IPPP3/443-1158/12-4/RD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2012 r. (data wpływu 19 listopada 2012 r.), uzupełnionym w dniu 14 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 7 grudnia 2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku VAT w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 listopada 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku VAT w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 14 grudnia 2012 r., złożonym w dniu 14 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 7 grudnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Niniejszy wniosek jest konsekwencją uzyskania przez Wnioskodawczynię indywidualnej interpretacji podatkowej nr IPPP3/443-635/12-2/LK z dnia 21.09.2012.

Opis stanu przyszłego dla niniejszego wniosku ORD-IN jest identyczny z opisem stanu przyszłego dla wniosku ORD-IN dla którego uzyskano ww. interpretację podatkową, więc zdaniem Wnioskodawczyni nie ma potrzeby go ponownie przytaczać.

W uzyskanej interpretacji nr IPPP3/443-635/12-2/LK tutejszy organ stwierdził, że w opisanym stanie przyszłym Wnioskodawczyni będzie mogła wystąpić o zwrot polskiego podatku VAT na podstawie Rozporządzenia Min. Fin. z dnia 29 czerwca 2011 w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom.

W związku z tym, że wniosek ORD-IN, dla którego tut. organ wydał interpretację nr IPPP3/443.635/12-2/LK z dnia 21.09.2012, nie zawierał pytania o możliwość uzyskiwania przez Wnioskodawczynię zwrotów polskiego podatku VAT w oparciu o przepisy ww. rozporządzenia, zasadnym jest wystąpienie z niniejszym wnioskiem ORD-IN w celu uzyskania stosownej interpretacji.

Wnioskodawczyni, w stanie przyszłym opisanym we wniosku ORD-IN dla którego wydano interpretację IPPP3/443-635/12-2/LK, identycznym ze stanem przyszłym, dla którego składany jest niniejszy wniosek o wydanie interpretacji, będzie spełniała warunki do uznania jej za podmiot uprawniony w rozumieniu przepisów ww. rozporządzenia.

Zgodnie z § 4. ust. 1 rozporządzenia Min. Fin. z dnia 29 czerwca 2011 w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom - "Zwrot podatku, w odniesieniu do podmiotów uprawnionych z państw trzecich, przysługuje na zasadzie wzajemności" - jednak tutejszy organ, w wydanej interpretacji pominął ten przepis, w związku z czym powstaje wątpliwość, czy to pominięcie wynika z faktu, że Ukraina po prostu stosuje zasadę wzajemności i zwraca tamtejszy podatek VAT polskim podatnikom a więc spełniony jest warunek w tym przepisie podany, czy może z jakiegoś powodu przepis § 4. ust. 1 rozporządzenia w praktyce, w odniesieniu do podatników z Ukrainy nie stosuje się.

W dniu 10.10.2012 w piśmie nr PT2/016/2/671/SKZ/12/BOC/-5014 Ministerstwo Finansów, na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, poinformowało, że Ukraina zasady wzajemności nie stosuje, stąd wniosek, że Ministerstwo Finansów, z jakiegoś powodu uznaje powyższy przepis § 4. ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom, za niemający zastosowania w odniesieniu do podatników mających siedzibę, lub miejsce zamieszkania, na Ukrainie, pomimo tego że Ukraina zasady wzajemności w odniesieniu do podatników polskich nie stosuje - w konsekwencji zwrot polskiego podatku VAT w sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym, do którego odnosi się niniejszy wniosek o wydanie interpretacji, będzie przysługiwał Wnioskodawczyni.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 14 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.) Wnioskodawczyni wskazała, iż mieszka na Ukrainie, jest obywatelką Ukrainy i nie posiada obywatelstwa polskiego. Zamierza, jako osoba fizyczna, rozpocząć na Ukrainie prowadzenie działalności gospodarczej z zakresie spedycji drogowej i drogowego transportu towarów na trasach krajowych (Ukraina) oraz międzynarodowych, w szczególności:

* na trasach tranzytowych przebiegających przez terytorium Polski,

* na trasach z Polski do innego kraju,

* na trasach z innego kraju niż Polska do Polski.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy od podatku od towarów i usług, zwanej dalej: ustawą VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Tak więc posiadanie statusu podatnika, w rozumieniu polskiej ustawy VAT:

* zależy wyłącznie od tego, czy podmiot wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy - jeżeli ją wykonuje, to jest podatnikiem,

* nie zależy natomiast od tego, czy podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest, czy nie jest, zarejestrowany, zgodnie z art. 96 ust. 4, na potrzeby polskiego podatku VAT,

* oraz nie zależy od tego, czy podmiot ten ma siedzibę działalności gospodarczej, lub stale miejsce wykonywania działalności gospodarczej, lub stałe miejsce zamieszkania w Polsce, czy nie ma.

Biorąc pod uwagę definicję podatnika, zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy VAT Wnioskodawczyni uważa, że spełnia kryteria podatnika w niej zawarte, a w konsekwencji na dzień dzisiejszy jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT.

Ponadto, rozpoczynając na Ukrainie działalność gospodarczą Wnioskodawczyni zarejestruje się jako podatnik tamtejszego podatku od wartości dodanej, będącego odpowiednikiem polskiego podatku VAT.

Polska ustawa VAT nie definiuje pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej i w tym zakresie należy posługiwać się definicją zawartą w art. 11 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona) (Dz.UrzUEL.2011.77.1), zwanego w dalszej treści niniejszego wniosku rozporządzeniem Rady, albowiem rozporządzenie to, zgodnie z jego art. 65, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Zgodnie z ww. art. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady "na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE "stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej" oznacza dowolne miejsce inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej".

Zgodnie z art. 44 dyrektywy 2006/112/WE, do którego odnosi się cytowany powyżej art. 11 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 "Miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu".

Wnioskodawczyni nie zamierza rejestrować na terytorium Polski żadnego oddziału lub przedstawicielstwa, w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, mojej przyszłej ukraińskiej firmy, ani też nie zamierza rejestrować odrębnego, samodzielnego przedsiębiorstwa z siedzibą w Polsce.

Wnioskodawczyni nie zamierza, ani osobiście ani w ramach przyszłej ukraińskiej firmy, być właścicielem lub wieczystym użytkownikiem jakiejkolwiek nieruchomości położonej na terytorium Polski, ani najemcą żadnych lokali, lub nieruchomości położonych na terytorium Polski.

Wnioskodawczyni nie zamierza, ani osobiście ani w ramach przyszłej ukraińskiej firmy, zatrudniać na terytorium Polski żadnego pracownika.

Wnioskodawczyni zamierzam natomiast, korzystać z usług polskiej firmy świadczącej usługi odzyskiwania polskiego podatku VAT dla podmiotów z krajów trzecich.

Powyższe oznacza, że firma z siedzibą na Ukrainie, nie będzie posiadać na terytorium Polski ani siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni zamierzam świadczyć usługi drogowego transportu towarów wyłącznie dla takich podmiotów mających siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski, którzy są podatnikami w rozumieniu art. 28a i art. 28b ustawy VAT. Wnioskodawczyni nie będzie świadczyć usług na rzecz osób niebędących podatnikami, które miałyby miejsce zamieszkania, albo stałe miejsce pobytu na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, miejscem świadczenia usług drogowego transportu towarów, które będą wykonywane przez ukraińską firmę na rzecz podatników mających siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski, będzie zawsze terytorium Polski. W konsekwencji usługi te będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski ale zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT, podatnikami zobowiązanymi do rozliczania należnego podatku VAT w Polsce będą nabywcy usług a Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy VAT nie będzie zobowiązana do rozliczania w Polsce podatku należnego VAT.

Poza ww. usługami Wnioskodawczyni będzie także świadczyć takie usługi transportu towarów dla podatników z siedzibą lub stałym miejscem wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Polski, o których mowa w art. 28f ust. 1a pkt 1 ustawy VAT, dla których to usług miejscem świadczenia nie jest terytorium Polski.

Wnioskodawczyni nie będzie natomiast świadczyć takich usług transportu towarów dla podatników z siedzibą, stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej, lub miejscem zamieszkania w kraju trzecim, które byłyby wykonywane w całości na terytorium Polski, o których mowa w art. 28f ust. 1a pkt 2 ustawy VAT, dla których miejscem świadczenia byłoby terytorium Polski.

Podsumowując powyższe, Wnioskodawczyni nie zamierza wykonywać żadnych czynności, z tytułu których byłaby zobowiązana do rozliczania należnego podatku VAT w Polsce jednak będzie wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski, z tym że wyłącznie takie, dla których podatnikami zobowiązanymi do rozliczenia podatku VAT z tytułu ich nabycia będą nabywcy tych usług będący podatnikami.

Na podstawie art. 98 ust. 1 pkt 1 Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia podatników niemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego. Zgodnie z § 1 pkt 1 tegoż rozporządzenia - obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego nie mają podatnicy nieposiadający na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonują transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu, jeżeli wykonują na terytorium kraju wyłącznie czynności określone w tym paragrafie.

Jednym z rodzajów takich czynności, są wymienione w § 1 pkt 1j usługi, w stosunku do których podatnikami rozliczającymi podatek od towarów i usług są podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT.

Jak już Wnioskodawczyni wcześniej wskazywała, wszystkie czynności, które zamierza wykonywać w ramach swojej ukraińskiej firmy, dla których miejscem świadczenia będzie terytorium Polski, będą wykonywane na rzecz podatników, w rozumieniu art. 28a i art. 28b ustawy VAT, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT, czyli na rzecz podatników zobowiązanych do rozliczenia należnego podatku VAT z tytułu nabycia świadczonych przez Wnioskodawczynię usług, to w konsekwencji firma Wnioskodawczyni, na mocy tego rozporządzenia, nie będzie miała obowiązku rejestracji na potrzeby VAT w Polsce jako podatnik VAT czynny.

Na potrzeby wszystkich w.w usług ukraińska firma będzie nabywać w Polsce paliwo, towary i usługi.

Ponadto, zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona) (Dz.UrzUEL.2011.77.1), zwanego w dalszej treści niniejszego wniosku rozporządzeniem Rady, które na podstawie jego art. 65, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich - fakt posiadania przeze Wnioskodawczynię polskiego numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie będzie wystarczający, by uznać, że posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Na potrzeby wykonywania wyżej opisanych usług drogowego transportu towarów Wnioskodawczyni będzie użytkowała samochody ciężarowe o DMC większej od 3,5 ton.

Pojazdy te będą przewoziły towary także na trasach przebiegających przez terytorium Polski

* w trakcie świadczenia usług transportowych wykonywanych na rzecz podatników z siedzibą na terytorium Polski, dla których to usług miejscem świadczenia w rozumieniu ustawy jest terytorium Polski, oraz

* w trakcie świadczenia usług transportowych, dla których miejscem świadczenia w rozumieniu ustawy nie jest terytorium Polski

Na potrzeby tych przewozów kierowcy Wnioskodawczyni będą tankować w Polsce paliwo, uiszczać opłaty za przejazdy polskimi autostradami, a niekiedy nabywać drobne części samochodowe wymagające bieżącej wymiany (lusterka, wycieraczki, światła odblaskowe, itp.), lub inne materiały eksploatacyjne (smary, oleje, AD Blue - dodatek do paliwa), które są niezbędne do bieżącej eksploatacji pojazdów w trakcie wykonywanych przewozów.

Nabywając powyższe towary, paliwo i ponosząc opłaty za autostrady, Wnioskodawczyni będzie otrzymywać polskie faktury VAT z wykazanym podatkiem VAT, zawierające pełne dane nabywcy, czyli ukraińskiej firmy.

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT, w odniesieniu do podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, niedokonujących sprzedaży na terytorium kraju, mogą być zastosowane zwroty podatku na warunkach określonych w ust. 1a-1g oraz w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 2, 3 i 5.

Zdaniem tutejszego organu wyrażonym w uzyskanej przez Wnioskodawczynię indywidualnej interpretacji podatkowej nr IPPP3/443-635/12-2/LK z dnia 21.09.2012, dla której opis sytuacji przyszłej jest taki sam jak opis sytuacji przyszłej, Wnioskodawczyni nie będzie wykonywać na terytorium Polski czynności opodatkowanych podatkiem VAT o ile będzie świadczyć tylko takie usługi z miejscem świadczenia na terytorium Polski, dla których podatnikami zobowiązanymi do rozliczenia należnego podatku VAT będą nabywcy tych usług, co jest równoznaczne z uznaniem przez tutejszy organ, że Wnioskodawczyni nie będzie dokonywała sprzedaży na terytorium Polski a skoro tak, to będzie mogła skorzystać z możliwości ubiegania się o zwrot polskiego podatku VAT w oparciu o przepis art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy, oraz w oparciu o wydane na jego podstawie rozporządzenie Min. Finansów z dnia 29 czerwca 2011 w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stanie przyszłym dotyczącym niniejszego ORD-IN identycznego z opisanym w ORD-IN, dla którego tutejszy organ wydał dla Wnioskodawczyni indywidualną interpretację podatkową nr IPPP3/443-635/12-2/LK z dnia 21 września 2012 r. będzie przysługiwał zwrot polskiego podatku VAT w oparciu o przepisy Rozporządzenia Min. Fin. z dnia 29 czerwca 2011 w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W stanie przyszłym dotyczącym niniejszego ORD-IN, identycznego z opisanym w ORD-IN dla którego tutejszy organ wydał dla Wnioskodawczyni indywidualną interpretację podatkową nr IPPP3/443-635/12-2/LK z dnia 21 września 2012 r., będzie przysługiwał zwrot polskiego podatku VAT w oparciu o przepisy Rozporządzenia Min. Fin. z dnia 29 czerwca 2011 w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przedstawiona powyżej zasada daje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawodawca wyłączył zatem możliwość dokonywania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl postanowień ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

W oparciu o unormowania zawarte w art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zgodnie z ust. 5 ww. artykułu, na umotywowany wniosek, podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej, przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, w terminie określonym w ust. 2 zdanie pierwsze. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Prawodawca wspólnotowy, a za nim ustawodawca krajowy, wprowadził specjalne regulacje, które mają umożliwić podatnikom z innych państw członkowskich, a także z krajów trzecich (na zasadzie wzajemności), odzyskanie podatku zapłaconego w danym państwie członkowskim, w zasadzie w takim samym zakresie, w jakim podatek ten mogą odzyskiwać podatnicy z tego państwa.

Na podstawie przepisu art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w odniesieniu do podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, niedokonujących sprzedaży na terytorium kraju - mogą być zastosowane zwroty podatku na warunkach określonych w ust. 1a-1g oraz w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 2, 3 i 5.

Stosownie do ust. 1a powyższego artykułu, podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, mogą ubiegać się o zwrot podatku w odniesieniu do nabytych przez nie na terytorium kraju towarów i usług lub w odniesieniu do towarów, które były przedmiotem importu na terytorium kraju, jeżeli te towary i usługi były przez te podmioty wykorzystywane do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium państwa, w którym rozliczają one podatek od wartości dodanej lub podatek o podobnym charakterze, innym niż terytorium kraju.

Realizując delegację ustawową zawartą w art. 89 ust. 5 ustawy, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 29 czerwca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. z 2011 r. Nr 136, poz. 797), określił m.in. warunki, terminy i tryb zwrotu podatku podmiotom, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 zwrot podatku przysługuje podmiotowi uprawnionemu z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub podmiotowi uprawnionemu z państwa trzeciego, w przypadku gdy podmiot ten:

Na podstawie § 4 ust. 1 zwrot podatku, w odniesieniu do podmiotów uprawnionych z państw trzecich, przysługuje na zasadzie wzajemności.

Stosownie do § 7 ust. 1 zwrot podatku podmiotowi uprawnionemu z państwa trzeciego następuje na wniosek tego podmiotu.

Ust. 2 tego paragrafu wskazuje, iż wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż do dnia 30 września roku następującego po roku podatkowym, którego wniosek dotyczy.

Wzór wniosku, o którym mowa w ust. 1, stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia (ust. 3 § 7 rozporządzenia)

Z powyższego wynika, iż podmiotom uprawnionym z państw trzecich, zwrot podatku, przysługuje na zasadzie wzajemności. Lista krajów państw trzecich niewchodzących w skład Unii Europejskiej z których zarejestrowani podatnicy podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze mogą ubiegać się o zwrot podatku od towarów i usług w Polsce obejmuje Chorwację (od 1 czerwca 2012 r.) Islandię, Macedonię, Norwegię, Szwajcarię. Zasady tej nie stosuje się również do podmiotów, które złożyły w innym niż Polska państwie członkowskim zgłoszenie informujące o zamiarze skorzystania ze specjalnych procedur rozliczania podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej z tytułu usług elektronicznych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna, zamierza rozpocząć na Ukrainie prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie spedycji drogowej i drogowego transportu towarów na trasach (Ukraina), a także na trasach tranzytowych przebiegających przez terytorium Polski, na trasach z Polski do innego kraju, na trasach z innego kraju niż Polska do Polski. Ponadto, rozpoczynając na Ukrainie działalność gospodarczą Wnioskodawczyni zarejestruje się jako podatnik tamtejszego podatku od wartości dodanej, będącego odpowiednikiem polskiego podatku VAT. Wnioskodawczyni ani osobiście ani w ramach przyszłej ukraińskiej firmy, nie zamierza być właścicielem nieruchomości położonej na terytorium Polski, nie zamierza zatrudniać na terytorium Polski żadnego pracownika. Jak wskazuje Wnioskodawczyni nie będzie posiadać na terytorium Polski ani siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni zamierza świadczyć usługi drogowego transportu wyłącznie dla podmiotów mających siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski. Na potrzeby wykonywania usług transportu towarów będą użytkowane samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej większej niż 3,5 ton. Na potrzeby przewozów kierowcy będą tankować w Polsce paliwo, uiszczać opłaty za przejazdy polskimi autostradami, a niekiedy nabywać drobne części samochodowe wymagające bieżącej wymiany (lusterka, wycieraczki, światła odblaskowe itp.) lub inne materiały eksploatacyjne (smary, oleje, Ad Blue - dodatek do paliwa), które są niezbędne do bieżącej eksploatacji pojazdów w trakcie wykonywanych przewozów. Nabywając powyższe towary, paliwo i ponosząc opłaty za autostradę Wnioskodawczyni będzie otrzymywać faktury VAT z wykazanym podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawczyni odnoszą się do zwrotu polskiego podatku VAT w oparciu o przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane regulacje prawne, należy zauważyć, iż zwrot podatku w odniesieniu do podmiotów uprawnionych z państw trzecich zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom przysługuje na zasadzie wzajemności. Ukraina nie jest krajem wymienionym w liście krajów z których podatnicy mogą ubiegać się o zwrot podatku od towarów i usług w Polsce. Zatem zasada wzajemności z tym krajem nie jest spełniona. W konsekwencji powyższego w sytuacji, będącej przedmiotem niniejszego wniosku Wnioskodawczyni nie będzie przysługiwał zwrot podatku od nabywanych w Polsce paliw, opłat za autostrady i innych materiałów eksploatacyjnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja jest rozstrzygnięciem w zakresie zwrotu podatku w oparciu o przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2011 r., co było przedmiotem zapytania złożonego wniosku. W tym miejscu podkreślić należy, iż każdy złożony wniosek jest traktowany indywidualnie (odrębnie) i na podstawie opisu stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego oraz stanowiska Organ dokonuje jego weryfikacji i oceny.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przestawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.