IPPP3/443-1030/13-4/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2013 r. (data wpływu 13 listopada 2013 r.), uzupełnionym w dniu 3 lutego 2014 r. (data nadania), (data wpływu 6 lutego 2014 r.), w odpowiedzi na wezwanie z dnia 23 stycznia 2014 r. nr IPPP3/443-1030/13-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane przez Stronę w dniu 28 stycznia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z posiadanymi dokumentami - jest prawidłowe.

W dniu 13 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z posiadanymi dokumentami, uzupełniony w dniu - data nadania 3 lutego 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.), w odpowiedzi na wezwanie z dnia 23 stycznia 2014 r. nr IPPP3/443-1030/13-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane przez Stronę w dniu 28 stycznia 2014 r.,

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka X. PL jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT UE. Przeważający rodzaj działalności to 4652Z (sprzedaż budowa sprzętu elektronicznego i telekomunikacyjnego oraz części do niego). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów a w szczególności telefonów komórkowych i sprzętu elektronicznego (WDT) do odbiorców z krajów Unii Europejskiej, posiadających właściwy i ważny numer Identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy (art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Dostawy odbywają się zgodnie z regułą Incoterms EXW. Zgodnie z warunkami dostawy transport organizuje nabywca towarów, który zawiera umowę z przewoźnikiem i płaci za koszty transportu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy posiadane przez Spółkę dokumenty, tj:

* kopia faktury VAT bez podpisu odbierającego,

* dokumenty przewozowe podpisane przez przewoźnika w momencie wydania mu towaru do transportu bez potwierdzenia odbioru towaru przez nabywcę,

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

* dokument potwierdzający zapłatę za towar, są wystarczającymi dokumentami uprawniającymi Spółkę do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

W uzupełnieniu wniosku nadesłanym w związku z otrzymanym wezwaniem, pytanie zostało przeformułowane w sposób następujący

Czy posiadane przez Spółkę dokumenty, tj:

Dodatkowo w ww. uzupełnieniu zadano następujące pytanie

Czy w przypadku braku jednego z dokumentu wskazanego pod pozycją 3 lub 4 podatnik zostałby pozbawiony możliwości zastosowania stawki 0%.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

* podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy oraz swój numer, pod którym zarejestrowany jest jako podatnik VAT UE, - podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dowodami są zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT następujące dokumenty jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

* kopia faktury,

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Ustawa o VAT wymaga, aby jednym z dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy były dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z Polski, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski. W praktyce międzynarodowego przewozu drogowego dokumentem stosowanym dla potrzeb tego rodzaju transportu towarów jest list przewozowy tzw. CMR. Z powyższego wynika, że pierwszy egzemplarz listu przewozowego, jaki otrzymuje od przewoźnika dostawca, nie będzie egzemplarzem podpisanym przez odbiorcę i nie będzie w momencie jego wydania potwierdzać dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia. Dowodem wydania towarów w miejscu przeznaczania jest jedynie drugi i trzeci oryginał listu przewozowego.

Przewoźnik nie wyda jednak dostawcy trzeciego egzemplarza listu CMR, gdyż tym samym pozbawiałby się najważniejszego potwierdzenia realizacji umowy przewozu. Drugi oryginał natomiast jest przeznaczony dla nabywcy towaru. Z pierwszego egzemplarza listu przewozowego, jaki otrzymuje Spółka wynika natomiast, że towar został przejęty przez przewoźnika i zobowiązał się on do dostarczenia towaru do danego miejsca wskazanego w CMR. Jedynie pośrednio można z niego wyprowadzić wniosek, że towar zostanie przewieziony do nabywcy a przewoźnik dochowa należytej staranności przy transporcie towarów. Na przewoźniku bowiem spoczywa odpowiedzialność za dostarczenie przesyłki nabywcy (tekst jedn.: odpowiedzialność za zaginięcie towaru, jego uszkodzenie, jak również za opóźnienie dostawy).

W związku z tym zostaną spełnione wszystkie przesłanki zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT do zastosowania stawki "0".

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 29 stycznia 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

Spółka nie będzie posiadała oryginału dokumentu CMR potwierdzającego odbiór towaru przez nabywcę, gdyż zasady dostawy będą odbywały się zgodnie z regułą Incoterms EXW. Zgodnie z warunkami dostawy transport organizuje nabywca towarów, który zawiera umowę z przewoźnikiem i ponosi koszty transportu. Zgodnie z zasadami tej dostawy, z chwilą przejęcia ładunku przez przewoźnika własność, odpowiedzialność, ubezpieczenie przechodzą na nabywcę towaru.

Spółka będzie posiadała dokumenty:

Uzupełnienie wniosku dotyczące dodatkowo zadanego pytania

Dokumenty te łącznie stanowić będą podstawę do zastosowania stawki 0% nawet w przypadku braku jednego dokumentu (o którym mowa w pkt 3 powyżej) tj. wydruku ze strony internetowej przewoźnika gdyż spółka nie może przewidzieć jakiego przewoźnika wynajmie nabywca. Dlatego dodatkowym dokumentem będzie kopia CMR przesłana przez nabywcę towarów (w postaci skanu, faxem) i to będzie wystarczającym dowodem, że towar został dostarczony na terytorium kraju członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy, stanowi, że stawka podatku wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Niemniej jednak zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

I tak, w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Przy czym zgodnie z art. 42 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi) oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Ponadto na mocy art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT UE. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów a w szczególności telefonów komórkowych i sprzętu elektronicznego (WDT) do odbiorców z krajów Unii Europejskiej, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy. Dostawy odbywają się zgodnie z regułą Incoterms EXW. Zgodnie z warunkami dostawy transport organizuje nabywca towarów, który zawiera umowę z przewoźnikiem i płaci za koszty transportu.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy posiadane przez Spółkę dokumenty, tj.:

Z zacytowanych wcześniej uregulowań wynika, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych. Zatem ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, które w przypadku gdy nie potwierdzają dostarczenia towarów do nabywcy, mogą być uzupełnione dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

Przepisy przy tym nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem będzie to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Spółka będzie posiadała dokumenty przewozowe podpisane przez przewoźnika w momencie wydania mu towaru do transportu, wydruk ze strony internetowej przewoźnika (kuriera, firmy transportowej) z którego wynika, że towary zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (np. bezpośrednio do nabywcy lub terminal przeładunkowy w innym państwie członkowskim), kopię faktury, kopię CMR (egzemplarz, który otrzymuje nabywca) - przesłana przez nabywcę emailem (skan dokumentu) lub faxem, gdzie widnieje adnotacja o odbiorze towaru, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument potwierdzający zapłatę za towar.

Odnosząc niniejsze do przedstawionego stanu prawnego należy stwierdzić, iż wskazane dokumenty, które Spółka będzie posiadała w przypadku sprzedaży wewnątrzwspólnotowej będą jednoznacznie potwierdzały, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że wskazane dokumenty będą upoważniały do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy wskazać, że niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2014 r. i sprecyzowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 3 lutego 2013 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.) - czy posiadane przez Spółkę dokumenty wymienione w punktach od 1 do 6 są wystarczającymi dowodami uprawniającymi Spółkę do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Natomiast nie rozstrzyga w części dotyczącej dodatkowego (nowego) pytania przedstawionego w uzupełnieniu wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.) odnoszącego się do możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę stawki podatku w wysokości 0% w przypadku braku jednego z dokumentów wskazanych w punkcie 3 lub 4.

Należy zauważyć, że dodanie przez Wnioskodawcę w ww. uzupełnieniu będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 23 stycznia 2014 r. nr IPPP3/443-1030/13-2/IG do uzupełnienia braków formalnych wniosku - nowego (dodatkowego) pytania związanego z przedstawionym zdarzeniem przyszłym we wniosku z dnia 8 listopada 2013 r. - powoduje rozszerzenie przedmiotu wniosku.

Zakres interpretacji zakreślony został przez Wnioskodawcę we wniosku z dnia 8 listopada 2013 r. (data wpływu 13 listopada 2013 r.) co oznacza, że dodatkowe kwestie poruszane przez Wnioskodawcę w uzupełnieniu wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.) nie mogą być przedmiotem niniejszej interpretacji.

Zatem jeżeli Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem interpretacji zakresie wyznaczonym dodatkowym pytaniem powinien zwrócić się z nowym wnioskiem przestawiając wyczerpująco zdarzenie przyszłe (stan faktyczny), pytanie, własne stanowisko w sprawie oraz uiścić stosowną opłatę o której mowa w art. 14f § 1 i 2 Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.