IPPP2/4512-523/15-4/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony #61485; przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2015 r. (data wpływu 8 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 sierpnia 2015 r. (data wpływu 21 sierpnia 2015 r.), w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 10 sierpnia 2015 r. nr IPPP2/443-523/15-2/RR (data doręczenia 13 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z wybudowaniem siedliska - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z wybudowaniem siedliska. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 sierpnia 2015 r. (data wpływu 21 sierpnia 2015 r.), w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 10 sierpnia 2015 r. nr IPPP2/443-523/15-2/RR (skutecznie doręczonym w dniu 13 sierpnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Rolnik, który jest czynnym podatnikiem VAT i chce wybudować siedlisko na swojej działce w skład której wchodzi zarówno budynek mieszkalny jak i pomieszczenia gospodarcze, które będą w 100% używane do celów prowadzenia działalności. Rolnik prowadzi Szkółkę Roślin, która zajmuje się produkcją, rozmnażaniem roślin oraz sprzedażą hurtową i detaliczną.

Wybudowanie siedliska jest niezbędne do prowadzenia ww. działalności.

Podatnik, rolnik mieszkał w domu na terenie swojego gospodarstwa. Dom mieszkalny spłonął w pożarze. Obecnie trwa budowa siedliska na tym samym miejscu na terenie gospodarstwa. Podatnik jest zmuszony dojeżdżać do pracy z odległej miejscowości, co znacząco komplikuje prowadzenie działalności i naraża ją na straty. Dla rolnika konieczne jest, aby być w pobliżu swoich upraw. Działalność rolnicza angażuje całą rodzinę podatnika i nie ogranicza się do kilku godzin pracy lecz trwa bez ustanku przez całą dobę. Również nocą wielokrotnie zdarza się konieczność obecności na terenie gospodarstwa. O każdej porze dnia oraz roku zdarzają się nieprzewidziane sytuacje i zdarzenia związane np. ze zjawiskami pogodowymi, takimi jak susze, ulewne deszcze, wiatry, szkodniki i inne zagrożenia upraw, przy których obecność rolnika na miejscu ma kluczowe znaczenie dla rentowności i ogólnego bytu działalności. Ww. siedlisko rolnika będzie w 100% wykorzystywane do działalności rolniczej. Rolnik na terenie siedliska, będzie przebywał w związku z prowadzeniem działalności - gospodarstwa. To, że rolnik jest blisko swojego gospodarstwa wpływa na istnienie, oraz zabezpieczenie tejże działalności.

W związku z tym Wnioskodawca uważa, iż oczywista jest możliwość rozliczenia podatku VAT od budowy nowego siedliska z budynkiem mieszkalnym w całości, w związku z jego wykorzystywaniem tylko do działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od zakupu materiałów budowlanych i usługi wybudowania siedliska można odliczyć naliczony podatek VAT.

Czy podatek VAT od budowy i usług budowlanych może być odliczony w całości tj. 100% poniesionych kosztów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasadne jest odliczanie VAT naliczonego w 100% od materiałów budowlanych, a także usługi budowlanej siedliska, gdyż siedlisko to służy wykonywaniu działalności gospodarczej w 100%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r.), kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem, który umożliwia podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, takimi których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zatem z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Zauważyć należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz braku przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Wskazany powyżej przepis ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje sankcję w postaci pozbawienia podatnika prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu podatku należnego w razie niezarejestrowania się, ale nie wskazuje wprost, z jakim momentem - z punktu widzenia niemożności odliczenia podatku naliczonego - należy wiązać status podatnika (zarejestrowany czy nie). Z art. 88 ust. 4 nie wynika, aby do nabycia uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego koniecznym było posiadanie statusu podatnika VAT czynnego w momencie otrzymania faktury. Podatnik nabywa więc prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego. Prawo to podatnik może zrealizować dopiero w dniu złożenia rozliczenia (deklaracji) dla podatku od towarów i usług w obowiązującym do jej złożenia terminie.

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego może być realizowane przez podatnika w ściśle określonym czasie, pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, tj. istnienia związku między zakupami i prowadzoną działalnością opodatkowaną.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jako rolnik, który jest czynnym podatnikiem VAT i chce wybudować siedlisko na swojej działce w skład której wchodzi zarówno budynek mieszkalny jak i pomieszczenia gospodarcze, które będą w 100% używane do celów prowadzenia działalności. Rolnik prowadzi Szkółkę Roślin, która zajmuje się produkcją, rozmnażaniem roślin oraz sprzedażą hurtową i detaliczną. Wybudowanie siedliska jest niezbędne do prowadzenia ww. działalności. Podatnik, rolnik mieszkał w domu na terenie swojego gospodarstwa. Dom mieszkalny spłonął w pożarze. Obecnie trwa budowa siedliska na tym samym miejscu na terenie gospodarstwa. Podatnik jest zmuszony dojeżdżać do pracy z odległej miejscowości, co znacząco komplikuje prowadzenie działalności i naraża ją na straty. Dla rolnika konieczne jest, aby być w pobliżu swoich upraw. Działalność rolnicza angażuje całą rodzinę podatnika i nie ogranicza się do kilku godzin pracy lecz trwa bez ustanku przez całą dobę. Również nocą wielokrotnie zdarza się konieczność obecności na terenie gospodarstwa. O każdej porze dnia oraz roku zdarzają się nieprzewidziane sytuacje i zdarzenia związane np. ze zjawiskami pogodowymi, takimi jak susze, ulewne deszcze, wiatry, szkodniki i inne zagrożenia upraw, przy których obecność rolnika na miejscu ma kluczowe znaczenie dla rentowności i ogólnego bytu działalności. Ww siedlisko rolnika będzie w 100% wykorzystywane do działalności rolniczej. Rolnik na terenie siedliska, będzie przebywał w związku z prowadzeniem działalności - gospodarstwa.

W odniesieniu do przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz wskazanych przepisów prawa podatkowego należy zauważyć, że Wnioskodawca w ramach budowanego siedliska dokonuje budowy budynku mieszkalnego. Jak wynika z opisu sprawy, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy budynek mieszkalny nie jest w 100% wykorzystywany do działalności rolniczej, lecz w budynku tym, jak wynika z opisu sprawy, mieszka/będzie mieszkał sam Wnioskodawca oraz jego rodzina. Organ nie kwestionuje okoliczności, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność rolnicza angażuje całą rodzinę podatnika i nie ogranicza się do kilku godzin pracy, co nie zmienia faktu, że budynek ten służy jemu oraz członkom jego rodziny do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych (osobistych), czyli do celów niezwiązanych z czynnościami opodatkowanymi.

Z powyższych twierdzeń wynika, że realizowana przez Wnioskodawcę inwestycja budowy budynku mieszkalnego nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W przypadku budowy budynku o charakterze mieszkalnym brak jest związku ponoszonych wydatków z czynnościami, które będą generowały podatek od towarów i usług. Tym samym w odniesieniu do przedstawionych okoliczności niniejszej sprawy oraz do powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że w omawianej sprawie nie znajdzie zastosowanie cytowany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Skoro w stosunku do budowy budynku o charakterze mieszkalnym brak jest związku ponoszonych wydatków z czynnościami opodatkowanymi, to uznać należy, ze w stosunku do ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków związanych z zakupem materiałów budowlanych i usług budowlanych do wybudowania budynku mieszkalnego, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Natomiast w odniesieniu do pozostałych budynków gospodarczych budowanych w ramach realizacji przedsięwzięcia wybudowania siedliska Wnioskodawcy, stosownie do zapisów wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT będzie przysługiwało w 100% prawo do odliczenia podatku naliczonego od materiałów budowlanych i usług związanych z ich wybudowaniem, gdyż obiekty te będą wykorzystywane przez Stronę do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, jaką jest produkcja, rozmnażanie roślin oraz sprzedaż hurtowa i detaliczna.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że zasadne jest odliczanie VAT naliczonego w 100% od materiałów budowlanych, a także usługi budowlanej siedliska, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.