IPPP3/443-1144/10-4/MPe

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2010 r. (data wpływu 23 listopada 2010 r.) uzupełnione w dniu 3 stycznia 2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 16 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji oraz stawki podatku - jest prawidłowe.

W dniu 23 listopada 2010 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 3 stycznia 2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 16 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji oraz stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawcy, nie zachodzi podstawa do zarejestrowania spółki, bowiem I. w żaden sposób nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium państwa polskiego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 u.p.t.u., opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Ponadto przywołana ustawa, w myśl przepisu art. 96 ust. 1 nakłada na podmioty, o których mowa w art. 15 u.p.t.u., obowiązek dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, z zastrzeżeniem ust. 3. Jakkolwiek, ze wskazanego przepisu wynika, iż ustawodawca dopuszcza możliwość zwolnienia określonej kategorii podmiotów z obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego. Powyższe potwierdza również przepis art. 98 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., zawierający delegację dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych, do określenia innych rodzajów podatników niż korzystających ze zwolnienia podmiotowego (na podstawie art. 113 u.p.t.u.) lub przedmiotowego (zgodnie z art. 43 i art. 82 u.p.t.u.), którzy nie mają obowiązku dokonania zgłoszenia rejestracyjnego. Realizując wynikające z cytowanej ustawy upoważnienie, Minister Finansów w wydanym akcie wykonawczym wskazał podmioty zwolnione z obowiązku rejestracji.

I tak w myśl rozporządzenia z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia podatników niemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego (Dz. U. z 2004 r. Nr 58, poz. 558 z późn. zm.), z powyższego zwolnieni są podatnicy:

W przedmiotowym stanie faktycznym, znajduje zastosowanie przesłanka zawarta w § 1 pkt 1 lit. j) przywołanego powyżej rozporządzenia. Wobec powyższego, na niemieckiej spółce I., nie powinien ciążyć obowiązek dokonania zgłoszenia rejestracyjnego. A zatem przepis art. 96 ust. 1 u.p.t.u., nie znajdzie w przedstawionym stanie faktycznym zastosowania.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji sprzedaży towaru przez spółkę I., polskiej spółce P., to nabywca będzie zobligowany do naliczenia podatku (tzw. mechanizm samonaliczenia podatku od towarów i usług).

W myśl przepisu art. 17 ust. 1 pkt 5 u.p.t.u. "podatnikami są również osoby prawne, jednostki niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego prowadzenia działalności lub na terytorium kraju". Praktyczne zastosowanie przedmiotowej regulacji, uwarunkowane jest łącznym spełnieniem następujących przesłanek: dostawa towarów ma miejsce na terytorium państwa polskiego, dostawcą jest podmiot zagraniczny, podatek należny nie został rozliczony przez dostawcę, nabywca ma siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce.

W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego i prawnego stwierdzić należy, iż w przypadku zaprezentowanej transakcji dokonanej pomiędzy niemiecką spółką I. a polską spółką P. spełnione zostaną przywołane powyżej przesłanki. W takim stanie sprawy spółka P., powinna dokonać samonaliczenia podatku od towarów i usług oraz opodatkować przedmiotowy towar (ryby), z zastosowaniem stawki w wysokości 3%, przyjmując jako podstawę prawną art. 41 ust. 2 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest spółką zagraniczną prowadzącą działalność gospodarczą polegającą na handlu rybami importowanymi z Wietnamu na teren UE. Spółka jest zarejestrowana w Niemczech, gdzie posiada swoją siedzibę. Wnioskodawca nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oddziału ani przedstawicielstwa oraz nie zamierza prowadzić na terenie kraju działalności gospodarczej. Wnioskodawca nabył towar od polskiej spółki C., a następnie towar ten sprzedał innej polskiej spółce P. Wszelkie transakcje handlowe zawierane były z Wnioskodawcą na terenie Niemiec. Towar nabywany przez Wnioskodawcę od polskiego kontrahenta, a następnie sprzedawany spółce P., nie przekroczył granicy państwa polskiego. Towar (ryba) transportowany był bezpośrednio z magazynu spółki C. do magazynu spółki P. (obydwa znajdują się na terytorium kraju). Wnioskodawca nie uczestniczył w przewozie towaru.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy Wnioskodawca zobligowany był do zarejestrowania się w Polsce dla potrzeb podatku od towarów i usług oraz jaką stawkę podatku VAT winien zastosować przy sprzedaży towaru polskiej spółce.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z tzw. łańcuchową dostawą towarów. Dla dostaw łańcuchowych ustawodawca odrębnie ustalił reguły określające miejsce opodatkowania. Dostawa łańcuchowa to szczególny przypadek transakcji zawieranej pomiędzy kilkoma podmiotami, dotyczącej jednak jednego przedmiotu. Dokonywanych jest zatem kilka dostaw, przy czym towar przemieszczany jest tylko raz - od pierwszego dostawcy do finalnego odbiorcy. Przy tego typu transakcjach przyjmuje się, że dostawy dokonał każdy z podmiotów, który brał udział w tych czynnościach. Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, iż odrębnie jest też ustalane miejsce świadczenia każdej dostawy.

Szczególne zasady opodatkowania transakcji łańcuchowych zawarte zostały w przepisach art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-3 ustawy.

W treści art. 7 ust. 8 ustawy wskazano, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W myśl zasady, wyrażonej w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Jak wynika natomiast z art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie regulacji art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

Zatem, przyporządkowanie transportu bądź wysyłki towarów konkretnej dostawie w łańcuchu dostaw decyduje o miejscu opodatkowania tych dostaw.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jako podmiot niemiecki nabył od polskiej spółki towar, który następnie sprzedał innej polskiej spółce. Przedmiotowy towar w wyniku tej sprzedaży nie opuścił terytorium Polski, a zatem miejscem opodatkowania każdej dostawy jest terytorium Polski. Jednocześnie należy zaznaczyć, iż w sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji nie dochodzi do WDT i WNT, o których mowa w art. 9 i 13 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Rejestracja podmiotów jako podatników czynnych VAT została uregulowana w art. 96 ustawy. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W tym miejscu warto powołać np. § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia podatników niemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego (Dz. U. Nr 58, poz. 558 z późn. zm.), zgodnie z którym obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego nie mają podatnicy nieposiadający na terytorium kraju siedziby, stałego miejsca zamieszkania, stałego miejsca prowadzenia działalności, zwykłego miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zwykłego pobytu, jeżeli wykonują na terytorium kraju wyłącznie czynności m.in. wskazane w pkt k) ww. ustępu tj. dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe, ponieważ Wnioskodawca podczas dokonania przedmiotowej dostawy nie posiadał, ani nadal nie posiada siedziby, czy stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, nie miał obowiązku rejestrować się z tytułu przedmiotowej transakcji jako polski podatnik podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że nie wykonywał na terytorium kraju innych czynności opodatkowanych o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy w odniesieniu do których był obowiązany do rejestracji na terytorium Polski.

Tym samym dokonując dostawy towarów na terytorium kraju na rzecz polskiego kontrahenta Spółka nie ma obowiązku rozliczenia przedmiotowej dostawy, gdyż rozliczenia tego dokona nabywca towaru na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca jako podmiot zagraniczny, nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, dokonując dostawy towarów, nie ma obowiązku rejestrowania się jako czynny podatnik VAT w Polsce.

Zatem w przedmiotowej kwestii stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Za prawidłowe należy uznać również stanowisko, iż w przedstawionej we wniosku sytuacji dostawy towaru przez Wnioskodawcę na rzecz spółki P., to spółka P. jako nabywca będzie zobligowana do naliczenia podatku na podstawie ww. art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż nie odniósł się do przedstawionej we własnym stanowisku w sprawie kwestii zastosowania stawki 3% przez nabywcę towaru, gdyż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, pisemna interpretacja przepisów prawa podatkowego jest wydawana w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.