IPPP3/443-1202/10-2/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2010 r. (data wpływu 10 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą i czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem jego działalności jest sprzedaż detaliczna w niewyspecjalizowanych sklepach- PKD 2007 5212Z, oraz wynajem nieruchomości na własny rachunek- PKD 7020Z. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, żona nie prowadzi działalności gospodarczej. Jest właścicielem budynku mieszkalno-handlowego, wybudowanego przez małżonków w części na cele mieszkalne, a w części na prowadzenie działalności gospodarczej. Budowa części usługowej sfinansowana została z kredytu zaciągniętego w BANKU na działalność gospodarczą, natomiast część mieszkalną sfinansowano z osobistego kredytu hipotecznego oraz środków własnych pochodzących min. ze sprzedaży domu w którym Podatnik wraz z małżonką mieszkał. Po sprzedaży domu dn. 31 marca 2006 r. zamieszkał wraz z rodziną w lokalu mieszkalnym. W wyniku problemów ze spłatą kredytów i innych zobowiązań Wnioskodawca wydzielił z części mieszkalnej 4 lokale mieszkalne z przeznaczeniem na sprzedaż. W lokalach tych nie prowadzona była działalność gospodarcza, ani nie były one przedmiotem najmu. Działalność gospodarcza prowadzona była wyłącznie w części handlowo-usługowej budynku. Po sprzedaży ww. lokalu właściwy Urząd Skarbowy stanął na stanowisku, iż od tej transakcji należy uiścić podatek VAT oraz zgłosić współmałżonkę jako podatnika podatku VAT na druku VAT-R na moment powstania obowiązku podatkowego. Od wartości uzyskanej ze sprzedaży mieszkań Wnioskodawca wraz z małżonką odliczyli i odprowadzili należny podatek w łącznej kwocie 31 138 zł. Wnioskodawca dodaje, że od materiałów i usług zakupionych i przeznaczonych na budowę budynku, VAT odliczony był tylko w części przypadającej na powierzchnię handlowo-usługową. Dla potrzeb podatku VAT został ustalony wskaźnik procentowy części mieszkaniowej i części handlowej do całości budynku (na podstawie dokumentacji technicznej) i wynosi odpowiednio: 60% część mieszkalna, 40% część handlowo-usługowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy słusznie odprowadzony został podatek od ww. transakcji.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność winna być zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT. Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług w kraju. Towarami w myśl ustawy o VAT są min: budynki, budowle i ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu towarów i usług. Natomiast podatnicy to osoby fizyczne i prawne wykonujące działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców nawet wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania ich w sposób częstotliwy. "Częstotliwy" - należy przez to rozumieć chęć i wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonania określonych czynności. Wnioskodawca nie dokonywał zakupu nieruchomości w celu jej dalszej odsprzedaży. Nie prowadził nigdy działalności deweloperskiej czy handlu nieruchomościami. Wobec powyższego, że dokonana w przyszłości transakcja nie będzie miała charakteru działalności handlowej w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca uważa, że czynność winna być zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług nieruchomości spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jeżeli jest realizowana przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonywana przez podatnika.

Treść art. 15 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, stosownie do zapisu ust. 2 wyżej wymienionego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usług także wtedy, gdy czynność taka dokonywana jest przez niego jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, produkcji, świadczenia usługi tj. obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności. W przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony musi być już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Na gruncie powyższego unormowania, dla przypisania danemu podmiotowi statusu podatnika podatku od towarów i usług, tj. działania w charakterze handlowca, nie jest wystarczające ustalenie i ocena okoliczności związanych z samą sprzedażą, lecz konieczne jest również ustalenie i ocena okoliczności towarzyszących nabyciu towarów, a zwłaszcza, czy zostały one nabyte w celu ich odsprzedaży, a czy też na potrzeby własne.

Aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego udziału we współwłasności nieruchomości, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą i czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem jego działalności jest sprzedaż detaliczna w niewyspecjalizowanych sklepach- PKD 2007 5212Z, oraz wynajem nieruchomości na własny rachunek. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, żona nie prowadzi działalności gospodarczej. Jest właścicielem budynku mieszkalno-handlowego, wybudowanego przez małżonków w części na cele mieszkalne, a w części na prowadzenie działalności gospodarczej. Część usługowa budynku został sfinansowana z kredytu na działalność gospodarczą, natomiast część mieszkalna budynku została sfinansowana z osobistego kredytu hipotecznego i ze środków własnych pochodzących m.in. ze sprzedaży w 2006 r. domu, w którym mieszkał uprzednio Wnioskodawca. W wydzielonych lokalach nigdy nie była prowadzona działalność gospodarcza i nie były one też przedmiotem najmu. Wnioskodawca z powodu trudnej sytuacji materialnej wydzielił z części budynku przeznaczonej na przyszłe potrzeby mieszkaniowe cztery lokale mieszkalne. Z faktur dokumentujących zakupów materiałów i usług związanych z budową części mieszkalnej budynku nie był odliczany podatek naliczony VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawca zbywając lokale mieszkalne wydzielone z części mieszkalnej przeznaczonej na cele osobiste Wnioskodawcy korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Zatem w świetle cytowanych wyżej przepisów art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy w odniesieniu do transakcji sprzedaży lokali będących przedmiotem wniosku.

W związku z powyższym w tak opisanym stanem faktycznym zbycie lokali mieszkalnych nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i w zakresie tej transakcji Wnioskodawca nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT.

W związku z tym, że Wnioskodawca uważa, że transakcja winna być zwolniona z opodatkowania, stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.