IPPP2/4512-562/15-2/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 r., poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2015 r. (data wpływu 12 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odpowiedzialności solidarnej wraz z podmiotem dokonującym na rzecz Wnioskodawcy dostawy paliwa-jest nieprawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odpowiedzialności solidarnej wraz z podmiotem dokonującym na rzecz Wnioskodawcy dostawy paliwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca nabywa paliwo na własny użytek od polskich dostawców w kwocie nieprzekraczającej 50 000 zł netto w jednym miesiącu od jednego dostawcy. Wnioskodawca planuje zwiększyć ilość nabywanego paliwa, co spowoduje zakupy na kwotę przekraczającą 50 000 zł netto w jednym miesiącu od jednego dostawcy. W związku z powyższym, aby zabezpieczyć się przed ewentualnym podatkowym obciążeniem podatkiem VAT z tytułu niezapłacenia ww. zobowiązania do urzędu skarbowego przez dystrybutora, Wnioskodawca uzyskał informację o zapłaceniu przez dostawcę kaucji gwarancyjnej w wysokości 3 000 000 zl.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy informacja o zapłaceniu kaucji gwarancyjnej przez podmiot sprzedający Wnioskodawcy paliwo jest w pełni wystarczająca i stanowi ochronę przed ewentualnym, tzw. solidarnym obowiązkiem zapłaty podatku VAT od zakupionego paliwa.

Czy jest jeszcze jakaś podatkowa możliwość zabezpieczająca Wnioskodawcę przed ww. obowiązkiem zapłaty VAT. Jeżeli tak, to jakie warunki jeszcze trzeba spełnić, by być w pełni chronionym przed nieuczciwym dostawcą paliwa.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku nabycia paliwa na kwotę przekraczającą 50 000 zl netto w jednym miesiącu od jednego dystrybutora, który złożył kaucję gwarancyjną w wysokości 3 000 000 zł ma zastosowanie przepis art. 105a ust. 3 ustawy o VAT, który zwalnia Wnioskodawcę od solidarnego obowiązku uiszczenia podatku VAT od dokonanego nabycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z art. 2 pkt 6 ustawy wynika, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki rganizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Odpowiedzialność solidarną podatnika z podmiotem dokonującym dostawy reguluje przepis art. 105a ustawy.

I tak na mocy art. 105a ust. 1 podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na rzecz tego podatnika, jeżeli:

Podatnik miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego, jeżeli okoliczności towarzyszące tej dostawie towarów lub warunki, na jakich została ona dokonana, odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie tymi towarami, w szczególności jeżeli cena za dostarczone podatnikowi towary była bez uzasadnienia ekonomicznego niższa od ich wartości rynkowej (art. 105a ust. 2).

Odpowiedzialność podatkowa nabywcy będzie miała zastosowanie w odniesieniu do transakcji o dużej wartości, tj. w przypadku gdy wartość nabywanych towarów wrażliwych od jednego dostawcy, bez kwoty podatku, przekroczyła w danym miesiącu kwotę 50 000 zł.

Przesłanka do zastosowania tej instytucji wystąpi, gdy w momencie dokonania dostawy towarów wrażliwych, nabywca wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.

Ustawodawca określił zatem w ww. przepisie sytuacje kiedy mogą wystąpić uzasadnione podstawy do tego aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego. Są to m.in. przypadki, gdy okoliczności towarzyszące tej dostawie towarów lub warunki na jakich została ona dokonana odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie tymi towarami, w szczególności jeżeli cena za dostarczone podatnikowi towary była bez uzasadnienia ekonomicznego niższa od ich wartości rynkowej. Zwrócić jednak należy uwagę na fakt, że nie będzie podstaw do zastosowania odpowiedzialności, jeżeli np. niska cena zastosowana w danej transakcji jest wynikiem przyznanego nabywcy stosowanego w praktyce handlowej rabatu.

Na podstawie art. 105a ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. przepisu ust. 1 nie stosuje się:

Zgodnie z art. 105b ust. 1 ustawy, podmiot dokonujący dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, nieposiadający zaległości podatkowych, może złożyć w urzędzie skarbowym kaucję gwarancyjną stanowiącą zabezpieczenie zapłaty podatku w związku z dokonywaniem dostaw tych towarów. Warunek nieposiadania zaległości podatkowych ocenia się według stanu na dzień składania kaucji gwarancyjnej.

Wysokość kaucji gwarancyjnej powinna odpowiadać co najmniej jednej piątej kwoty podatku należnego od przewidywanej przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, w danym miesiącu wartości sprzedaży towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, z tym że nie może być niższa niż 200 000 zł - art. 105b ust. 2 ustawy.

W myśl art. 105a ust. 4 ustawy, jeżeli podatnik wykaże, że okoliczności lub warunki, o których mowa w ust. 2, nie miały wpływu na niezapłacenie podatku, przepisu ust. 1 nie stosuje się.

W celu uwolnienia się od odpowiedzialności na podstawie przesłanki wynikającej z art. 105a ust. 4 ustawy, nabywca powinien wskazać dowody, że pomimo tego, że okoliczności towarzyszące danej dostawie towarów lub warunki na jakich została ona dokonana, odbiegały od okoliczności i warunków zwykle występujących w obrocie tymi towarami, nie miało to wpływu na niezapłacenie podatku przez sprzedawcę.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych prowadzi w formie elektronicznej wykaz podmiotów dokonujących dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, które złożyły kaucję gwarancyjną. Wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw finansów publicznych (art. 105c ust. 1 i ust. 2 ustawy).

W tym miejscu wskazać należy, że z dniem 1 lipca 2015 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 605), zwanej dalej ustawą zmieniającą. Ustawa zmieniająca wprowadza m.in. wyższe kwoty "minimalnej" i "maksymalnej" kaucji gwarancyjnej dla podatników dostarczających paliwa.

W myśl art. 105b ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2015 r., podmiot dokonujący dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, nieposiadający zaległości podatkowych w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa, może złożyć w urzędzie skarbowym kaucję gwarancyjną stanowiącą zabezpieczenie zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę oraz powstałych po wniesieniu kaucji gwarancyjnej zaległości podatkowych w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa.

Stosownie do zapisu art. 105b ust. 2 ustawy pkt 2, w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2015 r., wysokość kaucji gwarancyjnej powinna odpowiadać co najmniej jednej piątej kwoty podatku należnego od przewidywanej przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, w danym miesiącu wartości sprzedaży towarów,o których mowa w załączniku nr 13 do ustawy, z tym że nie może być niższa niż 1 000 000 zł w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 10 i 11 załącznika nr 13 do ustawy.

Zgodnie z art. 105a ust. 3 pkt 3, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r., przepisu ust. 1 nie stosuje się jeżeli na dzień dokonania dostawy towarów łącznie były spełnione następujące warunki:

3 000 000 zł - w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 1-9 i 12-21 załącznika nr 13 do ustawy,

10 000 000 zł - w przypadku dostawy towarów wymienionych w poz. 10 i 11 załącznika nr 13 do ustawy.

W związku ze zmianą wysokości kaucji gwarancyjnej ustawodawca wprowadził przepisy przejściowe.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy zmieniającej, podmioty, które przed dniem 1 lipca 2015 r. złożyły kaucję gwarancyjną, o której mowa w art. 105b ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, i kaucja ta została przyjęta przed tym dniem, dokonujące od dnia 1 lipca 2015 r. dostawy towarów, o których mowa w poz. 10 i 11 załącznika nr 13 do ustawy wymienionej w art. 1, są obowiązane do dnia 30 września 2015 r. podwyższyć kaucję gwarancyjną do wysokości wynikającej z art. 105b ust. 2 pkt 2 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, do dnia podwyższenia kaucji gwarancyjnej, nie później jednak niż do dnia 30 września 2015 r., w przypadkach, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 105a ust. 3 pkt 3 lit. b, art. 105b ust. 2 i ust. 5 pkt 3, art. 105c ust. 5 pkt 2, ust. 6 i ust. 9 pkt 2 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

Z kolei ust. 3 tego artykułu wskazuje, że w okresie do dnia podwyższenia kaucji gwarancyjnej do wysokości 10 000 000 zł, nie później jednak niż do dnia 30 września 2015 r., w przypadku gdy podmioty, które przed dniem 1 lipca 2015 r. wniosły kaucję gwarancyjną, o której mowa w art. 105b ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, w wysokości 3 000 000 zł i kaucja ta została przyjęta przed dniem 1 lipca 2015 r., dokonują od tego dnia dostawy towarów, o których mowa w poz. 10 i 11 załącznika nr 13 do ustawy wymienionej w art. 1, stosuje się przepisy art. 105a ust. 3 pkt 3 i art. 105c ust. 5 i 6 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

Z przepisów przejściowych wynika, że do dnia podwyższenia kaucji minimalnej do wymaganej wysokości nie później niż do 30 września 2015 r. podmiot będzie pozostawać w wykazie, o którym mowa w art. 105c ust. 1 na zasadach dotychczasowych. W sytuacji niedokonania podwyższenia kaucji do dnia 30 września 2015 r. podmiot zostanie usunięty z wykazu.

W przypadku podmiotów, które przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej tj. przed dniem 1 lipca 2015 r. wniosły kaucję gwarancyjną w wysokości 3 000 000 zł i kaucja ta została przed tym dniem przyjęta, podmioty te nie będą usuwane z wykazu w tym okresie. Jeśli natomiast po dniu 30 września wysokość kaucji będzie nieodpowiednia podmiot zostanie usunięty z wykazu na ogólnych zasadach. Oznacza to, że w przypadku ww. podmiotów w okresie najpóźniej do 30 września 2015 r. wniesienie kaucji w wysokości 3 000 000 zł dawać będzie ochronę nabywcom bez względu na wielkość dokonywanych przez nich zakupów towarów wymienionych w załączniku nr 13 do ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabywa paliwo na własny użytek od polskich dostawców w kwocie nieprzekraczajacej 50 000 zł netto w jednym miesiącu od jednego dostawcy. Wnioskodawca planuje zwiększyć ilość nabywanego paliwa, co spowoduje zakupy na kwotę przekraczającą 50 000 zł netto w jednym miesiącu od jednego dostawcy. W związku z powyższym, aby zabezpieczyć się przed ewentualnym podatkowym obciążeniem podatkiem VAT z tytułu niezapłacenia ww. zobowiązania do urzędu skarbowego przez dystrybutora, Wnioskodawca uzyskał informację o zapłaceniu przez dostawcę kaucji gwarancyjnej w wysokości 3 000 000 zl.

W ocenie Wnioskodawcy okoliczność, że dostawca paliwa złożył w urzędzie skarbowym kaucję gwarancyjną w wysokości 3 000 000 zł jest wystarczającą przesłanką do zwolnienia Wnioskodawcy z odpowiedzialności solidarnej wraz z podmiotem dokonującym dostawy paliwa na Jego rzecz.

Z powołanego wyżej art. 105a ust. 1 ustawy wynika, że odpowiedzialność podatkowa nabywcy będzie miała zastosowanie w odniesieniu do transakcji o dużej wartości, tj. w przypadku gdy wartość nabywanych towarów wrażliwych od jednego dostawcy, bez kwoty podatku, przekroczyła w danym miesiącu kwotę 50 000 zł.

Przesłanka do zastosowania tej instytucji wystąpi także, gdy w momencie dokonania dostawy towarów wrażliwych, nabywca wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.

Ustawodawca określił zatem w ww. przepisie sytuacje kiedy mogą wystąpić uzasadnione podstawy do tego aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną dostawę tych towarów lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego. Są to m.in. przypadki, gdy okoliczności towarzyszące tej dostawie towarów lub warunki na jakich została ona dokonana odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie tymi towarami, w szczególności jeżeli cena za dostarczone podatnikowi towary była bez uzasadnienia ekonomicznego niższa od ich wartości rynkowej. Zwrócić jednak należy uwagę na fakt, że nie będzie podstaw do zastosowania odpowiedzialności, jeżeli np. niska cena zastosowana w danej transakcji jest wynikiem przyznanego nabywcy stosowanego w praktyce handlowej rabatu.

Z kolei analizowane przepisy art. 105a ust. 3 i ust. 4 ustawy, zarówno w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. jaki od 1 lipca 2015 r., zawierają katalog przesłanek, które umożliwiają wyłączenie od stosowania odpowiedzialności podatkowej nabywcy. Należy podkreślić, że dla uwolnienia się od odpowiedzialności podatkowej przez nabywcę muszą być spełnione przesłanki zawarte w art. 105a ust. 3 pkt 1, pkt 2 lub pkt 3 albo w ust. 4 ustawy.

Nabywca "może się wyłączyć" z odpowiedzialności solidarnej, jeżeli kupił towary od podmiotu wymienionego na dzień dokonania dostawy towarów w prowadzonym przez Ministra Finansów w formie elektronicznej i opublikowanym w Biuletynie Informacji Publicznej Ministerstwa Finansów wykazie podmiotów, które złożyły kaucję gwarancyjną i wysokość złożonej kaucji była odpowiednia, tj. odpowiadała co najmniej jednej piątej kwoty podatku należnego przypadającej na dostawy towarów dokonane w danym miesiącu na rzecz danego podatnika (nie mniej niż 200 000 zł) lub wynosiła co najmniej 3 000 000 zł i odpowiednio w stanie prawnym obowiązujacym od dnia 1 lipca 2015 r. nie mniej niż 1 000 000 zł lub co najmniej 10 000 000 zl.

Jeżeli zatem podatnik nabywa towary wskazane w załączniku Nr 13, poz. 10 do ustawy od podmiotu wymienionego w wykazie, o którym mowa w art. 105c ust. 1 ustawy i wysokość kaucji gwarancyjnej złożonej przez ten podmiot odpowiada co najmniej jednej piątej kwoty podatku należnego przypadającej na dostawy towarów dokonane w danym miesiącu na rzecz danego podatnika lub kaucja ta wynosi co najmniej 3 000 000 zł, w stanie prawnym obowiązującym do 30 czerwca 2015 r., obecnie 10 000 000 zł to odpowiedzialność nabywcy za zaległości podatkowe dostawcy jest wyłączona. Należy jednak podkreślić, że wskazane wyżej warunki muszą być spełnione łącznie na dzień dokonania dostawy tych towarów. Zatem w sytuacji, gdy kwota - wpisana w wykazie kaucji gwarancyjnej, czyli kwota którą nabywca może zweryfikować - jest mniejsza niż 3 000 000 zł,do dnia 30 czerwca 2015 r., obecnie 10 000 000 zł i jednocześnie jest mniejsza niż jedna piąta kwoty podatku należnego przypadającej na dostawy towarów, o których mowa w zał. nr 13 do ustawy, dokonane w danym miesiącu na rzecz podatnika (z tym że nie może być mniejsza niż 200 000 zł, obecnie 1 000 000 zł) - nie następuje wyłączenie odpowiedzialność Wnioskodawcy za zaległości podatkowe dostawcy.

W tym miejscu zasadne jest wskazanie, że rozstrzygając o odpowiedzialności nabywcy za zaleglości podatkowe dostawcy w okresie od 1 lipca 2015 r. do dnia 30 września 2015 r. zastosowanie znajdą wyżej powołane przepisy przejściowe zawarte w ustawie z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych.

Z analizy art. 105a ust. 3 i ust. 4 ustawy, który wyłącza stosowanie art. 105a ust. 1 ustawy, wynika bowiem jednoznacznie, że dla uwolnienia Wnioskodawcy od solidarnej odpowiedzialności za zaleglości podatkowe podatnika dokonujacego na rzecz Wnioskodawcy dostawy paliwa, dostawca musi być na dzień dokonania dostawy wymienionyw prowadzonym przez Ministra Finansów w formie elektronicznej i opublikowanym w Biuletynie Informacji Publicznej Ministerstwa Finansów wykazie podmiotów, które złożyły kaucję gwarancyjną i wysokość złożonej kaucji była odpowiednia, tj. odpowiadała co najmniej jednej piątej kwoty podatku należnego przypadającej na dostawy towarów dokonane w danym miesiącu na rzecz danego podatnika (nie mniej niż 200 000 zł) lub wynosiła co najmniej 3 000 000 zł, odpowiednio w stanie prawnym obowiązujacym od dnia 1 lipca 2015 r. nie mniej niż 1 000 000 zł lub co najmniej 10 000 000 zl.

Analiza powyższych okoliczności powoduje, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że posiadana przez Niego informacja o zapłaceniu przez dostawcę kaucji gwarancyjnej w wysokości 3 000 000 zł jest wystarczająca do zwolnienia Wnioskodawcy z odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe z dostawcą paliwa, o której mowa w art. 105a ust. 1 ustawy. Drugim warunkiem niezbędnym do zwolnienia Wnioskodawcy z odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe z dostawcą paliwa jest warunek, aby dostawca paliwa, na dzień dokonania dostawy wymieniony był w prowadzonym przez Ministra Finansów w formie elektronicznej i opublikowanym w Biuletynie Informacji Publicznej Ministerstwa Finansów wykazie podmiotów, które złożyły kaucję gwarancyjną.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że posiadana przez Niego informacja o zapłaceniu przez dostawcę kaucji gwarancyjnej w wysokości 3 000 000 zł jest wystarczająca do zwolnienia Wnioskodawcy z odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe z dostawcą paliwa jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obwiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.