IPPP3/443-1118/13-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2013 r. (data wpływu 6 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia nabywanego alkoholu etylowego zawartego w odpadach rozpuszczalnikowych - jest prawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia nabywanego alkoholu etylowego zawartego w odpadach rozpuszczalnikowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (dalej: S., Spółka lub Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na odzysku odpadów rozpuszczalnikowych z wykorzystaniem procesów destylacji próżniowej atmosferycznej oraz procesów filtracji. W skład odpadów rozpuszczalników wchodzą m.in. zużyte środki nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi, takie jak rozpuszczalniki i rozcieńczalniki lub środki zapobiegające zamarzaniu i płyny usuwające oblodzenie, zawierające w swym składzie alkohol etylowy o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości (bez względu na kod CN).

Spółka nabywa przedmiotowe odpady od kontrahentów z siedzibą na terytorium Polski lub innych państw członkowskich Unii Europejskiej (UE). Wskazani kontrahenci nie są podatnikami akcyzowymi, a odpady rozpuszczalnikowe są nabywane przez S. poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Kontrahenci S. nabywają środki nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi, zawierające w swym składzie alkohol etylowy o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, od podmiotów siedzibą w Polsce lub w innych państwach członkowskich UE. Środki te zużywane są przez tych kontrahentów zgodnie z ich przeznaczaniem, np. do czyszczenia maszyn przemysłowych. W związku powyższym S. zakłada, że alkohol etylowy zawarty w tych środkach był w chwili dopuszczenia do obrotu (tekst jedn.: w chwili sprzedaży na rzecz kontrahentów S.) skażony metodami i na warunkach uprawniających do zastosowania zwolnienia od akcyzy, niezależnie od faktu, czy skażenie alkoholu etylowego nastąpiło na terytorium Polski, czy też na terytorium innego państwa członkowskiego UE.

Ponadto, nabywane przez S. od kontrahentów z siedzibą w Polsce odpady rozpuszczalnikowe przemieszczane są do Spółki wraz z fakturami VAT oraz kartami przekazania odpadów. Karta taka wystawiana jest przez dostawcę odpadów rozpuszczalnikowych w oparciu o przepisy ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach. W przypadku nabywania odpadów rozpuszczalnikowych od kontrahentów z siedzibą w innych niż Polska państwach członkowskich, odpady takie przemieszczane są do Spółki wraz z fakturami VAT oraz listami przewozowymi (CMR). S. wskazuje, iż nie jest w stanie zidentyfikować pierwotnych producentów lub dystrybutorów zużytych przez kontrahentów Spółki środków nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, a zawierających alkohol etylowy o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości (bez względu na kod CN).

Spółka wskazuje również, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 9 lipca 2009 r. wydał interpretację o nr IPPP3/443-263/09-4/CS na rzecz S., w której potwierdził m.in., że:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy alkohol etylowy o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętość zawarty w nabywanych przez S. od kontrahentów z siedzibą w Polsce odpadach rozpuszczalnikowych (bez względu na kod CN), który został skażony przez podmioty trzecie z siedzibą w Polsce lub z siedzibą w innych państwach członkowskich UE na etapie produkcji środków nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi lub przed ich dopuszczeniem do obrotu (konsumpcji) zgodnie z metodami i na warunkach wskazanych odpowiednio w art. 30 ust. 9 pkt 1 lub pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm., dalej: UPA) lub art. 32 ust. 4 pkt 2 UPA korzysta ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w tych przepisach, bez konieczności gromadzenia przez Spółkę dokumentacji potwierdzającej skażenie.

2. Czy alkohol etylowy o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości zawarty w nabywanych przez S. od kontrahentów z siedzibą w innych niż Polska państwach członkowskich UE odpadach rozpuszczalnikowych (bez względu na kod CN), który został skażony przez podmioty trzecie z siedzibą w innych niż Polska państwach członkowskich UE na etapie produkcji środków nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi lub przed ich dopuszczeniem do obrotu (konsumpcji) zgodnie z metodami i na warunkach wskazanych odpowiednio w art. 30 ust. 9 pkt 1 lub pkt 2 UPA korzysta ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w tych przepisach, bez konieczności gromadzenia przez Spółkę dokumentacji.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, alkohol etylowy o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości zawarty w nabywanych przez S. od kontrahentów z siedzibą w Polsce odpadach rozpuszczalnikowych (bez względu na kod CN), który został skażony przez podmioty trzecie z siedzibą Polsce lub z siedzibą w innych państwach członkowskich UE na etapie produkcji środków nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi lub przed ich dopuszczeniem do obrotu (konsumpcji) zgodnie z metodami i na warunkach wskazanych odpowiednio w art. 30 ust. 9 pkt 1 lub pkt 2 UPA lub art. 32 ust. 4 pkt 2 UPA korzysta ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w tych przepisach, bez konieczności gromadzenia przez Spółkę dokumentacji potwierdzającej to skażenie. Poniżej Spółka przedstawia uzasadnienie prawne swojego stanowiska w sprawie.

Spółka wskazuje, iż zgodnie z art. 30 ust. 9 pkt 1 UPA, zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy całkowicie skażony, importowany, nabywany wewnątrzwspólnotowo albo produkowany na terytorium kraju, wskazanymi przez dowolne państwo członkowskie Unii Europejskiej, środkami dopuszczonymi do skażania alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, w tym zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. Stosownie natomiast do art. 30 ust. 9 pkt 2 UPA, zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy zawarty w nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu. Ponadto, stosownie do art. 32 ust. 4 pkt 2 UPA, zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie również alkohol etylowy skażony środkami skażającymi, określonymi przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych spośród środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego na podstawie przepisów wydanych na podstawie ustawy z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych i wykorzystywany do produkcji produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi wyłącznie w przypadkach dostarczenia ze składu podatkowego na terytorium Polski do podmiotu zużywającego lub zużycia przez podmiot prowadzący skład podatkowy występujący jako podmiot zużywający, jeżeli spełnione są dodatkowe warunki, o których mowa w tym przepisie; w przypadku podmiotu zużywającego zwolnienie od akcyzy dotyczy ilości nieprzekraczających dopuszczalnych norm zużycia.

Powyższe przepisy wprowadzają dwie kategorie zwolnień od podatku akcyzowego skażonego alkoholu etylowego, tj. zwolnienie bezwarunkowe oraz zwolnienie ze względu na przeznaczanie. Tym samym, zdaniem Spółki skażony alkohol etylowy, który stanowi składnik wyrobów nieakcyzowych, tj. środków nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (takich jak rozpuszczalniki, rozcieńczalniki lub środków zapobiegających zamarzaniu i płynów usuwających oblodzenie) może podlegać bądź bezwarunkowemu zwolnieniu od akcyzy (art. 30 ust. 9 UPA), bądź zwolnieniu ze względu na przeznaczenie (art. 32 UPA). Zdaniem S., przedmiotowe zwolnienia realizowane są, co do zasady, na etapie produkcji (wytwarzania) wyrobów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi zawierających omawiany skażony alkohol. W związku z tym, to przy produkcji tych wyrobów ich wytwórcy zobowiązani są do wypełnienia warunków uprawniających do zwolnienia skażonego alkoholu od akcyzy, poprzez zastosowanie odpowiedniej metody skażania lub poprzez wypełnienie dodatkowych warunków wynikających z przepisów UPA, lub w przypadku produkcji tych wyrobów na terytorium innego niż Polska państw członkowskiego UE, warunków tam obowiązujących. Zdaniem Spółki oznacza to, że kolejne etapy obrotu wyrobami nieakcyzowymi zawierającymi skażony alkohol etylowy nie stanowią przedmiotu opodatkowania podatkiem akcyzowym, a tym samym obrót ten nie jest obarczony żadnymi obowiązkami ewidencyjnymi, czy też dokumentacyjnymi wynikającymi z UPA. Dopuszczony do obrotu środek nieprzeznaczony do spożycia przez ludzi zawierający skażony alkohol etylowy, korzysta bowiem ze zwolnienia od akcyzy, bez względu na ilość transakcji między kolejnymi kontrahentami, czy też na posiadanie przez tych kontrahentów dokumentów potwierdzających skażenie alkoholu. Zaznaczyć należy, że po etapie produkcji środków nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, zawierających skażony alkohol etylowy o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości następuje ich zużycie przez. kontrahentów S. z siedzibą w Polsce, zgodnie z ich przeznaczeniem. Zdaniem S., nabyte przez kontrahentów S. omawiane środki nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi niezależnie od tego, czy zostały nabyte przez tych kontrahentów od podmiotów z siedzibą w innych niż Polska państwach członkowskich UE, czy od kontrahentów z siedzibą w Polsce, jeśli zawarty w nich alkohol etylowy został skażony metodami i na warunkach wymienionych odpowiednio w art. 30 ust. 9 pkt 1 lub pkt 2 UPA, czy też w art. 32 ust. 4 pkt 2 UPA, podlega stosownemu zwolnieniu od akcyzy również w przypadkach dokonywania przez S. od kontrahentów z siedzibą w Polsce nabycia zużytych środków nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

Podsumowując powyższe, zdaniem Spółki przepisy UPA nie nakładają na S. obowiązku dokumentowania skażenia alkoholu etylowego zawartego w odpadach rozpuszczalnikowych będących przedmiotem nabycia przez Spółkę od kontrahentów z siedzibą w Polsce. Zatem, dokumenty na podstawie których odpady rozpuszczalnikowe, zawierające skażony alkohol etylowy o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości są nabywane przez S. od kontrahentów z siedzibą w Polsce, tj. faktury VAT oraz karty przekazania odpadów są wystarczającymi dokumentami w celu korzystania ze zwolnienia od akcyzy.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, alkohol etylowy o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości zawarty w nabywanych przez S. od kontrahentów z siedzibą w innych niż Polska państwach członkowskich UE odpadach rozpuszczalnikowych (bez względu na kod CN), który został skażony przez podmioty trzecie z siedzibą w innych niż Polska państwach członkowskich UE na etapie produkcji środków nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi lub przed ich dopuszczeniem do obrotu (konsumpcji) zgodnie z metodami i na warunkach wskazanych odpowiednio w art. 30 ust. 9 pkt 1 lub pkt 2 UPA korzysta ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w tych przepisach, bez konieczności gromadzenia przez Spółkę dokumentacji potwierdzającej to skażenie. Poniżej Spółka przedstawia uzasadnienie prawne swojego stanowiska w sprawie.

Spółka wskazuje, iż zgodnie z art. 30 ust. 9 pkt 1 UPA, zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy całkowicie skażony, importowany, nabywany wewnątrzwspólnotowo albo produkowany na terytorium kraju, wskazanymi przez dowolne państwo członkowskie Unii Europejskiej, środkami dopuszczonymi do skażania alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, w tym zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. Stosownie natomiast do art. 30 ust. 9 pkt 2 UPA, zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy zawarty w nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej pochodzenia wyrobu. Powyższe przepisy wprowadzają bezwarunkowe zwolnienie od akcyzy skażonego alkoholu etylowego zawartego w środkach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

Zdaniem S., przedmiotowe zwolnienia realizowano są, co do zasady, na etapie produkcji (wytwarzania) wyrobów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi zawierających omawiany skażony alkohol. W związku z tym, to przy produkcji tych wyrobów ich wytwórcy zobowiązani są do wypełnienia warunków uprawniających do zwolnienia skażonego alkoholu od akcyzy, poprzez zastosowanie odpowiedniej metody skażania lub poprzez wypełnienie dodatkowych warunków uregulowanych w państwach siedziby tych wytwórców. Zdaniem Spółki, oznacza to, że kolejne etapy obrotu wyrobami nieakcyzowymi zawierającymi skażony alkohol etylowy realizowanymi na terytorium Polski nie stanowią przedmiotu opodatkowania podatkiem akcyzowym, a tym samym obrót ten nie jest obarczony żadnymi obowiązkami ewidencyjnymi, czy też dokumentacyjnymi wynikającymi z UPA. Dopuszczony do obrotu środek nieprzeznaczony do spożycia przez ludzi zawierający skażony alkohol etylowy, korzysta bowiem ze zwolnienia od akcyzy, bez względu na ilość transakcji między kolejnymi kontrahentami, czy też na posiadanie przez tych kontrahentów dokumentów potwierdzających skażenie alkoholu. Zaznaczyć należy, że po etapie produkcji środków nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, zawierających skażony alkohol etylowy o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości następuje ich zużycie, przez kontrahentów S. z siedzibą w innych niż Polska państwach członkowskich, zgodnie z ich przeznaczeniem. Zdaniem S., nabyte przez wskazanych kontrahentów S. środki nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi podlegają zwolnieniu od akcyzy, jeśli alkohol etylowy w nich zawarty został skażony metodami i na warunkach wynikających odpowiednio z art. 30 ust. pkt 1 lub pkt 2 UPA. Oznacza to tym samym, że alkohol ten podlega również stosownemu zwolnieniu w sytuacji dokonywania przez S. od kontrahentów z siedzibą w innych niż Polska państwach członkowskich UE nabycia zużytych przez nich środków nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

Podsumowując powyższe, zdaniem Spółki przepisy UPA nie nakładają na S. obowiązku dokumentowania skażenia alkoholu etylowego zawartego w odpadach rozpuszczalnikowych będących przedmiotem nabycia przez Spółkę od kontrahentów z siedzibą w innych niż Polska państwach członkowskich UE. Zatem, dokumenty na podstawie których odpady rozpuszczalnikowe, zawierające alkohol etylowy o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości są nabywane przez S. od kontrahentów z siedzibą w tych państwach, tj. faktury VAT, listy przewozowe (CMR) są wystarczającymi dokumentami w celu korzystania ze zwolnienia od akcyzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zatem stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.