IPPP2/4512-93/16-2/BH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2016 r. (data wpływu 8 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności odpłatnego zbycia ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności odpłatnego zbycia ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Bank S.A. (dalej jako: "Wnioskodawca" lub "Bank") jest bankiem krajowym prowadzącym działalność bankową w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1376 z późn. zm.). Bank jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzonej działalności Bank, między innymi, udziela pożyczek oraz kredytów na rzecz osób fizycznych, jak również na rzecz innych podmiotów posiadających zdolność prawną. Ponadto Bank świadczy usługi w zakresie faktoringu oraz faktoringu odwrotnego, a także udziela gwarancji bankowych, zawiera umowy o linie na gwarancje bankowe oraz zleceń udzielenia gwarancji terminowej zapłaty.

W konsekwencji prowadzonej działalności Bank posiada w swoim majątku wymagalne wierzytelności z następujących tytułów:

- dalej jako: "Wierzytelności".

Wierzytelności obejmują:

* niespłaconą kwotę główną (kapitał),

* naliczone i niespłacone odsetki,

* nieuiszczone opłaty za nieterminowe płatności.

Wierzytelności nie są przedawnione, tj. w stosunku do Wierzytelności nie upłynął termin ich przedawnienia (art. 117 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.).

Wnioskodawca planuje nabyć ogół praw i obowiązków komandytariusza w spółce komandytowej z siedzibą w Polsce (dalej jako: "Spółka Komandytowa"), której drugim wspólnikiem (komplementariuszem) będzie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: jako "Komplementariusz"), w której Bank nabędzie 100% udziałów.

W dalszej kolejności, Wnioskodawca rozważa wniesienie do Spółki Komandytowej wkładu w postaci Wierzytelności, które również na moment ich wniesienia nie będą przedawnione.

W dalszej kolejności Bank zamierza przenieść - w drodze odpłatnego zbycia - ogół praw i obowiązków w Spółce Komandytowej oraz udziały w Komplementariuszu na rzecz krajowego lub zagranicznego nabywcy/krajowych lub zagranicznych nabywców. Niewykluczone, że wniesienie Wierzytelności do Spółki Komandytowej i zbycie przez Bank ogółu praw i obowiązków w tej spółce oraz udziałów w Komplementariuszu nastąpi w krótkim odstępie czasowym. W tym czasie Spółka Komandytowa nie będzie prowadziła działalności operacyjnej.

Wnioskodawca nie będzie uczestniczyć w odpłatnym zarządzaniu Spółką Komandytową.

Odpłatne zbycie ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej nie będzie dokonywane w ramach działalności maklerskiej/brokerskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 uptu, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W przypadku gdy przedmiotem transakcji jest ogół praw i obowiązków, niewątpliwie transakcja ta nie może stanowić dostawy towarów, jako że towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług są "rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii' (art. 2 pkt 6 uptu).

Przez świadczenie usług należy z kolei rozumieć, zgodnie z art. 8 ust. 1 uptu, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie oraz doktrynie poglądem nie każde świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów, a jedynie takie, które realizowane jest przez podatnika, działającego w takim charakterze (w charakterze podatnika podatku od towarów i usług).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 uptu, podatnikiem są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Artykuł 15 ust. 2 uptu stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przeciwieństwie do spółek kapitałowych spółka komandytowa nie emituje akcji lub udziałów. Niezależnie od tego z uczestnictwem w takiej spółce wiąże się posiadanie przez jej wspólników tzw. udziałów kapitałowych, które - pomimo istotnych odmienności natury prawnej - ekonomicznie odpowiadają akcjom lub udziałom w spółkach kapitałowych.

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: "TSUE") wynika, iż posiadanie i zbywanie udziałów/akcji w spółkach, co do zasady, nie stanowi działalności gospodarczej. Podmiot dokonujący tych czynności nie posiada zatem statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem. Zgodnie z orzecznictwem TSUE istnieją sytuacje, w których posiadanie i sprzedaż papierów wartościowych stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Dotyczy to w szczególności sytuacji, gdy posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której udziały posiada lub też sprzedaż akcji / udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej/brokerskiej.

TSUE wielokrotnie i konsekwentnie podkreślał, że samo posiadanie czy też emisja udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika (tak w wyrokach w sprawach: C-60/90 i C-155/94 oraz w sprawie C-80/95, jak też w późniejszym orzecznictwie, np. w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro (EDM), w którym Trybunał uznał, że zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy).

Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej. Stanowisko to zostało podtrzymane w orzeczeniu z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz, gdzie Trybunał odwołał się do swego utrwalonego już orzecznictwa, że "samo nabycie lub dzierżenie akcji nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu VI Dyrektywy. W istocie samo nabycie wkładów finansowych w innych przedsiębiorstwach nie stanowi wykorzystywania dobra w celach zarobkowych w sposób ciągły, jako że ewentualna dywidenda, stanowiąca pożytek tego wkładu, wynika z prawa własności, a nie jest świadczeniem wzajemnym z tytułu jakiejkolwiek działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy.

W orzeczeniu z dnia 14 listopada 2000 r. w sprawie C-142/99 Floridienne S.A. Beginvest przeciwko Państwu belgijskiemu TSUE stwierdził, że zaangażowanie w zarządzanie spółkami zależnymi (w holdingu) należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 (2) VI Dyrektywy, ale tylko w zakresie, w jakim pociąga to za sobą dokonywanie transakcji podlegających VAT na mocy art. 2 VI Dyrektywy, takich jak świadczenie usług administracyjnych, rachunkowych i informatycznych na rzecz swoich spółek zależnych (podobne stanowisko zaprezentowano w orzeczeniu z dnia 12 lipca 2001 r. w sprawie C-102/00 Welthgrove BV (także spółka holdingowa) przeciwko Staatssecretaris van Financien oraz w orzeczeniu z dnia 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 Cibo Participations). Podsumowując, samo nabycie i posiadanie akcji spółki nie powinno być traktowane jako działalność gospodarcza, nadająca ich posiadaczowi status podatnika. Ponadto jeżeli objęcie akcji nie stanowi działalności gospodarczej, to również nie ma takiego charakteru ich zbycie.

W ocenie Wnioskodawcy, czynność odpłatnego zbycia przez Bank ogółu praw i obowiązków wynikających z uczestnictwa w Spółce Komandytowej nie będzie opodatkowana podatkiem VAT, gdyż Bank - w zaistniałym zdarzeniu przyszłym - nie będzie występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Jak bowiem wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, Bank nie będzie uczestniczył w zarządzaniu Spółką Komandytową. Ponadto, zbycie Spółki Komandytowej nie będzie realizowane w ramach działalności maklerskiej/brokerskiej. A zatem - w ocenie Wnioskodawcy - odpłatne zbycie praw i obowiązków w Spółce Komandytowej przez Bank będzie czynnością mieszczącą się w zakresie zwykłego wykonywania jego uprawnień właścicielskich, a zatem pozostającą poza zakresem opodatkowania VAT.

Stanowisko zgodnie z którym zbycie ogółu praw i obowiązków w spółce osobowej, w sytuacji gdy zbywca nie świadczył odpłatnie usług zarządzania dla takiej spółki, pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług było wielokrotnie potwierdzane w interpretacjach indywidualnych. Przykładowo zostało ono potwierdzone w następujących interpretacjach:

* interpretacja indywidualna wydana w dniu 4 marca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP2/443-1336/13-2/KBr,

* interpretacja indywidualna wydana w dniu 28 kwietnia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP1/443-392/14-2/AW,

* interpretacja indywidualna wydana w dniu 25 czerwca 2014 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP1/443-490/14-3/MP.

Podsumowując, mając na uwadze powyższe argumenty, zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.