IPPP3/443-1176/12-4/LK - Opodatkowanie dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2012 r. (data wpływu 26 listopada 2012 r.) uzupełnionym w dniu 18 grudnia 2012 r. (data wpływu 21 grudnia 2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 10 grudnia 2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 14 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 26 listopada 2012 r. wpłynął do tut. Biura KIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Wniosek uzupełniony został pismem złożonym w dniu 18 grudnia 2012 r. (data wpływu 21 grudnia 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 10 grudnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 24 czerwca 2008 r. na podstawie aktu notarialnego cypryjska firma A. LIMITED CYPR dokonała zakupu prawa użytkowania wieczystego gruntu - działki w J. (PL) oraz prawa własności posadowionego na działce budynku wczasowo-wypoczynkowego objętego księgą wieczystą. Zakupu dokonano od polskich spółek i osób fizycznych.

Transakcja była zwolniona z podatku VAT. W związku z tym, że firma planowała budowę kilku bloków i hotelu na ww. działce dokonano wyburzenia zrujnowanego i nieużytkowanego budynku. Obecnie pozostała tylko działka, na której firma uzyskała pozwolenie na budowę kompleksu apartamentowców i hotelu. Na skutek panującej obecnie recesji na rynku budowlanym firma A. LIMITED planuje sprzedaż działki i likwidację firmy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonując sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki cypryjska firma A. LIMITED powinna zapłacić podatek VAT. Jeżeli tak, to na podstawie jakiej faktury i jaka wysokość podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy: transakcja będzie objęta na terenie RP tzw. odwróconym obowiązkiem podatkowym w ustawie o VAT. Art. 17 ust. 1 Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne:

5. nabywajace towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Ponieważ sprzedający A. nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski, zobowiązanym do rozliczenia podatku VA T będzie nabywca towaru. Polski nabywca (o ile prowadzi działalność gospodarczą) ma obowiązek wykazać w składanej deklaracji podatkowej podatek należny z tytułu takiego zakupu.

W praktyce jeżeli nabywcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego będącego jednocześnie podatkiem należnym, nie będzie on miał obowiązku zapłaty tego podatku.

Artykuł 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług informuje jakie dokumenty uprawniają do odliczenia VA T naliczonego. Zgodnie z tym zapisem, kwotę podatku naliczonego stanowi:

Wymieniony katalog dokumentów jest zamknięty i nie ma wśród nich aktu notarialnego.

Do opisanego aktu notarialnego sprzedający musi wystawić fakturę VAT i dopiero ona będzie uprawniała do odliczenia VAT naliczonego.

Reasumując, Spółka uważa, że sprzedający tj. Spółka A. LIMITED CYPR wystawia fakturę VAT netto, a nabywca rozlicza podatek naliczony z należnym w ramach swojej działalności (z zastrzeżeniem, iż nabywcą będzie podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również:

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Kwestie dotyczące prawa wieczystego użytkowania uregulowane zostały w ww. ustawie - Kodeks cywilny. W świetle art. 233 ww. ustawy, użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Zatem z regulacji zawartych w tej ustawie wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela, w tym również do sprzedaży tego prawa.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Co do zasady, podatnikami VAT z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych są zatem podmioty realizujące te czynności w ramach swojej działalności. Od powyższej ogólnej reguły przepisy ustawy o VAT przewidują jednak pewne wyjątki.

W szczególności, art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, zgodnie z którym podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6.

Z literalnego brzmienia przepisu art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy wynika, że podatnikiem w szczególnym przypadku, jakim jest dostawa towarów realizowana przez podmiot nieposiadający siedziby, stałego miejsce prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, staje się nabywca.

W związku z powyższym, należy uznać, iż w każdym przypadku, gdy dana transakcja spełnia przesłanki art. 17 ust. 1 pkt 5 oraz art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy, tj. jeśli:

Z kolei art. 17 ust. 2 ustawy W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że dokonała zakupu prawa użytkowania wieczystego gruntu - działki oraz prawa własności posadowionego na działce budynku wczasowo-wypoczynkowego objętego księgą wieczystą. Zakupu dokonano od polskich spółek i osób fizycznych. Transakcja była zwolniona z podatku VAT. W związku z tym, że Wnioskodawca planował budowę kilku bloków i hotelu na ww. działce dokonano wyburzenia zrujnowanego i nieużytkowanego budynku. Obecnie pozostała tylko działka, na której Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę kompleksu apartamentowców i hotelu. Na skutek panującej obecnie recesji na rynku budowlanym Wnioskodawca planuje sprzedaż działki i likwidację firmy. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sposobu opodatkowania sprzedaży przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego gruntu. Ponadto ww. własnym stanowisku Wnioskodawca wskazał, iż na terytorium polski nie posiada siedziby czy też stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej jak również Spółka założyła, iż przedmiotowej sprzedaży dokona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy w konfrontacji z przedstawionym zdarzeniem przyszłym wskazać należy, że Wnioskodawca, podmiot nieposiadający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju dokonujący dostawy prawa użytkowania wieczystego gruntu na rzecz polskich podmiotów, posiadających siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osób prawnych niebędących podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadających siedzibę na terytorium kraju, stosownie do ww. art. 17 ust. 2 ustawy nie ma prawnej możliwości rozliczenia podatku należnego, gdyż podatnikiem z tytułu takiej transakcji będzie nabywca.

A zatem zobowiązanym do rozliczenia z tytułu transakcji polegającej na dostawie przez Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego gruntu na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, z siedzibą na terytorium Polski, będzie nabywca tego prawa.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.