwca 2010 r. aktem notarialnym Kontrahent złożył oświadczenie woli o przyjęciu ww. warunków nabycia użytkowania wieczystego określonych przez Sąd.

Wnioskodawca wskazał, iż przy nabyciu ww. prawa użytkowania wieczystego nieruchomości nie przysługiwało P. prawo do odliczenia podatku naliczonego i Spółka ta nie ponosiła żadnych nakładów inwestycyjnych dotyczących przedmiotowych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wyżej opisana czynność sprzedaży na rzecz Kontrahenta prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z prawem własności posadowionych na niej budynków i budowli, na skutek wyroku Sądu Okręgowego Wydziału Gospodarczego z dnia 22 kwietnia 2009 r., prawomocnego z dniem 10 lutego 2010 r. (jako oświadczenia woli sprzedającego) oraz aktu notarialnego z dnia 30 czerwca 2010 r. (jako oświadczenia woli kupującego), jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Transakcja umowy sprzedaży przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c. z dnia 19 marca 2008 r. pomiędzy Skarbem Państwa a P., w tym prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z prawem własności budowli i budynków jako składników nabytego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym przedmiotowa nieruchomość nie została przed dniem 30 czerwca 2010 r., tj. przed dniem zawarcia umowy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości na rzecz Kontrahenta, po raz pierwszy zasiedlona, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Dlatego też sprzedaż użytkowania wieczystego nieruchomości korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Bowiem przy nabyciu ww. użytkowania wieczystego nieruchomości nie przysługiwało P. prawo do odliczenia podatku naliczonego i Spółka ta nie ponosiła żadnych nakładów inwestycyjnych dotyczących przedmiotowych nieruchomości.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, stosownie do którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów.

Kwestię zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkami i budowlami rozstrzygają przepisy § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w myśl których zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku. Powyższe oznacza, iż w przypadku, gdy dostawa budynków i budowli korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym obiekty te są posadowione.

Z przedstawionego powyżej stanu faktycznego wynika, że przedmiotowa nieruchomość została nabyta w 2008 r. i zbycie jej nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Na przedmiotową nieruchomość spółka P. nie ponosiła żadnych nakładów inwestycyjnych. Zatem zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego ww. budowlami będzie zwolnione od podatku od towarów i usług, na podstawie § 12 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również m.in. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tych praw.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na mocy cyt. art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga cyt. wyżej przepis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Ponadto, na mocy § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Co do zasady stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach wykonywania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Dana nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przez nabywcę wydana do użytkowania.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Ponadto, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Jak stanowi przepis art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analiza powyższych przepisów wskazuje, iż dostawa nieruchomości, co do zasady, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje wówczas, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, tj. P., na podstawie aktu notarialnego z 2008 r. nabył od Skarbu Państwa P. przedsiębiorstwo państwowe (stanowiące przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55#185; k.c.), obejmując prawem własności całe mienie tego przedsiębiorstwa, w tym również prawo użytkowania wieczystego nieruchomości (działek gruntu) wraz z prawem własności posadowionych na niej budynków i budowli. Transakcja ta, jak wskazał Wnioskodawca, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do opisanej nieruchomości, ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, Spółka nie ponosiła żadnych nakładów inwestycyjnych dotyczących przedmiotowej nieruchomości.

Na podstawie aktu notarialnego z 2010 r. Spółka sprzedała ww. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z prawem własności posadowionych na niej budynków i budowli na rzecz Kontrahenta.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opierając się na informacjach przedstawionych przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych budynków i budowli (w ramach opisanej transakcji pomiędzy Spółką a Kontrahentem) dokonana została w ramach pierwszego zasiedlenia. Z wniosku nie wynika bowiem, aby do tego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, doszło przed dokonaniem tej dostawy. Zatem nie została spełniona przesłanka do zastosowania w niniejszej sprawie zwolnienia od podatku wynikającego z powołanego art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Jednakże, z uwagi na fakt, że Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do opisanych nieruchomości oraz nie poniesiono w stosunku do nich żadnych nakładów inwestycyjnych, należy stwierdzić, iż zostały w tym wypadku spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy.

Ponadto, zgodnie z cytowanym wcześniej § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnione od podatku jest zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Reasumując, dokonana przez Spółkę sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działek gruntu wraz z prawem własności posadowionych na nich budynków i budowli podlega zwolnieniu od podatku VAT, na podstawie § 12 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, z uwzględnieniem terminu złożenia wniosku, tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.