IPPP3/443-1205/11-2/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług konsultanta dla podmiotu z siedzibą w Niemczech - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług konsultanta dla podmiotu z siedzibą w Niemczech.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (zwana dalej Spółka) w dniu 04.10.2010 zawarła umowę z firmą C. siedzibą w B., Niemcy, identyfikującą się numerem NIP DE XXX (zwana dalej Zamawiającym), który został potwierdzony w internetowym systemie VIES jako aktywny. Przedmiotem umowy jest pełnienie przez Spółkę usług konsultanta:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze zmianą brzmienia art. 28b ust. 1 od dnia 1 lipca 2011 Spółka powinna uznać miejsce opodatkowania usługi jako siedzibę Zamawiającego tj. Niemcy, a co za tym idzie wystawiać faktury VAT bez podatku, a obowiązek rozliczenia podatku przenieść na Zamawiającego.

Zdaniem Wnioskodawcy, miejscem świadczenia usług przez Spółkę jest miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę a więc Niemcy, zgodnie z nowym brzmieniem art. 28b ustawy z dnia 11.03.2004 o podatku od towarów i usług oraz w powiązaniu z art. 10 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego RADY (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Usługa świadczona przez Spółkę nie spełnia wymogów usługi związanej z nieruchomościami z art. 28e ustawy z dnia 11.03.2004 o podatku od towarów i usług. Oznacza to że faktury VAT wystawiane przez Spółkę począwszy od 1 lipca 2011 powinny być wystawiane bez podatku a obowiązek rozliczenia podatku spoczywa na Zamawiającym tj. usługobiorcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W celu określenia, czy konkretne usługi, podlegają opodatkowaniu w Polsce, należy ustalić miejsce świadczenia tych usług. Reguła generalna wyrażona w art. 28b ust. 1 ustawy określa, że miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n. Jednocześnie należy dodać, że art. 28b ust. 1 ustawy, do 1 lipca 2011 r. brzmiał: "Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n."

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami. I tak zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia, stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Również Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę z firmą C. z siedzibą na terenie Niemiec, której przedmiotem było pełnienie przez Wnioskodawcę usług konsultanta w przetargach prowadzonych przez Zamawiającego oraz przy opracowaniu części ekonomiczno-finansowej Studium Wykonalności przedsięwzięcia jakim jest: "Zbiornik przeciwpowodziowy...". Od grudnia 2009 r. kontrahent Wnioskodawcy był zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT czynny, jednocześnie posługiwał się niemieckim numerem identyfikacji podatkowej, który został potwierdzony w systemie VIES jako aktywny. Faktury, zgodnie z ustaleniami, Wnioskodawca wystawiał dla swojego kontrahenta z polskim podatkiem VAT i posługując się polskim numer VAT niemieckiego kontrahenta.

W związku ze zmianą ustawy od 1 lipca 2011 r., Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy prawidłowym będzie określenie miejsca opodatkowania usług świadczonych dla kontrahenta jako miejsca jego siedziby, tj. terytorium Niemiec. Na wstępie, należy wskazać, że nowe przepisy ustawy, dotyczące określania miejsca świadczenia usług, obowiązują od dnia 1 stycznia 2010 r. Ich wprowadzenie do ustawy, jest następstwem zmian w przepisach wspólnotowych. W 2008 r. została uchwalona Dyrektywa Rady 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r. zmieniająca dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do miejsca świadczenia usług (Dz. U. UE L , Nr 44, s. 11). Termin implementacji większości tych przepisów w państwach członkowskich został wyznaczony na dzień 1 stycznia 2010 r.

Z kolei od dnia 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L, Nr 77, s. 1), które regulują m.in. zasady ustalania i weryfikacji statusu usługobiorcy. I tak, w art. 10 ust. 1 rozporządzenia, przywołanym przez Wnioskodawcę stwierdza się, że na użytek stosowania art. 44 i 45 dyrektywy 2006/112/WE "miejscem siedziby działalności gospodarczej podatnika" jest miejsce, w którym wykonywane są funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa. Jednak biorąc pod uwagę charakter usługi świadczonej przez Wnioskodawcę, przepis ten nie będzie miał zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Jak podaje w stanie faktycznym Wnioskodawca, świadczy usługi konsultanta przy przetargach prowadzonych przez swojego usługodawcę w obszarze zamówień publicznych, Warunków Umowy "FIDIC" i procedur Banku Światowego oraz przy opracowaniu części ekonomiczno-finansowej Studium Wykonalności przedsięwzięcia "Zbiornik przeciwpowodziowy...". Jak wskazano powyżej, katalog usług wymienionych w art. 28e ustawy należy rozumieć szeroko. Usługi, które wypełniają dyspozycje tego przepisu mają być związane z nieruchomością, której lokalizacja jest dokładnie określona. Innymi słowy, działania podejmowane w ramach takich usług muszą ostatecznie skupiać się na konkretnej nieruchomości.

Istota świadczenia Wnioskodawcy na rzecz Zamawiającego sprowadza się do działań, efektem których będzie konkretne przedsięwzięcie, dokładnie zlokalizowane na terenie Polski. Biorąc pod uwagę powyższe, nie można się zgodzić z Wnioskodawcą, iż świadczone przez niego usługi nie są usługami związanymi z nieruchomością. oraz, że dopiero zmiany ustawy, obowiązujące od 1 lipca 2011 r. miały wpływ na poprawność określenia miejsca świadczenia przedmiotowej usługi konsultanta.

Reasumując, należy stwierdzić, że Wnioskodawca winien nadal określać miejsce świadczenia dla swojej usługi na podstawie art. 28e ustawy, tj. jako usługi związanej z nieruchomością, w konsekwencji czego na fakturach wystawianych dla Zamawiającego powinien wystąpić polski podatek VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.