IPPP3/443-1011/11-4/LK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia (13 lipca 2011 r.) (data wpływu 20 lipca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2011 r. (data wpływu 23 września 2011 r.) na wezwanie z dnia 12 września 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia towaru od kontrahenta zagranicznego - jest prawidłowe.

W dniu 25 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia towaru od kontrahenta zagranicznego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 września 2011 r. (data wpływu 23 września 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP3/443-1011/11-2/LK z dnia 12 września 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma E. Sp. z o.o. SK zakupiła syropy (bezalkoholowe) do kawy, które są towarem do dalszej odsprzedaży. Fakturę za zakupiony towar wystawiła firma Szwajcarska niezarejestrowana dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Towar został wyprodukowany przez firmę niemiecką i z magazynu niemieckiego przetransportowany do Polski (informacja, że towar zostaje wydany z magazynu znajdującego się w Niemczech znajduje się na fakturze). Firma E. Sp. z o.o. SK zorganizowała transport we własnym zakresie (wynajęła firmę przewozową). Faktura za syropy została wystawiona bez doliczenia podatku VAT przez firmę szwajcarską.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób należy potraktować zakup syropów do kawy w świetle podatku od towarów i usług oraz jak należy rozliczyć VAT od dokonanej transakcji.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyżej wymieniona transakcja zakupu nie należy do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż fakturę wystawiła firma niezarajestrowana do VAT UE. Nie jest to import towaru, ponieważ towary są dostarczane z kraju należącego do Wspólnoty Europejskiej.

Zakup przedmiotowych syropów należy uznać za transakcję dla której podatnikiem jest nabywca towaru zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5. W związku z powyższym należy sporządzić fakturę wewnętrzną i ująć ją w deklaracji VAT-7 (11) w poz. 41, 42. Kwota VAT należnego wynikająca z faktury wewnętrznej stanowi podatek naliczony, który wykazać należy w deklaracji VAT-7 (11) w poz. 52 zarówno VAT należny jak i naliczony należy wykazać w deklaracji za m-c w którym faktura została wystawiona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii;

Stosownie do art. 2 pkt 7 ustawy przez import towarów - rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju;

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 cyt. ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Ponadto w myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W przepisach art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług uregulowano w sposób szczególny zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych, tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów zawierających transakcje dotyczące jednego towaru, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ww. ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje towar ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. W poz. tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Stosownie do art. 22 ust. 3 ustawy o VAT w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki, ustalanie miejsca świadczenia odbywa w zależności od tego czy transakcje te są transakcjami poprzedzającymi czy następującymi po transakcji ruchomej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zakupiła syropy (bezalkoholowe) do kawy przeznaczone do dalszej odsprzedaży. Fakturę za zakupiony towar wystawiła firma Szwajcarska niezarejestrowana dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Towar został wyprodukowany przez firmę niemiecką i z magazynu niemieckiego przetransportowany do Polski (informacja, że towar zostaje wydany z magazynu znajdującego się w Niemczech znajduje się na fakturze). Spółka zorganizowała transport we własnym zakresie (wynajęła firmę przewozową). Faktura za syropy została wystawiona bez doliczenia podatku VAT przez firmę szwajcarską.

Analizując przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy iż opisana transakcja nie spełnia przesłanek do uznania jej za import towarów. Bowiem zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy przez import rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju w przedstawionej sytuacji następuje przywóz towarów z terytorium państwa UE. Przedmiotowa transakcja nie spełnia również przesłanek dotyczących odnośnie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż nie spełnia przesłanek, o których mowa w art. 9 ustawy. Co do zasady dostawa towaru dokonana przez firmę szwajcarską na rzecz Spółki polskiej jest opodatkowana w Polsce. Tak, więc w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towarów, dla której podatnikiem jest nabywca towarów. A zatem Spółka na podstawie art. 17 winna dokonać rozliczenia przedmiotowej transakcji.

I tak zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju;

Zgodnie z art. 17 ust. 1a ustawy przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Stosownie do art. 17 ust. 2 w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W myśl art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się, jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6.

Zatem Spółka jest zobowiązana do rozliczenia tej transakcji jako nabywca towarów stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Dla dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca obowiązek podatkowy powstaje na podstawie art. 19 ust. 20 cyt. ustawy, zgodnie z którym dla dostawy tej stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1-4, 13 pkt 1 lit. a), pkt 3 i 5 oraz ust. 16-17.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 20 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Natomiast jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części (art. 19 ust. 11).

Jak stanowi art. 99 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Zgodnie z art. 99 ust. 9 ustawy w przypadku, gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub 8, deklarację podatkową składa się w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Co do zasady obowiązek składania deklaracji dotyczy przede wszystkim podatników, którzy są nimi z racji prowadzenia działalności gospodarczej, w ramach której wykonują czynności opodatkowane. W ramach tej deklaracji podatnik ujmuje podatek należny wynikający ze wszystkich rodzajów czynności opodatkowanych.

Podatnik rozliczający się za okresy miesięczne składa deklarację na druku VAT-7, której wzór został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 z późn. zm.).

W objaśnieniach do deklaracji dla podatku od towarów i usług zawartych w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 nr 211, poz. 1333 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 sierpnia 2011 r. poz. 41 wypełniają dostawca i nabywca, a poz. 42 wypełnia tylko nabywca-jeżeli zgodnie z art. 17

ustawy nabywca jest podatnikiem z tyt. nabycia towarów lub usług.

Natomiast w objaśnieniach do deklaracji dla podatku od towarów i usług zawartych w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 nr 211, poz. 1333 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 sierpnia 2011 r. poz. 41 wypełniają dostawca i nabywca, a poz. 42 wypełnia tylko nabywca, jeżeli jest on podatnikiem z tytułu nabycia towarów i usług - w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5, 7 i 8 ustawy.".

W myśl § 2 ust. 1 objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D) w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem mają zastosowanie do deklaracji składanych za okresy rozliczeniowe, począwszy od pierwszego okresu rozliczeniowego drugiego półrocza 2011 r.

Ust. 2 ww. § 2 stanowi że objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D) w brzmieniu dotychczasowym mogą mieć zastosowanie do deklaracji składanych za poszczególne okresy rozliczeniowe drugiego półrocza 2011 r. oraz pierwszego półrocza 2012 r.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż Spółka winna rozliczyć przedmiotową transakcję zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, jako nabywca towarów, udokumentować ją fakturą wewnętrzną i zadeklarować podatek należny z tytułu dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca w deklaracji VAT-7 za dany miesiąc w poz. 41 - podstawa opodatkowania oraz w poz. 42 podatek należny.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.