IPPP2/4512-621/15-2/AOg

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony #61485; przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2015 r. (data wpływu 1 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących - jest prawidłowe.

W dniu 1 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 16 sierpnia 2000 r. Firma Wnioskodawcy wykonuje usługi pomocy drogowej (na ulicy, w garażu podziemnym, w garażu klienta, na parkingach). Są to usługi związane z odholowaniem lub usprawnieniem popsutego pojazdu, czyli usuwanie skutków awarii i kolizji drogowej. Wnioskodawca nie prowadzi warsztatu naprawczego. Jest tylko pomocą drogową. Nie przekracza limitu rocznego 20 000 złotych dla osób fizycznych. Podstawowym dochodem Wnioskodawcy jest współpraca z korporacjami. Jeżeli Wnioskodawca wykonuje jakąkolwiek naprawę na drodze z częściami (np. żarówka), ta usługa jest wykonywana zawsze na zlecenie korporacji, którym Wnioskodawca wystawia fakturę VAT. Wszystkie usługi finalizowane i zakończone są fakturą VAT.

Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przy prowadzeniu takiej działalności Wnioskodawca ma obowiązek nabycia i posiadania kasy fiskalnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, który wystawia faktury VAT na każdą usługę, kasa fiskalna jest zbędnym obciążeniem finansowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 8 ust. 1 ustaw, jako świadczenie usług ustawodawca określa każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że działalność gospodarczą prowadzi od 16 sierpnia 2000 r. Firma Wnioskodawcy wykonuje usługi pomocy drogowej (na ulicy, w garażu podziemnym, w garażu klienta, na parkingach). Są to usługi związane z odholowaniem lub usprawnieniem popsutego pojazdu, czyli usuwanie skutków awarii i kolizji drogowej. Wnioskodawca nie prowadzi warsztatu naprawczego. Jest tylko pomocą drogową. Nie przekracza limitu rocznego 20 000 złotych dla osób fizycznych. Podstawowym dochodem Wnioskodawcy jest współpraca z korporacjami. Jeżeli Wnioskodawca wykonuje jakąkolwiek naprawę na drodze z częściami (np. żarówka), ta usługa jest wykonywana zawsze na zlecenie korporacji, którym Wnioskodawca wystawia fakturę VAT. Wszystkie usługi finalizowane i zakończone są fakturą VAT.

Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W odniesieniu do treści art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, stwierdzić należy że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wyłącznie podatników dokonujących sprzedaży towarów lub usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Wnioskodawca świadczy usługi na zlecenie korporacji - podmiotów niebędących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Ponadto sprzedaż tych usług w każdym przypadku udokumentowana jest fakturą. W konsekwencji, Wnioskodawca nie podlega obowiązkowi przewidzianemu w ww. przepisie. W związku z tym stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.