IPPP3/443-1119/14-4/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.) uzupełnionym w dniu 4 lutego 2015 r. (data wpływu 9 lutego 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 26 stycznia 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 30 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia mediów - jest prawidłowe.

W dniu 10 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia mediów. Wniosek uzupełniony został w dniu 4 lutego 2015 r. (data wpływu 9 lutego 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 26 stycznia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej świadczy usługi informatyczne w lokalu będącym własnością Wnioskodawcy i jego żony. Wnioskodawca przeniósł do środków trwałych używany samochód osobowy, który stacjonuje w garażu. Działalność prowadzi w jednym pomieszczeniu. Wg aktu notarialnego (zakup lokalu od dewelopera) pomieszczenie to 15 m2 powierzchnia użytkowa a garaż - 15,6 m². Wg tego aktu łączna pow. użytkowa lokalu (bez garażu) wynosi 125,3 m². Na podstawie tych danych Wnioskodawca wyznaczył proporcję 21%= (15 m²+15,6 m²)/ (125,3 m² i 15,6 m²). Wnioskodawca nabył lokal od dewelopera aktem notarialnym z dnia 11 grudnia 2009 r. Lokal ten został oddany do użytkowania w październiku 2009 r. W związku z tym lokal jest użytkowany ponad 5 lat, dlatego Wnioskodawca wprowadził go do ewidencji środków trwałych na podstawie wartości z aktu notarialnego (pokrywa się z wartością rynkową) przemnożonej przez proporcję 21% - tak wyznaczona wartość lokalu podlega 10 letniej amortyzacji wchodzącej co miesiąc do Księgi Przychodów i Rozchodów (KPiR).

Wyliczoną proporcję 21% Wnioskodawca zamierza również stosować do faktur VAT wystawianych w całości na swoją działalność za prąd, gaz, ogrzewanie i wodę. Czyli z każdej faktury VAT dotyczącej ww. mediów 21% wartości netto i podatku VAT będzie księgowane w Rejestrze VAT do wykazania jako podatek VAT naliczony.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi jednoosobową działalność usługową w dziedzinie IT itp. Wnioskodawca otrzymuje faktury za media wystawiane na firmę i zawierające zużycie dla całej nieruchomości. Dlatego Wnioskodawca zamierza je rozliczyć tylko w proporcji wynikającej z użytkowanej powierzchni dla celów działalności.

Powierzchnia lokalu wykorzystywana do działalności gospodarczej wynosi 30,6 m2, a całkowita powierzchnia lokalu wynosi 140,9 m². Lokal o pow. 125,3 m² z przyległymi zabudowaniami (garaż 15,6 m²) jest własnością Wnioskodawcy i jego żony. Nie stanowi w całości majątku przedsiębiorstwa. Wnioskodawca otrzymuje faktury VAT dla całego lokalu (nie ma osobnych liczników, gdyż jest to technicznie trudne lub wręcz niemożliwe). Ponoszone koszty mediów (prąd, gaz, ogrzewanie i woda) służą i będą służyły działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku od towarów i usług ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy w przypadku gdy koszty za media są dokumentowane fakturami VAT na działalność gospodarczą, to czy Wnioskodawcy przysługuje wykazywanie podatku VAT (w odpowiedniej proporcji j.w.) jako naliczonego.

Stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku:

Na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy przysługuje odliczanie kwoty podatku VAT od wydatków związanych z mediami (prąd, gaz, ogrzewanie i woda) wykazanych w poprawnie wystawionych fakturach VAT na działalność gospodarczą, koszty te są bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością. Oczywiście odliczanie VAT następuje w odpowiedniej części wynikającej z użytkowania części lokalu w działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem odliczyć można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z powyższego wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest nie tylko nabycie towarów i usług do prowadzonej działalności, ale również związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności gospodarczej opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w lokalu o powierzchni użytkowej 15 m². będącym własnością Wnioskodawcy i jego żony. Działalności gospodarczej służy również garaż o powierzchni użytkowej 15,6 m2. Wnioskodawca wyliczył, że powierzchnia wykorzystywana do działalności gospodarczej wynosi 21% całkowitej powierzchni nieruchomości wraz z garażem. Wyliczoną proporcję 21% zamierza stosować przy odliczeniu podatku naliczonego z faktur VAT za prąd, gaz, ogrzewanie i wodę. Faktury te są wystawiane na firmę Wnioskodawcy i zawierają zużycie dla całej nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie prądu, gazu, ogrzewania i wody w proporcji, w jakiej media te są wykorzystywane do działalności gospodarczej.

Jak wyżej wskazano, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi służą czynnościom opodatkowanym. Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jest też w stanie określić, jaką część powierzchni całkowitej nieruchomości będącego własnością Wnioskodawcy i jego żony wykorzystuje do działalności gospodarczej - jest to 21% powierzchni całkowitej lokalu wraz z powierzchnią garażu. W konsekwencji, skoro Wnioskodawca nieruchomość (lokal i garaż) będącą własnością jego i jego żony w 21% wykorzystuje do prowadzonej działalności gospodarczej i jeżeli jest to działalność opodatkowana, to na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki dotyczące mediów (woda, ogrzewanie, gaz, prąd) w zakresie, w jakim poniesione wydatki służą działalności opodatkowanej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.