IPPP2/4513-4/16-4/BH - Objęcie dostawy hot-dogów i "produktów z pieca" na stacji paliw podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2016 r. (data wpływu 8 sierpnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 sierpnia 2016 r. (data wpływu 30 sierpnia 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 26 sierpnia 2016 r. doręczone Stronie w dniu 30 sierpnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w zakresie objęcia przepisami ww. ustawy czynności dostawy hot-dogów i "produktów z pieca" w okolicznościach opisanych we wniosku - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w zakresie objęcia przepisami ww. ustawy czynności dostawy hot-dogów i "produktów z pieca" w okolicznościach opisanych we wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej N. S.A. (dalej: Spółka) prowadzi sprzedaż detaliczną, tym samym jest podatnikiem podatku od handlu detalicznego. Na stacjach paliw sprzedaje m.in. hot-dogi oraz inne produkty gastronomiczne, tzw. "produkty z pieca".

Hot-dogi są sporządzane z następujących produktów składowych: parówki, bułki oraz sosów. Surowce te są produktami głęboko mrożonymi nabywanymi przez Spółkę oddzielnie, a następnie na stacji pracownik zgodnie z zasadami HACCP je rozmraża, podgrzewa w specjalnych urządzeniach i kompletuje produkt finalny. W efekcie klient otrzymuje podgrzaną bułkę, w której znajduje się parówka i sos - tzw. hot-dog. Klient może skonsumować tak sporządzonego hot-doga na stacji (większość stacji, na których można kupić hot-dogi posiadają miejsce do ich spożycia z ograniczoną liczbą miejsc siedzących) lub poza stacją.

Na stacjach sprzedawane są także tzw. "produkty z pieca". Sprzedaż owych produktów polega to na tym, iż Spółka dokonuje zakupu od producentów gotowych wyrobów tj. pizzy, tostów, ciabatt, zapiekanek, itd. Wyrób jest następnie umieszczany w piecu celem jego podgrzania

i wydawany klientowi. Tak jak w przypadku "hot-dogów" klient może skonsumować taki wyrób na stacji lub poza stacją.

Przygotowanie ww. produktów odbywa się według określonego schematu zgodnie z zasadami HACCP. Wydawanie "produktów z pieca" następuje na papierowych jednorazowych tackach natomiast hot-dogi są owijane w papierową serwetkę a następnie są podawane klientowi w papierowej torebce.

Zgodnie z klasyfikacją statystyczną dokonaną dla Spółki przez Urząd Statystyczny, przygotowanie hot-dogów i "produktów z pieca" do konsumpcji na terenie obiektu handlowego lub sprzedawanych na wynos - to usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych (PKWiU 56.10.1).

Nadmienić należy, że dla celów VAT dostawę hot-dogów i "produktów z pieca" Spółka traktuje jako dostawę towarów stosując PKWiU 10.85.1 - gotowe posiłki i dania. Prawidłowość takiej kwalifikacji została potwierdzona w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego wydanego dla Spółki (sygnatury: IPPP1-4441-74/11-2/PR oraz IPPP1/4512-102/16-4/Kr).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ustawą o podatku od sprzedaży detalicznej objęta jest dostawa hot-dogów i "produktów z pieca"?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (Dz. U. poz. 1155), przez sprzedaż detaliczną rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

* w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. poz. 827, z 2015 r. poz. 1854 oraz z 2016 r. poz. 615),

* poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

- także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Poprzez towary rozumie się natomiast rzeczy ruchome lub ich części (art. 3 pkt 6 ustawy).

Zgodnie z art. 6 ust. 3 tej ustawy przychód ze sprzedaży detalicznej określa się na podstawie wielkości obrotu zaewidencjonowanego przy pomocy kas rejestrujących oraz obrotu niezaewidencjonowanego, zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodne z cytowanym wyżej art. 3 pkt 5 ustawy za sprzedaż detaliczną uznawana jest tylko dostawa towarów. Oznacza to, że podatkiem od sprzedaży detalicznej nie zostało objęte świadczenie usług.

Zdaniem Spółki skoro dostawa hot-dogów i "produktów z pieca" stanowi świadczenie usług - co zostało potwierdzone przez Urząd Statystyczny - to nie będzie objęte podatkiem od sprzedaży detalicznej. Co prawda, żaden przepis ustawy o podatku detalicznym, nie referuje do stosowania PKWiU dla celów prawidłowego zaklasyfikowania co jest usługą a co towarem, to jednak zgodnie z Zasadami Metodycznymi PKWiU producent (usługodawca) ma obowiązek zaliczenia towaru/usługi do odpowiedniego grupowania. Natomiast w przypadku wątpliwości co do prawidłowości klasyfikacji, opis towaru (usługi) można przesłać do Urzędu Statystycznego, który udzieli informacji w tym zakresie. Skoro więc ustawa o podatku detalicznym dla swoich potrzeb nie wskazuje szczególnych metod klasyfikowania zakresu opodatkowania, to nie ma przeciwwskazań aby zastosować jedną z najczęściej stosowanych w Polsce klasyfikacji statystycznych czyli PKWiU. Prawo podatkowe korzysta z klasyfikacji PKWiU, stąd Wnioskodawca uważa, że jest działaniem racjonalnym, posłużenie się klasyfikacją PKWiU do ustalenia zakresu opodatkowania swojej sprzedaży podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Należy także dodać, że usługi gastronomicznej, które świadczy N. S.A. nie należy rozumieć jako usługi odrębnie niezaewidencjonowanej i niejako akcesoryjnej w odniesieniu do zbywania hot-dogów i "produktów z pieca". Zbywanie produktów gastronomicznych, o których mowa w niniejszym wniosku, zawiera się/jest tylko jednym z elementów usługi gastronomicznej świadczonej przez Spółkę obok przyjęcia zamówienia przygotowania półproduktów (podgrzania), ich skompletowania.

Zdaniem Spółki - bez znaczenia pozostaje tutaj fakt, że dla celów podatku od towarów i usług dostawa produktów gastronomicznych jest traktowana jako dostawa towarów.

W związku z powyższym Spółka twierdzi, że dla celów ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej dostawę produktów gastronomicznych (hot-dogi, "produkty z pieca") należy traktować jako świadczenie usługi określonej w grupowaniu 56.10.1 PKWiU. Oznacza to, że dostawa produktów gastronomicznych sprzedawanych na stacjach paliw N. S.A. nie jest objęta ustawą o podatku od sprzedaży detalicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1155) zwanej dalej ustawą, podatnikami podatku są sprzedawcy detaliczni.

Stosownie do art. 5 ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej.

Z definicji zawartych w art. 3 ustawy, wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o:

Definicja sprzedaży detalicznej zawarta w art. 3 pkt 5 ustawy wskazuje, że ww. podatkiem objęta jest sprzedaż towarów zarówno w lokalu jak i poza lokalem przedsiębiorstwa, przy czym ustawodawca w pierwszym przypadku odwołuje się do art. 2 pkt 3a w drugim przypadku do art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. poz. 827, z 2015 r. poz. 1854 oraz z 2016 r. poz. 615).

Zgodnie z art. 2 pkt 3 ww. ustawy przez lokal przedsiębiorstwa należy rozumieć:

Natomiast, w myśl art. 2 pkt 2 ww. ustawy, przez umowę zawartą poza lokalem przedsiębiorstwa należy rozumieć umowę z konsumentem zawartą:

Z powyższych przepisów wynika, że podmioty dokonujące sprzedaży towarów, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w sytuacji gdy nabywcami towarów są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi są zobowiązane do zapłaty podatku od tej sprzedaży. Podatek od sprzedaży detalicznej jest naliczany także od sprzedaży dokonywanej na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w przypadku dokonania przez te podmioty zakupu towarów wykorzystywanych poza sferą ich działalności gospodarczej. Podatkiem objęta jest sprzedaż towarów zarówno w lokalu jak i poza lokalem przedsiębiorstwa.

W punkcie 6 art. 3 ustawodawca wskazuje, co należy rozumieć przez pojęcie "towary". Przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome lub ich części. A zatem, opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej podlega wyłącznie sprzedaż towarów, co oznacza, że w stosunku do sprzedaży usług ustawa nie ma zastosowania. Jedynie w przypadku, gdy odpłatnemu zbyciu towarów towarzyszy świadczenie usługi, to na potrzeby ustawy usługę tę uważa się za sprzedaż detaliczną podlegającą opodatkowaniu. Zgodnie z dychotomicznym podziałem rzeczy, funkcjonującym, powszechnie na gruncie prawa cywilnego, rzeczami ruchomymi są wszelkie przedmioty materialne, które nie są nieruchomościami.

Z wniosku wynika, że w ramach działalności gospodarczej, Spółka prowadzi na stacjach paliw sprzedaż detaliczną hot-dogów oraz innych produktów gastronomicznych tzw. "produktów z pieca" do bezpośredniej konsumpcji. Hot-dogi są sporządzane z następujących produktów składowych: parówki, bułki oraz sosów. Surowce te są produktami głęboko mrożonymi nabywanymi przez Spółkę oddzielnie, a następnie na stacji pracownik zgodnie z zasadami HACCP je rozmraża, podgrzewa w specjalnych urządzeniach i kompletuje produkt finalny. W efekcie klient otrzymuje podgrzaną bułkę, w której znajduje się parówka i sos - tzw. hot-dog. Klient może skonsumować tak sporządzonego hot-doga na stacji (większość stacji, na których można kupić hot-dogi posiadają miejsce do ich spożycia z ograniczoną liczbą miejsc siedzących) lub poza stacją.

Na stacjach sprzedawane są także tzw. "produkty z pieca". Sprzedaż tych produktów polega to na tym, że Spółka dokonuje zakupu od producentów gotowych wyrobów tj. pizzy, tostów, ciabatt, zapiekanek, itd. Wyrób jest następnie umieszczany w piecu celem jego podgrzania i wydawany klientowi. Tak jak w przypadku hot-dogów klient może skonsumować taki wyrób na stacji lub poza stacją. Przygotowanie ww. produktów odbywa się według określonego schematu zgodnie z zasadami HACCP. Wydawanie "produktów z pieca" następuje na papierowych jednorazowych tackach natomiast hot-dogi są owijane w papierową serwetkę a następnie są podawane klientowi w papierowej torebce.

Zgodnie z klasyfikacją statystyczną dokonaną dla Spółki przez Urząd Statystyczny, przygotowanie hot-dogów i "produktów z pieca" do konsumpcji na terenie obiektu handlowego lub sprzedawanych na wynos - to usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych (PKWiU 56.10.1).

Spółka wskazuje, że dla potrzeb VAT, tego typu dostawa hot-dogów i "produktów z pieca" jest traktowana jako opodatkowana dostawa towarów - PKWiU 10.85.1 - gotowe posiłki i dania.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii, czy prowadzona przez Spółkę, dostawa hot-dogów i "produktów z pieca" objęta jest ustawą o podatku od sprzedaży detalicznej.

Analiza przedstawionego we wniosku zdarzenia oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy pozwala stwierdzić, że dokonywana przez Spółkę na rzecz konsumentów sprzedaż produktów gastronomicznych w postaci hot-dogów oraz "produktów z pieca" podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej. Jak Wnioskodawca wskazuje, przedmiotem sprzedaży są konkretne produkty a więc niewątpliwie rzeczy, w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy. Czynności, które służą przygotowaniu tego produktu celem wydania konsumentowi w postaci np. rozmrażania, podgrzania w specjalnych urządzeniach, stanowią czynności dodatkowe, które dla celów opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej nie powinny zmieniać charakteru czynności głównej tj. czynności polegającej na sprzedaży produktu. W świetle art. 46 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380), rzeczami są tylko przedmioty materialne. Sprzedawany przez Spółkę produkt ma postać materialną i wraz z jego sprzedażą zmienia się właściciel tej rzeczy. Usługi występujące wraz ze sprzedażą produktów gastronomicznych tj. rozmrażanie, podgrzanie, przyprawianie itp. nie wystąpiłyby gdyby nie produkt główny, przygotowaniu któremu one towarzyszą. Dlatego też, zdaniem tut. Organu, przedmiotem sprzedaży, w okolicznościach opisanych we wniosku, jest towar w postaci produktu gastronomicznego. Oznacza to, że czynność sprzedaży produktów gastronomicznych przez Spółkę, dokonywana na rzecz konsumentów podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Nie można więc, zgodzić się z Wnioskodawcą, że produkty gastronomiczne sprzedawane przez Spółkę nie stanowią towarów, w rozumieniu ustawy. Istotnie, ustawodawca podatkiem od sprzedaży detalicznej nie objął usług, w tym także usług gastronomicznych jednakże w analizowanej sprawie nie występuje sprzedaż usługi lecz sprzedaż towaru, czego potwierdzeniem może być także okoliczność, że dla celów podatku VAT Spółka tego typu sprzedaż traktuje jako opodatkowaną dostawę towarów.

W związku z tym, stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.