IPPP3/443-117/13-4/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2013 r. (data wpływu 12 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zarejestrowania się jako podatnik podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zarejestrowania się jako podatnik podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Firma G. Inc. z siedzibą w USA jest zarejestrowana dla potrzeb VAT w Belgii i dokonuje importu towarów do tego kraju. Posiada europejskie centrum dystrybucji w Belgii, w którym przechowuje swoje towary.

G. Inc ma zamiar dokonać sprzedaży swoich towarów polskim klientom, którymi są szpitale. G. będzie stosować "niejawną" umowę komisu ze stowarzyszonym polskim pośrednikiem zarejestrowanym dla potrzeb VAT w Polsce w celu sprzedaży swoich towarów z Belgii polskim szpitalom. Umowa komisu jest niejawna tzn. klienci nie mają informacji o fakcie, iż towary sprzedawane są im przez G. lecz są przeświadczeni, iż towary będą sprzedawane bezpośrednio od polskiego pośrednika.

Artykuł 7 ustawy VAT z 2004 r. określa, iż jeżeli podatnik działa w swoim własnym imieniu (jako komisant w Polsce) lecz na zlecenia innego podatnika (G. Inc - komitent) dokonuje dostawy towarów, to jest on (komisant) traktowany jako nabywca i sprzedawca tych towarów.

Artykuł 7.3 ustawy VAT z 2004 r. określa, iż w pojęcie dostawy towarów wlicza się również wydanie towarów na podstawie umowy komisu między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Na podstawie powyższych artykułów i przypadku firmy G. wnioskuje się, iż w momencie sprzedaży na podstawie umowy komisu przez komisanta, zachodzą jednocześnie dwie transakcje podlegające przepisom VAT:

Pomimo faktu, iż nie ma faktycznego przekazania własności towaru do komisanta, istnieje domniemane uznanie przekazania własności.

W wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, sprawa F. sąd uznał, iż"dostawa towarów" nie odnosi się do przekazania własności zgodnie z procedurami zawartymi w krajowym prawie, lecz pokrywa jakąkolwiek formę przekazania materialnej własności przez jedną stronę, która upoważnia drugą stronę do dysponowania tą własnością tak jakby to ta druga strona była jej właścicielem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy firma G. Inc ma obowiązek rejestracji dla potrzeb VAT w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka uważa, iż to komisant jest odpowiedzialny za dokonywanie krajowej sprzedaży tych towarów Polskim szpitalom, a nie G. Zgodnie ze sprawą E. Spółka uważa, iż w momencie przesłania towarów z Belgii od G., polski komisant dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia tych towarów, gdyż komisant jest czynnym płatnikiem podatku VAT w Polsce i z tego względu dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia. Tym samym, firma G. stoi na stanowisku, że nie ma obowiązku rejestracji dla potrzeb VAT w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. W myśl ust. 2 przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Z kolei stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Z powyższych uregulowań wynika, iż dokonywane odpłatnie nabycie towarów przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach jego działalności gospodarczej od podatnika od wartości dodanej jest czynnością wymienioną w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy i podlega opodatkowaniu VAT.

Przy czym powyższe przepisy nie określają charakteru umowy, na podstawie której dochodzi do ww. nabycia. Wobec tego należy uznać, iż podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie umowy komisu - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy w związku z art. 17 ust. 1 pkt 3 w ustawy - zobowiązany jest do rozliczenia takiej transakcji.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca jako podmiot z siedzibą w USA jest zarejestrowany dla potrzeb podatku VAT w Belgii i dokonuje importu towarów do tego kraju. Posiada europejskie centrum dystrybucji w Belgii, w którym przechowuje swoje towary.

Wnioskodawca ma zamiar dokonać sprzedaży swoich towarów polskim klientom, którymi są szpitale. W tym celu będzie stosować "niejawną" umowę komisu z polskim pośrednikiem zarejestrowanym dla potrzeb VAT w Polsce. Umowa komisu jest niejawna tzn. klienci nie mają informacji o fakcie, iż towary sprzedawane są im przez Wnioskodawcę lecz są przeświadczeni, iż towary będą sprzedawane bezpośrednio od polskiego pośrednika.

Jak wskazuje w opisie sprawy Wnioskodawca, w momencie sprzedaży na podstawie umowy komisu przez komisanta, zachodzą dwie transakcje podlegające przepisom VAT - pierwsza to dostawa towarów od Wnioskodawcy z Belgii do pośrednika w Polsce a druga to dostawa towarów od polskiego pośrednika do finalnego klienta w Polsce.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy ma obowiązek rejestracji dla potrzeb podatku VAT w Polsce.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne (...).

W związku z tym, w celu ustalenia, czy po stronie Wnioskodawcy istnieje konieczność rejestracji dla celów VAT należy ustalić, czy Wnioskodawca dokonuje na terytorium Polski transakcji podlegających opodatkowaniu VAT.

Wnioskodawca wskazuje, że przemieszcza swoje towary jako belgijski podatnik od wartości dodanej do polskiego pośrednika w ramach umowy komisu. Tutaj pośrednik jako komisant i polski podatnik będzie zobowiązany do rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Zatem po stronie Wnioskodawcy nie zajdą żadne okoliczności, które obligowały go do zarejestrowania się na potrzeby rozliczenia podatku VAT w Polsce. Ponadto, dalsza dostawa towaru na terytorium Polski, tj. na rzecz finalnych odbiorców jaki są szpitale odbywa się również bez udziału Wnioskodawcy jako podatnika.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma obowiązek rejestracji dla potrzeb podatku VAT w Polsce, gdyż dostawa towarów od Wnioskodawcy z Belgii do pośrednika w Polsce będzie rozliczona przez polskiego podatnika podatku VAT zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.