IPPP3/443-1039/12-2/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2012 r. (data wpływu 5 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zwrotu opłat publiczno-prawnych wnoszonych przez Spółkę w imieniu i na rzecz klientów - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zwrotu opłat publiczno-prawnych wnoszonych przez Spółkę w imieniu i na rzecz kontrahentów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Kancelaria patentowo-prawna (płatnik podatku VAT) działa w imieniu klientów na podstawie pełnomocnictw upoważniających ją m.in. do wnoszenia w imieniu tych klientów opłat publiczno-prawnych związanych z usługami świadczonymi w Polsce.

Uzgadniane z klientem honorarium Kancelarii obejmuje usługi merytoryczne w zakresie powierzonej sprawy i ustalane jest ryczałtowo lub według stawki godzinowej. Honorarium nie obejmuje opłat publiczno-prawnych, bowiem konieczność ich wnoszenia, ich rodzaj, wysokość i terminy wnoszenia zwykle nie są znane w chwili uzgadniania strategii postępowania w sprawie i uzgadniania wysokości honorarium. Kancelaria często wnosi w imieniu swoich klientów opłaty publiczno-prawne zawsze z własnego rachunku bankowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłaty publiczno-prawne wnoszone w imieniu i na rzecz klientów są obrotem Kancelarii w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT i podlegają opodatkowaniu w świetle art. 8 ust. 2a ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Opłaty publiczno-prawne wnoszone przez Kancelarię w imieniu i na rzecz klientów Kancelarii w okolicznościach przedstawionych powyżej nie stanowią obrotu Kancelarii w rozumieniu art. 29 ustawy o VAT - ich wnoszenie stanowi czynność pozostającą poza zakresem przepisów o VAT. Klient winien być obciążany takimi opłatami na podstawie noty obciążeniowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z zawartego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako kancelaria patentowo-prawna i podatnik podatku VAT, działa w imieniu klientów na podstawie pełnomocnictw upoważniających ją m.in. do wnoszenia w imieniu tych klientów opłat publiczno-prawnych związanych z usługami świadczonymi w Polsce. Honorarium Wnioskodawcy obejmuje usługi merytoryczne w zakresie powierzonej sprawy i ustalane jest ryczałtowo lub według stawki godzinowej, nie obejmuje ono natomiast opłat publiczno-prawnych, bowiem konieczność ich wnoszenia, ich rodzaj, wysokość i terminy wnoszenia zwykle nie są znane w chwili uzgadniania strategii postępowania w sprawie. Opłaty te Wnioskodawca wnosi w imieniu swoich klientów z własnego rachunku bankowego.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy opłaty publiczno-prawne wnoszone w imieniu i na rzecz klientów są jego obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT i podlegają opodatkowaniu w świetle art. 8 ust. 2a ustawy o VAT.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Aby uznać jednak dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Zatem odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem istnieje jawny lub choćby dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne, natomiast świadczenia nie oparte na tytule prawnym, wskazującym obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia - nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego na tle przedstawionych uregulowań prawnych prowadzi do wniosku, iż Wnioskodawca nie świadczy żadnej usługi na rzecz klienta, związanej z opłatami publiczno-prawnymi wnoszonymi w imieniu i na rzecz tego klienta. Kwoty tych opłat nie można bowiem uznać jako element kalkulacyjny kwoty należnego wynagrodzenia za obsługę prawną Wnioskodawcy jako kancelarii. W tym też zakresie pomiędzy Kancelarią i klientem nie istnieje żaden (nawet dorozumiany) stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane byłyby świadczenia wzajemne. Zatem kwota opłat publiczno-prawnych, wnoszonych w imieniu i na rzecz klienta, nie jest w żaden sposób związana z uzyskaniem świadczenia wzajemnego.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż z uwagi na fakt, że czynności opisane przez Wnioskodawcę wykonywane są przez niego na rzecz i w imieniu klienta, stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy nie stanowią obrotu podlegającego podatkowi VAT. Otrzymany zwrot wydatków poniesionych na rzecz zleceniodawcy nie stanowi podstawy opodatkowania VAT, gdyż nie jest on w istocie wynagrodzeniem Wnioskodawcy za świadczenie usług (nie jest kwotą należną z tytułu sprzedaży). W konsekwencji ww. wydatki poniesione w imieniu i na rzecz klienta nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, opłaty publiczno-prawne wnoszone w imieniu i na rzecz klientów przez Wnioskodawcę nie stanowią obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy i tym samym nie podlegają opodatkowaniu w świetle art. 8 ust. 2a ustawy przez Wnioskodawcę.

W zakresie zagadnienia drugiego przedstawionego we wniosku, w przedmiocie kosztów ponoszonych przez zagraniczne kancelarie, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.