IPPP3/443-119/12-4/LK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2012 r. (data wpływu 30 stycznia 2012 r.) uzupełnionym w dniu 3 kwietnia 2012 r. (data wpływu 4 kwietnia 2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 27 marca 2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 30 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

* jest prawidłowe - w zakresie opodatkowania transakcji nabycia oraz dostawy towarów, stawki podatku oraz posiadania odpowiednich dokumentów dla przedmiotowych transakcji,

* jest nieprawidłowe - w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz eksportu towarów.

W dniu 30 stycznia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz dostawy tych towarów na rzecz kontrahenta z Ukrainy stawki podatku oraz posiadania odpowiednich dokumentów dla przedmiotowych transakcji, a także wskazania momentu obowiązku podatkowego z tytułu tych transakcji.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 2 kwietnia 2012 r., złożonym w dniu 3 kwietnia 2012 r. (data wpływu 4 kwietnia 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 27 marca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Firma zamierza kupować towary handlowe od kontrahenta z Niemiec podatnika VAT zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnatrzwspólnotowych. Firma niemiecka wystawi fakturę na firmę Wnioskodawcy bez naliczonego podatku VAT. Towar zostanie załadowany w Niemczech na środek transportu stanowiący własność Firmy Wnioskodawcy. Po przyjeździe towaru do Polski Wnioskodawca wystawi fakturę sprzedaży tego towaru na kontrahenta z Ukrainy bez podatku VAT. Odprawę celną dokona Firma Wnioskodawcy w Polsce, dokument SAD zostanie wystawiony w polskim Urzędzie celnym i nadawcą będzie Firma Wnioskodawcy zaś odbiorcą Firma z Ukrainy. Może zdarzyć się sytuacja, że towar ten będzie musiał być przeładowany w Polsce na inną Naczepę lub Firma Wnioskodawcy będzie musiała wynająć innego przewoźnika. Jednak towar nie będzie składowany w Polsce. W każdym przypadku odprawa celna dokonana będzie przez Firmę Wnioskodawcy w Polskim urzędzie celnym i nadawcą będzie Firma Wnioskodawcy zaś Odbiorcą Firma z Ukrainy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, jest to zakup wewnątrzwspólnotowy i następnie sprzedaż na eksport. Po otrzymaniu faktury od kontrahenta z Niemiec Firma Wnioskodawcy wystawi fakturę wewnętrzną i naliczy VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Sprzedaż towaru dla kontrahenta z Ukrainy zostanie udokumentowana fakturą VAT ze stawka 0%. Następnie transakcja zakupu zostanie ujęta w poz. 33 i 34 deklaracji VAT 7 oraz w deklaracji VAT UE. Transakcja sprzedaży zostanie ujęta w poz. 32 deklaracji VAT.

Obowiązek podatkowy z tytułu zakupu wewnątrzwspólnotowego powstanie zgodnie z art. 20 pkt 1 i 2 ustawy o VAT. Natomiast obowiązek podatkowy w eksporcie towarów powstanie zgodnie z art. 41 pkt 6, 7, 8 i 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w zakresie opodatkowania transakcji nabycia oraz dostawy towarów, stawki podatku oraz posiadania odpowiednich dokumentów dla przedmiotowych transakcji, oraz za nieprawidłowe w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz eksportu towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca będzie dokonywał nabycia towarów handlowych od kontrahenta z Niemiec podatnika VAT zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Firma niemiecka wystawi fakturę na firmę Wnioskodawcy bez naliczonego podatku VAT. Towar zostanie przywieziony na terytorium kraju środkiem transportu należącym do Wnioskodawcy.

W przypadku transakcji łańcuchowych, tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów zawierających transakcje dotyczące jednego przedmiotu, który przekazywany jest przez pierwszy podmiot w łańcuchu na rzecz ostatniego z podmiotów, ustanowiono szczególne zasady dotyczące miejsca świadczenia przy dostawie towarów. Regulują to przepisy art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-3 ustawy.

W treści art. 7 ust. 8 ustawy wskazano, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Przepisy art. 22 ustawy określają miejsce świadczenia przy dostawie towarów. Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest dostawa.

W myśl zasady, wyrażonej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Jak wynika natomiast z art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie regulacji art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż w opisanym przypadku nie będzie mieć miejsca transakcja łańcuchowa, bowiem nie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w powyższych przepisach tj. nabycie oraz dostawa towaru nie jest dokonywana przez pierwszy podmiot w łańcuchu na rzecz ostatniego z podmiotów.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ust. 2 powołanego artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

* po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,

* po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu - art. 25 ust. 1 ustawy.

Zatem biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż wnioskodawca będzie dokonywał transakcji nabycia towarów od kontrahenta z Niemiec, która to transakcja będzie stanowić dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Wnioskodawca otrzymuje od dostawcy z Niemiec fakturę, która nie będzie zawierać naliczonego podatku.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. (...)

Na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki obniżone oraz zwolnienie od podatku.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, iż Wnioskodawca winien wystawić fakturę wewnętrzną dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ze stawką właściwą obowiązującą dla sprzedaży tych towarów na terytorium kraju.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Rozporządzeniem z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 z późn. zm.), Minister Finansów określił m.in. wzór deklaracji VAT-7. Powyższe rozporządzenie zostało zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 13 lipca 2011 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 153, poz. 906).

Załącznik nr 1 tego rozporządzenia stanowi wzór deklaracji VAT-7, natomiast w załączniku nr 4 tego rozporządzenia, w części C dotyczącej rozliczenia podatku należnego zawarte są objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-D), gdzie wskazano, iż w poz. 33 i 34 deklaracji VAT-7 wykazuje się wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zatem biorąc pod uwagę powyższą analizę przepisów stwierdzić należy, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów Wnioskodawca powinien wykazać w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług VAT-7 w poz. 33 i 34.

Ponadto, zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej - zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4, 6 i 7 - art. 100 ust. 3 ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych na podstawie art. 102 ust. 1 ustawy, określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, terminu i miejsca składania oraz wzór korekty informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz przepisy Wspólnoty Europejskiej.

Na podstawie powyższej delegacji, w § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach z dnia 18 lipca 2011 r. (Dz. U. 11 Nr 156, poz. 931), Minister Finansów określił wzór informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach wraz z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia.

W objaśnieniach do informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach w pkt 4 wskazano m.in., iż w części D informacji (VAT-UE) oraz w części B załącznika do informacji (VAT-UE/B) w kolumnie c należy wpisać łączną wartość nabyć dokonanych w okresie, za który składana jest informacja dla poszczególnych kontrahentów.

Zatem, Wnioskodawca dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zobowiązany jest także do wykazania przedmiotowej transakcji w informacji podsumowującej VAT-UE.

Natomiast obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

W przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury - ust. 6 cyt. artykułu.

W przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 (art. 31a ust. 1 ustawy).

Reasumując Wnioskodawca nabywając towary handlowe od kontrahenta mającego siedzibę na terytorium Niemiec dokona nabycia, wewnątrzwspólnotowego bowiem następi przemieszczenie tych towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski. W związku z tą transakcją Wnioskodawca winien wystawić fakturę wewnętrzną zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy ze stawką właściwą dla danych towarów obowiązującą na terytorium Polski. Ponadto transakcja nabycia wewnątrzwspólnotowego winna być wykazana w deklaracji VAT-7 w poz. 33 i poz. 43 jak również w informacji podsumowującej VAT - UE zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zaznaczyć również należy, iż obowiązek podatkowy dla tej transakcji powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy.

Natomiast w odniesieniu do transakcji sprzedaży towarów na rzecz kontrahenta z Ukrainy wskazać należy iż stosownie do treści art. 2 pkt 8 ustawy przez eksport towarów - rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium UE, i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Mając na uwadze cyt. wyżej definicję eksportu, należy stwierdzić, że dla uznania danej czynności za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

* musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w przepisach art. 7 ustawy,

* w konsekwencji tej czynności, nastąpić musi wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),

* wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo - skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (tu: dostawa towaru) towar opuszcza terytorium kraju, celem dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się poprzez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym i legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek, powoduje iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza kupować towary handlowe od kontrahenta z Niemiec, następnie towary te będą sprzedawane na rzecz kontrahenta z Ukrainy. Po przyjeździe towaru do Polski Wnioskodawca wystawi fakturę sprzedaży tego towaru na kontrahenta z Ukrainy bez podatku VAT. Odprawa celna będzie dokona przez Wnioskodawcę w Polsce, dokument SAD zostanie wystawiony w polskim Urzędzie celnym i nadawcą będzie Wnioskodawca zaś odbiorcą kontrahent z Ukrainy. Może zdarzyć się sytuacja, że towar ten będzie musiał być przeładowany w Polsce na inną Naczepę lub Firma Wnioskodawcy będzie musiała wynająć innego przewoźnika. Jednak towar nie będzie składowany w Polsce.

A zatem biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca spełnia powyższe przesłanki w związku, z czym należy uznać, że dokonuje bezpośredniego eksportu towarów tj. ich wywozu potwierdzonego przez Urząd Celny z terytorium Polski na rzecz kontrahenta z Ukrainy na terytorium państwa trzeciego.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a), stawka podatku wynosi 0%. Zgodnie natomiast z przepisem art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Oznacza to, iż prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% z tytułu eksportu towarów uzależnione jest od posiadania przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu (art. 41 ust. 8 ustawy).

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne, eksportem towarów jest więc potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów. Ustalając zakres zastosowania przepisu art. 41 ust. 6, 7 ustawy, właściwym staje się przyjęcie uregulowań zawartych w przepisach prawa celnego. Warunkiem zastosowania preferencyjnej stawki 0% jest bowiem posiadanie stosownych dokumentów spełniających warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza granicę Wspólnoty.

Jednocześnie, art. 2 pkt 8 ustawy, stanowi również o konieczności uzyskania potwierdzenia wywozu przez urząd celny, o którym mowa w art. 161 ust. 5 Wspólnotowy Kodeks celny tj. Rozporządzenie Rady Nr 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (dalej WKC). Jak wynika z tego artykułu zasadniczo zgłoszenia celnego do procedury wywozu dokonuje się w urzędzie celnym wywozu (wewnątrz kraju) na jednolitym Dokumencie Administracyjnym (SAD). W celu kontroli faktycznego opuszczenia obszaru celnego Wspólnoty w charakterze dokumentu potwierdzającego wyprowadzenie stosowany jest egzemplarz nr 3 SAD (art. 286 ust. 1 Rozporządzenia Komisji (EWG nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r). W kontekście definicji eksportu w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług potwierdzeniem wywozu będzie więc egzemplarz karty 3 SAD z odpowiednimi adnotacjami urzędu celnego wyprowadzenia. Natomiast wraz z wprowadzeniem systemu ECS (Export Control System), pozwalającego na elektroniczną obsługę zgłoszeń wywozowych, dokument SAD w wersji papierowej zastąpiony został komunikatem IE-599 ("Potwierdzenie wywozu"). W przypadku stosowania tego systemu urząd celny wywozu - art. 161 ust. 5 WKC potwierdza fizyczne wyprowadzenie towarów, przesyłając zgłaszającemu komunikat "Potwierdzenie wywozu" (art. 796 ust. 1 Rozporządzenia Komisji (EWG). Komunikat IE-599 przesłany drogą elektroniczną wraz z kluczem do bezpiecznej transmisji danych będzie stanowić potwierdzenie wywozu.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika że odprawę celną dokona Wnioskodawca w Polsce, dokument SAD zostanie wystawiony w polskim Urzędzie celnym i nadawcą będzie Firma Wnioskodawcy zaś odbiorcą Firma z Ukrainy. Zatem, jeżeli Wnioskodawca będzie dokonywał odprawy towarów i będzie, jak wskazuje podmiotem odprawiającym, to dokument SAD wydany przez urząd celny i wystawiony w związku z wywozem konkretnych towarów, stanowić będzie potwierdzenie wywozu tych towarów poza terytorium UE, o którym mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, i w związku z tym stanowi podstawę do zastosowania przez Wnioskodawcę 0% stawki VAT do przedmiotowych transakcji.

Ponadto wskazać należy, iż eksport towarów wykazuje się w poz. 32 w deklaracji VAT - 7 zgodnie ze wzorem deklaracji stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - art. 19 ust. 4 ustawy.

Z kolei art. 19 ust. 11 ustawy stanowi, iż jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio w przypadku eksportu towarów, jeżeli wywóz towarów nastąpi w ciągu 6 miesięcy, licząc od dnia otrzymania części należności - art. 19 ust. 12 ustawy.

Z cytowanego przepisu art. 19 ust. 12 ustawy wynika zatem, iż w sytuacji gdy wywóz towaru będącego przedmiotem eksportu na poczet którego podatnik otrzymał już część należności, nie nastąpi w ciągu 6 miesięcy od dnia otrzymania tej zaliczki (przedpłaty, zadatku, raty) nie powstanie obowiązek podatkowy.

Analiza przywołanych przepisów pozwala na stwierdzenie że, co do zasady, obowiązek podatkowy powstaje w chwili wydania towaru (art. 19 ust. 1 ustawy). W ustawie przewidziano jednak odstępstwo od tej reguły, dotyczące otrzymania częściowej zapłaty przed wydaniem towaru. Obowiązek podatkowy w tym przypadku, powstaje z chwilą otrzymania częściowej należności (art. 19 ust. 11 ustawy). Powyższą zasadę stosuje się także do eksportu towarów, pod warunkiem jednak, że wywóz towarów nastąpi w ciągu 6 miesięcy, licząc od dnia otrzymania części należności (art. 19 ust. 12 ustawy).

Zaliczki powinny być opodatkowane stawką właściwą dla czynności, której dotyczą. Zgodnie z tym, co zaznaczono powyżej, zaliczka otrzymana na poczet eksportu towarów powinna być opodatkowana stawką podatku w wysokości 0%, i wykazana w deklaracji podatkowej za okres jej otrzymania.

Natomiast w sytuacji, gdy wywóz towarów na poczet których otrzymano zaliczkę, nie nastąpi w ciągu 6 miesięcy licząc od dnia jej otrzymania, obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania zaliczki na poczet eksportu towarów nie powstanie, ze względu na niespełnienie przesłanki o których mowa w art. 19 ust. 12 ustawy.

Reasumując Wnioskodawca będzie dokonywał eksportu towarów na rzecz kontrahenta z Ukrainy. W związku z dokonywaniem wywozu towaru poza terytorium UE Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty wywozowe SAD potwierdzone przez polski Urząd Celny i nadawcą będzie miał prawo do zastosowania stawki podatku, 0% o której mowa w art. 41 ust. 6 ustawy. Obowiązek podatkowy z tytułu tej transakcji powstanie, co do zasady zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy. Jednocześnie Wnioskodawca winien wykazać przedmiotową dostawę w deklaracji VAT- 7 w poz. 32 zgodnie z wzorem deklaracji stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.