IPPP2/4512-643/16-4/JO - Zwolnienie od podatku VAT wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz swoich pracowników na cele mieszkaniowe.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2016 r. (data wpływu 29 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz swoich pracowników na cele mieszkaniowe - jest prawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz swoich pracowników na cele mieszkaniowe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą między innymi w zakresie działalności agencji pracy tymczasowej (przeważająca działalność gospodarcza - kod PKD 78.20.Z). Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działając jako agencja pracy tymczasowej Wnioskodawca ma zamiar zatrudniać m.in. obcokrajowców jako pracowników tymczasowych. Pracownicy tymczasowi będą kierowani do pracodawców w całej Polsce. W przyszłości Wnioskodawca zamierza wynająć kilka lokali mieszkalnych, a następnie wynajmować (podnajmować) te lokale swoim pracownikom wyłącznie w celach mieszkaniowych, w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych. Ze względu na zatrudnianie przez Wnioskodawcę cudzoziemców, planowane przez Niego działania mają na celu zapewnienie pracownikom - cudzoziemcom miejsca zamieszkania, aby nie musieli oni ponosić dodatkowych trudności związanych z poszukiwaniem mieszkania w obcym kraju oraz aby zapewnić im możliwie jak najlepszy dostęp do miejsca wykonywania pracy.

Lokale mieszkalne, które Wnioskodawca zamierza wynająć znajdują się w budynkach mieszkalnych sklasyfikowanych zgodnie z PKOB w dziale 11. Budynki będą miały przeznaczenie wyłącznie na cele mieszkalne. Wnioskodawca planuje zawrzeć w umowach zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a właścicielami lokali zapis, który będzie stanowił, iż właściciele wyrażają zgodę na podnajem lokali na rzecz pracowników Wnioskodawcy. Wnioskodawca przewiduje, że wynajmującymi lokale mieszkalne na rzecz Wnioskodawcy będą zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, jak i przedsiębiorcy zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług. W każdym przypadku to na Wnioskodawcy będzie spoczywał ciężar ponoszenia dodatkowych opłat administracyjnych oraz opłat związanych np. z mediami.

W zależności od zapisów poszczególnych umów, obciążony zostanie kosztami najmu w następujący sposób:

1. W przypadku, gdy Wynajmującym lokal mieszkalny będzie przedsiębiorca zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, Wnioskodawca:

W tym jednak wypadku Wnioskodawca nie będzie obniżał podatku należnego, gdyż faktury dokumentujące powyższe transakcje nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 tej ustawy.

2. W przypadku, gdy Wynajmującym lokal mieszkalny nie będzie czynny podatnik VAT, Wnioskodawca będzie opłacał czynsz najmu, na podstawie i zgodnie z umową, a także obowiązany będzie do zapłaty na rzecz Wynajmującego naliczonych opłat za media i korzystanie z miejsc parkingowych (w niektórych przypadkach opłata za media i za korzystanie z miejsc parkingowych zawarta będzie w kwocie czynszu najmu).

Umowy najmu z pracownikami będą zawarte przez Wnioskodawcę na czas nieokreślony z możliwością ich wypowiedzenia w trybie natychmiastowym przez obie strony. Umowy będą przewidywać miesięczne okresy rozliczeniowe w zakresie ustalania wysokości i płatności czynszu najmu.

Wysokość czynszu najmu za dany miesiąc (okres rozliczeniowy) ustalana będzie na koniec tego miesiąca w następujący sposób:

Na początku obliczona zostanie suma wydatków, jakie poniesie Wnioskodawca w związku z najmem lokali mieszkalnych. W przypadku wydatków opodatkowanych VAT, uwzględnione zostaną kwoty brutto (brak podstaw do obniżenia podatku należnego) wynikające z wystawionych na rzecz Wnioskodawcy faktur. Następnie, tak ustalona kwota zostanie podzielona przez sumę dni przebywania w danym mieszkaniu przez Najemców (pracowników), np. jeżeli w danym miesiącu w mieszkaniu przebywać będzie dwóch pracowników, z czego jeden 31 dni, zaś drugi dni 15, a kwota wydatków, które poniesie Wnioskodawca opiewa na 2 000 zł, to iloraz, o którym mowa powyżej wyniesie 2 000/ (15+31) = 43,48 (osobodzień).

W celu ustalenia czynszu najmu przypadającego na jednego pracownika w danym, okresie rozliczeniowym, należy pomnożyć powyższy współczynnik (osobodzień) przez liczbę dni przebywania pracownika w mieszkaniu. W ww. przykładzie pracownik, który przebywał w mieszkaniu 31 dni, zostałby obciążony kwotą 1 347,88 zł (43,48 x 31), natomiast dla drugiego pracownika czynsz najmu wyniósłby 652,20 zł (43,48 x 15). Płatność czynszu najmu będzie następowała z dołu do 10-tego każdego miesiąca następującego po okresie rozliczeniowym, na podstawie wystawianych przez Wnioskodawcę faktur.

Zainteresowany zakłada, że większość pracowników będzie wynajmowała mieszkania długoterminowo. Mogą jednak zdarzyć się sytuacje, że pracownik już po kilku dniach lub tygodniach zrezygnuje z najmu i opuści mieszkanie. Jednakże Wnioskodawca zaznacza, że nie zamierza świadczyć usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania, czy innych usług hotelowych.

Według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU (Dz. U. poz. 1676), usługi wynajmu lokali mieszkalnych będące przedmiotem wniosku mieszczą się w grupowaniu PKWiU 68.20.11.0 "Wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługi wynajmu (podnajmu) lokali mieszkalnych świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Jego pracowników zgodnie z przedstawionymi powyżej warunkami są zwolnione od podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi wynajmu (podnajmu) lokali mieszkalnych świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Jego pracowników (obcokrajowców), na powyżej opisanych zasadach, są w całości zwolnione od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju podlega opodatkowaniu VAT. W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej,

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji,

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Świadczenie może zostać uznane za odpłatne, jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. "Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę." (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 stycznia 2016 r., sygn. ITPP2/4512-1121/15/AD).

W niniejszej sprawie Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi najmu na rzecz swoich pracowników w zamian za uiszczany przez nich czynsz najmu, co spowoduje, że usługi te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz (art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.). Tym samym, umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z mieszkania i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku od towarów i usług usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Zastosowanie powyższego zwolnienia w stosunku do usług najmu świadczonych przez Wnioskodawcę jest zatem uzależnione od spełnienia następujących przesłanek:

Zaistnienie wszystkich wskazanych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia. W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Realizacja powyższego celu wynajmu następuje poprzez sposób wykorzystania lokalu przez najemcę.

W świetle powyższego, kluczową kwestią dla ustalenia czy dana usługa podlega opodatkowaniu czy zwolnieniu od podatku pozostaje określenie celu realizowanego przez najemcę. W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym wszystkie trzy przesłanki zostają spełnione.

Ad. 1

Wynajmując lokale mieszkalne swoim pracownikom, Wnioskodawca będzie świadczyć usługi na własny rachunek, a lokale mieszkalne zostaną wynajęte na podstawie umów najmu zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a Jego pracownikami z wyraźnym zaznaczeniem, że zostają one wynajęte wyłącznie na cele mieszkalne.

Ad. 2

Wszystkie lokale, które zamierza wynająć Wnioskodawca mają charakter mieszkalny. Znajdują się w budynkach mieszkalnych sklasyfikowanych zgodnie z PKOB w dziale 11. Należy je zakwalifikować jako samodzielne lokale mieszkalne w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1892). Spełniają one definicję: wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Jak już wspomniano, w umowach z Wynajmującymi oraz z pracownikami Wnioskodawca zamieści wyraźne wskazanie, że lokale są wynajęte wyłącznie na cele mieszkalne.

Ad. 3

Świadczona przez Wnioskodawcę usługa najmu realizuje cele mieszkaniowe, gdyż pracownicy Wnioskodawcy będą nabywać usługę najmu w celu zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, jako najemca lokalu mieszkalnego, zamierza dokonać jego podnajmu na rzecz innego podmiotu, który będzie je wykorzystywał wyłączenie na cele mieszkaniowe, nie będzie zaś świadczył usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania, czy innych usług hotelowych.

Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 stycznia 2016 r., (sygn. ITPP2/4512-1121/15/AD), "Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku od towarów i usług będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.".

W niniejszej sprawie Wnioskodawca zamierza w umowach najmu zawrzeć zapisy dotyczące celów mieszkaniowych związanych z wynajęciem mieszkania, a także związanych z możliwością wykorzystywania lokalu wyłącznie w celach mieszkaniowych.

Zdaniem Zainteresowanego, fakt, że w niektórych przypadkach usługa najmu może trwać krótko - pracownik wypowie umowę i opuści mieszkanie już po kilku dniach - pozostaje bez znaczenia dla możliwości zastosowania zwolnienia od VAT również dla tego typu przypadków. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT nie uzależnia bowiem możliwości zastosowania zwolnienia od długości trwania umowy najmu.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy świadczona przez niego usługa w zakresie podnajmu lokalów mieszkalnych na rzecz jego pracowników (obcokrajowców), będzie czynnością zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Zainteresowany wywiódł częściowo powyższe wnioski z analogicznych spraw, w których wydano indywidualne interpretacje, np. w sprawie ITPP2/4512-1121/15/AD, w sprawie II.PP1/443-785/14-4/HW oraz w sprawie IPPP3/443-851/14-2/IG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Z kolei, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast, na podstawie art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto należy zauważyć, że w myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, że w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są m.in. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości - obecnie 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).

Z powołanych przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

To wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

* świadczenie usługi na własny rachunek,

* charakter mieszkalny nieruchomości,

* mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich ww. przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zwolnienia od podatku od towarów i usług, w tym również zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (vide np. wyrok NSA z dnia 12 czerwca 1992 r., sygn. SA/Po 596/92). W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą m.in. w zakresie działalności agencji pracy tymczasowej (PKD 78.20.Z). Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działając jako agencja pracy tymczasowej Wnioskodawca ma zamiar zatrudniać m.in. obcokrajowców jako pracowników tymczasowych. Pracownicy tymczasowi będą kierowani do pracodawców w całej Polsce. W przyszłości Wnioskodawca zamierza wynająć kilka lokali mieszkalnych, a następnie wynajmować (podnajmować) te lokale swoim pracownikom wyłącznie w celach mieszkaniowych, w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych. Ze względu na zatrudnianie przez Wnioskodawcę cudzoziemców, planowane przez Niego działania mają na celu zapewnienie pracownikom - cudzoziemcom miejsca zamieszkania, aby nie musieli oni ponosić dodatkowych trudności związanych z poszukiwaniem mieszkania w obcym kraju oraz aby zapewnić im możliwie jak najlepszy dostęp do miejsca wykonywania pracy.

Lokale mieszkalne, które Wnioskodawca zamierza wynająć znajdują się w budynkach mieszkalnych sklasyfikowanych zgodnie z PKOB w dziale 11. Budynki będą miały przeznaczenie wyłącznie na cele mieszkalne. Wnioskodawca planuje zawrzeć w umowach zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a właścicielami lokali zapis, który będzie stanowił, iż właściciele wyrażają zgodę na podnajem lokali na rzecz pracowników Wnioskodawcy. Wnioskodawca przewiduje, że wynajmującymi lokale mieszkalne na rzecz Wnioskodawcy będą zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, jak i przedsiębiorcy zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług. W każdym przypadku to na Wnioskodawcy będzie spoczywał ciężar ponoszenia dodatkowych opłat administracyjnych oraz opłat związanych np. z mediami.

Zainteresowany zakłada, że większość pracowników będzie wynajmowała mieszkania długoterminowo. Mogą jednak zdarzyć się sytuacje, że pracownik już po kilku dniach lub tygodniach zrezygnuje z najmu i opuści mieszkanie. Jednakże Wnioskodawca zaznacza, że nie zamierza świadczyć usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania, czy innych usług hotelowych.

Umowy najmu z pracownikami będą zawarte przez Wnioskodawcę na czas nieokreślony z możliwością ich wypowiedzenia w trybie natychmiastowym przez obie strony. Umowy będą przewidywać miesięczne okresy rozliczeniowe w zakresie ustalania wysokości i płatności czynszu najmu.

Według PKWiU usługi wynajmu lokali mieszkalnych będące przedmiotem wniosku mieszczą się w grupowaniu PKWiU 68.20.11.0 "Wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych".

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT usługi wynajmu (podnajmu) lokali mieszkalnych świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz swoich pracowników na cele mieszkaniowe.

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący - najemca - podnajemca.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy, należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że przedmiotem planowanej usługi jest wynajem nieruchomości mieszkalnej na rzecz Wnioskodawcy, który następnie będzie udostępniać ww. lokale mieszkalne swoim pracownikom na cele mieszkaniowe, spełnione będą przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Istotny jest cel, na jaki lokale są wynajmowane przez Wnioskodawcę - wynajmowane są pracownikom z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Tak więc, w przypadku wynajmu nieruchomości mieszkalnych przez Wnioskodawcę na rzecz swoich pracowników, wyłącznie na cele mieszkaniowe, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.