IPPP2/4512-53/16-4/MMa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2016 r. (data wpływu 25 stycznia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 marca 2016 r. (data wpływu 3 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości należącej do majątku prywatnego - jest prawidłowe.

W dniu 25 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości należącej do majątku prywatnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta. Przedmiotem zapytania jest działka ewidencyjna o numerze 6/17 która powstała w wyniku podziału działek 6/2 i 13/1. Wnioskodawca nabył udział w przedmiotowej nieruchomości w wyniku spadkobrania po matce Mirosławie R. (udział 6/48 części nieruchomości), która zmarła w dniu 9 lipca 2015 r. (Akt Poświadczenia Dziedziczenia Rep. A sporządzony dnia 27 sierpnia 2015 r.) oraz spadkobrania po siostrze matki Wnioskodawcy-Izie L. (udział 1/20 części nieruchomości) zmarłej w dniu 3 sierpnia 2013 r.

Działka ta była objęta działaniem dekretu z 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta, wobec tego z dniem 21 listopada 1945 r. przeszła na własność gminy Miasta, a od 1950 r. na własność Skarbu Państwa. Działka była częścią dawnej nieruchomości "X", należącej do Heleny Amandy P. w 11/12 udziału i w 1/12 do osób trzecich. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 31 października 1990 r., spadek po Helenie P. nabyły z mocy ustawy jej dzieci: Konstanty P., Iza L., Mirosława Otylia R. (matka Wnioskodawcy) i Helena D., po 1/4 części każde (spadkodawczyń i Helena Amanda P. zmarła w dniu 11 stycznia 1984 r.). Decyzją z dnia 21 grudnia 1998 r. Prezydent Miasta w rozpoznaniu wniosku dekretowego z 15 lutego 1949 r. ustanowił w drodze decyzji wydanej w dniu 21 grudnia 1998 r. prawo użytkowania wieczystego m.in. przedmiotowej działki na okres 99 lat na rzecz Heleny D. w 11/48 części, Izy L. w 11/48 części, Mirosławy Otylii R. w 11/48 części, Konstantego P. w 11/48 części i osoby trzeciej w 4/48. Nieruchomości zostały przekazane w użytkowanie wieczyste umową (aktem notarialnym), objętą Repertorium A. z 7 stycznia 1999 r.

Decyzją z dnia 24 października 2002 r. Burmistrz Gminy przekształcił nieodpłatnie prawo użytkowania wieczystego dz. 6/2 i 13/1 (była już wydana decyzja zatwierdzająca projekt podziału tych działek, w wyniku którego utworzono m.in. działkę nr 6/17, podział nie był ujawniony w księdze wieczystej do 2006 r.) w prawo własności na rzecz Heleny D. w 11/48 części, Izy L. w 11/48 części, Mirosławy Otylii R. (matki Wnioskodawcy) w 11/48 części, Konstantego P. w 11/48 części i Natalii W. w 4/48 części.

Dnia 7 września 2001 r. Burmistrz Gminy wydał decyzję, zatwierdzającą projekt podziału dz. 6/2 i 13/1, wskutek którego powstała dz. 6/17, a także dz. 6/6, 6/7, 6/8 i 13/6 - cztery ostatnie działki przeznaczono pod drogę publiczną. Podział ten został dokonany z urzędu, w związku z realizacją celu publicznego - budowy ulicy. Działki przeznaczone pod drogę publiczną zostały sprzedane Miastu, w ten sposób, że na podstawie umowy sprzedaży objętej aktem notarialnym Repertorium A w dniu 4 października 2005 r. matka Wnioskodawcy Mirosława R. sprzedała Miastu przysługujące jej udziały w dz. 6/6, 6/7, 6/8 i 13/6 (4 działkach przeznaczonych pod drogę) to jest każdy 11/48 udziału w każdej z tych działek, na realizację celu publicznego, to jest budowę ulicy. Dnia 17 lipca 2008 r. na podstawie umowy sprzedaży objętej Repertorium A, osoba trzecia, działając przez kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu, sprzedała swoje udziały w dz. 6/5 i 13/5, to jest 4/48, w następujący sposób: 1/48 udziału sprzedała Izie L., 2/48 udziału Helenie D. i 1/48 udziału Konstantemu P.

Dnia 14 sierpnia 2008 r. na podstawie umowy darowizny objętej Repertorium A Helena D., siostra matki Wnioskodawcy darowała 1/48 udziału w działce 6/5 i 13/5 Mirosławie R.

Następnie dz. 6/5 uległa na podstawie decyzji Prezydenta Miasta z dnia 5 listopada 2012 r. podziałowi na dz. 6/17 i 6/18. Podział ten był dokonywany z wniosku poprzednika prawnego Wnioskodawcy - Mirosławy R. Dla działki nr 13/5 oraz dla działki nr 6/18 prowadzone było postępowanie z wniosku osób trzecich o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i decyzja taka została już wydana. Uzyskana decyzja o warunkach zabudowy pozwala zlokalizować na działce zespół zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z usługami w parterze. Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży ww. działki 6/17 powstałej z podziału działki 6/5.

Warto dodać, iż Wnioskodawca nie podejmował wymagających zaangażowania własnych środków finansowych czynności, zmierzających do podniesienia wartości gruntu (jak w szczególności ogrodzenie, uzbrojenie terenu, doprowadzenie mediów, wydzielenie dróg, działania zmierzające do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu). Wnioskodawca nie podejmował również żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (jak np. reklama). Wnioskodawca informuje, że nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej w żadnym zakresie, a w szczególności w zakresie obrotu nieruchomościami. Działka będąca przedmiotem sprzedaży nie była w przeszłości wykorzystywana do wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, w szczególności wnioskodawca nie wynajmował jej, nie dzierżawił ani nie zawarł innej umowy o podobnym charakterze. Działka nie była w przeszłości udostępniana odpłatnie lub nieodpłatnie innym osobom, jak również nie była wykorzystywana do działalności rolniczej.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT. Wnioskodawca występował wcześniej o wydanie interpretacji podatkowej co do działek 6/5 i 13/5 z obrębu, co do których udział w wysokości 1/20 części nabył w drodze spadkobrania po Izie L. Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze dziedziczenia było wówczas prawidłowe, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług nie wystąpił (interpretacja indywidualna z dnia 6 listopada 2013 IPPP3/443-966/13-2/LK). Takie interpretacje uzyskała również w przeszłości m.in. Pani Iza L. - ciotka Wnioskodawcy, czy Mirosława R. matka Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazuje ponadto, że nie dokonywał zniesienia współwłasności.

Pani Iza L. wystąpiła o interpretację odnośnie działek 6/5 i 13/5 z obrębu, lecz zmarła przed dokonaniem transakcji. Interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotycząca podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży wskazanej nieruchomości została wydana dnia 28 czerwca 2013 r. (sygn. IPPP1/ 443-566/13-2/MPe). Także matka Wnioskodawcy wystąpiła o interpretację indywidualną co do przedmiotowych działek, a organ podatkowy w interpretacji z dnia 1 lipca 2013 r. (IPPP1/443-565/13-3/AW) uznał, "iż sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności", a zatem obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług nie wystąpił.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu sprzedaży udziału 6/48 części w opisanej powyżej działce 6/17, nabytej w drodze spadkobrania - powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Z tytułu dokonania czynności sprzedaży opisanej powyżej, Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ nabył on przedmiotowe nieruchomości w drodze spadkobrania.

Artykuł 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 kwietnia 2004 r. o podatku od towarów i usług stanowi wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub osoba wykonująca wolny zawód. Innymi słowy, aby czynność podlegała opodatkowaniu, musi być realizowana przez podmiot działający zawodowo. Wnioskodawca nie jest takim podmiotem, a własność udziału 6/48 części przedmiotowej działki posiada dopiero od lipca 2015 r.

Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził również, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jeśli brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Stanowisko Wnioskodawcy pozostaje aktualne na kanwie orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 stycznia 2012 r. o sygn. akt I FSK1813/11, stwierdził, iż "nie może być mowy o działaniu w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego (osobistego), tj. takiego, który nie jest przez nią wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej i nie jest przedmiotem tej działalności (LEX nr 1126215)".

W przedstawionym stanie faktycznym brak jest przesłanek do uznania działań Wnioskodawcy za działalność handlowca, działaniom tym brakuje bowiem zawodowego charakteru. Sprzedaje on bowiem działkę nabytą w drodze spadkobrania nie zaś wykonywania działalności gospodarczej.

Tak samo stwierdził organ podatkowy w interpretacji indywidualnej z dnia 6 listopada 2013 r. (IPPP3/443-966/13-2/LK) wydanej uprzednio dla Wnioskodawcy w związku z zamiarem sprzedaży udziału 1/20 części działek 6/5 i 13/5 z obrębu 3.06.05, który to udział Wnioskodawca nabył w drodze spadkobrania po Izie L. Organ wskazał m.in. iż: "sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu transakcji zbycia udziału w przedmiotowych nieruchomościach nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przywołane uregulowania prawne oraz przedstawioną treść wniosku stwierdzić należy, że pomimo, że grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży udziału w nieruchomości, wnioskujący działał w charakterze handlowca".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawa - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości położonej w Warszawie. Przedmiotem zapytania jest działka ewidencyjna o numerze 6/17 z obrębu, która powstała w wyniku podziału działek 6/2 i 13/1. Wnioskodawca nabył udział w przedmiotowej nieruchomości w wyniku spadkobrania po matce oraz spadkobrania po siostrze matki Wnioskodawcy (udział 1/20 części nieruchomości). Dnia 7 września 2001 r. Burmistrz Gminy wydał decyzję nr 81/2001, zatwierdzającą projekt podziału dz. 6/2 i 13/1, wskutek którego powstała dz. 6/17, a także dz. 6/6, 6/7, 6/8 i 13/6 - cztery ostatnie działki przeznaczono pod drogę publiczną. Podział ten został dokonany z urzędu, w związku z realizacją celu publicznego - budowy ulicy. Działki przeznaczone pod drogę publiczną zostały sprzedane Miastu, w ten sposób, że na podstawie umowy sprzedaży objętej aktem notarialnym Repertorium A w dniu 4 października 2005 r. matka Wnioskodawcy Mirosława R. sprzedała Miastu przysługujące jej udziały w dz. 6/6, 6/7, 6/8 i 13/6 (4 działkach przeznaczonych pod drogę) to jest każdy 11/48 udziału w każdej z tych działek, na realizację celu publicznego, to jest budowę ulicy. Dnia 17 lipca 2008 r. na podstawie umowy sprzedaży objętej Repertorium A, osoba trzecia, działając przez kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu, sprzedała swoje udziały w dz. 6/5 i 13/5, to jest 4/48, w następujący sposób: 1/48 udziału sprzedała Izie L., 2/48 udziału Helenie D. i 1/48 udziału Konstantemu P. Dnia 14 sierpnia 2008 r. na podstawie umowy darowizny objętej Repertorium A. Helena D., siostra matki wnioskodawcy darowała 1/48 udziału w działce 6/5 i 13/5 Mirosławie R. Następnie dz. 6/5 uległa na podstawie decyzji Prezydenta Miasta z dnia 5 listopada 2012 r. podziałowi na dz. 6/17 i 6/18. Podział ten był dokonywany z wniosku poprzednika prawnego wnioskodawcy - Mirosławy R. Dla działki nr 13/5 oraz dla działki nr 6/18 prowadzone było postępowanie z wniosku osób trzecich o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i decyzja taka została już wydana. Uzyskana decyzja o warunkach zabudowy pozwala zlokalizować na działce zespół zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z usługami w parterze.

Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku z przedmiotową sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie zostały spełnione. Wnioskodawca nabył udział w przedmiotowej nieruchomości w wyniku spadkobrania po matce oraz spadkobrania po siostrze matki Wnioskodawcy. Ponadto jak wskazuje Wnioskodawca przedmiotowa nieruchomość nie była w przeszłości wykorzystywana do wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, w szczególności Wnioskodawca nie wynajmował jej, nie dzierżawił ani nie zawarł innej umowy o podobnym charakterze. Działka nie była w przeszłości udostępniana odpłatnie lub nieodpłatnie innym osobom, jak również nie była wykorzystywana do działalności rolniczej. Wnioskodawca nie podejmował również żadnych wymagających zaangażowania własnych środków finansowych czynności, zmierzających do podniesienia wartości gruntu (jak w szczególności ogrodzenie, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg, działania zmierzające do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu, podział działek). Wnioskodawca nie podejmował żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykle formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Zatem sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości gruntowej stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu transakcji zbycia udziału w przedmiotowej nieruchomości nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przywołane uregulowania prawne oraz przedstawioną treść wniosku stwierdzić należy, że pomimo, że grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży udziału w nieruchomości, Wnioskujący działał w charakterze handlowca.

Reasumując należy uznać, że Wnioskodawca w wyniku dokonania czynności sprzedaży udziału wynoszącego 6/48 należącej do Wnioskodawcy części nieruchomości nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji powyższego, dla Wnioskodawcy z tytułu dokonania przedmiotowej sprzedaży udziału nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.