IPPP2/4512-982/15-2/JO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2015 r. (data wpływu 12 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zapłaty wekslem własnym za uregulowanie należności za zakupione prawa do znaków towarowych w myśl przepisów ustawy o VAT oraz obowiązku korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zapłaty wekslem własnym za uregulowanie należności za zakupione prawa do znaków towarowych w myśl przepisów ustawy o VAT oraz obowiązku korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką jawną z siedzibą na terytorium RP (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka Jawna"), która jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. W przyszłości rozważane jest nabycie przez Spółkę Jawną prawa ochronnego do zarejestrowanego wspólnotowego znaku towarowego (dalej: "Znak Towarowy") na podstawie umowy sprzedaży zawartej z krajowym czynnym podatnikiem VAT.

Znak Towarowy będzie wykorzystywany przez Spółkę Jawną w jej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia dochodów podlegających opodatkowaniu VAT. Znak Towarowy będzie spełniał definicję wartości niematerialnej i prawnej i zostanie ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. W związku z umową sprzedaży Znaku Towarowego, Spółka Jawna będzie zobowiązana do zapłaty ustalonej ceny. Zgodnie z umową, zapłata zostanie dokonana przez Spółkę Jawną poprzez przeniesienie na kontrahenta weksla własnego.

Wystawiony przez Spółkę Jawną i przyjęty przez sprzedawcę weksel spełniać będzie funkcję płatniczą, to znaczy stanowić będzie bezwarunkową zapłatę za dostarczone prawo do Znaku Towarowego w dniu wręczenia weksla, co bezpośrednio skutkować będzie wygaśnięciem zobowiązania z tytułu zakupu w stosunku do zbywcy. W następstwie przekazania weksla nastąpi w trybie art. 506 § 1 Kodeksu cywilnego, umorzenie zobowiązania Spółki Jawnej do uregulowania ceny, a w miejsce tego umorzonego zobowiązania powstanie nowe zobowiązanie do zapłaty sumy wekslowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zapłata wekslem własnym za zakupione prawa do znaków towarowych, stanowi uregulowanie należności w myśl przepisów Ustawy o VAT, a tym samym czy Wnioskodawca wystawiając weksel będący zapłatą za zakupione prawo do Znaku Towarowego będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez świadczącego usługę i nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z ww. faktury, o której mowa w art. 89b ust. 1 Ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłata wekslem własnym za zakupione prawa do znaków towarowych, stanowi uregulowanie należności w myśl przepisów Ustawy o VAT, a tym samym Wnioskodawca wystawiając weksel będący zapłatą za zakupione prawo do Znaku Towarowego będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez świadczącego usługę i nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z ww. faktury, o której mowa w art. 89b ust. 1 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Należy zauważyć, że Spółka Jawna będzie podatnikiem VAT wskazanym w art. 15 i będzie zarejestrowana dla celów VAT. Nabycie Znaku Towarowego następuje w celu wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Nie zachodzą przy tym przesłanki negatywne wskazane w art. 88 Ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 89b Ustawy o VAT, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W przepisie tym jest mowa o uregulowaniu należności, w związku z czym w ocenie Wnioskodawcy jeżeli Spółka Jawna (dłużnik) wręczy kontrahentowi (sprzedawcy) weksel przed upływem terminu, po upływie którego zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy VAT zobowiązany byłaby do korekty podatku VAT, nie będzie ona zobowiązana do korekty podatku.

W ocenie Wnioskodawcy wystawienie weksla z zamiarem odnowienia istniejącego zobowiązania na zobowiązanie wekslowe jest równoznaczne z uregulowaniem należności, tak jakby dłużnik dokonał na rzecz wierzyciela zapłaty. Zapłata faktury wekslem oznacza umorzenie zobowiązania handlowego wynikającego z faktury (przez jego zamianę w zobowiązanie wekslowe). Ma ona taki skutek (w sensie umorzenia zobowiązania) jak zapłata gotówką.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że stanowisko przedstawione we wniosku zostało zaakceptowane w analogicznej interpretacji indywidualnej z dnia 2 stycznia 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, nr IBPP2/443-921/13/WN.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zapłata wekslem własnym za zakupione prawa do znaków towarowych, stanowi uregulowanie należności w myśl przepisów Ustawy o VAT, a tym samym Wnioskodawca wystawiając weksel będący zapłatą za zakupione prawo do Znaku Towarowego będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez świadczącego usługę i nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z ww. faktury, o której mowa w art. 89b ust. 1 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą".

I tak, zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast z treści art. 89b ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności (art. 89b ust. 1a ustawy).

Przepisów ust. 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 150 dzień od dnia upływu terminu jej płatności, jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji (art. 89b ust. 1b ustawy).

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca rozważa nabycie prawa ochronnego do zarejestrowanego Znaku Towarowego na podstawie umowy sprzedaży. W związku z umową Znaku Towarowego Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty ustalonej ceny sprzedaży poprzez przeniesienie na kontrahenta weksla własnego. Wystawiony przez Wnioskodawce weksel i przyjęty przez sprzedawcę weksel spełniać będzie funkcję płatniczą, to znaczy stanowić będzie bezwarunkową zapłatę za dostarczone prawo do Znaku Towarowego w dniu wręczenia weksla, co bezpośrednio skutkować będzie wygaśnięciem zobowiązania z tytułu zakupu w stosunku do zbywcy. W następstwie przekazania weksla nastąpi w trybie art. 506 § 1 Kodeksu cywilnego, umorzenie zobowiązania Spółki Jawnej do uregulowania ceny, a w miejsce tego umorzonego zobowiązania powstanie nowe zobowiązanie do zapłaty sumy wekslowej.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy zapłata wekslem własnym za zakupione prawa do znaków towarowych, stanowi "uregulowanie należności" oraz czy Wnioskodawca wystawiając weksel będący zapłatą za zakupione prawo do Znaku Towarowego będzie uprawniony do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Należy wskazać, że przepis art. 89b ust. 1 ustawy nakłada obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w określonej sytuacji. Należy wskazać, że termin "uregulowanie", którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin "uregulowanie", o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującego wygaśnięciem zobowiązania.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, "uregulować" znaczy m.in. "uiścić jakąś należność". Z kolei, "uiścić - uiszczać" oznacza "uregulować należność za coś". Natomiast "uiszczać się" zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza "wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego". W konsekwencji, należy uznać, że "uregulować", oznacza spełnić świadczenie skutkujące wywiązaniem się z zobowiązania finansowego, a w konsekwencji oznacza wygaśnięcie zobowiązania.

Również wykładnia systemowa wewnętrzna wskazuje, że pojęcie "uregulowanie", którym posługuje się ustawodawca, w szczególności w art. 89b ustawy, powinno być interpretowane szeroko, w konsekwencji powinno obejmować każdą prawnie dopuszczalną formę wykonania zobowiązania przez podatnika, w tym również wydanie weksla.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe (Dz. U. Nr 37, poz. 282 z późn. zm.), weksel jest dokumentem potwierdzającym istnienie zobowiązania osób, które go podpisały. Osobą uprawnioną do realizacji praw majątkowych wskazanych na wekslu jest jego prawny posiadacz. Zgodnie ze stanowiskiem doktryny, do najważniejszych funkcji weksla należy w szczególności funkcja płatnicza (Komentarz do ustawy - Prawo wekslowe, Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz, Izabela Heropolitańska). Weksel pełni funkcję płatniczą w sytuacji, gdy wręczany jest przy zakupie towarów i usług i strony zgodnie potwierdzają płatniczą funkcję wydania takiego weksla.

Stosownie do art. 506 § 1 ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie dotychczasowe wygasa (odnowienie).

W myśl zaś § 2 ww. przepisu, w razie wątpliwości poczytuje się, że zmiana treści dotychczasowego zobowiązania nie stanowi odnowienia. Dotyczy to w szczególności wypadku, gdy wierzyciel otrzymuje od dłużnika weksel lub czek.

Z powyższych uregulowań wynika, że samo wystawienie weksla własnego nie może być równoznaczne ze zmianą formy zapłaty za dostawę towaru lub usługi, lecz musi być efektem zaciągnięcia nowego zobowiązania, co spowoduje wygaśnięcie (umorzenie) dotychczasowego zobowiązania. W takim jedynie przypadku spełniona jest funkcja płatnicza weksla, której rezultatem jest zapłata ceny za nabyty towar lub usługę. W przeciwnym bowiem przypadku weksel pełniłby jedynie formę zabezpieczenia długu powstałego z tytułu nabycia towarów lub usług. W celu wskazania, że weksel pełni faktycznie funkcję płatniczą, kontrahenci z reguły podpisują umowy, z których wyraźnie wynika, że dłużnik (wystawca weksla własnego) zaciąga zobowiązanie wekslowe wobec kontrahenta (wierzyciela) w miejsce dotychczasowego zobowiązania handlowego, które ulega wygaśnięciu (umorzeniu).

Z wniosku wynika, że zgodnie z umową zapłata na rzecz kontrahenta z tytułu nabycia przez Spółkę Jawną Znaku Towarowego, zostanie dokonana przez Wnioskodawcę poprzez przeniesienie na kontrahenta weksla własnego.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz powołane w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca, zgodnie z art. 506 § 1 Kodeksu cywilnego, zobowiązał się do spełnienia nowego zobowiązania - zapłaty sumy wekslowej w miejsce zobowiązania za dostarczone prawo do Znaku Towarowego - to wystawienie weksla własnego w celu uregulowania należności wynikającej z faktury za zakupione prawo do Znaku Towarowego i jego przyjęcie przez Sprzedawcę, skutkujące wygaśnięciem zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu nabycia znaków towarowych w stosunku do Sprzedawcy, należy uznać za uregulowanie należności w rozumieniu przepisu art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, do należności wynikających z faktury wystawionej przez świadczącego usługę za zakupione prawo do Znaku Towarowego, które zostaną uregulowane w drodze wydania weksla własnego, nie powstanie dla Wnioskodawcy, po upływie terminu wskazanego w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikające z ww. faktury.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.