IPPP3/443-1244/11-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 13 września 2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 18 października 2011 r. (data wpływu 21 października 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 11 października 2011 r. sygn. IPPP3/443-1244/11-2/MK o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat dodatkowych ponoszonych w związku z umowa leasingu - jest prawidłowe.

W dniu 13 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat dodatkowych ponoszonych w związku z umowa leasingu.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 października 2011 r. (data wpływu 21 października 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP3/443-11244/11-2/MK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej "Spółka") prowadzi działalność leasingową. W ramach prowadzonej działalności Spółka, działając jako finansujący, zawiera umowy leasingu z Korzystającymi. Przedmiotami umów są środki trwałe z wyłączeniem nieruchomości.W przypadku gdy Korzystający nie regulują na czas należności wynikających z umowy leasingu, Spółka obciąża Korzystających dodatkowymi opłatami wynikającymi z Tabeli Opłat i Prowizji.

Są to następujące rodzaje opłat:

Tabela Opłat i Prowizji jest opublikowana na stronie internetowej. W umowie leasingu zawarte jest odwołanie do ww. Tabeli Opłat i Prowizji ze wskazaniem dokładnego adresu strony internetowej.Wskazane we wniosku dodatkowe opłaty wynikające z Tabeli Opłat i Prowizji są opłatami o charakterze manipulacyjnym wynikającym z umowy leasingu.Powrót do umowy nie jest wykluczony przez pierwotną umowę leasingu.W przypadku rozwiązania umowy leasingu korzystający może powrócić do umowy pod warunkiem zapłaty wszystkich zaległości dotyczących umowy. W takim przypadku Finansujący i Korzystający podpisują Porozumienie o powrocie do umowy leasingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w myśl ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej "Ustawa o VAT"), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają kwoty, które Spółka otrzymuje od Korzystających tytułem;

Zdaniem Wnioskodawcy, Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również;

Z powyższej definicji wynika, że usługę w rozumieniu ustawy o VAT stanowi każde świadczenie nie będące dostawą towarów.Jednakże "świadczenie" należy rozumieć jako działanie przynoszące drugiej stronie (beneficjentowi) korzyści. Aby transakcję można było uznać za świadczenie usług, wymagane jest istnienie zidentyfikowanego odbiorcy świadczenia (konsumenta), rozumianego jako podmiot, który uzyskuje określoną korzyść z tytułu wykonania danego świadczenia. Ponadto stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.Powyższe stanowisko jest zgodne z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. I FSK 94/06 z dnia 6 lutego 2007 r.).

W sytuacji gdy dłużnik zwraca kwotę kosztów wezwań do zapłaty, kosztów windykacji, kosztów wyceny przedmiotu leasingu oraz kosztów powrotu do umowy, taki zwrot nie ma charakteru opłaty za świadczoną usługę. W takim przypadku nie jest realizowana zasadnicza przesłanka - Korzystający w zamian za przedmiotową kwotę nie otrzymują świadczenia wzajemnego. Wyżej wymienione opłaty są należnością wynikającą z zaniedbań Korzystających w terminowym uiszczeniu płatności wynikających z umowy leasingu. Kwoty te nie są ekwiwalentem za działanie przynoszące korzyść Korzystającemu. W związku z powyższym w wyżej opisanej sytuacji nie występuje beneficjent.

Potwierdzeniem takiego stanowiska jest przykładowo interpretacja indywidualna wydana przed Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygnatura IPPP1-443-1317/09-2/PR) oraz interpretacja wydana przez Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie (sygnatura 1472/RPP1/443-613/05/AM).

Zdaniem Spółki kwoty, które Spółka otrzymuje z tytułu:

nie mieszczą się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym przedmiotowe należności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów". Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, iż w przepisach powołanej ustawy określeniem "usług" objęto obszerny krąg czynności obejmujący swoim zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń nie ujętych w tych klasyfikacjach.

Przy definiowaniu "świadczenia" należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego. W myśl art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) lub na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji).

Co do zasady każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu lub na zaniechaniu stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy podkreślić, iż czynność podlega opodatkowaniu, gdy dokonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego tej płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Odszkodowanie jest pojęciem niezdefiniowanym w ustawie o podatku od towarów i usług. Natomiast w świetle uregulowań zawartych w Kodeksie cywilnym jest ono zapłatą za wyrządzone szkody, poniesione przez kogoś straty. Z przepisów Kodeksu cywilnego (art. 361 k.c.) wynika, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikała szkoda. Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność leasingową. W ramach prowadzonej działalności Spółka, działając jako finansujący, zawiera umowy leasingu z Korzystającymi. Przedmiotami umów są środki trwałe z wyłączeniem nieruchomości.

W przypadku gdy Korzystający nie regulują na czas należności wynikających z umowy leasingu, Spółka obciąża Korzystających dodatkowymi opłatami wynikającymi z Tabeli Opłat i Prowizji.

Są to następujące rodzaje opłat:

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż opłaty o charakterze karnym nie powinny być traktowane jako wynagrodzenie za usługę finansową. Zapłata ich stanowi swoistą konsekwencję zachowania się leasingobiorcy, niezgodną z zawartą umową, czyli nieterminowe płatności. Opłaty o charakterze karnym nie są częścią kwoty należnej z tytułu dostawy towarów, czy świadczenia usług, ani też nie mają wpływu na cenę dostarczanych towarów bądź świadczonych usług, w związku z czym nie można uznać, że stanowią obrót. Fakt, iż w umowie zawarte są stosowne klauzule dotyczące ww. opłat nie oznacza obligatoryjnego podwyższenia wynagrodzenia z tytułu dostawy towaru lub świadczenia usługi. Są one naliczane tylko w sytuacjach, gdy kontrahent nie wywiązuje się z postanowień zawartych w umowie, natomiast nie stanowią wynagrodzenia za dostawę towaru ani też świadczenie usługi. Leasingodawca domagając się zapłaty opłat karnych, nie realizuje usługi finansowej. Domaga się tylko pewnego rodzaju rekompensaty, wynikającej z faktu opóźnienia nabywcy w dokonywaniu płatności, której termin już minął. Kwalifikacja opłat jako wynagrodzenia za usługę finansową możliwa jest wyłącznie - w określonych okolicznościach - w przypadku uzgodnionych odsetek za odroczenie płatności.

Opłaty karne nie należą do katalogu czynności podlegających opodatkowaniu. W szczególności nie stanowią odpłatności za świadczenie usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Powyższe płatności mają wyłącznie charakter rekompensaty za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania, zaś podmiot dokonujący płatności nie uzyskuje jakiegokolwiek świadczenia ekwiwalentnego do tej płatności. Ze względu zatem na swój charakter zbliżony do kary umownej, wskazane opłaty nie podlegają opodatkowaniu podatkiem.

W rozpatrywanym przypadku nie mamy więc do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczenie w zamian za wynagrodzenie, gdyż otrzymanie przez Spółkę opłaty manipulacyjne nie wiążą się z żadnym świadczeniem na rzecz Kontrahenta. Zapłata określonej kwoty pieniężnej wynika z konieczności wynagrodzenia straty wynikłej konieczności dochodzenia roszczeń.

Na podstawie zaistniałych okoliczności oraz powołanych przepisów należy stwierdzić, że pobierane przez Wnioskodawcę opłaty za zwrot kosztów wezwań do zapłaty, zwrot kosztów windykacji, zwrot kosztów wyceny przedmiotu leasingu, za powrót do umowy nie stanowi odpłatności za czynność określoną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.